Wybrane poselstwa II

Poselstwo do kogoś, kto twierdzi, że ma widzenia

[Napisane z Waszyngtonu, D. C., 24 maja 1905 r.]

Postawiono mi pytanie dotyczące stanowiska, jakie powinniśmy zająć wobec dzieła pewnej siostry w Niemczech, która twierdzi, że ma widzenia. WP2 93.1

Słowo dane mi od Pana podczas minionej nocy brzmi, że Bóg nie poleca swojemu ludowi, by zwracał się do tej siostry po radę. Gdybyśmy poparli tę siostrę w dziele, do którego wykonania myśli, że jest powołana i w poselstwach, jakie niesie, wywołane zostałoby spore zamieszanie. Pan nie dał jej do wykonania dzieła mówienia, co ten powinien zrobić i co tamten powinien zrobić. On mówi do swojego ludu: “Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mateusza 11,28-30. “A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma”. Jakuba 1,5-7. WP2 93.2

Uczcie ludzi, aby indywidualnie szukali kierownictwa u Boga, studiowali Pismo Święte i razem doradzali sobie, pokornie, z modlitwą i z żywą wiarą. Nie zachęcajcie jednak tej siostry do tego, by myślała, że Pan dał jej poselstwa dla ludu. Światło dane mi odnośnie do tej sprawy brzmi, że gdyby ta siostra została zachęcona do tego, by myśleć, że dano jej poselstwa dla innych, skutki tego byłyby katastrofalne, a siostra ta znalazłaby się w niebezpieczeństwie utraty swojej własnej duszy. WP2 93.3

Moje poselstwo do tej siostry brzmi: Krocz pokornie z Bogiem i patrz na niego dla siebie samej. Bóg nie dał ci dzieła wskazywania obowiązków innym; możesz jednak być pomocą, jeśli będziesz szczerą chrześcijanką, starając się zachęcać innych, a nie przypisując sobie nadprzyrodzonych objawień. — Manuscript 64, 1905. WP2 93.4