Wybrane poselstwa II

Rada dla tych, którzy posiwieli w służbie

Ostrzeżenie dla starszego S. N. Haskella

Chociaż pragniesz zrobić wszystko co tylko możesz, pamiętaj, starszy Haskell, że jedynie przez wielkie miłosierdzie i łaskę Bożą zostałeś oszczędzony przez te wiele lat, abyś niósł twoje świadectwo. Nie bierz na siebie ciężarów, jakie mogą nieść inni, którzy są młodsi. WP2 210.1

Twoim obowiązkiem jest być rozważnym w twoich zwyczajach życia. Masz być mądry w używaniu twojej fizycznej, umysłowej i duchowej siły. My, którzy przeszliśmy przez tak wiele i tak różnych doświadczeń, mamy zrobić wszystko co tylko możemy zrobić, aby zachować nasze siły, abyśmy mogli pracować dla Pana tak długo, jak pozwoli nam On trwać w naszym losie, aby pomagać w rozwijaniu jego dzieła. WP2 210.2

Sprawa potrzebuje pomocy doświadczonych rąk, sędziwych pracowników, którzy mają wieloletnie doświadczenie w sprawie Bożej, którzy widzieli wielu popadających w fanatyzm, łudzących się ułudą fałszywych teorii i opierających się wszelkim podejmowanym wysiłkom, by pozwolić prawdziwemu światłu świecić w ciemności, aby objawić przesądy, które wchodziły, aby pomieszać osąd i uczynić bezskutecznym poselstwo prawdy, która w tych ostatnich dniach musi być przekazana w jej czystości ostatkowi ludu Bożego. WP2 210.3

Wielu wypróbowanych sług Bożych zasnęło w Jezusie. Wielce doceniamy pomoc tych, którzy pozostali żywi do tego dnia. Cenimy ich świadectwo. Przeczytaj pierwszy rozdział Pierwszego Listu Jana, a potem chwal Pana, że pomimo wielu swoich słabości możesz nadal nieść świadectwo dla niego... WP2 210.4

Starsi Smith i Loughborough

Możemy łatwo policzyć żyjących obecnie pierwszych nosicieli ciężarów [1902 r.]. Starszy [Uriah] Smith przyłączył się do nas na początku dzieła wydawniczego. Pracował wspólnie z moim mężem. Mam nadzieję zawsze widzieć jego nazwisko w Review and Herald na czele listy redaktorów, ponieważ tak być powinno. Ci, którzy rozpoczęli dzieło, którzy dzielnie walczyli, gdy bitwa była tak ciężka, nie mogą teraz rozluźnić swojego uchwytu. Mają być poważani przez tych, którzy wstąpili do dzieła po tym, gdy najcięższy niedostatek został udźwignięty. WP2 210.5

Żywię bardzo czułe uczucie wobec starszego Smitha. Moje żywotne zainteresowanie dziełem wydawniczym związane jest z jego zainteresowaniem. Przyszedł on do nas jako młody człowiek, posiadający talenty, które przysposobiły go do tego, aby trwał w swoim losie i miejscu jako redaktor. Jakże cieszę się, gdy czytam jego artykuły w Review — tak znakomite, tak pełne duchowej prawdy. Dziękuję za nie Bogu. Żywię silną sympatię dla starszego Smitha i wierzę, że jego nazwisko powinno zawsze ukazywać się w Review jako nazwisko głównego redaktora. Bóg chciałby, żeby tak było. Gdy kilka lat temu jego nazwisko zostało umieszczone jako drugie, poczułam się zraniona. Gdy ponownie zostało umieszczone jako pierwsze, płakałam i powiedziałam: “Dzięki Bogu”. Oby zawsze tam było, tak jak Bóg zamierzył, dopóki prawa ręka starszego Smitha może utrzymać pióro. A gdy siła jego ręki zawodzi, niech jego synowie piszą pod jego dyktando. WP2 210.6

Jestem wdzięczna, że starszy [J. N.] Loughborough może nadal używać swoich umiejętności i swoich darów w dziele Bożym. Stał on wiernie wśród burzy i utrapienia. Razem ze starszym Smithem, moim mężem, bratem Butlerem, który dołączył do nas w późniejszym okresie, i tobą samym [S. N. Haskell], może on powiedzieć: “Co było od początku... co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem”. 1 Jana 1,1-3. WP2 211.1

Starszy Butler najcenniejszy pracownik

Z uczuciami zadowolenia i wdzięczności dla Boga widzimy starszego [G. I.] Butlera znowu w aktywnej służbie. Jego siwe włosy poświadczają że rozumie on, czym są ciężkie doświadczenia. Raz jeszcze witamy go w naszych szeregach i uważamy go za jednego z naszych najcenniejszych pracowników. WP2 211.2

Oby Pan pomógł braciom, którzy nieśli swoje świadectwo w początkowych dniach poselstwa, być mądrymi odnośnie do zachowania ich fizycznych, umysłowych i duchowych sił. Zostałam pouczona przez Pana, aby powiedzieć, że obdarzył On was zdolnością rozumowania i pragnie, abyście rozumieli prawa, które wpływają na zdrowie istoty i postanowili być im posłuszni. Prawa te są prawami Bożymi. On pragnie, aby każdy pracownik będący pionierem był we właściwym czasie i miejscu, aby mógł wykonywać swoje zadanie w ratowaniu ludzi od bycia porwanym w dół ku zagładzie przez potężny nurt zła — fizycznego, umysłowego i duchowego upadku. Moi bracia, On pragnie, abyście mieli założoną waszą zbroję do samego końca walki. Nie bądźcie nieroztropni, nie przeciążajcie się. Zażywajcie okresów odpoczynku. WP2 211.3

Kościół walczący nie jest kościołem triumfującym. Pan pragnie, aby jego wypróbowani słudzy, tak długo jak żyją, byli zwolennikami reformy wstrzemięźliwości. Rozwińcie sztandar wstrzemięźliwości. Uczcie ludzi stosować w praktyce ścisłą wstrzemięźliwość we wszystkim i być mistrzami na rzecz posłuszeństwa wobec fizycznych praw. Stójcie niewzruszenie za Bożą prawdą. Wznieście przed ludźmi sztandar noszący napis: “Tuć jest cierpliwość świętych, tuć są ci, którzy chowają przykazania Boże i wiarę Jezusową”. Objawienie 14,12 (BG)... WP2 212.1

Szacunek i poważanie dla pionierów

Kilku starych nosicieli sztandaru nadal żyje. Usilnie pragnę, aby nasi bracia i siostry szanowali i poważali tych pionierów. Przedstawiamy ich wam jako ludzi, którzy wiedzą czym są ciężkie doświadczenia. Zostałam pouczona, aby powiedzieć: Niech każdy wierzący szanuje tych ludzi, którzy odegrali znaczną rolę w początkowych dniach poselstwa i którzy znieśli ciężkie doświadczenia, niewygody i wiele niedostatków. Mężowie ci posiwieli w służbie. W niedalekiej przyszłości otrzymają oni swoją nagrodę... WP2 212.2

Pan pragnie, aby jego słudzy, którzy posiwieli w obronie prawdy, stali wiernie i szczerze, niosąc swoje świadectwo na rzecz prawa. WP2 212.3

Boży wypróbowani słudzy nie powinni być stawiani w trudnych miejscach. Ci, którzy służyli swojemu Mistrzowi, gdy dzieło posuwało się z trudem, ci, którzy znieśli ubóstwo i pozostali wierni w miłości prawdy, gdy byliśmy nieliczni, mają zawsze być poważani i szanowani. Niech ci, którzy przyszli do prawdy w późniejszych latach zważają na te słowa. Bóg pragnie, aby wszyscy zważali na to ostrzeżenie. — Letter 47, 1902. WP2 212.4