Posłannictwo chrześcijan

Duchowe ciemności

Jest to czas duchowych ciemności w kościołach świata. Lekceważenie spraw Bożych przysłoniło Boga i Jego Prawdę. Siły ciemności wzmacniają się. Szatan pochlebia swym współpracownikom, twierdząc, że dokona dzieła, dzięki któremu pozyska cały świat. Podczas gdy Kościół ogarnięty został częściowym brakiem aktywności, szatan i jego zastępy są bardzo aktywni. Pseudochrześcijańskie kościoły nie pracują nad nawróceniem świata; same są zepsute przez samolubstwo i pychę i potrzebują dla siebie nawracającej mocy Bożej, zanim będą mogły prowadzić innych do czystych i wznioślejszych zasad. — Testimonies for the Church IX, 65 [Świadectwa dla zboru IX, 65]. PCh 51.5

W naszych dniach, tak jak dawniej, żywe prawdy Slowa Bożego zostały odrzucone na rzecz ludzkich teorii i spekulacji. Wielu, uważających się za kaznodziejów Ewangelii, nie przyjmuje całej Biblii jako natchnionego Słowa. Jeden mędrzec odrzuca tę część, drugi kwestionuje inną. Swoje sądy stawiają ponad Słowo Boże, w ten sposób Pismo Święte, którego nauczają, oparte jest na ich autorytecie. Jego Boska autentyczność zostaje poddana w wątpliwość. W ten sposób szeroko rozsiewane jest ziarno niewiary; powstaje zamieszanie i ludzie nie wiedzą, w co wierzyć. Istnieje wiele poglądów, których umysł nie może przyjąć. — Christ's Object Lessons 39 [Przypowieści Chrystusa 18]. PCh 52.1

Złość i niegodziwość osiągają szczyty, jakich jeszcze nigdy przedtem nie dosięgały, a jednak wielu kaznodziejów Ewangelii woła: “Pokój i bezpieczeństwo”. Lecz wierni Boży posłańcy mają bezustannie rozwijać swoją działalność. Ubrani w zbroję niebieską, mają nieustraszenie i zwycięsko iść naprzód i nigdy nie ustawać w walce, dopóki każda dusza w zasięgu ich działania nie usłyszy poselstwa Prawdy na obecny czas. — The Acts of the Apostles 220; Działalność apostołów 120; 135 (wyd. III). PCh 52.2

Istnieją powody bicia na alarm w dzisiejszym świecie religijnym. Żartowano z Bożego miłosierdzia. Tłumy unieważniły prawo Jahwe, “nauczając nauk i przykazań ludzkich”. W wielu Kościołach w naszym kraju (w Ameryce — przyp. tłum.) panuje obojętność; nie jest to obojętność polegająca na otwartym odrzucaniu Biblii, lecz ten jej rodzaj, który w stroju chrześcijańskim podważa wiarę w Biblię jako Boże objawienie. Żarliwe poświęcenie i żywa pobożność ustąpiły miejsca płytkiemu formalizmowi. Rezultatem tego było zwycięstwo odstępstwa i lubieżności. Chrystus oświadczył: “Podobnie, jak było za dni Lota..., tak też będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi”. Codzienne sprawozdania z toczących się wypadków świadczą o wypełnianiu się Jego słów. Świat szybko dojrzewa do zniszczenia. Wkrótce mają być wylane sądy Boże, które pochłoną grzech i grzeszników. — Patriarchs and Prophets 166; Patriarchowie i prorocy 121; 121 (wyd. III). PCh 52.3