Posłannictwo chrześcijan

Odpoczynek i zastanowienie

Uczniowie Jezusa potrzebowali pouczenia odnośnie do pracy i wypoczynku. Dzisiaj również istnieje taka potrzeba, by wybrani przez Boga pracownicy posłuchali rozkazu Jezusa, udali się na osobne miejsce i tam chwilę odpoczęli. Wiele wartościowych ludzi oddało niepotrzebnie swoje życie tylko dlatego, że nie usłuchali tego nakazu. (...) Chociaż żniwo jest wielkie, a robotników mało, to nic nie można zyskać, niszcząc swoje zdrowie i życie. (...) Jest wielu zmęczonych i osłabionych pracowników, którzy odczuwają wielkie przygnębienie, gdy widzą, jak wielkie są potrzeby, a jak mało mogą zrobić. Jak bardzo tęsknią za wzmocnieniem swoich sił, aby mogli wykonać więcej pracy. Właśnie do tej grupy Jezus mówi: “Odejdźcie sami na miejsce osobne i odpocznijcie trochę”. — The Review and Herald, 7 listopad 1893. PCh 209.1

Życie chrześcijańskie nie składa się tylko z ciągłej pracy ani też z bezustannego rozmyślania. Chrześcijanie mogą z zapałem pracować dla zbawienia zgubionych, ale muszą również znaleźć czas na rozmyślanie, modlitwę i studiowanie Słowa Bożego. Nie zda egzaminu stała praca w napięciu, gdyż w ten sposób zaniedbywana jest osobista pobożność oraz dochodzi do osłabienia sił umysłu i ciała. — The Review and Herald, 7 listopad 1893. PCh 209.2

Wszyscy, którzy znajdują się pod kierownictwem Bożym, potrzebują spokojnych godzin na społeczność ze swym własnym sercem, przyrodą i Bogiem. W nich ma się objawić życie niezgodne z tym światem, jego zwyczajami i praktykami. Muszą zdobyć osobiste doświadczenie w poznawaniu woli Bożej. Każdy z nas osobiście musi usłyszeć Jego głos w swoim sercu. On nam nakazuje: “Uspokój się i wiedz, że Ja jestem Bogiem”. To jest właściwe przygotowanie do pracy dla Boga. Pośród śpieszących się tłumów i napięcia, które towarzyszy wytężonej pracy, ten, kto doznaje takiego pokrzepienia, będzie otoczony atmosferą światła i pokoju. Otrzyma nowe fizyczne i umysłowe siły, wyda woń i objawi moc, która dosięga ludzkich serc. — The Ministry of Healing 58 [Śladami Wielkiego Lekarza 33]. PCh 209.3