Posłannictwo chrześcijan

Szczerość

Życie tych, którym zawierzono tak święte i uroczyste poselstwo, musi być wolne od wszelkich pretensji. Świat obserwuje adwentystów dnia siódmego, gdyż wie coś o ich wyznaniu wiary i wysokim poziomie życia. A gdy zauważy, że nie żyją zgodnie z tym co wyznają, odnosi się do nich z pogardą. — Testimonies for the Church IX, 23 [Świadectwa dla zboru IX, 23]. PCh 190.1

Ludzie mogą posiadać wspaniałe dary, dobre możliwości i doskonałe kwalifikacje, jednak jeden brak, jeden pielęgnowany grzech okaże się dla charakteru tym, czym dla okrętu jedna zjedzona przez robaki deska — całkowitym zniszczeniem i ruiną. — Testimonies for the Church IV, 90 [Świadectwa dla zboru IV, 90]. PCh 190.2

Paweł wszędzie wnosił z sobą atmosferę nieba. Wszyscy, którzy z nim przebywali, odczuwali jego łączność z Chrystusem. Fakt, że jego życie było żywym świadectwem głoszonej przez niego Prawdy, dodawał mocy jego kazaniom. Tu właśnie leży moc Prawdy. Nie wyreżyserowany, naturalny wpływ świętego życia jest najbardziej przekonywającym kazaniem na rzecz chrześcijaństwa. Dowód, nawet niezbity, może powodować powstanie opozycji. Lecz pobożny przykład ma moc, której nie można zlekceważyć. — Gospel Workers 59 [Słudzy ewangelii 41]. PCh 190.3

Prawdziwy charakter nie zostaje ukształtowany na zewnątrz, a następnie nałożony — on promieniuje od wewnątrz. Jeśli chcemy innych skierować na ścieżki sprawiedliwości, to jej zasady muszą być pielęgnowane w naszych własnych sercach! Nasze wyznanie wiary może głosić teorię religii, lecz dopiero nasza praktyczna pobożność utwierdza Słowo Prawdy. Konsekwentne życie, święte rozmowy, niezachwiana prawość, aktywny w dobroczynności duch, pobożny przykład — oto środki, dzięki którym światło jest przekazywane temu światu. — The Desire of Ages 307; Życie Jezusa 216; 230 (wyd. IV). PCh 190.4

Modlitwy, napomienia i rozmowy to tanie i często sztuczne owoce. Prawdziwe owoce, te, które naturalnie wyrastają na prawdziwym drzewie, objawiają się w dobrych uczynkach, takich jak: troska o biednych, sieroty i wdowy. — Testimonies for the Church II, 24 [Świadectwa dla zboru II, 24]. PCh 190.5