Medyczna praca misyjna

Codzienne starania w pozyskiwaniu ludzi dla Chrystusa

Nasza wiara w kwestii wiecznej rzeczywistości jest słaba, nasze poczucie obowiązku niewielkie w obliczu sposobności do wskazania ludziom Zbawiciela jako ich jedynej nadziei. Nie powinniśmy okazywać chłodu i obojętności przy przekazywaniu skutecznego remedium na uzdrowienie duszy. Naszym obowiązkiem jest oznajmianie prawdy nie naszymi własnymi siłami, ale w silnej wierze, pewności i zaufaniu udzielonym nam przez Boga. [...] MPM 184.1

Wierna służba

Wszystkie pielęgniarki i pomocnicy mają wykonywać zabiegi i inne rodzaje służby w tak delikatny i nabożny sposób, a ponadto tak solidnie, dokładnie i ochoczo, aby ludzie uznali sanatorium za oazę spokoju i odpoczynku. MPM 184.2

Każdy pracownik, wykonujący swoje zadania na jakimkolwiek etapie leczenia chorych i cierpiących w instytucji medycznej, ma zachowywać się jak chrześcijanin. Ma pozwolić, aby jego światłość świeciła przed ludźmi w dobrych uczynkach. Porównaj Mateusza 5,16. Jego słowa mają uwielbiać naszego Pana Jezusa Chrystusa. Zamiast bezczynnie czekać na wielkie możliwości, ma jak najlepiej wykorzystywać talenty powierzone mu przez Boga, tak aby ciągle były pomnażane. Nie powinien uważać, że ma milczeć w kwestiach religijnych. Każde miejsce jest dla niego polem misyjnym, na którym z gorliwością ma przedstawiać słowem i czynem zbawiającą moc prawdy. Nie powinien czekać i oglądać się na to, co zrobią inni. Ma przecież swoją własną osobowość i będąc sługą Chrystusa, odpowiada przed Nim za każde słowo i czyn. Ma być tak uważny i ma tak wiernie wykonywać swoje obowiązki, jakby słyszał głos Zbawiciela mówiącego: “Zaprawdę powiadam wam, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios. Kto się więc uniży jak to dziecię, ten jest największy w Królestwie Niebios”. Mateusza 18,3.4. MPM 184.3

Rzecznik Boga

Jest niezwykle ważne, abyśmy wiedzieli, jak podejść do chorych z pociechą nadziei płynącej z wiary w Jezusa Chrystusa i z przyjęcia Jego obietnic. Kiedy pobudzone sumienie woła: “Panie, bądź miłościw mnie grzesznemu; uczyń mnie swoim dzieckiem”, bądźcie gotowi powiedzieć cierpiącemu, który wcześniej był tak obojętny, że jest dla niego nadzieja, że w Jezusie znajdzie schronienie. MPM 184.4

Zbawiciel zaprasza każdego: “Zwróćcie się do mnie i żyjcie. Przyjdźcie do mnie, a znajdziecie odpocznienie”. Ci, którzy w cichości i z miłością przedstawiają nadzieję ewangelii cierpiącym duszom tak potrzebującym tej nadziei, są rzecznikami Chrystusa, który oddał siebie za cały rodzaj ludzki, aby mógł stać się lekarzem, delikatnym i pełnym współczucia Zbawicielem. Obmyślmy wszelkie możliwe sposoby doprowadzenia do zbawienia ludzi w naszych instytucjach medycznych. To jest nasza praca. Jeśli praca w sferze duchowej będzie zaniedbana, nie ma potrzeby wzywać naszych ludzi do zakładania takich instytucji. Osoby, które nie mają gorącego pragnienia ratowania dusz dla Chrystusa, nie powinny się wiązać z naszymi sanatoriami. — Letter 159, 1902. MPM 185.1