Wiara i uczynki

To jest usprawiedliwienie

To sprawiedliwość Chrystusa czyni skruszonego grzesznika godnym przyjęcia przez Boga i dokonuje jego usprawiedliwienia. Jakkolwiek grzeszne było jego życie, jeśli wierzy on w Jezusa jako swego osobistego Zbawiciela, to stoi przed Bogiem w niesplamionych szatach zaliczonej sprawiedliwości Chrystusa. WU 120.2

Grzesznik — tak niedawno umarły w przestępstwach i grzechach — jest ożywiony przez wiarę w Chrystusa. Widzi przez wiarę, że Jezus jest jego Zbawicielem i żyjąc zawsze, może zbawić “na zawsze [wszystkich], którzy przez niego przystępują do Boga”. Hebrajczyków 7,25. W uczynionym za niego pojednaniu wierzący widzi taką szerokość i długość, wysokość i głębokość skuteczności — widzi taką pełnię zbawienia, nabytego za tak nieskończoną cenę — że jego dusza wypełnia się chwałą i dziękczynieniem. Widzi jakby w lustrze chwałę Pana i zmieniany jest w ten sam obraz przez Ducha Pańskiego. Widzi szatę sprawiedliwości Chrystusa, utkaną na krosnach nieba, wykonaną przez Jego posłuszeństwo i zaliczoną pokutującej duszy przez wiarę w Jego imię. WU 120.3

Gdy grzesznik spostrzega niezrównane piękno Jezusa, grzech nie wydaje mu się już dłużej atrakcyjny, ponieważ ogląda zacniejszego nad innych dziesięć tysięcy, Tego, który jest cały pełen powabu. Przez osobiste doświadczenie zdaje sobie sprawę z mocy ewangelii, której zasięg może być przyrównany jedynie do jej wysokiej wartości celu. WU 121.1

Mamy żywego Zbawiciela. Nie przebywa On w nowym grobowcu Józefa, powstał z martwych i wstąpił na wysokość jako zastępca i poręczyciel, dla każdej wierzącej duszy. “Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa”. Rzymian 5,1. Grzesznik jest usprawiedliwiony przez zasługi Jezusa i jest to Boże potwierdzenie doskonałości okupu zapłaconego za człowieka. Posłuszeństwo Chrystusa aż do śmierci na krzyżu jest gwarancją tego, że Ojciec przyjmie pokutującego grzesznika. Czy więc pozwolimy sobie na chwiejne doświadczenie wątpienia i wierzenia, wierzenia i wątpienia? Jezus jest gwarancją tego, że zostaniemy przyjęci przez Boga. Cieszymy się przychylnością Bożą nie z powodu jakiejkolwiek zasługi tkwiącej w nas samych, lecz z powodu naszej wiary w “Pana — naszą sprawiedliwość.” WU 121.2

Jezus stoi w najświętszym, aby obecnie wstawiać się za nami przed obliczem Boga. Chwila po chwili nie zaprzestaje przedstawiania tam Swego ludu znajdującego pełnię w Nim. Lecz ponieważ jesteśmy w ten sposób reprezentowani przed Ojcem, nie możemy wyobrażać sobie, że możemy nadużywać Jego miłosierdzia i stać się niedbali, obojętni i pobłażający sobie. Chrystus nie jest sługą grzechu. Uzyskujemy pełnię w Nim, przyjęcie w Umiłowanym jedynie wtedy, gdy trwamy w Nim przez wiarę. WU 121.3

Nigdy nie osiągniemy doskonałości przez nasze własne dobre uczynki. Dusza, która ogląda Jezusa przez wiarę, wyrzeka się swej własnej sprawiedliwości. Widzi siebie jako niepełną, swą pokutę niewystarczającą, swą najsilniejszą wiarę jedynie słabością, swą najkosztowniejszą ofiarę jako skąpą i zatapia się w pokorze u stóp krzyża. Lecz z wyroczni Bożego Słowa przemawia do niej głos. W zdumieniu słucha poselstwa: “Jesteście w nim dopełnieni”. Kolosan 2,10 (BG). Teraz wszystko w jego duszy odpoczywa. Nie musi już dłużej starać się w sobie samym odnaleźć jakąś wartość, jakiś chwalebny uczynek, za pomocą którego mógłby uzyskać Bożą przychylność. WU 122.1