Wybrane poselstwa I

Rozdział 19 — Co głosić i czego nie głosić

[Poniżej podjęto próbę przedstawienia niekompletnego wykazu tematów. Jeśli chodzi o inne propozycje — patrz Evangelism 184-199.217-278. — Kompilatorzy.]

Niech ukaże się Chrystus

Celem każdego kaznodziei jest usunięcie samego siebie z pola widzenia i pozwolenie na to, aby ukazał się Chrystus. Wywyższenie Chrystusa jest wielką prawdą, którą objawić muszą wszyscy pracujący słowem i nauką. — Manuscript 109, 1897. WP1 149.1

W kwestii prawdy pracownicy powinni przedstawiać sprawiedliwość Chrystusa nie jako nowe światło, ale jako drogocenne światło, które na pewien czas lud utracił z pola widzenia. Mamy przyjąć Chrystusa jako naszego osobistego Zbawiciela, a On przypisuje nam sprawiedliwość Bożą w Chrystusie. Powtórzmy i uwydatnijmy tę prawdę, którą przedstawił Jan: “Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze”. 1 Jana 4,10. WP1 149.2

W miłości Bożej zabrzmiał najwspanialszy ton cennej prawdy, a skarby laski Chrystusa zostały szeroko objawione zborowi i światu... Cóż za miłość, cóż za wspaniała, niezgłębiona miłość kazała Chrystusowi umrzeć za nas, kiedy jeszcze byliśmy grzesznikami. WP1 149.3

Jakąż stratę ponosi dusza, która rozumie przekonujące wymogi prawa, a której mimo to nie udaje się pojąć łaski Chrystusa, daleko bardziej obfitującej. WP1 149.4

Prawdą jest, że gdy prawo Boże jest głoszone jako prawda, która jest w Jezusie, wtedy objawia ono miłość Bożą, ponieważ dar Chrystusa dla tego winnego świata musi być w dużej mierze przedstawiany w każdym kazaniu. Nic dziwnego, że serca nie zostały wzruszone przez prawdę, gdy była ona przedstawiana w zimny i pozbawiony życia sposób. Nic dziwnego, że wiara chwiała się na obietnicach Bożych, gdy kaznodzieje i pracownicy nie przedstawiali Jezusa w jego związku z prawem Bożym. Jak często zapewniali oni lud, że “On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?” Rzymian 8,32. WP1 149.5

Szatan bezwzględnie chce, aby ludzie nie dostrzegali miłości Bożej, która doprowadziła Ojca do tego, że oddał swego jednorodzonego Syna dla zbawienia zgubionej ludzkości, ponieważ to dobroć Boża prowadzi ludzi do skruchy. O, w jaki sposób uda nam się przedstawić światu głęboką, drogocenną miłość Bożą? Nie możemy osiągnąć tego w żaden inny sposób, jak tylko wykrzykując: “Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi”. 1 Jana 3,1. Powiedzmy grzesznikom: “Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Jana 1,29. Ukazując Jezusa jako przedstawiciela Ojca, będziemy mogli rozproszyć cień, rzucony przez szatana na naszą ścieżkę, abyśmy nie dostrzegali miłosierdzia i niewysłowionej miłości Bożej, objawionej w Jezusie Chrystusie. Spójrzcie na krzyż Kalwarii. Jest on niezmienną gwarancją bezgranicznej miłości, niezmierzonego miłosierdzia Ojca niebieskiego. — Manuscript 154, 1897. WP1 150.1

Duch Święty

Chrystus, wielki nauczyciel, miał nieskończoną różnorodność tematów do wyboru, ale w największym stopniu eksponował kwestię daru Ducha Świętego. Jakże wielkie rzeczy przewidział dla kościoła z uwagi na ten dar. Mimo tego, jaki temat jest obecnie uwydatniany w mniejszym stopniu? Jaka obietnica jest w mniejszym stopniu wypełniona? Sporadycznie kazanie poświęcone jest Duchowi Świętemu, a potem temat ten jest pozostawiany w celu późniejszego rozważenia. — Manuscript 20, 1891. WP1 150.2

Uczcie kroków prowadzących do nawrócenia

Kaznodzieje powinni w bardziej prosty i jasny sposób przedstawiać prawdę, która jest w Jezusie. Powinni swymi własnymi umysłami pełniej pojąć wielki plan zbawienia. Wtedy dopiero będą mogli odciągnąć umysły słuchaczy od spraw ziemskich do spraw duchowych i wiecznych. Wielu jest takich, którzy chcą się dowiedzieć, co muszą uczynić, aby uzyskać zbawienie. Pragną jasnego i wyraźnego wyjaśnienia kroków wymaganych do nawrócenia i nie może być kazania, w którym by w jasny sposób nie wyjaśniono drogi, jaką grzesznicy mogą przyjść do Chrystusa i uzyskać zbawienie. Powinni oni wskazać im Chrystusa tak, jak to uczynił Jan i ze wzruszającą prostotą, z sercami płonącymi miłością Chrystusa, mówić: “Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Trzeba silnie i żarliwie wzywać grzeszników do pokuty i nawrócenia. WP1 150.3

Ci, którzy lekceważą tę część dzieła, muszą sami się nawrócić zanim ośmielą się przemawiać. Ci, których serca są pełne miłości Jezusa, drogocennych prawd jego Słowa, będą mogli czerpać ze skarbnicy domu Bożego rzeczy nowe i stare. Nie znajdą czasu na opowiadanie anegdot, nie będą dążyć wszystkimi siłami do tego, żeby być krasomówcami, wzbijającymi się tak wysoko, że nie mogą porwać za sobą ludu, ale prostym językiem, ze wzruszającą żarliwością będą przedstawiali prawdę, która jest w Jezusie. — The Review and Herald, 22 luty 1887. WP1 151.1

Ożywienie dawnych prawd adwentowych

Kaznodzieje i lud mają do wykonania dzieło o świętym znaczeniu. Mają studiować historię sprawy i ludu Bożego. Mają nie zapominać wcześniejszego postępowania Boga z jego ludem. Mają ożywić i opowiedzieć te prawdy, które wydają się mało znaczące dla tych, którzy przez osobiste doświadczenie nie poznali mocy i światła jakie im towarzyszyło, gdy po raz pierwszy zostały dostrzeżone i zrozumiane. Prawdy te mają zostać przekazane światu w całej swojej pierwotnej świeżości i mocy. — Manuscript 22, 1890. WP1 151.2

Służba aniołów

Dobrzy i źli aniołowie walczą o każdego człowieka. To sam człowiek określa, którzy aniołowie wygrają Wzywam kaznodziejów Chrystusa, aby przedstawiali prawdę o służbie aniołów w szystkim, którzy znajdą się w zasięgu ich głosu. Nie oddawajcie się dziwacznym spekulacjom. Napisane Słowo jest naszym jedynym zabezpieczeniem. Musimy modlić się tak jak Daniel, abyśmy mogli być chronieni przez niebiańskie umysły. — Letter 201, 1899. WP1 151.3

Nasycone argumentami kazania

Wiele głoszonych kazań, nasyconych argumentami, rzadko kiedy zmiękcza i zdobywa dusze... Obowiązkiem każdego posłańca powinno być przedstawienie pełni Chrystusowej. Gdy wolny dar sprawiedliwości Chrystusowej nie jest przedstawiany, kazania stają się suche i pozbawione ducha, a trzoda nie jest nakarmiona. Paweł powiedział: “Mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc”. 1 Koryntian 2,4. W ewangelii jest szpik i tłuszcz. Jezus jest żywym ośrodkiem wszystkiego. Włączcie Chrystusa w każde kazanie. Niech uwydatniona będzie wysoka wartość, miłosierdzie i chwała Jezusa Chrystusa, ponieważ ukształtowany w duszy Chrystus jest nadzieją chwały. — Letter 15, 1892. WP1 151.4

Obecna prawda w cichości

Bądźcie uważnymi posłańcami. Niech nie zależy wam na tym, żeby słuchać i przyjmować nowe teorie, ponieważ często są one tego rodzaju, że nie powinny nigdy zostać przedstawione przed jakimkolwiek zgromadzeniem. Nie wypowiadajcie żadnych chełpliwych, wynoszących samych siebie słów. Niech Słowo Boże wychodzi z ust uświęconych przez prawdę. Każdy kaznodzieja ma głosić prawdę jaka jest w Jezusie. Powinien być pewien tego, co twierdzi i powinien radzić się Słowa Bożego pod kierownictwem Świętego Ducha Bożego. Kroczcie i pracujcie uważnie przed Bogiem, moi bracia, aby żadna dusza nie została wprowadzona w błąd przez wasz przykład. Byłoby lepiej dla was gdybyście się nigdy nie narodzili niż mielibyście jedną duszę zwieść na manowce. WP1 152.1

Ci, którzy twierdzą, że są sługami Bożymi, muszą wykonać pilną pracę dla uzyskania tego życia, gdzie nie ma wstępu grzech, choroba i smutek. Muszą być w pogotowiu w czas dogodny i niedogodny. WP1 152.2

Bóg woła o reformatorów, którzy z naszych mównic będą mówili mocne, podnoszące na duchu słowa. Gdy ludzie wypowiadają swoje własne słowa w swojej własnej mocy, zamiast głosić Słowo Boże w mocy Ducha, wtedy są zranieni i urażeni, gdy ich słowa nie są przyjmowane z entuzjazmem. To wtedy są nakłaniani do tego, żeby wypowiadać słowa, które wzbudzą ducha goryczy i oporu w ich słuchaczach. Moi bracia — bądźcie roztropni. Takie słowa nie powinny wychodzić z ust ambasadorów Chrystusa. Uświęcone usta będą wypowiadały słowa, prowadzące do reformy, ale nie wywołujące rozdrażnienia. Prawda ma być przedstawiana w cichości i miłości Chrystusowej. — Letter 348, 1907. WP1 152.3

Fortele wroga

Mamy modlić się o boskie oświecenie, ale jednocześnie powinniśmy być ostrożni w przyjmowaniu wszystkiego, co nazywane jest nowym światłem. Musimy uważać, żeby pod przykrywką szukania nowej prawdy szatan nie odwrócił naszych umysłów od Chrystusa i szczególnych prawd na obecny czas. Pokazano mi, że fortelem wroga jest prowadzenie umysłów w kierunku uwydatniania jakiejś niejasnej lub nieistotnej kwestii, czegoś, co nie zostało w pełni objawione albo nie jest konieczne dla naszego zbawienia. Z kwestii tej czyni się zajmujący temat, “obecną prawdę”, podczas gdy wszelkie ich dochodzenia i przypuszczenia służą jedynie temu, żeby uczynić sprawy bardziej niejasnymi niż wcześniej i zamieszać umysły niektórych spośród tych, którzy powinni dążyć do jedności przez uświęcenie poprzez prawdę. — Letter 7, 1891. WP1 152.4

Ludzkie przypuszczenia i domysły

Niech nikt nie przedstawia pięknych, naukowych sofistyk, żeby ukołysać lud Boży do snu. Nie ubierajcie uroczystej, świętej prawdy na obecny czas w jakąkolwiek niezwykłą szatę ludzkiej mądrości. Niech ci, którzy tak postępowali, zaprzestaną tego i wołają do Boga, aby uratował ich dusze od zwodniczych bajek. WP1 153.1

To żywa energia Ducha Świętego poruszy serca, a nie przyjemne, zwodnicze teorie. Dziwaczne przedstawienia nie są chlebem życia, one nie mogą zbawić duszy od grzechu. WP1 153.2

Chrystus został posłany z nieba, aby odkupić ludzkość. Nauczał doktryn, jakie dał mu Bóg, aby ich nauczał. Głoszone przez niego prawdy, znajdujące się w Starym i w Nowym Testamencie, mamy głosić dzisiaj jako słowo Boga żywego. WP1 153.3

Niech ci, którzy pragną chleba życia udadzą się do Pisma Świętego, a nie do nauk ograniczonego, błądzącego człowieka. Dawajcie ludziom chleb życia, przyniesiony nam z nieba przez Chrystusa. Nie łączcie z waszym nauczaniem ludzkich przypuszczeń i domysłów. Oby wszyscy mogli poznać, jak bardzo potrzebują spożywać ciało i pić krew Syna Bożego — czynić jego słowo częścią swego własnego życia. — Manuscript 44, 1904. WP1 153.4

Nasza wiara utwierdzona na prawdzie

Codziennie pragnę móc wykonać podwójny obowiązek. Błagałam Pana o siłę i mądrość do opublikowania pism świadków, którzy byli umocnieni w wierze i we wczesnej historii poselstwa. Po upływie czasu w 1844 r. otrzymali oni światło i kroczyli w świetle, a gdy przychodzili jacyś ludzie ze swoimi zadziwiającymi poselstwami, dotyczącymi różnych kwestii z Pisma Świętego, twierdząc, że mają nowe światło, to przez poruszenia Ducha Świętego otrzymywaliśmy świadectwa dotyczące właśnie tej sprawy, które odcinały wpływ takich poselstw, jak to, na przedstawienie którego starszy G. poświęcał swój czas. [Wzmianka ta odnosi się do nauk, dotyczących kwestii świątyni — różniących się od tej, jaką prezentowali adwentyści dnia siódmego przez lata — zaprzeczających wypełnieniu się proroctwa w 1844 r/ i odrzucających służbę Chrystusa w czasie sądu śledczego. — Kompilatorzy.] Ten biedny człowiek działał zdecydowanie przeciwko prawdzie, którą potwierdził Duch Święty. WP1 153.5

Gdy moc Boga poświadcza co jest prawdą, to prawda ta ma pozostać prawdą na zawsze. Żadne późniejsze przypuszczenia przeciwne światłu danemu przez Boga, nie powinny być brane pod uwagę. Ludzie powstaną z interpretacjami Pisma Świętego, które dla nich są prawdą, ale które prawdą nie są. Bóg dał nam prawdę na obecny czas jako fundament dla naszej wiary. On sam nauczył nas co jest prawdą. Powstanie jeden, a potem jeszcze inny z nowym światłem, zaprzeczającym wcześniejszemu, jakie Bóg dał przez objawienie swego Ducha Świętego. Nadal żyje kilka osób spośród tych, którzy przeszli przez doświadczenie uzyskane w czasie ustalania tej prawdy. Bóg łaskawie oszczędził ich życie, aby powtarzali i to powtarzali do końca swego życia, doświadczenie, przez które przeszli, tak jak czynił to apostoł Jan do samego końca swego życia. Nosiciele sztandarów, którzy ulegli śmierci, mają przemawiać poprzez wznowienia ich pism. Zostałam pouczona, że w ten sposób ich głosy mają być słyszane. Mają oni nieść swoje świadectwo o tym, co stanowi prawdę na obecny czas. WP1 154.1

Mamy nie przyjmować słów tych, którzy przychodzą z poselstwem zaprzeczającym szczególnym kwestiom naszej wiary. Gromadzą oni razem mnóstwo fragmentów Pisma Świętego i jako dowód usypują z tego stos wokół swoich teorii, o jakich zapewniają. Działo się tak stale w ciągu minionych pięćdziesięciu lat. Podczas gdy Pismo Święte jest słowem Bożym i powinno być szanowane, to jego zastosowanie jest wielkim błędem, jeśli takie zastosowanie usuwa choć jeden filar z fundamentu, jaki Bóg podtrzymywał przez te pięćdziesiąt lat. Ten, kto dokonuje takiego zabiegu, nie wie nic o cudownym objawieniu Ducha Świętego, który dawał moc i siłę wcześniejszym poselstwom, docierającym do ludu Bożego. WP1 154.2

Dowody starszego G. nie są wiarygodne. Gdyby zostały przyjęte, to zniszczyłyby wiarę ludu Bożego w prawdę, która uczyniła nas tym, czym jesteśmy. WP1 154.3

Musimy być zdecydowani wobec tych spraw, ponieważ kwestie, jakie stara się on udowodnić przy pomocy Pisma Świętego, nie są rozsądne. Nie dowodzą one, że minione doświadczenie ludu Bożego było błędem. Mieliśmy prawdę, byliśmy kierowani przez aniołów Bożych. To pod przewodnictwem Ducha Świętego dane zostało przedstawienie kwestii świątyni. Dla każdego elokwencją będzie zachowanie milczenia jeśli chodzi o elementy naszej wiary, w ustaleniu których nie odgrywali oni żadnej roli. Bóg nigdy nie zaprzecza samemu sobie. Dowody Pisma Świętego są źle stosowane, jeśli zmuszana się je do świadczenia o tym, co nie jest prawdą. Będą powstawały kolejne osoby i przynosiły rzekomo wielkie światło i będą wysuwały swoje twierdzenia. My jednak stoimy po stronie starych słupów granicznych. [Zacytowany fragment 1 Jana 1,1-10.] WP1 155.1

Zostałam pouczona, żeby powiedzieć, że te słowa możemy zastosować jako odpowiednie na obecny czas, ponieważ nadeszła chwila, gdy grzech musi zostać nazwany swoim właściwym imieniem. W naszym dziele byliśmy powstrzymywani przez nienawróconych ludzi, którzy szukają swojej własnej chwały. Chcą, żeby myślano o nich jako o twórcach nowych teorii, które przedstawiają jako prawdę. Jednak jeśli te teorie zostaną przyjęte, wówczas doprowadzą do zaparcia się prawdy, którą przez minione pięćdziesiąt lat Bóg dawał swemu ludowi, potwierdzając ją przez objawienie Ducha Świętego. — Letter 329, 1905. WP1 155.2

Prawdy, które zostały objawione

“Staraj się usilnie o to, abyś mógł stanąć przed Bogiem jako wypróbowany i nienaganny pracownik, który wykłada należycie słowo prawdy”. Ucz się przyjmować prawdy objawione i posługiwać się nimi w taki sposób, aby były pokarmem dla trzody Bożej. WP1 155.3

Spotkamy ludzi, którzy pozwalają swoim umysłom wkraczać w czcze spekulacje na temat rzeczy, o jakich Słowo Boże nic nie mówi. Bóg przemawia najprostszym językiem na każdy temat dotyczący zbawienia duszy. Pragnie też, abyśmy wystrzegali się wszelkich mrzonek i mówi: Idź i pracuj dzisiaj w mojej winnicy. Nadchodzi noc, kiedy nikt z ludzi nie będzie mógł już nic zdziałać. Odrzuć wszelkie czcze ciekawostki, czuwaj, pracuj i módl się. Studiuj prawdy objawione. Chrystus pragnie zburzyć wszelkie próżne wymysły i kieruje nas na pola dojrzałe do żniwa. Jeśli nie będziemy gorliwie pracować, wieczność przytłoczy nas ciężarem odpowiedzialności... WP1 155.4

W czasach apostołów najgłupsze herezje przedstawiano jako prawdę. Historia powtarzała się i jeszcze się powtórzy. Zawsze będą tacy ludzie, którzy chociaż pozornie są sumienni, uchwycą się cienia, przedkładając go ponad istotę sprawy. Przyjmą błąd w miejsce prawdy, ponieważ błąd jest ubrany w nową szatę, która — jak sądzą — zakrywa coś wspaniałego. Jednak niech tylko powłoka zostanie usunięta, a okaże się nicość. — The Review and Herald, 5 luty 1901. WP1 156.1

Kwestie o wiecznej doniosłości

Uwydatniajcie te nauki, które uwydatniał Chrystus. Przedstawiajcie je ludziom tak, jak On je przedstawiał. Uwydatniajcie kwestie, które dotyczą naszego wiecznego dobra. Wszystko to, co wróg może obmyślić w celu odwrócenia umysłu od Słowa Bożego, wszystko to, co jest nowe i dziwne, co może on zapoczątkować, aby stworzyć rozmaitość zapatrywań, to wprowadzi jako coś niezwykle ważnego. Jednak rzeczy, których nie możemy wyraźnie zrozumieć, nie są nawet w jednej dziesiątej tak ważne, jak prawdy Słowna Bożego, które możemy wyraźnie zrozumieć i wprowadzić w nasze codzienne życie. Mamy uczyć ludzi nauk wprowadzonych przez Chrystusa w jego nauczanie ze Starego Testamentu Pisma Świętego. Język boskiej prawdy jest niezmiernie prosty. — Letter 16, 1903. WP1 156.2

Kwestie zbyteczne dla wiary

Wiele omawianych kwestii jest czymś zbytecznym dla doskonalenia wiary. Nie mamy czasu na ich studiowanie. Wiele rzeczy wykracza poza ograniczoną zdolność pojmowania. Istnieją prawdy, które trzeba przyjąć, a które nie leżą w zasięgu naszego rozumu i są dla nas nie do wyjaśnienia. Objawienie przedstawia je nam, aby zostały przyjęte bez zastrzeżeń jako słowo nieskończonego Boga. Chociaż każdy pomysłowy badacz ma odszukać prawdę jaka jest w Jezusie, to istnieją rzeczy, które dotąd nie zostały uproszczone, wypowiedzi, których ludzkie umysły nie mogą pojąć i dociec rozumowaniem, nie narażając się na dokonywanie ludzkich kalkulacji i wyjaśnień, jakie nie okażą się wonią życia ku życiu. WP1 156.3

Jednak każda prawda, jaką koniecznie musimy wprowadzić w nasze praktyczne życie, jaka dotyczy zbawienia duszy, jest bardzo wyraźna i pewna. — Letter 8, 1895. WP1 156.4