Wybrane poselstwa I

Rozdział 58 — “Porzuciłeś pierwszą twoją miłość”

[Fragment kazania wygłoszonego w Otsego, Michigan, 10 października 1890 wydrukowanego w The Review and Herald, 3 luty 1891.]

Mówiłam do ludzi z Otsego na temat czwartego i piątego wiersza drugiego rozdziału Objawienia: “Mam ci za złe, że porzuciłeś pierwszą twoją miłość. Wspomnij więc, z jakiej wyżyny spadłeś i upamiętaj się, i spełniaj uczynki takie, jak pierwej; a jeżeli nie, to przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz”. Objawienie 2,4-5. Ludzie, do których skierowane były te słowa mieli wiele wspaniałych cech, które zostały uznane przez Wiernego Świadka: “Lecz,” mówi On, “mam ci za złe, że porzuciłeś pierwszą twoją miłość.” Tutaj jest brak, który musi zostać uzupełniony. Wszystkie inne łaski nie zdołają uzupełnić tego niedostatku. Zbór otrzymuje radę: “Wspomnij więc, z jakiej wyżyny spadłeś i upamiętaj się, i spełniaj uczynki takie, jak pierwej; a jeżeli nie, to przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz... Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzcy dam spożywać z drzewa żywota, które jest w raju Bożym”. Objawienie 2,4-7. WP1 342.1

W tych słowach są ostrzeżenia, nagany, groźby i obietnice Wiernego Świadka, który trzyma siedem gwiazd w prawicy swojej. “Siedem gwiazd, to aniołowie siedmiu zborów, a siedem świeczników, to siedem zborów”. Objawienie 1,20. WP1 342.2

Gdy zbór ten zostaje zważony na wadze świątyni, zostaje znaleziony lekkim, porzuciwszy swoją pierwszą miłość. Wierny Świadek oświadcza: “Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, i wiem, że nie możesz ścierpieć złych, i że doświadczyłeś tych, którzy podają się za apostołów, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami. Masz też wytrwałość i cierpiałeś dla imienia mego, a nie ustałeś”. Objawienie 2,2-3. Jednak pomimo tego wszystkiego zbór ten zostaje znaleziony lekkim. Czym jest ten fatalny niedostatek? — “Porzuciłeś pierwszą twoją miłość”. Czy nie tak jest w naszym przypadku? Nasze nauki mogą być właściwe, możemy nienawidzić fałszywych nauk i możemy nie przyjmować tych, którzy nie są wierni zasadom, możemy pracować z niezmordowaną energią, jednak nawet to nie wystarczy. Co jest naszym motywem? Dlaczego jesteśmy wzywani do pokuty? — “Porzuciłeś pierwszą twoją miłość”. WP1 342.3

Niech każdy członek kościoła przestudiuje to ważne ostrzeżenie i naganę. Niech każdy zobaczy czy w rywalizowaniu o prawdę, czy w dyskutowaniu nad teorią, nie utracił czułej miłości Chrystusa. Czy Chrystus nie został pominięty w kazaniach i w sercu? Czy nie istnieje niebezpieczeństwo, że wielu idzie naprzód z wyznaniem prawdy, wykonując dzieło misyjne, podczas gdy miłość Chrystusa nie została wpleciona w tę pracę? To uroczyste ostrzeżenie pochodzące od Wiernego Świadka wiele znaczy; ono wymaga, abyście pamiętali skąd spadliście i pokutowali i spełniali uczynki takie, jak pierwej, “a jeżeli nie,” mówi Wierny Świadek, “to przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz”. Objawienie 2,5. O, żeby tak kościół mógł uświadomić sobie swoją potrzebę pierwszego żaru swej miłości! Gdy tego brakuje, wszystkie inne zalety są niewystarczające. Wezwanie do pokuty jest czymś, czego nie można zlekceważyć nie narażając się na niebezpieczeństwo. Wiara w teorię prawdy nie wystarczy. WP1 343.1

Przedstawianie tej teorii niewierzącym nie sprawia, że stajesz się świadkiem dla Chrystusa. Światło, które rozradowało twoje serce, gdy po raz pierwszy zrozumiałeś poselstwo na ten czas, jest niezbędnym elementem twego doświadczenia i pracy, a to zostało zatracone w twoim sercu i życiu. Chrystus dostrzega twój brak zapału i oświadcza, że upadłeś, i jesteś w niebezpiecznym położeniu. WP1 343.2

Przedstawiajcie miłość i prawo razem

Przedstawiając wiążące wymagania prawa, wielu nie przedstawia nieskończonej miłości Chrystusa. Ci, którzy mają tak wielkie prawdy, tak doniosłe reformy do przedstawienia ludziom, nie mieli zrozumienia wartości pojednawczej ofiary jako wyrazu wielkiej miłości Boga do człowieka. Miłość do Jezusa i miłość Jezusa do grzeszników wypadła z religijnego doświadczenia tych, którym zlecono głoszenie ewangelii, a własne “ja” zostało wywyższone zamiast Odkupiciela rodzaju ludzkiego. Prawo ma być przedstawione tym, którzy je przestępują, nie jako coś oddzielonego od Boga, ale raczej jako wykładnik jego umysłu i charakteru. Jak światło słoneczne nie może zostać oddzielone od słońca, tak prawo Boże nie może być właściwie przedstawione człowiekowi w oddzieleniu od boskiego autora. Posłaniec powinien umieć powiedzieć: “W prawie jest Boża wola; chodźcie, sami zobaczcie, że prawo jest takie, jak oznajmił to Paweł — święte i sprawiedliwe, i dobre”. Ono gani grzech, ono potępia grzesznika, lecz pokazuje mu, że potrzebuje on Chrystusa, w którym jest obfite miłosierdzie i dobroć i prawda. Chociaż prawo nie może darować kary za grzech, ale oskarża grzesznika, przedstawiając cały jego dług, a Chrystus obiecał obfite przebaczenie wszystkim, którzy pokutują i wierzą w jego miłosierdzie. Miłość Boża jest udzielona w obfitości pokutującej, wierzącej duszy. Piętno grzechu spoczywające na duszy może zostać usunięte jedynie przez krew pojednawczej ofiary. Nie była wymagana żadna mniejsza ofiara niż ofiara tego, który był równy z Ojcem. Dzieło Chrystusa -jego życie, poniżenie, śmierć i wstawiennictwo za zgubionym człowiekiem — wywyższa prawo i czyni je godnym czci. WP1 343.3

Wiele kazań dotyczących wymagań prawa było głoszonych bez Chrystusa, a ten brak sprawił, że prawda była nieskuteczna w nawracaniu dusz. Bez łaski Chrystusa jest rzeczą niemożliwą uczynienie jednego kroku w posłuszeństwie prawu Bożemu. Jakże zatem konieczne jest, aby grzesznik usłyszał o miłości i mocy swego Odkupiciela i przyjaciela! Podczas gdy ambasador Chrystusa powinien wyraźnie ogłaszać wymagania prawa, powinien dawać do zrozumienia, że nikt nie może być usprawiedliwiony bez pojednawczej ofiary Chrystusa. Bez Chrystusa może być jedynie potępienie i straszne oczekiwanie na gniew i ostateczne oddzielenie od obecności Bożej. Jednak ten, którego oczy są otwarte, by zobaczyć miłość Chrystusa, ujrzy charakter Boga jako pełny miłości i współczucia. Bóg nie będzie jawił się jako tyran, istota nieustępliwa, ale jako ojciec, pragnący objąć swego pokutującego syna. Grzesznik zawoła wraz z psalmistą: “Jak się lituje ojciec nad dziećmi, tak się lituje Pan nad tymi, którzy się go boją”. Psalmów 103,13. Wszelka rozpacz zostaje wymieciona z duszy, gdy Chrystus jest widziany w swoim prawdziwym charakterze. WP1 344.1

Prawdziwie poselstwo trzeciego anioła

Niektórzy z naszych braci wyrazili obawy, że zbyt mocno kładziemy nacisk na temat usprawiedliwienia przez wiarę, mam jednak nadzieję i modlę się o to, aby nikt nie był niepotrzebnie niepokojony, ponieważ nie ma niebezpieczeństwa w przedstawianiu tej nauki, jako że jest ona przedstawiona w Piśmie Świętym. Gdyby w przeszłości nie było niedbałości we właściwym pouczaniu ludu Bożego, to nie byłoby obecnie konieczności zwracania na nią szczególnej uwagi... Niezmiernie wielkie i drogocenne obietnice dane nam w Piśmie Świętym w dużej mierze zostały utracone z oczu, tak jak pragnął tego nieprzyjaciel wszelkiej sprawiedliwości. On rzucił swój mroczny cień pomiędzy nami a naszym Bogiem, abyśmy nie widzieli prawdziwego charakteru Boga. Pan ogłosił sam o sobie, że jest “miłosierny i litościwy, nie rychły do gniewu, a obfity w miłosierdziu i w prawdzie”. 2 Mojżeszowa 34,6 (BG). WP1 344.2

Kilkakrotnie pisano do mnie, pytając czy poselstwo usprawiedliwienia przez wiarę jest poselstwem trzeciego anioła, a ja odpowiedziałam: “Prawdziwie, jest to poselstwo trzeciego anioła”. — The Review and Herald, 1 kwiecień 1890. WP1 345.1