Umysł, character, osobowość I

Rozdział 4 — Duchowe wpływy a umysł

Religia a zdrowie — Osobista religia ma najwyższą wartość. Jan pisał do Gajusa: “Umiłowany! Modlę się o to, aby ci się we wszystkim dobrze powodziło i abyś był zdrów tak, jak dobrze się ma dusza twoja”. 3 Jana 1,2. Zdrowie ciała zależy w dużym stopniu od zdrowia duszy; a zatem czy jemy, czy pijemy, albo cokolwiek czynimy, czyńmy ku chwale Bożej. Osobista religia objawia się przez zachowanie, słowa i czyny. Powoduje ona wzrost, doprowadzając w końcu do doskonałości według polecenia Pana, “I macie pełnię w nim”. Kolosan 2,10; Letter 117, 1901. UCO1/92 32.1

Czysta religia przynosi spokój, opanowanie i siłę — Czysta i nieskalana religia nie jest jakimś sentymentem, ale spełnianiem uczynków miłości i miłosierdzia. Tego rodzaju religia jest konieczna dla zdrowia i szczęścia. Wkracza ona do zanieczyszczonej świątyni duszy i biczem wypędza grzesznych intruzów. Zajmując tron, uświęca ona wszystko przez swą obecność, i oświeca serce jasnymi promieniami Słońca sprawiedliwości. Otwiera okna duszy dla nieba, wpuszczając promienie słońca Bożej miłości. Razem z tym przychodzi spokój i opanowanie. Fizyczne, umysłowe i moralne siły wzrastają, ponieważ atmosfera nieba jako żywe i aktywne działanie, wypełnia duszę. Wewnątrz zostaje ukształtowany Chrystus, owa nadzieja chwały. — The Review and Herald, 15 październik 1901; Welfare Ministry 38. UCO1/92 32.2

Bóg jest źródłem życia i radości — Bóg jest źródłem życia, światła i radości dla całego uniwersum. Podobnie jak promienie światła słonecznego, podobnie jak strumienie wody wytryskujące z życiodajnego źródła, błogosławieństwa wypływają od Niego dla wszystkich Jego stworzeń. I gdziekolwiek życie Boże jest w sercach ludzi, rozlewać się będzie na innych w miłości i błogosławieństwie. — Steps to Christ 77 (1892). UCO1/92 32.3

Wszyscy otrzymują życie od Boga — Wszystko, co stworzone, żyje przez moc i z woli Bożej. Wszyscy są odbiorcami życia Syna Bożego. Niezależnie od zdolności i talentów, ludzie czerpią życie ze Źródła życia. On (Bóg) jest fontanną życia. Tylko On, który jedynie ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości mógł powiedzieć: “Mam moc dać życie i mam moc wziąć je z powrotem”. — Manuscript 131, 1897; S.D.A. Bible Commentary V, 1113. UCO1/92 33.1

Szatan wykorzystuje wpływ umysłu na umysł — Po usunięciu z nieba szatan założył swoje królestwo na tym świecie i odtąd niezmordowanie walczy o to, aby zwieść istoty ludzkie i odwieść je od posłuszeństwa Bogu. Posługuje się tą samą mocą jaką posłużył się w niebie — wpływem umysłu na umysł. Ludzie stają się zwodzicielami swoich przyjaciół. Zachwycają się silnymi, niszczącymi odczuciami i posługują się w sposób mistrzowski zniewalającą mocą szatana. Pod wpływem tych odczuć ludzie łączą się ze sobą w różnego rodzaju konfederacje, ugrupowania i tajemne stowarzyszenia. Poprzez światowe czynniki wykonywane jest dzieło, którego Bóg zbyt długo nie będzie tolerował. — Letter 114, 1903. UCO1/92 33.2

Przemyślanym zamierzeniem szatana jest zaangażowanie sił dla celów samolubnych — Szatan posiada sieci i sidła, podobne do sideł ptasznika, wszystko przygotowane dla schwytania dusz. Przemyślanym jego zamierzeniem jest, żeby ludzie zaangażowali dane im przez Boga siły do celów samolubnych zamiast spożytkować je dla chwały Bożej. Bóg chciałby mieć ludzi zaangażowanych w dziele, które przyniesie im pokój i radość i zapewni im wieczny zysk. Ale szatan chce, abyśmy skoncentrowali wysiłki nasze na tym, co nie przynosi korzyści, na rzeczach, które niszczą się w miarę używania. — The Review and Herald, 1 wrzesień 1910; Our High Calling 200. UCO1/92 33.3

Przestępstwo nie wniosło nowego ładu ludzkich możliwości — Nie powinniśmy sądzić, że od czasu przestępstwa Adama Bóg dał istotom ludzkim inny system skłonności i dążeń, bowiem wtedy okazałoby się, że Bóg ingerował w taki sposób, że zaszczepił ludziom grzeszne skłonności. Chrystus rozpoczął swoje dzieło nawracania wkrótce po tym, jak człowiek upadł w grzech, aby przez posłuszeństwo prawu Bożemu i wiarę w Chrystusa ludzie mogli z powrotem odzyskać utracone podobieństwo do Boga. — Manuscript 60, 1905. UCO1/92 33.4

Każdy musi wybrać jeden z dwu sztandarów — Tu znajduje się wielkie rozwiązanie. Tu działają dwie moce, z którymi spotyka się każdy — Książę Boży, Jezus Chrystus i książę ciemności, szatan. Tu dochodzi do otwartego konfliktu. W świecie istnieją tylko dwie klasy ludzi i każda ludzka istota zaciąga się pod jeden z dwu sztandarów, pod sztandar księcia ciemności albo pod sztandar Jezusa Chrystusa. — Letter 38, 1894. UCO1/92 34.1

Grzech dotyka całej istoty — Grzech dotyka całej istoty, podobnie jak i łaska. — Letter 8, 1891. UCO1/92 34.2

Wszyscy, którzy nauczyli się prawdy o zbawieniu muszą stać się uległymi studentami w szkole Chrystusa, tak żeby świątynia duszy mogła stać się miejscem zamieszkania Najwyższego. Jeżeli chcemy poznać Chrystusa, dusza musi zostać opróżniona z tego, z czego jest tak bardzo dumna, aby Chrystus mógł na duszy wyryć swoje podobieństwo. — Letter 5, 1898; Our High Calling 105. UCO1/92 34.3

Krzyż stawia umysł na właściwym poziomie — Co daje właściwy poziom ludzkiemu umysłowi? Krzyż Golgoty. Patrząc na Jezusa, Autora i Dokończyciela wiary, wszelkie pragnienie samouwielbienia rozsypuje się w gruzy. Przychodzi zamiast tego, jak słusznie zauważamy, duch uniżenia samego siebie, który wywyższa skromność i poziom umysłu. Gdy rozmyślamy nad krzyżem, zostajemy uzdolnieni do tego, abyśmy mogli dostrzegać wspaniałą korzyść, jaka stała się udziałem każdego wierzącego. Bóg w Chrystusie... jeśli jest właściwie dostrzegany, ustali na odpowiednim poziomie zachwyt i dumę ludzką. Nie będzie więc żadnego samozadowolenia, ale będzie mieć miejsce prawdziwe uniżenie. — Letter 20, 1897; Our High Calling 114. UCO1/92 34.4

Człowiek staje się doskonałym w Chrystusie — Chrystus doprowadza swoich uczniów do żywej więzi z sobą i z Ojcem. Przez działanie Ducha Świętego na ludzki umysł człowiek staje się doskonałym w Chrystusie Jezusie. Więź z Chrystusem umacnia więź ludzi między sobą. Ten związek jest najbardziej przekonywającym dowodem dla świata majestatu i prawości Chrystusa oraz Jego mocy uwalniania od grzechu. — Manuscript 111, 1903; S.D.A. Bible Commentary V, 1148. UCO1/92 34.5

Tylko Bóg jest w stanie podnieść człowieka na wyższy poziom moralny — Wartość człowieka według oceny Bożej polega na jego więzi z Chrystusem, Bóg bowiem jest jedyną Istotą, która zdolna jest podnieść człowieka na wyższy poziom moralny na podstawie sprawiedliwości Chrystusa. Dążenia do zaszczytów światowych i światowej wielkości są właśnie tymi wartościami, na podstawie których Stwórca dokonuje oceny człowieka. Ich mądrość jest głupstwem, ich siła słabością. — Letter 9, 1873; Our High Calling 149. UCO1/92 34.6

Samolubstwo i jego owoc — Istotą deprawacji jest samolubstwo, a ponieważ ludzie poddali się jej mocy, przeciwieństwo posłuszeństwa Bogu jest w pełni widoczne w dzisiejszym świecie. Narody, rodziny i poszczególne jednostki wypełnia pragnienie uczynienia samego siebie ośrodkiem zainteresowania. Człowiek pragnie rządzić innymi ludźmi. Odłączając się w swoim egotyzmie od Boga i swoich bliźnich, oddaje się niepohamowanym skłonnościom. Działa on tak, jak gdyby dobro innych polegało na poddaniu się jego supremacji. — The Review and Herald, 25 czerwiec 1908; Counsels on Stewardship 24. UCO1/92 35.1

Można odnieść zwycięstwo — Przez kultywowanie zasad sprawiedliwości, człowiek jest w stanie uzyskać zwycięstwo nad skłonnościami do złego. Gdy człowiek jest posłuszny prawu Boga, uczucia nie będą więcej wypaczane i wykręcane. Zdolności nie będą więcej deprawowane i pustoszone poprzez działania mające na celu odwrócenie od Boga. Dzięki łasce zesłanej przez niebo, słowa, myśli i siły żywotne mogą być oczyszczone, nowy charakter może zostać ukształtowany, a poniżenie przez grzech przezwyciężone. — Manuscript 60, 1905. UCO1/92 35.2

Niezdecydowanie umysłu początkiem pokusy — Początek poddawania się pokusie kryje się w grzechu pozwalania umysłowi na niezdecydowanie, w niekonsekwentnym zaufaniu do Boga. Niepobożny jest zawsze skłonny do rozglądania się za możliwością niewłaściwego przedstawiania Boga i kierowania umysłu do tego, co zakazane. UCO1/92 35.3

Jeśli się tak stanie, człowiek zwiąże swój umysł z rzeczami tego świata. Będzie się ekscytował emocjami, będzie przczyniał się do wzrostu namiętności, przywiąże swoje uczucia do tego, co nie służy jego dobru. Najlepsze co można zrobić, to utrzymać każdą emocję i namiętność pod kontrolą w zupełnym poddaniu się rozumowi i sumieniu. Wtedy szatan straci swoją moc do kontrolowania naszego umysłu. UCO1/92 35.4

Dzieło do jakiego nas Chrystus powołuje, to dzieło progresywnego pokonywania zła w naszych charakterach. Skłoności do zła mają zostać przezwyciężone... Apetyt i namiętność muszą zostać opanowane, a nasza wola musi całkowicie stanąć po stronie Chrystusa. — The Review and Herald, 14 czerwiec 1892; Our High Calling 87. UCO1/92 35.5

Nikt nie musi rozpaczać z powodu wrodzonych skłonności — Szatan znajduje się zawsze w pogotowiu, aby zwieść i fałszywie poprowadzić. Używa wszelkich sposobów aby wprowadzić ludzi na szeroką drogę nieposłuszeństwa. Pracuje nad tym, aby pomieszać właściwe uczucia z fałszywymi sentymentami i usunąć drogowskazy, które umieścił sam Bóg, zastępując je fałszywymi napisami na znakach drogowych, aby wskazywały niewłaściwą drogę. Dlatego, że te złe siły walczą o to, aby przysłonić każdy promień światła przed duszą, niebieskie istoty zostały wyznaczone do tego, aby wykonywały swoje dzieło, polegające na prowadzeniu, ochranianiu i kontrolowaniu tych, którzy mają stać się dziedzicami zbawienia. Nikt nie musi rozpaczać z powodu wrodzonych skłonności do czynienia złego, ale kiedy Duch Święty przekonuje o grzechu, grzesznik musi pokutować, wyznać i pozostawić zło. Wierni strażnicy znajdują się na posterunku aby kierować dusze na właściwą drogę. — Manuscript 8, 1900; S.D.A. Bible Commentary VI, 1120. UCO1/92 36.1

Uczestnictwo w grzechu przez nieodpowiednie towarzystwo — Dusza, która została sprowadzona z właściwej drogi przez złe wpływy i stała się uczestnikiem grzechu poprzez związanie się z innymi, czyniąc to, co sprzeczne z umysłem i charakterem Boga, nie musi popadać w rozpacz. Bowiem “takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa”. Hebrajczyków 7,26. Chrystus jest nie tylko kapłanem i pośrednikiem grzesznika, ale także ofiarą. Ofiarował samego siebie za nas wszystkich. — Letter 11, 1897. UCO1/92 36.2

Dziełem szatana — zniechęcać; Chrystusa — zaszczepiać nadzieję — Nie myślcie ani przez chwilę, że pokusy szatańskie mogą pozostawać w zgodzie z waszym własnym umysłem. Odwróćcie się od nich tak samo, jak powinniście się odwrócić od samego przeciwnika. Dziełem szatana jest zniechęcenie duszy. Stara się on osłabić nasze zaufanie. Wmawia nam, że nasze nadzieje są zbudowane na fałszywych obietnicach a nie na pewnym, niewzruszonym Słowie Tego, który nie może kłamać. — Manuscript 31, 1911; Our High Calling 85. UCO1/92 36.3

Lekarstwo na każdą pokusę — Na każdego rodzaju pokusę istnieje lekarstwo. Nie jesteśmy pozostawieni samym sobie w walce z naszym własnym “ja” i naszą grzeszną naturą, przy użyciu ograniczonych sił własnych. Jezus jest potężnym pomocnikiem, nigdy nie słabnącą podporą... Nikt nie musi osłabnąć albo poczuć się zniechęconym, gdy dostępne jest dla nas takie wsparcie. — The Review and Herald, 8 kwiecień 1884; Our High Calling 88. UCO1/92 36.4

Krew Chrystusa jedynym środkiem — Prawo Jahwe ma bardzo szerokie znaczenie. Jezus bardzo wyraźnie stwierdził w swojej wypowiedzi do uczniów, że święte prawo Boże może zostać przestąpione nawet w myślach, uczuciach i pragnieniach, jak również w słowie i w czynie. Serce, które kocha Boga ponad wszystko, nie będzie miało żadnych skłonności do zawężania Jego przepisów, pomniejszając ich wymagania, ale oddana i wierna dusza, kiedy spojrzy na prawo, z przyjemnością podda się w pełni duchowemu posłuszeństwu, dostrzegając jego duchową silę. Wtedy przykazania wkroczą do duszy w swojej rzeczywistej sile. Grzech pokaże się jako coś okropnego... Nie będzie więcej miejsca na własną sprawiedliwość, zarozumiałość, samouwielbienie. Poczucie własnego bezpieczeństwa odejdzie. Wynikiem tego będzie głębokie przekonanie o grzechu i obrzydzenie do samego siebie, a dusza w rozpaczliwym poczuciu niebezpieczeństwa oprze się na krwi Baranka Bożego jako jedynym lekarstwie. — Letter 51, 1888; Our High Calling 140. UCO1/92 37.1

Spotkanie się z wyzwaniem ze strony pokusy — Szatan przyjdzie do was mówiąc: jesteś grzesznikiem. Ale nie pozwalaj wmówić sobie, że dlatego Bóg cię odrzucił. Powiedz mu: tak, jestem grzesznikiem i z tego powodu potrzebuję Zbawiciela. Potrzebuję przebaczenia i darowania winy, a Chrystus mówi, że gdy przyjdę do Niego, nie zostanę ukarany. W Jego liście do mnie czytam: “Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości”. 1 Jana 1,9. Wierzę słowu, które On pozostawił dla mnie. Będę posłuszny Jego przykazaniom. Gdy szatan mówi wam, że jesteście zgubieni, powiedzcie, tak jest, ale Jezus przyszedł, aby szukać i zbawić to, co zginęło. Im większy mój grzech, tym większa moja potrzeba Zbawiciela. — Letter 98b, 1896. UCO1/92 37.2

Uwaga powinna być skierowana na dzieła Boże — Bóg wzywa swoje stworzenia, aby odwróciły swoją uwagę od zamieszania i niepokoju, a podziwiały Jego dzieło. Niebieskie ciała są warte rozmyślania o nich. Bóg uczynił je dla dobra człowieka, a gdy studiujemy Jego dzieła, aniołowie Boży znajdują się u naszego boku aby oświecać nasze umysły i strzec je przed zwiedzeniami szatańskimi. — Manuscript 96, 1899; S.D.A. Bible Commentary IV, 1145. UCO1/92 37.3

Co czyni religia — Prawdziwa religia uszlachetnia umysł, odnawia uczucia, uświęca zdolność osądu i czyni jej posiadacza uczestnikiem czystości i świętości Nieba. Zbliża nas coraz bardziej do aniołów i w coraz większym stopniu odłącza nas od ducha i wpływu świata. Wkracza ona we wszystkie działania i stosunki życia i daje nam “ducha szerokiego umysłu”, a wynikiem tego jest szczęście i pokój. — The Signs of the Times, 23 październik 1884; Counsels on Health 29.30. UCO1/92 37.4

Wzrost zdolności intelektualnych — Jak w przypadku Daniela proporcjonalnie do rozwoju duchowego, wzrastają zdolności intelektualne. — The Review and Herald, 22 marzec 1898; S.D.A. Bible Commentary IV, 1168. UCO1/92 38.1

Poprawa zdrowia fizycznego — Niech umysł stanie się inteligentny, a wola podda się Panu, wtedy nastąpi cudowna poprawa zdrowia fizcznego. — The Medical Missionary, listopad/grudzień 1892; Counsels on Health 505. UCO1/92 38.2

Najlepszym lekarstwem — czynienie dobra — Świadomość czynienia dobra jest najlepszym lekarstwem na schorowane ciało i umysł. Szczególnym błogosławieństwem Bożym, jakie spoczywa na tym, który je odbiera, jest zdrowie i siła. Ten, którego umysł jest spokojny i zadowolony w Panu, znajduje się na najlepszej drodze do zdrowia. Świadomość tego, że oko Pańskie jest nad nami i że Jego ucho jest otwarte na nasze modlitwy, jest czymś naprawdę wspaniałym. Pewność tego, że mamy niezawodnego przyjaciela, któremu możemy powierzyć wszystkie tajemnice naszej duszy, jest szczęściem, którego nie sposób wyrazić żadnymi słowami. — The Signs of the Times, 23 październik 1884; Counsels on Health 628. UCO1/92 38.3

Miłość Jezusa otacza duszę atmosferą pełną “aromatu” — Dusze tych, którzy kochają Jezusa, będą otoczone czystą, pełną “aromatu” atmosferą. Istnieją ludzie przygnębieni z powodu głodu duszy. Bardzo by im pomogło czułe słowo lub uprzejme zainteresowanie. Dary niebieskie, w obfitości i za darmo zsyłane przez Boga, mają być z kolei przekazywane za darmo tym, którzy dostają się w sferę naszego wpływu. W ten sposób my okazujemy miłość, która została zrodzona w niebie, i która wzrasta, gdy posługujemy się nią bezinteresownie błogosławiąc innych. Tym sposobem przysparzamy chwały Bogu. — Manuscript 17, 1889; Our High Calling 231. UCO1/92 38.4

Rezultaty chwilowej bezmyślności — Raz odsunięta ochrona od sumienia, uległość jednemu złemu przyzwyczajeniu, jednorazowe zlekceważenie bardzo poważnego obowiązku może stać się początkiem długiego ciągu zwiedzenia, które postawi nas w rzędzie ludzi służących szatanowi, jakkolwiek w dalszym ciągu wyznawć będziemy, że kochamy Boga i Jego sprawę. Chwilowa bezmyślność, jeden tylko fałszywy krok, może odwrócić cały bieg naszego życia w złym kierunku. — Testimonies for the Church V, 398 (1885). UCO1/92 38.5

Bóg nie uczyni żadnego cudu, aby zapobiec zbiorom wysianego zła — Pan posyła nam ostrzeżenie, radę i napomnienie, abyśmy mieli sposobność do skorygowania naszych błędów, zanim staną się one naszą drugą naturą. Ale gdy odmawiamy dokonania korekty. Bóg nie będzie się wtrącał, aby przeciwdziałać chęciom postępowania według naszych własnych postanowień. Nie uczyni On żadnego cudu, aby wysiane przez nas nasienie nie wzrosło i nie przyniosło plonu. UCO1/92 39.1

Człowiek, który okazuje niewierność albo zdecydowaną obojętność na prawdę Bożą, zbierze plon tego, co sam zasiał. Takie było już doświadczenie wielu ludzi. Słuchają oni ze stoicką obojętnością prawd, które kiedyś poruszyły ich dusze. Wysiali lekceważenie, obojętność i opór wobec prawdy i taki będzie plon tego, co zasiali. Lodowate serce, żelazny upór, impertynencka, niewrażliwa i obojętna natura to cechy charakteru wielu nominalnych wyznawców chrześcijaństwa. UCO1/92 39.2

To właśnie w ten sposób zatwardził Bóg serce faraona. Mówił do władcy Egiptu przez usta Mojżesza, dając coraz bardziej przekonywujące dowody swojej boskiej mocy, ale monarcha uporczywie odrzucał światło, które powinno było doprowadzić go do upamiętania. Bóg nie posyłał nadnaturalnej mocy aby zatwardzić serce buntowniczego króla, ale gdy faraon sprzeciwił się prawdzie, Duch Święty został odjęty, a on pozostał w ciemności i niewierze, które wybrał. Przez uporczywe odrzucanie wpływu Ducha, ludzie odcinają się od Boga. Wtedy okazuje się, że Bóg nie ma w rezerwie żadnego potężnego środka, aby oświecił ich umysły. Żadne objawienie Jego woli nie może dojść do nich z powodu ich niewiary. — The Review and Herald, 20 czerwiec 1882; S.D.A. Bible Commentary III, 1151. UCO1/92 39.3

Kształtujmy nasze otoczenie, zamiast dać się jemu kształtować — Istnieją pewne rodzaje zła, które człowiek może bagatelizować, ale nie jest w stanie ich nigdy usunąć. Powinien przezwyciężać przeszkody, zamiast dać się im kształtować. Ćwiczyć swoje zdolności, doprowadzając do porządku i harmonii, z dala od zamieszania. W tej pracy możemy otrzymać Bożą pomoc, jeśli jej zapragniemy. Człowiek nie jest pozostawiony samemu sobie w walce z pokusami i doświadczeniami. Należy oczekiwać pomocy od Tego, który dysponuje siłą. Jezus opuścił królewskie apartamenty niebios, cierpiał i umarł w świecie zdeprawowanym przez grzech, aby móc nauczyć człowieka jak przechodzić zwycięsko przez próby życia i pokusy. Pod tym względem jest dla nas wzorem. — Testimonies for the Church V, 312 (1885). UCO1/92 39.4

Bóg pragnie odnowionego umysłu — Rumowisko wątpliwych zasad i praktyk powinno zostać usunięte. Pan pragnie, aby umysł został odnowiony a serce napełnione skarbami prawdy. — Manuscript 24, 1901; Our High Calling 106. UCO1/92 40.1

Postępować roztropnie z różnymi rodzajami mentalności — Wszyscy powinniśmy studiować charaktery, abyśmy mogli poznać, jak postępować roztropnie z ludźmi o różnej mentalności, a następnie uczynić to, co najlepszego możemy, by pomóc im w prawidłowym zrozumieniu Słowa Bożego i prowadzeniu prawdziwego życia chrześcijańskiego. Powinniśmy czytać Pismo Święte z takimi ludźmi i odciągać ich umysły od spraw doczesnych, kierując je do wiecznych. Obowiązkiem dzieci Bożych jest stać się misjonarzami w dziele Bożym, zbliżając się do tych, którzy potrzebują pomocy. Gdy ktoś ugina się pod ciężarem pokus, należy podejść do niego troskliwie i mądrze nim pokierować, gdyż chodzi tu o wieczność, a słowa i działania tych, którzy nad nim pracują mogą być tchnieniem życia dla życia lub śmierci dla śmierci. — Testimonies for the Church IV, 69 (1876). UCO1/92 40.2

Niezłomne zasady cechują uczniów Jezusa — Niezłomne zasady charakteryzować będą życie i działanie tych, którzy siedzą u stóp Jezusa i uczą się od Niego. — The Review and Herald, 20 czerwiec 1882; Our High Calling 160. UCO1/92 40.3