Cudowna Boża łaska

Przemienia serce, 2 kwiecień

“Dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste”. Ezechiela 36,26. CBL 100.1

Kiedy Jezus mówi o nowym sercu, ma na myśli umysł, życie, całą istotę. Przemiana serca to porzucenie umiłowania świata i skierowanie najwyższych uczuć ku Chrystusowi. Nowe serce oznacza nowy sposób myślenia, nowe cele, nowe motywy postępowania. Co jest oznaką nowego serca? Zmiana życia. Przemiana serca objawia się umieraniem dla egoizmu i pych każdego dnia i każdej godziny. — S.D.A. Bible Commentary IV, 1164-1165 [Biblijny komentarz 201]. CBL 100.2

Pragnienia i namiętności, domagające się zaspokojenia, depczą rozum i sumienie. Jest to okrutne dzieło szatana, który nieustannie działa ze wszystkich sił, by wzmacniać łańcuchy, którymi spętał swoje ofiary. Ci, którzy przez całe życie pobłażali złym nawykom, nie zawsze uświadamiają sobie potrzebę zmiany. (...) Dzięki przebudzeniu sumienia wiele można osiągnąć. Nic prócz łaski Bożej nie może przekonać i nawrócić serca. Jedynie dzięki niej niewolnicy nawyków mogą otrzymać silę do zerwania skuwających ich kajdanów. Ci, którzy pobłażają szkodliwym nawykom, powinni ujrzeć i zrozumieć potrzebę wielkiej moralnej odnowy niezbędnej dla spełniania wymagań prawa Bożego. Świątynia duszy została zanieczyszczona, a Bóg wzywa ich, by się ocknęli i ze wszystkich sił dążyli do odzyskania danego im przez Boga człowieczeństwa, skażonego wskutek grzesznych praktyk. — Testimonies for the Church IV, 552-553 [Świadectwa dla zboru IV, 552-553]. CBL 100.3

Ta złota reguła jest zasadą prawdziwej uprzejmości, a najlepiej oddana jest w życiu i charakterze Chrystusa, tchnącego niewypowiedzianą dobrocią. Każdy, posiadający ten ideał doskonałego charakteru, musi w życiu okazywać litość i uprzejmość Chrystusa. Wpływ łaski ulepsza serca, uszlachetnia uczucia i pomnaża dobroć. Zasada ta posiada jednak jeszcze głębsze znaczenie. Każdy, ktokolwiek został szafarzem rozlicznych łask Bożych, jest powołany do udzielania duszom potrzebującym tak, jak pragnąłby, by czyniono to dla niego, gdyby był na ich miejscu. — Nauki z Góry Błogosławienia 125-126. CBL 100.4