Cudowna Boża łaska

Abyśmy mieli się lepiej, 20 wrzesień

“Sprawiedliwy ma się lepiej niż inny, lecz droga bezbożnych wiedzie ich na manowce”. Przypowieści 12,26. CBL 271.1

Pan oczekuje od swoich sług, iż będą wybijać się ponad innych swoim życiem i charakterem. On oddał wszelkie możliwości do dyspozycji tych, którzy Mu służą. Chrześcijanie są obserwowani przez cały wszechświat jako ci, którzy zdążają do doskonałości, biegną w wyznaczonym im biegu, aby zdobyć nagrodę, nieśmiertelny wieniec. Jednak gdy ten, kto uznaje się za naśladowcę Chrystusa, nie świadczy swoim postępowaniem, że jego motywacja w zmaganiach, w których wszystko można zdobyć lub wszystko stracić, nie jest ponad tą, jaką kierują się ludzie tego świata, to nigdy nie stanie się zwycięzcą. Musi wykorzystać wszelkie dane mu siły, aby pokonać świat, ciało i diabła w mocy Ducha Świętego, przez obficie zapewnioną łaskę. (...) CBL 271.2

Ci, którzy chcą być zwycięzcami, muszą rozważyć cenę zbawienia. Silne ludzkie namiętności muszą zostać podporządkowane; niezależna wola musi zostać poddana w niewolę Chrystusowi. Chrześcijanin musi sobie uświadomić, że nie należy do samego siebie. Będzie musiał odpierać pokusy i walczyć przeciwko własnym skłonnościom, gdyż Pan nie przyjmie połowicznej służby. Obłuda jest dla Niego obrzydliwością. Naśladowca Chrystusa musi żyć wiarą, jakby widział Tego, który jest niewidzialny. Chrystus będzie dla niego największym skarbem — wszystkim we wszystkim. CBL 271.3

Doświadczenie jest ważne dla wyznawców Chrystusa, gdyż wpływa na postępowanie i uświęca wpływ chrześcijańskiego życia w jego oddziaływaniu na innych. Zajęcia zawodowe i kontakty chrześcijan z niewierzącymi będą uświęcone przez łaskę Chrystusa. Gdziekolwiek się znają, otaczać ich będzie moralna atmosfera, wywierająca wpływ ku dobru, tchnąca duchem Chrystusa. CBL 271.4

Ten, kto posiada usposobienie Chrystusowe, wie, że jego bezpieczeństwo zależy od trzymania się blisko Jezusa, chodzenia w Jego światłości. Nie przyjmie pracy ani nie zaangażuje się w interesy, które mogłyby przeszkadzać mu w dążeniu do doskonałości chrześcijańskiego charakteru. (...) “Żaden żołnierz nie daje się wplątać w sprawy doczesnego życia, aby się podobać temu, który go do wojska powołał”. 2 Tymoteusza 2,4. — The Review and Herald, 16 czerwiec 1896. CBL 271.5