Nauki z Góry Błogosławienia

“Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz” — Łukasza 11,2

Jezus uczy nas nazywać swego Ojca naszym Ojcem, sam zaś nie wstydzi się nazywać nas braćmi. Hebrajczyków 2,11. Serce Jego jest gotowe i tak chętne do uznania nas za członków rodziny boskiej, iż zaraz w pierwszych słowach, którymi mamy się posługiwać przy zbliżaniu do Boga, daje nam zapewnienie pokrewieństwa z Bogiem — “Ojcze nasz”. NGB 97.2

Jest to zwiastowanie cudownej prawdy, pełne zachęty i pociechy, że Bóg kocha nas tak samo, jak swego Syna, co też zostało potwierdzone przez Jezusa w Jego ostatniej modlitwie za uczniów: “Że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś”. Jana 17,23. NGB 97.3

Świat, do którego szatan rościł sobie pretensje i którym władał jak tyran, Syn Boży otoczył swą miłością i złączył znów z tronem Boga. Gdy triumf ten zapewniono, wszyscy mieszkańcy nieupadłych światów i aniołowie śpiewali Bogu i Barankowi hymny pochwalne. Radowali się, że dla upadłego rodzaju ludzkiego została otwarta droga zbawienia, że świat będzie odkupiony od przekleństwa grzechu. O ileż więcej powinni radować się ci, którzy są przedmiotem tak cudownej miłości? NGB 97.4

Jak moglibyśmy teraz jeszcze wątpić i czuć się sierotami? Wszak z miłości dla tych, którzy przestąpili prawo, przyjął na siebie Jezus naturę ludzką i stał się nam równy, abyśmy mieli na wieki pokój i pewność. Mamy bowiem Orędownika w niebie, a kto Go przyjmie jako osobistego Zbawiciela, ten nie pozostanie sierotą obciążoną grzechami. NGB 98.1

“Dziećmi Bożymi jesteśmy. A jeśli dziećmi, to i dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, abyśmy także z Nim uwielbieni byli”. Rzymian 8,17. “Ale się jeszcze nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, gdyż ujrzymy Go takim, jakim jest”. 1 Jana 3,2. NGB 98.2

Pierwszym krokiem w zbliżeniu się do Boga jest poznanie miłości, “którą Bóg ma do nas” (1 Jana 4,16), i wiara w nią, gdyż przez Jego miłość zostajemy pociągnięci do Niego. NGB 98.3

Poznanie miłości Bożej prowadzi do wyrzeczenia się samolubstwa. Nazywając Boga naszym Ojcem, uznajemy wszystkie Jego dzieci za swych braci. Wszyscy jesteśmy częścią jednego wielkiego rodu ludzkiego, wszyscy członkami jednej rodziny. Nasze prośby powinny obejmować tak naszych bliźnich, jak i nas samych, gdyż kto prosi o błogosławieństwo, tylko dla siebie, ten nie modli się właściwie. Chrystus daje nam przywilej zbliżenia się do nieskończonego Boga i nazywania Go imieniem “Ojcze”. Rozważcie, co to znaczy. Zadni ziemscy rodzice nie wstawiali się nigdy w modlitwach tak gorliwie za swoimi błądzącymi dziećmi, jak On wstawia się za grzesznikami. Bóg mieszka w każdym domu i słyszy każde wymówione słowo. Przysłuchuje się każdej modlitwie, zna kłopoty i rozczarowania każdej duszy, zważa na zachowanie się wobec ojca, matki, brata, siostry, przyjaciela i sąsiada. Troszczy się o nasze potrzeby, a Jego łaska płynie ustawicznie, aby je zaspokoić. NGB 98.4

Nazywając Boga naszym Ojcem, uznajemy się za Jego dzieci, które dają się prowadzić przez Jego mądrość i są Mu we wszystkim posłuszne, wiedząc, że Jego miłość jest niezmienna. Przyjmujemy Jego plan dla naszego życia. Jako dzieci Boże będziemy uważać cześć, charakter, rodzinę i dzieło naszego Ojca za rzeczy godne największego zainteresowania. NGB 99.1

Uznanie i uszanowanie pokrewieństwa z naszym Ojcem i z każdym członkiem Jego rodziny sprawi nam wielką radość. Z przyjemnością uczynimy wszystko, co pomnoży Jego cześć i dobro naszych współbliźnich. NGB 99.2

“Któryś jest w niebie”. Ten, do którego Chrystus poleca nam zwracać się jako do Ojca, “jest w niebie, czyni wszystko, co zechce”. Psalmów 115,3. Pod Jego opieką możemy bezpiecznie spoczywać mówiąc: “Ilekroć lęk mnie ogarnia, w tobie mam nadzieję”. Psalmów 56,4. NGB 99.3