Nauki z Góry Błogosławienia

“Nie troszczcie się” — Mateusza 6,25

Ten, kto ci darował życie, wie, że potrzebujesz pożywienia do jego utrzymania, a kto ci dał ciało, wie, że potrzebujesz dla niego odzieży. Czyż ten, który dał ci największe dobro, nie mógł dać ci i tego, czego koniecznie potrzeba; aby dobro to było zupełne? NGB 90.1

Jezus zwrócił uwagę swych słuchaczy na ptaki beztrosko śpiewające swe piosenki, które “nie sieją ani żną”, ale są pod opieką Ojca niebieskiego. Wyjaśniając tak troskliwość Bożą pyta Jezus: “Czyż wy nie jesteście daleko zacniejsi niż one?”. Mateusza 6,26. NGB 90.2

Pola i pagórki były pokryte najpiękniejszym kobiercem kwiatów, toteż Jezus wskazując na nie rzekł: “Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną”. Mateusza 6,28. Wprawdzie ludzka umiejętność potrafi naśladować powabne formy i delikatne kolory kwiatów, ale kto może ożywić jedną choćby trawkę? Każde źdźbło czerpie swą moc z tej samej siły, która uczyniła światy. Kwiaty są ręką Bożą wspanialej przyozdobione, niż kiedykolwiek stroili się królowie świata. “Jeśli więc Bóg tak przyodziewa trawę polną, która dziś jest, a jutro będzie w piec wrzucona, czyż nie o wiele więcej was, o małowierni?” Mateusza 6,30. NGB 90.3

Ten, kto stworzył kwiaty, a przestworza napełnił śpiewem ptasząt, mówi: “Przypatrzcie się liliom polnym, spojrzyjcie na ptaki”. Z piękna przyrody możemy się nauczyć wiele mądrości Bożej. Na płatkach lilii wypisał Bóg poselstwo dla nas — w języku zrozumiałym tylko dla serc i to wtedy gdy zapomną o nieufności, chciwości i zmartwieniu. Czy nie uprzyjemnił Bóg naszej drogi życia śpiewem ptaków i wonią kwiatów? Moglibyśmy przecież obyć się bez ptaków i bez kwiatów, ale Bogu nie wystarczało udzielić nam tylko skromnych dóbr koniecznych do utrzymania. Niebo, powietrze i ziemia pełne są cudów przyrody, które opowiadają nam o miłości Bożej do nas. Piękno rzeczy stworzonych jest tylko promieniem blasku Jego wspaniałości. Jeżeli Pan Bóg wyposażył przyrodę tak obficie, aby nas uszczęśliwić, to dlaczego mielibyśmy jeszcze wątpić, czy zaopatrzy nas w rzeczy potrzebne? “Przypatrzcie się liliom”. Każdy kwiatek zwracający swój kielich do światła słonecznego przestrzega tego samego prawa, które kieruje gwiazdami; prowadzi przy tym skromny, piękny i miły żywot. Przez kwiaty zwraca Bóg naszą uwagę na piękność charakteru Chrystusa i życzy sobie, aby dusza nasza była przyozdobiona Jego pięknością. NGB 91.1

“Przypatrzcie się liliom”, mówi Jezus, “jak rosną”, jak wyrastają z zimnej i czarnej ziemi, z mułu koryta rzeki, rozwijając swą piękność i wydzielając woń. Kto z was pomyślałby o takiej piękności, patrząc na chropowatą i brunatną cebulę lilii? Gdy jednak pod wpływem wody i słońca rozwinie się na wezwanie Boga ukryte w niej życie, wtenczas podziwiamy jej powab. Podobnie rozwinie się też boskie życie w każdej duszy ludzkiej, która poddaje się Jego łasce błogosławiącej wszystkim tak, jak błogosławią deszcze i słońce naturze. Słowem Bożym są kwiaty stworzone i to samo słowo stworzy w tobie odbicie Ducha Świętego. NGB 91.2

Zakon Boży jest zakonem miłości. Bóg otoczył nas pięknem, aby nas nauczyć, że nie jesteśmy na tej ziemi wyłącznie do ciężkiej pracy, lecz także do radości. Miłość Chrystusowa czyni zawsze życie pięknym, pełnym radości i miłym; my zaś winniśmy ze swej strony uprzyjemniać życie innym. NGB 92.1

Ojcowie i matki uczcie dzieci swoje przy pomocy kwiatów. Zabierajcie je ze sobą do ogrodów, na pole, do lasu, uczcie je czytać poselstwo o miłości Bożej z przyrody. Niech myśli ich o Stworzycielu łączą się z ptakami, kwiatami i drzewami; uczcie dzieci widzieć we wszystkim, co piękne i przyjemne, wyraz miłości Bożej do nas; przekazujcie im waszą religię za pośrednictwem jej pięknych stron, a prawo dobroci niechaj będzie ustawicznie w waszych ustach. NGB 92.2

Pouczajcie wasze dzieci, że przez wielką miłość Bożą mogą i ich charaktery być zmienione i zjednoczone z naturą Boską. Opowiadajcie im, jak ich Bóg otacza powabem kwiatów; uczcie ich przy rwaniu kwiatów, że Ten, który je uczynił, jest piękniejszy niż to kwiecie. NGB 92.3

W ten sposób otwiera się na Boga niewinne serce dziecięce, a On, “który wszystek jest pożądany”, będzie im codziennym towarzyszem i powiernikiem, przekształcając ich życie w obraz swej czystości. NGB 92.4