Droga do Chrystusa

Poznanie Boga

Wiele jest dróg, które prowadzą nas do poznania Boga i do wspólnoty z Nim. Przyroda przemawia nieustannie do naszych zmysłów. Otwarte serce odczuwa miłość i chwałę Bożą, objawiającą się w dziele Jego rąk. Wyostrzony słuch może uchwycić i zrozumieć głos Boży w prawach natury. Zielone pola, strzeliste drzewa, delikatne pączki i kwiaty, przepływające chmury, krople deszczu, szemrzące potoki i wspaniałość firmamentu niebieskiego przemawiają do naszych serc i zapraszają do poznania Tego, który to wszystko uczynił. DC 105.1

Nasz Zbawiciel w swych cennych naukach nawiązywał do zjawisk przyrody. Drzewa, ptaki, kwiaty w dolinach, wzgórza, jeziora i wspaniałe niebo oraz okoliczności i wydarzenia codziennego życia łączył ze słowem prawdy, tak by nauka Jego mogła być często przypominana, nawet podczas pełnego troski znoju ludzkiego życia. DC 105.2

Bóg pragnie, aby Jego dzieci doceniły Jego dzieła, aby rozkoszowały się prostym, spokojnym pięknem, którym przyozdobił nasz ziemski dom. Pan jest miłośnikiem piękna, ale przede wszystkim piękna charakteru ludzkiego. Pragnie, abyśmy pielęgnowali w sobie czystość i prostotę, ową cichą urodę kwiatów. DC 106.1

Gdybyśmy tylko zechcieli słuchać, dzieła Boże nauczyłyby nas cennej lekcji ufności i posłuszeństwa. Począwszy od gwiazd, które od wieków krążą wyznaczonymi torami po bezdrożach wszechświata, aż do najdrobniejszego atomu, wszystko spełnia wolę Stwórcy, a On troszczy się o to, co powołał do bytu. Ten, który w bezgranicznej przestrzeni podtrzymuje niezliczone światy, pamięta jednocześnie o potrzebach małego szarego wróbelka, który bez lęku wyśpiewuje swą skromną piosnkę. Ojciec Niebieski troskliwie czuwa nad każdym człowiekiem, nad tym, który udaje się do swych codziennych zajęć, nad tym, który pogrąża się w modlitwie, który spoczywa w nocy i wstaje o poranku, nad bogatym, który ucztuje w swym pałacu, i nad biednym, który zbiera swe dzieci przy skromnym posiłku. Ani jedna łza nie spada bez Jego wiedzy, ani jeden uśmiech nie ujdzie Jego uwagi. DC 106.2

Gdybyśmy tylko w to uwierzyli, przeminęłyby wszystkie niepotrzebne troski. Życie nasze nie byłoby tak pełne rozczarowań jak dziś, gdybyśmy sprawy małe i duże złożyli w ręce Boga; dla Niego żadne troski nie są kłopotami ni ciężarem. Wtedy moglibyśmy cieszyć się duchowym odpoczynkiem, jakiego nigdy nie zaznaliśmy. DC 107.1

Gdy zmysły nasze upajają się pociągającym urokiem tej ziemi, pomyślmy o świecie, który nastanie, o świecie wolnym od grzechu i śmierci, w którym przyroda dłużej nie będzie nosić nawet cienia przekleństwa. Pozwólmy swej wyobraźni malować obraz domu zbawionych i pamiętajmy, że będzie on o wiele wspanialszy, niż jesteśmy to w stanie pojąć przy pomocy zmysłów. W różnorodności Bożych darów natury znajdujemy jedynie słabe odbicie Jego chwały. “Lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują”. 1 Koryntian 2,9. DC 107.2

Poeci i uczeni mają wiele do powiedzenia o przyrodzie, ale tylko chrześcijanin cieszy się pięknem ziemi z najwyższym zachwytem, bowiem rozpoznaje dzieło rąk swego Ojca i odczuwa Jego miłość w ukwieconych drzewach i krzewach. Nikt nie może w pełni zrozumieć wymowy gór, dolin, rzek i mórz, jeżeli nie patrzy na nie jako na wyraz Bożej miłości do ludzi. DC 108.1

Bóg przemawia do nas przez swe opatrznościowe działanie i przez wpływ swego Ducha na serca. Jeżeli tylko jesteśmy otwarci, by przyjąć cudowne nauki, możemy czerpać je z wydarzeń życia powszedniego, z naszego otoczenia i zmian codziennie zachodzących wokół nas. Psalmista tak mówi o dziele Bożej opatrzności: “Ziemia jest pełna łaskawości Pańskiej”. Psalmów 33,5. “Kto mądry, niech to zachowa, niech rozważa (dzieła) łaski Pana”. Psalmów 107,43. DC 108.2

Bóg przemawia do nas przez swoje Słowo. W nim wyraźnie objawia nam swój charakter, swój stosunek do ludzi i wielkie dzieło odkupienia. W Słowie Bożym otwiera się przed nami historia proroków, patriarchów i innych dawnych świętych mężów, z których każdy był “człowiekiem podobnym do nas”. Jakuba 5,17. Widzimy, jak walczyli ze zniechęceniem podobnym naszemu, jak ulegali pokusom, tak jak my, lecz znów nabierali odwagi i zwyciężali dzięki łasce Bożej. Rozważywszy to, wzmacniamy się w naszej walce o sprawiedliwość. Gdy czytamy o cennych doświadczeniach tych mężów, o światłości, miłości i błogosławieństwie, które były ich udziałem, dziełach, których dokonywali dzięki udzielonej łasce, duch, który ich inspirował, wznieca dziś w naszych sercach płomień świętego zapału i pragnienie dorównania im, by jak oni chodzić z Bogiem. DC 108.3

Jezus mówi o Pismach Starego Testamentu: “One właśnie dają o Mnie świadectwo” (Jana 5,39), lecz słowa te dotyczą w znacznie większym stopniu Nowego Testamentu. Pismo Święte świadczy o Odkupicielu, w którym koncentrują się nasze nadzieje na żywot wieczny. Tak, cała Biblia mówi o Chrystusie. Od pierwszego przekazu o stworzeniu, bo “bez Niego nic się nie stało, co się stało” (Jana 1,3), aż do kończącej obietnicy: “Oto przyjdę niebawem” (Objawienie 22,12), czytamy o Jego dziełach i słuchamy Jego głosu. Jeśli chcesz poznać Zbawiciela, badaj Pismo Święte. DC 109.1

Napełnijmy serca słowami Boga. One są wodą życia, która gasi palące pragnienie. One są chlebem żywota z niebios. Jezus oświadcza: “Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli żywota w sobie”. Jana 6,53. Sam to wyjaśnia: “Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem”. Jana 6,63. Ciało ludzkie zbudowane jest z tego, co jemy i pijemy. Podobnie jak z procesami fizycznymi tak ma się rzecz z duchowymi. To, o czym myślimy, wzmacnia i nadaje kierunek naszym siłom duchowym. DC 110.1

Zagadnienie odkupienia żywo interesuje aniołów. Będzie ono przedmiotem studiów i pieśni zbawionych przez całą wieczność. Czy nie jest to warte dzisiaj starannych rozważań? Nieskończenie wielkie współczucie i miłość Jezusa, poniesiona dla nas przez Niego ofiara, wymagają poważnych i głębokich przemyśleń. Powinniśmy rozważać osobowość naszego Odkupiciela i Obrońcy, rozważać misję Tego, który przyszedł, by wybawić swój lud od jego grzechów. Gdy zastanowimy się głęboko nad tymi niebiańskimi sprawami, spotęguje się nasza miłość i wiara, a modlitwy nasze staną się milsze Bogu, gdyż będą coraz bardziej przepojone wiarą i miłością. W ten sposób utrwali się bliska łączność z Jezusem i pogłębi żywe codzienne doświadczenie Jego zbawczej mocy u tych wszystkich, którzy przez Niego przychodzą do Boga Ojca. DC 110.2

Rozmyślając nad doskonałością Zbawiciela, zapragniemy całkowitego przekształcenia i odnowienia na podobieństwo Jego czystości. Dusze nasze zapragną upodobnić się do Tego, kogo uwielbiają. Im więcej myśleć będziemy o Chrystusie, tym częściej będziemy opowiadać i przedstawiać Go całemu światu. DC 111.1

Biblia nie została napisana jedynie dla uczonych, przeciwnie, przeznaczona jest dla zwykłych ludzi. Wielkie prawdy konieczne do zbawienia są tak jasne, jak światło słoneczne w południe. DC 111.2

Nikt się nie pomyli ani nie zgubi prawej drogi prócz tych, którzy kierują się własnym sądem zamiast jasno objawionej woli Bożej. DC 111.3

W sprawie nauk zawartych w Piśmie Świętym nie powinniśmy polegać na świadectwie żadnego człowieka, lecz osobiście badać Słowo Boże. Gdy pozwolimy innym myśleć za nas, utracimy własną energię i zdolność samodzielnego rozumowania. Szlachetne siły umysłu zostaną zahamowane przez brak doświadczeń w sprawach wartych rozważenia i znikną zdolności rozumienia głębokich myśli Słowa Bożego. Zastanawiając się nad treścią Biblii i porównując pisma z pismami, rzeczy duchowe z duchowymi, rozwijamy swój umysł. DC 111.4

Nic tak nie wzmacnia intelektu, jak badanie Pisma Świętego. Żadne książki nie potrafią tak uwznioślić myśli i wzmocnić władz umysłowych, jak głębokie, szlachetne prawdy Biblii. Gdyby Słowo Boże było studiowane tak, jak powinno, człowiek rozszerzyłby swój umysł, uszlachetnił charakter i umocnił swój cel, co jest rzadko spotykane w dzisiejszych czasach. DC 112.1

Jednak z szybkiego, powierzchownego czytania Pisma Świętego odnosimy niewielki pożytek. Można przeczytać Biblię od początku do końca i nie spostrzec jej piękna, ani nie zrozumieć głębokich myśli w niej ukrytych. Gruntowne zbadanie jednego choćby wersetu i jego znaczenia w związku z planem zbawienia jest o wiele więcej warte niż przeczytanie wielu rozdziałów bez konkretnego celu i właściwych wskazówek. Miejmy swą Biblię zawsze z sobą. Przy nadarzającej się okazji czytajmy ją. Próbujmy zapamiętać poszczególne teksty. DC 112.2

Nawet idąc ulicą, możemy przeczytać fragment i rozmyślać nad nim, utrwalając go w pamięci. DC 113.1

Bez modlitwy i gorliwej uwagi nie osiągniemy prawdziwej mądrości. Niektóre wersety Pisma Świętego są tak jasne, że nie można ich fałszywie rozumieć. Lecz istnieją i takie, których treść nie jest tak oczywista na pierwszy rzut oka. Tekst musi być porównywany z tekstem, a głównym warunkiem jest staranne badanie i rozmyślanie wsparte modlitwą. Takie studia zostaną obficie nagrodzone. Jak górnik odkrywa ukryte głęboko pod powierzchnią ziemi żyły szlachetnego kruszcu, tak wytrwały badacz Słowa Bożego znajduje niby skarb najcenniejsze prawdy, schowane przed okiem nieuważnego czytelnika. Natchnione słowa przemyślane sercem, będą jak strumień płynący ze źródła życia. DC 113.2

Biblii nigdy nie należy czytać bez modlitwy. Zanim ją otworzymy, winniśmy prosić Ducha Świętego o oświecenie, a będzie nam ono dane. Jezus, spotkawszy Natanaela, powiedział: “Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma fałszu”. Natanael zapytał: “Skąd mnie znasz?”, a Jezus odpowiedział: “Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym”. Jana 1,47.48. DC 113.3

I dzisiaj także widzi nas Jezus, gdy modlimy się w ukryciu, prosząc Go o pomoc w poznaniu prawdy. Aniołowie z kraju światłości będą z tymi, którzy w pokorze serca proszą o Boże kierownictwo. DC 114.1

Duch Święty wywyższa i wysławia Zbawiciela. Przedstawia nam Chrystusa w Jego czystości i sprawiedliwości, przypominając o zbawieniu, które dzięki Niemu mamy. Jezus mówi: “On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi”. Jana 16,14. Duch prawdy jest jedynym skutecznym nauczycielem boskich prawd. Jakże wysoko ceni Bóg rodzaj ludzki, jeżeli oddał za niego na śmierć swego Syna, a Ducha swego przeznaczył na nauczyciela i przewodnika. DC 114.2