Wydarzenia czasów końca

Rozdział 3 — “Kiedy się to stanie?”

Uczniowie pytają Jezusa o czas Jego przyjścia

Te słowa Chrystusa [Mateusza 24,2] wypowiedziane były w obecności licznie zgromadzonych ludzi; lecz gdy Chrystus został sam i usiadł na Górze Oliwnej, zbliżyli się do Niego Piotr, Jan, Jakub i Andrzej, pytając: “Powiedz nam, kiedy się to stanie, i co za znak przyjścia twego i dokonania świata?” Odpowiadając na te pytania, Chrystus nie omawiał oddzielnie zburzenia Jerozolimy i chwały Swojego powtórnego przyjścia na ziemię. Przeciwnie, połączył ze sobą obydwie sprawy. Gdyby Chrystus odsłonił przed uczniami przyszłe wypadki, tak jak On je widział, prawdopodobnie nie mogliby tego znieść. Litując się nad nimi ukazał im obraz, w którym przemieszane były dwa wielkie kryzysy, pozostawiając im wyciągnięcie wniosków. — Życie Jezusa 493.494 (1898). WCK 23.1

Czas powrotu Chrystusa nie jest znany

Wielu z tych, którzy nazywają się adwentystami, wyznacza czas. Data przyjścia Chrystusa ustalana była wielokrotnie, ale prowadziło to tylko do kolejnych rozczarowań. Poznanie dokładnego czasu przyjścia naszego Pana jest poza zasięgiem możliwości zwykłych śmiertelników. Nawet aniołowie usługujący tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie, nie znają dnia ani godziny. “A o tym dniu i godzinie nikt nie wie; ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko sam Ojciec”. — Testimonies for the Church IV, 307 (1879). WCK 23.2

Nie znamy dokładnego czasu wylania Ducha Świętego ani przyjścia Chrystusa... Dlaczego Bóg nie dał nam tej wiedzy? — Bo nie zrobilibyśmy z niej dobrego użytku. Stan rzeczy, będący rezultatem znajomości tego czasu przez lud Boży, w poważnym stopniu hamowałby Boże dzieło przygotowywania ludzi, tak aby mogli się ostać w tym wielkim dniu, który ma nadejść. Nie możemy żyć w podnieceniu związanym z wyznaczonym czasem... WCK 23.3

Nie będziecie w stanie powiedzieć, że Jezus powróci za rok, dwa lub cztery lata, ani nie możecie odwlec terminu Jego przyjścia twierdzeniem, że nie nastąpi ono ani za dziesięć, ani za dwadzieścia lat. — The Review and Herald, 22 marzec 1892. WCK 24.1

Zbliżamy się do wielkiego dnia Bożego. Znaki wypełniają się. Nie mamy jednak żadnego poselstwa odnośnie dnia i godziny pojawienia się Chrystusa. Pan w swej mądrości zataił to przed nami, byśmy zawsze byli w stanie oczekiwania i gotowości na powtórne przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa na obłokach nieba. — Letter 28, 1897. WCK 24.2

Dokładny czas przyjścia Syna Człowieczego stanowi tajemnicę Boga. — Życie Jezusa 498 (1898). WCK 24.3

Wyznaczanie czasu nie ma nic wspólnego z naszym poselstwem

Nie należymy do tych, którzy ustalają dokładny czas powtórnego przyjścia Jezusa w chwale. Niektórzy wyznaczali czas, a gdy ten czas minął, ich zarozumiałe serca nie przyjęły nagany, ustalali więc kolejne terminy. Ich wielokrotne pomyłki dowiodły jednak, że ludzie ci są fałszywymi prorokami. — Fundamentals of Christian Education 335 (1895). WCK 24.4

Bóg nikomu nie dał informacji, że przed upływem dziesięciu czy dwudziestu lat historia ziemi dobiegnie końca. Nie przyjmuje też żadnego usprawiedliwiania zwlekania z przygotowaniem się na przyjście Jezusa. Nie pozwala nikomu mówić tak, jak powiedział niewierny sługa: “Pan mój odwleka swe przyjście”, gdyż prowadzi to do karygodnego lekceważenia możliwości i przywilejów danych po to, by przygotować nas na ten wielki dzień. — The Review and Herald, 27 listopad 1900. WCK 24.5

Wyznaczanie daty prowadzi do niewiary

Ponieważ wielokrotnie wyznaczany czas minął, świat jeszcze bardziej utwierdził się w niewierze co do bliskości przyjścia Chrystusa. Ludzie patrzą z politowaniem na tych, którzy wyznaczają datę końca świata, a czując się oszukani, gardzą prawdą zawartą w Słowie Bożym, że koniec wszystkich rzeczy jest bliski. — Testimonies for the Church IV, 307 (1879). WCK 24.6

Rozumiem, że brat [E. P.] Daniels miał jakoby wyznaczyć czas, stwierdzając, że Pan przyjdzie nie później niż za pięć lat. Mam nadzieję, że nie zostanie odniesione wrażenie, jakobyśmy wszyscy byli zwolennikami wyznaczania daty końca świata. Niech nikt nie daje powodu, by tak sądzono. Nie przyniesie to nic dobrego. Nie próbujcie inicjować ożywień na tym gruncie, ale raczej uważajcie na każde słowo, które wypowiadacie, aby fanatycy nie posłużyli się waszymi słowami, by wywoływać wśród ludzi ekscytację i zasmucać Ducha Świętego. WCK 25.1

Nie chcemy podsycać ludzkich emocji, tak by brały górę nad zasadami. Czuję, że powinniśmy być strzeżeni ze wszystkich stron, gdyż szatan stara się zrobić wszystko, by tak zamaskować swoje sztuczki i wymysły, aby wywierały najbardziej szkodliwy wpływ. Wszystko, co wywołuje niezdrowe poruszenie, wzbudza niewłaściwe emocje, powinno być odrzucone, gdyż na pewno przyniesie złe skutki. — Letter 34, 1887. WCK 25.2

Zawsze będą istnieć fałszywe i fanatyczne ruchy zapoczątkowane w Kościele przez ludzi, którzy twierdzą, że są prowadzeni przez Boga— przez ludzi, którzy biegną zanim zostaną posłani i wyznaczają datę wypełnienia się proroctwa. Wróg jest zadowolony, że tak postępują, ponieważ ich kolejne pomyłki i fałszywe twierdzenia prowadzą do zamieszania i niewiary. — Selected Messages II, 84 (1897). WCK 25.3

Żadnego czasu proroczego po roku 1844

Podczas spotkania namiotowego w Jackson wyraźnie oświadczyłam fanatycznym ugrupowaniom, że wykonują dzieło wroga dusz; są w ciemności. Twierdzili oni, iż mają wielkie światło, że czas próby skończy się w październiku 1884 roku. Publicznie oświadczyłam, że Pan był łaskaw pokazać mi, że od roku 1844 w poselstwach danych ludziom przez Boga nie będzie mowy o żadnej dokładnie ustalonej dacie. — Selected Messages II, 73 (1885). WCK 25.4

Naszą rolą jest czekanie i czuwanie, bez wyznaczania jakichkolwiek dat od roku 1844 aż do przyjścia Pana. — Manuscript Releases X, 270 (1888). WCK 25.5

Ludzie nie otrzymają już poselstwa zawierającego jakąś ściśle określoną datę. Po tym czasie [Objawienie 10,4-6], od 1842 do 1844 roku, nie ma żadnych dokładnie określonych proroczych okresów czasu. Ostatnie proroctwo podające konkretną datę sięga jesieni 1844 roku. — S.D.A. Bible Commentary VII, 971 (1900). WCK 25.6

Ellen White oczekiwała, że Chrystus przyjdzie za jej życia

Pokazano mi zgromadzenie podczas Konferencji. Anioł powiedział: “Niektórzy są pokarmem dla robactwa, inni obiektem wylania siedmiu plag, a jeszcze inni pozostaną żywi i zostaną przemienieni przy przyjściu Jezusa”. — Testimonies for the Church I, 131.132 (1856). WCK 26.1

Ponieważ czas jest krótki, powinniśmy pracować z pilnością i ze zdwojoną energią. Nasze dzieci może już nie zdążą pójść na studia. — Testimonies for the Church III, 159 (1872). WCK 26.2

Nie jest rozsądne, aby decydować się teraz na dzieci. Czas jest krótki, nieszczęścia czasów końca są przed nami, a małe dzieci w większości zostaną zabrane, zanim się to wszystko skończy. — Letter 48, 1876. WCK 26.3

W tym stanie świata, gdy bieg historii ziemi wkrótce się zakończy, a my jesteśmy tuż przed czasem ucisku, jakiego nigdy jeszcze nie było, im mniej zawiera się małżeństw, tym lepiej dla wszystkich, zarówno dla mężczyzn, jak i dla kobiet. — Testimonies for the Church V, 366 (1885). WCK 26.4

Godzina przyjścia nadchodzi; jest już blisko, a niektórzy z nas, wierzących, doczekają żywo tego czasu i zobaczą wypełnienie się przepowiedni, usłyszą głos archanioła i trąby Bożej rozbrzmiewający po górach oraz dolinach, po morzach, i w najdalszych nawet zakątkach ziemi. — The Review and Herald, 31 lipiec 1888. WCK 26.5

Nastał czas próby, gdyż głośne wołanie trzeciego anioła już się rozpoczęło w objawieniu sprawiedliwości Chrystusa, naszego przebaczającego grzechy Odkupiciela. — Selected Messages I, 363 (1892). WCK 26.6

Wyjaśnienie zwłoki

Długa noc ciemności jest trudna do zniesienia, ale poranek odwleka się na skutek miłosierdzia, bowiem, gdyby Mistrz przyszedł teraz, zbyt wielu byłoby nie przygotowanych. — Testimonies for the Church II, 194 (1868). WCK 26.7

Gdybyśmy po wielkich rozczarowaniach w roku 1844 uchwycili się mocno wiary i kroczyli naprzód zjednoczeni, gdybyśmy wykorzystali okazane nam przejawy opatrzności Bożej, głosząc światu poselstwo trzeciego anioła w mocy Ducha Świętego, to ujrzelibyśmy zbawienie, a Pan wspomógłby potężnie wszystkie nasze wysiłki, praca byłaby kompletnie ukończona i Chrystus mógłby przyjść, aby dać swemu ludowi należną mu nagrodę... To nie z woli Bożej przyjście na świat Chrystusa uległo takiej zwłoce... WCK 26.8

Przez czterdzieści lat niewiara, szemranie i bunt hamowały wkroczenie starożytnego Izraela do ziemi chananejskiej. Te same grzechy spowodowały zwłokę i przyczyniły się do tego, że współczesny Izrael nie wszedł jeszcze do niebiańskiego Kanaanu. Obietnice Boże nie były zwodnicze ani w jednym, ani w drugim przypadku. To właśnie niewiara, światowość, brak uświęcenia i waśnie ludu, uważającego siebie za lud Boży, zatrzymują nas na tym świecie grzechu i smutku przez tak wiele lat. — Ewangelizacja 451.452 (1883). WCK 27.1

Gdyby Kościół Chrystusowy wykonał pracę zleconą mu przez Pana, cały świat otrzymałby ostrzeżenie, a nasz Pan, Jezus, przyszedłby na ziemię w mocy i chwale. — Życie Jezusa 499 (1898). WCK 27.2

Boże obietnice są warunkowe

Aniołowie Boży w swych poselstwach skierowanych do ludzi mówią, że czas, który nam jeszcze pozostał, jest bardzo krótki.^* W ten sposób również mnie go zawsze przedstawiano. To prawda, że we wczesnym okresie głoszenia tego poselstwa czas był dłuższy niż się spodziewaliśmy. Nasz Zbawiciel nie pojawił się tak szybko, jak tego oczekiwaliśmy, ale czy Słowo Pana zawiodło w czymkolwiek? Nic podobnego. Zawsze trzeba pamiętać, że obietnice i przestrogi Boże udzielane są warunkowo.^*... WCK 27.3

Tak jak dzieci dawnego Izraela, pozostajemy na tym świecie wskutek braku posłuszeństwa, wielu lat niepodporządkowania się. Ale w imię Chrystusa Jego lud nie powinien dodawać nowych grzechów do starych, obciążając Boga konsekwencjami swego własnego, niewłaściwego sposobu postępowania. — Ewangelizacja 451.452 (1901). WCK 27.4

Na co czeka Chrystus?

Tęsknym pragnieniem Chrystusa jest objawić siebie swojemu zborowi. Kiedy charakter Chrystusa będzie doskonale odtworzony w Jego naśladowcach, wtedy przyjdzie, ażeby ich wziąć jako swoją własność. Każdy chrześcijanin ma przywilej nie tylko oczekiwać przyjścia Pana, ale je przyśpieszyć... Gdyby wszyscy, którzy wyznają Jego imię przynieśli owoc ku Jego chwale, jak szybko byłby obsiany ziarnem Ewangelii cały świat! Ostatnie wielkie żniwo dojrzałoby szybko i Chrystus by przyszedł, ażeby zebrać swą kosztowną pszenicę. — Przypowieści Chrystusa 34 (1900). WCK 27.5

Przez rozpowszechnianie Ewangelii na świecie możemy przyczynić się do przyspieszenia powrotu naszego Pana, gdyż naszym obowiązkiem jest nie tylko oczekiwanie na Jego przyjście, ale również praca, aby skrócić czas, nim nadejdzie ów dzień Boży. — Życie Jezusa 499 (1898). WCK 28.1

Gdy staniemy się Jego współpracownikami [Bóg] dał nam moc, aby położyć kres tej tragedii. — Wychowanie 185 (1903). WCK 28.2

Granice Bożej cierpliwości

Z niezawodną dokładnością Nieskończony prowadzi rachunek z wszystkimi narodami. Gdy Jego miłosierdzie nadal wzywa do pokuty, rachunek pozostaje otwarty, ale gdy liczby osiągną pewien pułap, który Bóg ustalił, rozpocznie się wymierzanie Jego gniewu. — Testimonies for the Church V, 208 (1882). WCK 28.3

Bóg prowadzi zapis dotyczący narodów. Liczby wciąż rosną w księgach nieba, a gdy dojdzie do tego, że przestępowanie pierwszego dnia tygodnia zacznie być karane, wówczas kielich będzie pełny. — S.D.A. Bible Commentary VII, 910 (1886). WCK 28.4

Bóg prowadzi rozrachunki z narodami... Gdy nadejdzie czas, że nikczemność przekroczy ustalone granice Bożego miłosierdzia, Jego cierpliwość skończy się. Gdy liczby zgromadzone w niebiańskich kronikach wskażą, iż miara przestępstw dopełniła się, gniew zostanie wylany. — Testimonies for the Church V, 524 (1889). WCK 28.5

Bóg w swym miłosierdziu długo toleruje grzech, ale istnieją granice, których człowiekowi przekroczyć nie wolno. Kiedy czara się przepełni, miłosierdzie przestanie działać i zacznie się wykonywanie wyroku Bożego. — Patriarchowie i prorocy 120 (1890). WCK 28.6

Nadchodzi czas, gdy ludzie w swym zakłamaniu i bezczelności dojdą do takiego stanu, że Pan nie pozwoli im dłużej żyć, a oni poznają, że cierpliwość Jahwe ma granice. — Testimonies for the Church IX, 13 (1909). WCK 28.7

Istnieje granica cierpliwości Bożej. — Prorocy i królowie 233 (ok. 1914). WCK 28.8

Przestępstwa osiągnęły już niemal granice

Niewiele czasu pozostało do chwili, gdy mieszkańcy ziemi dopełnią kielicha swych nieprawości, a wtedy gniew Boży, długo tłumiony, wybuchnie, i kraj, który otrzymał tak wielkie światło, będzie pił z kielicha czystego gniewu Bożego. — Testimonies for the Church I, 363 (1863). WCK 29.1

Kielich nieprawości jest prawie pełny, i karząca sprawiedliwość Boża już niebawem dosięgnie przestępców. — Testimonies for the Church IV, 489 (1880). WCK 29.2

Nikczemność mieszkańców świata niemal już dopełniła miary nieprawości. Świat prawie doszedł do takiego stanu, że Bóg pozwoli niszczycielowi wykonać wyrok. — Testimonies for the Church VII, 141 (1902). WCK 29.3

Przestępstwa sięgnęły niemalże granic. Zamieszanie panuje na świecie i wielka trwoga przyjdzie wkrótce na ludzi. Koniec jest bliski. My, którzy znamy prawdę, powinniśmy być gotowi na to, co już wkrótce tak bardzo zaskoczy świat. — Testimonies for the Church VIII, 28 (1904). WCK 29.4

Powinniśmy pamiętać o wielkim dniu Boga

Musimy nauczyć się rozmyślać o wielkich scenach sądu, które są przed nami, bowiem gdy będziemy je sobie wyobrażać, ów wielki dzień Pański, w którym wszystkie sprawy zostaną odsłonięte, nasze charaktery doznawać będą przeobrażenia. Pewien brat zapytał mnie: “Siostro White, jak sądzisz, czy Jezus przyjdzie później niż za dziesięć lat?” “A co to za różnica dla ciebie, czy On przyjdzie za dwa, cztery, czy za dziesięć lat?” “W niektórych sprawach postępowałbym inaczej, gdybym wiedział, że Pan przyjdzie za niecałe dziesięć lat”. “Co byś zmienił?” — zapytałam. “No cóż, sprzedałbym moją posiadłość i zacząłbym głosić Słowo Boże, by ostrzec ludzi i skłonić ich do przygotowania się na Jego przyjście oraz prosiłbym Boga, abym sam mógł być gotowy”. WCK 29.5

Wówczas spytałam: “A gdybyś wiedział, że Pan na pewno nie przyjdzie jeszcze za dwadzieścia lat, czy żyłbyś inaczej?” Odrzekł: “Chyba tak”... WCK 29.6

Jakże samolubne było stwierdzenie, że żyłby inaczej, gdyby wiedział, że Pan przyjdzie za niecałe dziesięć lat! Henoch chodził z Bogiem trzysta lat. To jest lekcja dla nas, że powinniśmy chodzić z Bogiem każdego dnia, i nie jesteśmy bezpieczni, jeśli nie czekamy i nie czuwamy. — Manuscript 10, 1886. WCK 29.7

Czas jest krótki

Oby Pan nie dał spoczynku, ani dniem, ani nocą, tym, którzy teraz są niedbali i niezaradni w dziele Bożym. Koniec jest blisko. Jezus chce, byśmy ciągle mieli na uwadze to, że czas jest krótki. — Letter 97, 1886. WCK 30.1

Kiedy staniemy wraz z odkupionymi nad szklistym morzem, ze złotymi harfami i koronami chwały, a przed nami będzie wieczność, wtedy zrozumiemy, jak krótki był czas oczekiwania i próby. — Manuscript Releases X, 266 (1886). WCK 30.2