Historia zbawienia

Rozdział 53 — Świątynia

Tekst Pisma stanowiący ponad wszystko fundament i centralny filar wiary adwentowej brzmi: “Aż do wieczora i do poranku dni dwa tysiące trzysta, a będzie oczyszczona świątynia”. Daniela 8,14 (BJW). Słowa te były dobrze znane wszystkim wierzącym w bliskie przyjście Pana. Tysiące ust radośnie powtarzało to proroctwo jako hasło nowej wiary. Wszyscy byli przekonani, że od wspomnianych w tych słowach wydarzeń zależą najwspanialsze oczekiwania i najdroższe nadzieje. Prorocze dni miały skończyć się, jak wyliczono, jesienią 1844 roku. Wraz z resztą chrześcijańskiego świata pojmowano, że świątynią była ziemia lub jakaś jej część, a oczyszczenie świątyni — oczyszczenie ziemi ogniem w dniu ostatecznym, czyli przy drugim przyjściu Chrystusa. Stąd wysnuto wniosek, że Chrystus powróci na ziemię w 1844 roku. HZ 230.1

Naznaczony czas jednak minął, a Pan się nie ukazał. Wierzący wiedzieli, że Słowo Boże nie może się mylić, że błędny musi być raczej wykład proroctwa. Ale na czym polega pomyłka? Wielu pośpiesznie przecięło ten węzeł, zaprzeczając, że dwa tysiące trzysta proroczych dni dobiegło końca w 1844 roku. Nie mogli niczym uzasadnić swego twierdzenia, z wyjątkiem tego, że Chrystus nie przyszedł w oczekiwanym czasie. Twierdzili, że gdyby prorocze dni skończyły się w roku 1844, Chrystus przyszedłby na pewno i oczyścił świątynię ogniem; ponieważ nie przyszedł, dni te jeszcze się nie skończyły. HZ 230.2

Choć większość wierzących porzuciła poprzednie wyliczenie okresów proroczych, przez co zaprzeczyła słuszności ruchu, który opierał się na tej rachubie, niektórzy nie chcieli porzucić zasad wiary i doświadczeń opartych na Piśmie Świętym i specjalnym świadectwie Ducha Bożego. Wierzyli, że sposób wykładania i badania Pisma Świętego jest słuszny i logiczny oraz że ich obowiązkiem jest trwać przy prawdach już odkrytych i dalej badać Pismo Święte w tym samym kierunku. Wśród gorliwych modlitw rozpatrywano swe stanowisko i studiowano Pismo Święte, aby odkryć pomyłkę. Nie mogąc znaleźć żadnego błędu w obliczeniach okresów proroczych, zabrano się do badania nauki o świątyni. HZ 230.3