Historia zbawienia

Rozdział 44 — Wielkie odstępstwo

Chrystus objawił uczniom los, jaki spotka Jerozolimę, i okoliczności swego powtórnego przyjścia. Przepowiedział też doświadczenia, które staną się udziałem ludu od chwili Jego odejścia do nieba aż do powrotu w mocy i chwale. Z Góry Oliwnej Zbawiciel widział gromy, jakie będą spadały na Jego naśladowców w wiekach ciemnoty i prześladowań. W krótkich, lecz niezwykle ważnych słowach przepowiedział los Kościoła Bożego, zgotowany mu przez władców świata. Naśladowcy Chrystusa będą szli taką samą drogą upokorzenia, hańby i cierpień, jaką szedł ich Mistrz. Nienawiść, która wybuchała przeciw Zbawicielowi świata, objawi się przeciwko wszystkim wierzącym w Jego imię. HZ 196.1

Historia pierwotnego Kościoła świadczy o wypełnieniu się słów Zbawiciela. Złe moce ziemi zjednoczyły się przeciw Chrystusowi, prześladując Jego uczniów. Poganie wiedzieli, że w razie triumfu ewangelii stracą świątynie i ołtarze, dlatego zmobilizowali wszystkie siły, by zniszczyć chrześcijaństwo. Rozgorzało prześladowanie. Chrześcijan pozbawiano posiadłości i wypędzano z domów, toczyli ciężki bój z cierpieniami. “Doznali szyderstw i biczowania, a nadto więzów i więzienia”. Hebrajczyków 11,36. Wielu przypieczętowało swe świadectwo krwią. Wolnych i niewolników, bogatych i biednych, uczonych i prostaczków zabijano bez miłosierdzia. HZ 196.2

Lecz daremne były wysiłki szatana, który chciał zniszczyć zbór Chrystusowy. Wielki bój, w którym uczniowie Jezusa oddali życie, nie ustał — wierni przywódcy ginęli na posterunku. Ich śmierć była zwycięstwem. Sługi Boga zabijano, a Jego dzieło szło naprzód. Ewangelia rozprzestrzeniała się coraz bardziej a liczba jej wyznawców stale wzrastała. Przenikała w okolice niedostępne nawet dla orłów rzymskich. Pewien chrześcijanin, czyniąc wymówki pogańskim władcom popierającym prześladowanie, powiedział: “Możecie nas zabijać, torturować i potępiać. (...) wasza niesprawiedliwość jest dowodem naszej niewinności. (...) okrucieństwo nie przyniesie wam żadnej korzyści”. Śmierć jednych była bodźcem do przyjęcia wiary dla drugich. “Im częściej bywamy przez was ścinani, w tym większą liczbę wzrastamy; krew chrześcijanina jest posiewem”. HZ 196.3

Wielu więziono i zabijano. Ich miejsce zajmowali inni. Ci, których zamęczono za wiarę, byli zdobyczą Jezusa i zostali zaliczeni przez Niego do zwycięzców. Stoczyli dobry bój. Gdy Syn Boży przyjdzie, otrzymają koronę chwały. Cierpienia, jakie znosili, jeszcze bardziej jednoczyły i wiązały chrześcijan ze Zbawicielem. Przykładne życie i zwycięska śmierć były ustawicznym świadczeniem o prawdzie. Tam, gdzie się najmniej spodziewano, czciciele szatana porzucali jego służbę i przechodzili pod sztandar Chrystusa. HZ 197.1