Ze skarbnicy świadectw III

Ze świętym zapałem

Słudzy Pańscy powinni mieć święty zapał, zapał, który jest całkowicie pod kontrolą Bożą. Burzliwe dla nas czasy dość szybko nadejdą, dlatego też nie powinniśmy kroczyć własnymi drogami, które by tę chwilę przyspieszyły. Utrapienie dotknie wszystkich i zwróci ku Bogu tych, którzy tylko do Niego chcą należeć. Dopóki nie będziemy wypróbowani w ogniu doświadczeń, dopóty nie będziemy znali samych siebie. Dlatego nie naszą jest rzeczą wyrokować o innych i sądzić tych, którzy nie posiedli jeszcze światła trzeciego poselstwa anioła. SS3 35.1

Skoro chcemy ludzi przekonać, że prawda, w którą wierzymy, uświęciła nas i przekształciła nasz charakter, nie wolno bezustannie dręczyć innych gwałtownymi oskarżeniami. Postępując tak, zmuszacie ich do wyciągnięcia wniosku, że wyznawana przez nas nauka nie może być nauką chrześcijańską, dlatego że nie uczyniła nas ludźmi uprzejmymi, łagodnymi i taktownymi. Chrześcijaństwo nie polega na brutalnych oskarżeniach i osądach bliźnich. SS3 35.2

Wielu spośród naszego ludu grozi niebezpieczeństwo wywierania presji na innych, a nawet uciskania bliźnich. W pierwszym rzędzie jest to pokusą dla tych, których obdarzono odpowiedzialnością i zaufaniem, chcą oni bowiem, by uznawano tylko i jedynie ich władzę, co dla narzędzi Bożych było przyczyną wielu trudności i kłopotów. Jednym z największych przekleństw naszego świata, i to jest widoczne wszędzie, w społeczeństwie i Kościołach, jest żądza władzy. Ludzi ogarnia pragnienie zapewnienia sobie władzy i popularności. Duch ten objawił się, ku naszemu wielkiemu wstydowi, nawet w szeregach tych, którzy święcą sobotę. Jednak owoc ducha przypada w udziale tylko tym, którzy nauczyli się łagodności i pokory w szkole Chrystusa. SS3 35.3

Powinniśmy pamiętać o tym, że świat osądzi nas tak, jak nas widzi. Kto stara się naśladować Chrystusa, niech pamięta, że nie wolno mu okazywać sprzecznych z tym cech charakteru. Zanim wystąpimy publicznie, weźmy pod uwagę fakt, że został na nas z wysokości zesłany Duch Święty. Stanie się tak, że będziemy głosić rozstrzygające poselstwo, które ma daleko mniej potępiający charakter niż podają niektórzy i wszyscy wierzący będą gorliwiej i poważniej zabiegać o zbawienie naszych przeciwników. Sprawę sądzenia rządów i władców pozostawmy całkowicie Bogu. Jako wierni strażnicy, łagodnie i z miłością, brońmy prawdy, jaka jest w Jezusie. SS3 35.4

*****

Łagodność, to cenny dar łaski, a ten, kto go posiada, w milczeniu przyjmuje cierpienia oraz doświadczenia i znosi je. Człowiek łagodny jest cierpliwy i stara się być zadowolony we wszystkich sytuacjach w życiu. Jest zawsze wdzięczny Panu i radosny, w jego duszy brzmią pieśni wznoszące się ku Bogu. Człowiek łagodny znosi rozczarowanie i niesprawiedliwość, nie myśli o odwecie, nie mści się. Łagodni — to nie ludzie małomówni czy mrukliwi. Zrzędliwość jest przeciwieństwem łagodności, obraża i rani bliźnich, nie znosi nawet sama siebie. — Testimonies for the Church III, 335 (1873). SS3 36.1

*****

Zrozumiałam, że naszym obowiązkiem jest być posłusznym w każdym wypadku prawom własnego kraju, dopóki nie staną one w sprzeczności z wyższym prawem, wypowiedzianym przez Boga słyszalnym głosem na górze Synaj, a potem Jego własnym palcem napisanym na tablicy kamiennej. “Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”. Kto ma zapisane w sercu prawo Boże, ten bardziej będzie posłuszny Bogu niż ludziom, prędzej odmówi posłuszeństwa każdemu człowiekowi niż w najmniejszym stopniu naruszy przykazanie Boże. Lud Boży, nauczany przez Ducha Prawdy i prowadzony, by z czystym sumieniem żyć zgodnie z każdym słowem Boga, uzna pisane Słowo Boże za jedyną wytyczną i według niej zawsze z ochotą będzie kroczyć. Mądrość i moc boskiego prawa są najwyższe. — Testimonies for the Church I, 361 (1863). SS3 36.2