Pomoc w codziennym życiu

Nauka z życia Mojżesza

Rozważ przykład Mojżesza. W Egipcie, jako wnuk króla i przyszły następca tronu, otrzymał on gruntowne wykształcenie. Nie zaniedbano niczego, co mogło go uczynić mądrym człowiekiem, stosownie do egipskiego pojęcia mądrości. Mojżesz otrzymał najwyższe wykształcenie cywilne i wojskowe. Czul się w pełni przygotowany do dzieła wyzwolenia Izraelitów z niewoli. Jednak Bóg uważał inaczej. W swojej opatrzności wyznaczył Mojżeszowi czterdzieści lat przygotowania na pustyni, gdzie miał on paść owce. PCZ 13.2

Wykształcenie, które Mojżesz otrzymał w Egipcie, pomagało mu pod wieloma względami, ale najcenniejsze przygotowanie do życiowego dzieła otrzymał jako pasterz. Mojżesz z natury był porywczy. W Egipcie, jako wybitny przywódca wojskowy oraz ulubieniec króla i ludu, przyzwyczaił się do pochwał i pochlebstw. Przyciągał do siebie ludzi. Miał nadzieję, że o własnych siłach dokona wyzwolenia Izraelitów. Jednak jako Boży reprezentant musiał się nauczyć czegoś zupełnie innego. Kiedy prowadzał owce przez góry, do zielonych dolin, nauczył się wiary i uniżoności, cierpliwości, pokory i wyrzeczeń. Nauczył się troszczyć o słabych, opiekować się chorymi, szukać zabłąkanych, znosić niesfornych, doglądać nieporadnych i mieć wzgląd na starszych i niedomagających. PCZ 13.3

W tej pracy Mojżesz przybliżył się do Największego Pasterza. Zjednoczył się ze Świętym Izraelskim. Nie planował już wielkiego dzieła o własnych siłach. Starał się wiernie, jak dla Boga, wykonywać pracę powierzoną mu przez los. Rozpoznawał obecność Boga w swoim otoczeniu. Cała przyroda mówiła mu o Niewidzialnym. Poznał Boga jako Osobę, a rozmyślając o Jego charakterze coraz pełniej odczuwał Jego obecność. Znalazł schronienie w wiecznych ramionach. PCZ 14.1

Po tym doświadczeniu Mojżesz usłyszał powołanie z nieba, by zamienić swój pasterski kij na laskę władzy, opuścić stado owiec i stanąć na czele Izraela. Kiedy dotarło do niego to Boże polecenie, Mojżesz już nie ufał sobie, stracił zdolność odważnego wysławiania się i stał się nieśmiały. Czuł się niezdolny do roli Bożego rzecznika. Jednak podjął zlecone dzieło, pokładając zupełną ufność w Panu. Wielkość powierzonej mu misji skłoniła go do zaangażowania w nią najlepszych sił umysłu. Bóg pobłogosławił jego posłuszeństwo, tak iż Mojżesz stał się człowiekiem elokwentnym, pełnym nadziei, opanowanym i w pełni przygotowanym do największego zadania kiedykolwiek zleconego ludziom. 0 Mojżeszu napisano: “Nie powstał więcej w Izraelu prorok podobny do Mojżesza, który by poznał Pana twarzą w twarz”. 5 Mojżeszowa 34,10 (BT). PCZ 14.2

Ci, którzy czują, że ich praca nie jest doceniana i pragną bardziej odpowiedzialnego stanowiska, niechaj rozważą, że “nie ze wschodu, ani z zachodu, ani z pustyni, ani z gór przychodzi sąd, lecz Bóg jest sędzią, tego poniża, tamtego wywyższa”. Psalmów 75,7-8. Każdy człowiek ma swoje miejsce w wiecznym planie niebios. Czy zajmiemy to miejsce, zależy od naszej wierności we współpracy z Bogiem. PCZ 14.3

Musimy wystrzegać się użalania nad sobą. Nigdy nie dopuszczaj uczucia, że nie jesteś ceniony tak, jak powinieneś, a twoje wysiłki nie są zauważane, zaś twoja praca jest zbyt trudna dla ciebie. Niech pamięć o tym, co Chrystus przeszedł dla nas, uciszy wszelką myśl o narzekaniu. Jesteśmy traktowani lepiej, niż nasz Pan został potraktowany. “A ty żądasz dla siebie rzeczy wielkich? Nie żądaj!”. Jeremiasza 45,5. Pan nie ma w swoim dziele miejsca dla tych, którzy bardziej pragną nosić koronę niż krzyż. On potrzebuje ludzi, którym bardziej zależy na spełnieniu obowiązków niż otrzymaniu nagrody — ludzi, którzy więcej baczą na przestrzeganie właściwych zasad niż swoją karierę. PCZ 15.1

Ci, którzy są pokorni i wykonują swoją pracę jak dla Boga, nie popisują się jak ci, którzy są pełni pychy i poczucia własnej wartości. Dlatego praca tych pierwszych jest cenniejsza. Ci, którzy robią wokół własnej osoby wiele szumu, często zwracają uwagę na siebie, stając między ludźmi a Bogiem, a ich działania okazują się porażką. “Początek mądrości jest taki: nabywaj mądrości, i za wszystko, co masz, nabywaj rozumu! Ceń ją sobie wysoko, a ona zapewni ci szacunek, obdarzy cię czcią, gdy ją otoczysz miłością”. Przypowieści 4,7-8. PCZ 15.2

Ponieważ brakuje im zdecydowania, by wziąć się w garść i podjąć reformę, wielu utrwala się w złym postępowaniu. Nie tak powinno być. Mogą oni rozwijać swoje zdolności, by pełnić najlepszego rodzaju służbę i stać się użytecznymi w dziele Bożym. Wtedy zostaną docenieni zgodnie z ich prawdziwą wartością. PCZ 15.3

Jeśli ktoś jest przygotowany do objęcia wyższego stanowiska, Pan złoży na nim odpowiedzialność, ale nie tylko na nim, lecz także na tych, którzy poddali go próbie, znają jego wartość i rozumnie nim pokierują. Ci, którzy dzień po dniu wiernie wykonują wyznaczoną im pracę, w czasie wybranym przez Boga usłyszą Jego powołanie: “Przesiądź się wyżej”. PCZ 16.1

Kiedy pasterze pilnowali stad na wzgórzach betlejemskich, odwiedzili ich aniołowie z nieba. Dzisiaj, kiedy skromny pracownik Boży wykonuje swoje zajęcie, aniołowie Boży stoją przy jego boku, słuchają jego słów, przyglądają się temu, w jaki sposób pracuje, by przekonać się, czy można mu powierzyć większą odpowiedzialność. PCZ 16.2