Ewangelizacja

Wystąpienie ewangelisty

Chełpliwość nie może mieć miejsca — Nie ma miejsca na chełpienie się zasługami, ani wykształceniem, ani stanowiskiem, ani posiadanymi talentami, ponieważ nasze sukcesy nie są zależne od woli człowieka. — Christ's Object Lessons 401.404 (1900). Ew 89.1

Nie według zwyczaju świata — Nie możemy naśladować zwyczajów świata. Zadaniem naszym jest dać światu przykład szlachetniejszego postępowania, pokazać, że wiara nasza jest wiarą o wyższym, wznioślejszym charakterze... Dlatego też trzeba koniecznie unikać wszelkich niewłaściwych pojęć, osobistych poglądów, ograniczonych planów, aby nie dać fałszywego pojęcia o wielkości naszej pracy. — Letter 14, 1887. Ew 89.2

Fałszywe wyobrażenie nie przynosi korzyści — Nie wolno nam wypaczać tego, w co wierzymy, w celu osiągnięcia korzyści. Bóg gardzi wypaczaniem prawdy i przekręcaniem jej. Nie będzie On tolerował człowieka, który mówi co innego, a robi co innego. Najlepsza i najszlachetniejsza praca jest widoczna w uczciwym postępowaniu. — Letter 232, 1899. Ew 89.3

Chrystus nie mianował się mędrcem — Dążenie do osiągnięcia zaszczytnego stanowiska nie nada wam wielkości w oczach Bożych, ale pokorne życie w pobożności, łagodności, wierność i czystość uczynią was ośrodkiem szczególnej troski i opieki aniołów niebieskich. Człowiek, o którym bez blużnierstwa można powiedzieć, że był równy Bogu, przybrał na siebie naszą naturę i żył blisko trzydzieści lat w nędznym miasteczku galilejskim, ukrytym wśród wzgórz. Wszystkie zastępy anielskie były gotowe na Jego rozkazy, a jednak nie rościł sobie prawa do wielkości, nie stał się wyniosłym. Był cieślą, pracował zarobkowo, był sługą tych, dla których pracował. — Letter 1, 1880. Ew 89.4

Chrystus zganił zarozumiałość — Zganił On zarozumiałość przejawiającą się w posługiwaniu tytułem rabiego, czyli mistrza. Tytuł taki, oświadczył, należał nie do ludzi, lecz do Niego — Chrystusa. Kapłani, biegli w Piśmie i przywódcy, wykładowcy i administratorzy — wszyscy byli braćmi, dziećmi jednego Ojca. Jezus wyraźnie powiedział ludziom, aby żadnemu człowiekowi nie nadawali tytułów, godności, wskazujących na prawo kontroli nad ich sumieniem lub wiarą. Ew 89.5

Gdyby Chrystus znalazł się na ziemi w otoczeniu tych, którzy używają tytułu “Wielebny”, czy “Przewielebny”, czy by nie powtórzył Swoich słów: “Niechaj was nie zowią mistrzem, gdyż jeden jest tylko Mistrz wasz, Chrystus”. Pismo Święte mówi o Bogu: “Święte i straszne jest imię Jego”. Psalmów 111,3. Któraż ludzka istota może być nazwana takim imieniem? — The Desire of Ages 613 (1898). Ew 89.6

Nikt nie ma prawa do tytułu “pełen czci” — Nie można obniżać poziomu prawdziwego wykształcenia. Wręcz przeciwnie, poziom ten musi być wyższy, aniżeli jest obecnie, uwielbiać i otaczać czcią mamy nie ludzi, lecz Boga jedynego, Boga prawdziwego i żywego, któremu należy się część i uwielbienie. Tytułowanie kaznodziei “pełnym czci” obraża Boga i jest sprzeczne z nauką Pisma Świętego. Żaden śmiertelnik nie może rościć sobie prawa do tego tytułu, ani nie wolno mu tak tytułować jakiejkolwiek istoty ludzkiej. Tytuł ten należy się jedynie Bogu i odróżnia Go od wszystkich innych istot. Ci, którzy uzurpują sobie prawo do tego tytułu, przypisują sobie część należną jedynie świętemu Bogu. Nikt nie ma prawa do tego świętego słowa bez względu na to, jakie zajmuje stanowisko. “Święte i chwalebne jest imię Jego”. Gdy używamy tego słowa tam, gdzie używać go nie należy, znieważamy Boga. — The Youth's Instructor, 7 lipiec 1898. Ew 90.1

Mali ludzie sprawują wielkie rzeczy — Zadaniem kaznodziejów jest przedstawiać prawdę w całej jej prostocie i przy pomocy błogosławieństwa Bożego uczynić Pismo Święte skutecznym ku nauce, ku karceniu, ku poprawie, ku ćwiczeniu w sprawiedliwości. “Dobrze rozbierając słowo prawdy”, oto słowa, które powinien mieć na uwadze każdy kaznodzieja. Ew 90.2

Wielu kaznodziejów odeszło daleko od tych planów Chrystusowych. Ludzie są żądni chwały, robią wszystko co jest w ich mocy, aby ją zdobyć. Bóg radzi im aby chodzili w pokorze przed Nim... Pozostańcie małymi ludźmi, sprawującymi wielkie sprawy. — Manuscript 62, 1905. Ew 90.3

Małoznaczący ludzie — Nie ma wśród nas wielkich ludzi i nikt nie powinien starać się być kimś, kim naprawdę nie jest — wielkim człowiekiem. Nie jest to rzecz rozumna, aby osoba o przeciętnych zdolnościach udawała, że posiada wielkie talenty i dorównuje osobistościom. — The Review and Herald, 8 grudzień 1885. Ew 90.4

Poselstwo, a nie człowiek — Kaznodzieja, który poznał Chrystusa, będzie zawsze świadomy tego, że działa jako wysłannik Boży, któremu Bóg powierzył wykonanie dzieła obliczonego zarówno na czas doczesny jak i na wieczność i pod żadnym względem nie będzie podkreślał swoich zasług i swoich zdolności. Głównym celem kaznodziei powinno być nakłanianie grzeszników do skruchy, wskazywanie im — zarówno przez nauki jak i osobisty przykład — na Baranka Bożego, gładzącego grzechy świata. Własne ja musi być ukryte w Chrystusie. Tacy ludzie będą mówić jako ludzie świadomi posiadanej mocy i autorytetu od Boga pochodzącego, będąc instrumentem, przez który Bóg przemawia. Mowa takich ludzi, pełna powagi i zapału, przekona grzeszników, że są zgubieni, że muszą szukać ucieczki w Chrystusie. — The Review and Herald, 8 sierpień 1878. Ew 90.5

Jan był tylko głosem — Oczekując w wierze przyjścia na świat Odkupiciela, Jan doszedł do szczytu wyrzeczenia się własnego “ja”. Nie starał się do siebie przyciągnąć ludzi, lecz dążył do tego, ażeby myśli ich wznosić wyżej i coraz wyżej, by znaleźli pokój w Baranku Bożym. On był tylko głosem wołającego na puszczy. — Gospel Workers 56 (1915). Ew 91.1

Wybierani są dziś ludzie podobni Janowi — Do wykonania ważnego zadania wśród ludzi, niebo wybiera takiego pracownika, który, podobnie Janowi, ukorzy się przed Bogiem. Pracownik o charakterze najbardziej podobnym do dziecka wykazuje najlepszą pracę w Dziele Bożym. Istoty niebiańskie mogą współpracować z tym, kto nie szuka swojej czci, lecz dąży do ratowania dusz. — The Desire of Ages 436 (1898). Ew 91.2

Uwielbienie samego siebie — czynnikiem hamującym pracę — W wyniesieniu na piedestał samego siebie nie ma żadnej pobożności. Ten, którego celem jest uwielbienie i oddanie chwały sobie, pozbawia siebie tej łaski, która jedynie może mu zapewnić dobre rezultaty w służbie Chrystusa. Gdzie tylko pobłaża się pysze i szuka osobistego zadowolenia, tam rujnuje się Dzieło Boże. — Christ's Object Lessons 402 (1900). Ew 91.3

Wartość człowieka — Wartość chrześcijanina nie zależy od talentów, zacnego rodu, wspaniałości mocy, lecz od czystego serca — oczyszczonego i odnowionego, które nie siebie wywyższa, lecz w którym mieszka Chrystus i z którego bije blask utraconego podobieństwa Bożego. — Letter 6, 1902. Ew 91.4

Jedynie Jezus — Gdy kaznodzieje Boga zdecydowanie odrzucą mądrość ludzką i wywyższanie siebie, będą mogli wykonać pracę, która przeciwstawi się atakom szatana. Wiele dusz odwróci się od ciemności a zwróci ku światłości i wiele zborów powstanie. Ludzie nawrócą się nie do ludzi, lecz do Chrystusa. Własne “ja” pozostanie w cieniu, a na widownię wystąpi Jezus, Mąż Golgoty. — The Act of the Apostles 278 (1911). Ew 91.5