Ewangelizacja

Finanse i budżet

Trzeba z góry obliczyć koszty — Lud Boży nie powinien ślepo inwestować pieniędzy, których niewiele posiada, i nie wie, skąd dalsze środki otrzyma. We wszystkich naszych posunięciach musimy wykazać mądrość i roztropność, Chrystus przedłożył nam plan, w jaki sposób należy prowadzić Jego dzieło. Ci, którzy chcą budować, muszą najpierw obliczyć koszty, aby dowiedzieć się, czy będą mogli doprowadzić pracę do końca. Zanim zaczną realizować plany, muszą zasięgnąć rady u mądrych doradców. Jeżeli jeden z pracowników nie przewidział następstw podjętej przez siebie pracy i popełnia pewne błędy, wówczas współpracownicy, w swojej mądrości, przemówią do jego rozsądku i wykażą mu, w czym tkwi błąd, oraz doradzą, jak należy pracować właściwie. — Letter 182, 1902. Ew 57.4

Ścisła ekonomika — Niechże wszyscy prowadzący pracę w wielkich miastach przestrzegają zasady: nigdzie i w żadnym wypadku nie wydawać pieniędzy niepotrzebnie. Ludzie nie zrozumieją prawdy przez zewnętrzne manifestacje. Pracownicy nasi muszą stosować ścisłą oszczędność, ponieważ Bóg zakazuje wszelkiego zbytku i wszelkiej ekstrwagancji. Każdym pieniądzem, będącym w naszej dyspozycji, musimy gospodarować oszczędnie. Nie możemy pozwolić sobie na żadną rozrzutność. Pieniądze Boże muszą być użyte zgodnie z Jego wolą i tylko na Jego dzieło, które musimy przeprowadzić na tym świecie. — Letter 107, 1905. Ew 58.1

Zaczynać pracę bez ostentacji — Dlaczego mielibyśmy zwlekać z rozpoczęciem pracy w naszych miastach? Nie czekajmy na jakieś nadzwyczajne rzeczy, albo na jakieś kosztowne materiały pomocnicze, ani na kupno jakiś kosztownych aparatów, aby tym wszystkim dać pokaz. Jeżeli kornie chodzić i pracować będziemy przed obliczem Bożym, Bóg przygotuje dla nas drogę. — Letter 335, 1904. Ew 58.2

Równomierna działalność ewangelizacyjna — Bóg zabrania wydawać poważnych sum pieniężnych w niewielu miejscach, nie zastanawiając się nad potrzebami innych terenów, którym skąpi się pomocy. Umiar i wyrzeczenie się niektórych rzeczy, praktykowane przez braci pracujących na faworyzowanych miejscach po to, aby udzielić wystarczającej pomocy potrzebującym jej, dopomogą do zakończenia pracy i przyniesie chwałę Bogu. Nie możemy pozwolić, aby ktoś budował potężną i widoczną wieżę w jednej miejscowości, podczas gdy inne tereny są nieopracowane. Pan życzy sobie, abyśmy uświęcili nasze umysły i nauczyli się mierzyć wszystkie nasze idee, pracą i naukami Chrystusa. — Letter 320, 1908. Ew 58.3

Opłacanie pracownika — W wielkich miastach należy pracować wieloma sposobami. Ci, którzy znajdują się w takiej sytuacji, że nie mogą osobiście pracować, mogą uczestniczyć w tej pracy opłacając koszty utrzymania ewangelisty, który udaje się w teren. Niech żaden z naszych braci i żadna siostra nie usprawiedliwiają się, że w niczym nie mogą pomóc tak ważnemu dziełu! Żaden praktykujący chrześcijanin nie żyje dla siebie. — Manuscript 128, 1901. Ew 58.4

Zbory finansują pracę na nowych miejscach — Ci, którzy znają prawdę, powinni wzmacniać się wzajemnie, mówiąc do kaznodziejów: “Idźcie na pola żniwne w imieniu Pana, a modlitwy nasze będą wam towarzyszyć jako ostre sierpy”. Zbory nasze powinny przyjąć na siebie odpowiedzialność za głoszenie świadectwa o Bogu. Powinny również przynieść Bogu dary i ofiary, tak aby ci, co wychodzą w teren mieli za co żyć, pracując dla zbawienia dusz. — Manuscript 73a, 1900. Ew 58.5

Bóg zapewnia nam środki na pracę — Wiele razy otrzymywałam poselstwo od Pana, które podawałam naszemu ludowi mówiąc, że Bóg ma dużo zamożnych ludzi, którzy są podatni na wpływ poselstwa Ewangelii, ale jeszcze go nie usłyszeli. Wykonujcie swą pracę, a pieniądze ofiarowane na rozwój Dzieła, mające służyć głoszeniu prawdy, tak wykorzystajcie, aby dzięki nim można było założyć ośrodek Ewangelii na nowym miejscu. Wybierzcie odpowiednie osoby, które nigdy nie wykazały samolubstwa, chciwości, łapczywości i co do których nie ma obawy, że naruszą w czymkolwiek środki, których użyć należy tylko na rozwój pracy w wielkich miastach, i niech one administrują zasobami dzieła, ponieważ Bóg uznaje te osoby za wybrane. Ew 59.1

Bóg poruszy serca ludzi posiadających środki materialne, gdy Biblia — i tylko Biblia — przedstawiana będzie jako światło świata. W miastach prawda musi tak świecić, jak świeci płonąca lampa. Ew 59.2

Zadano mi pytanie: dlaczego kładę tak szczególny nacisk na pracę wśród klas niższych? Dlaczego pomija się ludzi klas wyższych? Nie pomija się. Jest to obiecujące pole i gotowe do żniw, a Pan ma w swej dyspozycji środki, za pomocą których praca ta będzie wykonana. Znajdują się wśród nich ludzie o wybitnych zdolnościach i przedsiębiorczy, którzy przyjmą prawdę, ludzie, którzy zaufają Pismu Świętemu i ze skarbnicy serca wyniosą rzeczy najlepsze. Prowadzeni przez Ducha Świętego ludzie ci będą tak postępować, że usuną wszelkie przeszkody i będzie można ostrzec ludzi o szybkim nadejściu Pana. Ew 59.3

We wszystkich świadectwach twierdziłam, że ludzie zamożni, w rękach których znajdują się środki materialne, zostaną poruszeni przez Ducha Świętego i otworzą drzwi dla rozwoju prawdy na wielu miejscach. Użyją powierzonych sobie środków na przygotowanie drogi Pańskiej, wytyczą dla naszego Boga drogę na pustyni. Ew 59.4

Ci, którzy pracują w wielkich miastach, muszą w miarę możliwości dotrzeć do ludzi piastujących najwyższe stanowiska, aż do władców państw włącznie. Gdzie jest nasza wiara? Bóg przedstawił mi przykład Nabuchodonozora. Pan pracował i działał z całą mocą, aby skłonić najpotężniejszego króla na ziemi do uznania Go za króla królów. Wpływał na dumnego władcę, aż Nabuchodonozor uznał Stwórcę za “najwyższego Boga”, “którego panowanie jest wiecznym, a królestwo Jego jest od pokolenia do pokolenia”. — Letter 132, 1901. Ew 59.5

Zwracać się o dary do zamożnych — Niechaj ci, którzy działają i pracują dla sprawy Bożej, przedstawią potrzeby dzieła ludziom zamożnym. Uczyńcie to mądrze i rozsądnie. Opowiedzcie im, co chcecie zrobić. Zwracajcie się do nich o dary. Pieniądze, będące w ich posiadaniu, są darem Boga i powinny być użyte na oświecenie świata. Ew 59.6

Na naszej ziemi są złożone w ogromnych skarbcach wielkie ilości złota i srebra. Ludzie zgromadzili nieopisane bogactwa. Udajcie się do nich z sercem pełnym miłości Chrystusa dla cierpiącej ludzkości. Proście ich o pomoc w pracy, którą staracie się wykonać dla naszego Pana. Gdy zobaczą, że przemawia przez was uczucie dobrodziejstwa Bożego, wtedy jakaś struna życzliwości odezwie się w ich sercach. Uświadomią sobie, że mogą być dla Chrystusa pomocną dłonią. W ten sposób uda się tych ludzi skłonić do współpracy z Bogiem i dostarczą nam oni odpowiednich środków potrzebnych w pracy, którą należy wykonać. — Manuscript 40, 1901. Ew 60.1

Innym również trzeba ułatwić pracę — Brat... marnotrawi pieniądze, których powinno się użyć na wsparcie pracowników, działających w rozmaitych częściach pola pracy. Trzeba, aby pamiętał o tym, że inni również — nie tylko on sam — powinni mieć sposobność wykorzystania swoich talentów w Dziele Pańskim. Trzeba im ułatwić pracę tak, aby mogli działać nie narażając zdrowia i życia. Jeden pracownik nie może otrzymać większej ilości pieniędzy, pracując na swój sposób i według własnych planów, pozostawiając swego współpracownika bez środków, jakie ten powinien był otrzymać za wykonanie przydzielonej mu pracy. Choć pieniądze pochodzą od ludzi, to jednak są pieniędzmi Pańskimi. Bóg tego nie postanowił, żeby jeden pracownik posiadał nadmiar środków materialnych, a drugi odczuwał ich brak i nie mógł wskutek tego wykonać powierzonej sobie pracy. — Letter 49, 1902. Ew 60.2

Nawrócone duszą przysporzą środków — Gdy różni mężczyźni i kobiety zostaną pozyskani dla prawdy, zaczną wpływać pieniądze. Gdy szczerze nawrócą się dusze, na służbę Pańską poświęcą swoje środki i tym samym nasze zasoby pieniężne wzrosną. — Manuscript 53, 1909. Ew 60.3

Tworzenie funduszu rezerwowego — Praca ewangelizacyjna, nie powinna być prowadzona w sposób egoistyczny, wywyższający siebie, jak ją prowadził pewien brat. Środki, które dostają się do rąk pracowników w Dziele Bożym, należą do Boga i powinny być zużyte jak najbardziej ekonomicznie. Gdy duża suma pieniędzy została ofiarowana na Dzieło Boże, trzeba zawsze jakąś część odłożyć, ponieważ w wielkiej winnicy Pańskiej mogą się wyłonić nadzwyczajne potrzeby, które trzeba będzie zaspokić. — Letter 149, 1901. Ew 60.4

Mądre kierownictwo na nowych terenach — Wielką wagę i doniosłe znaczenie należy przywiązywać do dobrego i prawidłowego początku dała oczekiwanych rezultatów, ponieważ nie rozpoczęto jej w sposób prawidłowy! Można było daleko więcej osiągnąć przy innym postępowaniu kierownictwa, a równocześnie mniej wydać pieniędzy. Dla wzniosłej prawdy, którą nam powierzono, musimy posiadać szacunek i wielkie zaufanie. — Letter 14, 1887. Ew 60.5

Ekonomika nie może być przesadna — Musimy być oszczędni, ale nie powinniśmy stosować skrajnej oszczędności. Jedną ze smutnych i dziwnych rzeczy w naszym życiu jest to, że popełnia się czasem wielkie błędy, usiłując doprowadzić cnotę ofiarności do skrajnych wymiarów. Może być tak, że pracownicy Pańscy wpadną w przesadę Doprowadzi ich to do takiej skrajności, że będą pracować niedożywieni, nie wystarczająco ubrani, aby tylko wydać jak najmniej pieniędzy. Niektórzy pracownicy będą się przepracowywali. Brak im będzie najniezbędniejszych rzeczy, a to dlatego, że w skarbcu nie ma wystarczającej ilości pieniędzy, aby zaopatrzyć tych wszystkich pracowników, którzy powinni pracować misyjnie. Byłoby więcej pieniędzy, gdyby wszyscy pracowali zgodnie ze wskazówką Chrystusa: “Każdy, kto chce pójść za mną, niech wyrzeknie się siebie, weźmie swój krzyż i pójdzie za mną”. — Letter 49, 1902. Ew 61.1

Unikajcie małostkowości — Jedno stale trzeba mieć na uwadze: jesteśmy reformatorami, a nie świętoszkami. W naszym postępowaniu nie powinniśmy wykazywać żadnego ducha małostkowości, bo targując się o małą kwotę, stracicie w końcu znacznie większe sumy. Będą mówili: “jest to człowiek chciwy. Ograbiłby ciebie z twoich praw, gdyby tylko mógł. Miej się więc na baczności, gdy będziesz miał z nim do czynienia”. Jeżeli w postępowaniu z ludźmi zrzekniecie się jakiejś drobnostki na korzyść kogoś innego, ten ktoś w ten sam sposób postąpi z wami. Małostkowość rodzi małostkowość, skąpstwo rodzi skąpstwo. Ci, którzy tak postępują, nie zdają sobie sprawy, jak na ten fakt reagują inni, a zwłaszcza ci, którzy nie są członkami zboru, i jak taka rzecz wpływa ujemnie na Dzieło Boże. — Letter 14, 1887. Ew 61.2