Ewangelizacja

Osobisty wygląd ewangelisty

Osobowość ewangelisty — Na podstawie światła, które otrzymałam, twierdzę, że służba kaznodziejska jest urzędem świętym i wzniosłym, a ci, którzy podejmują się tej pracy, powinni mieć w sercu Chrystusa i okazywać żarliwe pragnienie wyobrażania Go, reprezentowania przed ludźmi. We wszystkich swych postępkach świadczą o Nim ubiorem, sposobem mówienia, nawet barwą głosu... Ew 432.2

Nasze słowa, uczynki, postawa, ubiór, zachowanie — wszystko to powinno uczyć. Powinno stanowić część składową pracy kaznodziejskiej. Powinniśmy mówić do ludu nie tylko za pomocą słów, ale wszystkiego, co wiąże się z naszą osobą. Wszystko to powinno układać się w jedno kazanie. — Testimonies for the Church II, 615.618 (1871). Ew 432.3

Dusze stracone wskutek beztroski — Często kaznodzieja, zaniedbany pod względem ubioru, rani dobry smak słuchaczy i zniechęca do siebie ludzi wrażliwych, czułych na te sprawy. Ludzie popełniający błędy w tej dziedzinie powinni je naprawić i więcej zwracać na siebie uwagi. Utracenie kilku dusz świadczy w końcu o niezupełnej przydatności kaznodziei. Pierwsze pojawienie się kaznodziei przed słuchaczami może wywołać niekorzystne wrażenie, nieprzychylną opinię, ponieważ jego powierzchowność i wygląd w żaden sposób nie łączą się w ich świadomości z tymi prawdami, które kaznodzieja głosi. Ubiór jego świadczy przeciwko niemu. Wrażenie, jakie ten człowiek wywiera, sprawia, że ludzie widzą ten brak troski o ubiór. W tym konkretnym przypadku słuchacze również to zauważyli i nie chcieli mieć więcej nic do czynienia z tego typu człowiekiem. — Testimonies for the Church II, 613 (1871). Ew 432.4

Smak, barwa i krój — Niektórzy kaznodzieje, zajmujący się sprawami świętymi, tak się ubierają, sprawiają sobie taki strój, że niszczy on co najmniej w jakimś stopniu wpływ ich działalności. Widać brak smaku i wyczucia barwy w ich ubiorze, a także brak dbałości o to, jak ten ubiór na nich leży. Jakie wrażenie może wywołać taki ubiór? Takie, że praca owych kaznodziejów została potraktowana jako praca wcale nie bardziej wzniosła czy uroczysta od pracy pospolitej, od — powiedzmy — orki w polu. Kaznodzieja taki obniża całą świętość rzeczy, które zostały wzniesione wysoko, wulgaryzuje własnym przykładem sprawy, których wulgaryzować nie wolno. — Testimonies for the Church II, 614 (1871). Ew 433.1

Dobór kolorów — Czarny lub ciemny materiał bardziej odpowiada ubiorowi kaznodziei przemawiającemu za pulpitem i pomaga mu wywrzeć na słuchaczach głębszy wpływ, niż połączenie dwóch albo trzech różnych kolorów w jego ubiorze. — Testimonies for the Church II, 610 (1871). Ew 433.2

Właściwy ubiór i właściwe zachowanie się — Swoim ubiorem i postawą mamy okazywać godność naszego powołania. Nigdy nie wolno okazywać niedbałości, znużenia lub zaniedbania ani w postawie, ani w pracy. — Letter 49, 1902. Ew 433.3

Na podstawie ubioru ocenia się charakter pracownicy — Jakim cię widzą, takim cię piszą. O charakterze człowieka sądzi się po stylu jego ubrania. Wyrobiony smak, kultura umysłu, objawiająca się w doborze prostych i właściwych ubiorów, prostota i smak w ubiorze, połączone ze skromnością postawy, otaczają młodą kobietę klimatem uświęconej godności, usposabiają do niej przychylnie otoczenie i stają się tarczą, chroniącą ją przed tysiącem niebezpieczeństw. — Education 248 (1903). Ew 433.4

Obcy oceniają z uznaniem prostotę ubioru — Wielu ludzi ubiera się tak, jak cały świat, tzn. chce swym ubiorem wywierać wpływ na ludzi, ale popełniają tutaj przykry błąd. Jeżeli chcemy wywierać zbawienny i rzeczywisty wpływ, dając wyraz swej wierze, swemu powołaniu, to powinniśmy prowadzić odpowiednie życie i zaznaczać wyraźnie rozdział pomiędzy tym co chrześcijańskie, a tym co światowe. Nasze słowa, ubiór, nasze uczynki powinny mówić o Bogu. Wówczas całe otoczenie odczuje święty wpływ tych poczynań, a nawet obcy posiądą wiedzę o tych, którzy obcują z Jezusem. Gdy ktoś chce wywierać wpływ dla dobra prawdy, gdy pragnie, aby ten wywierany przez niego wpływ działał na korzyść prawdy, to niech żyje według zasad swego zawodu, zgodnie ze swym powołaniem i żyjąc tak niech naśladuje pokorny Wzór. — Testimonies for the Church IV, 633.634 (1881). Ew 433.5

Pysznienie się ubiorem zraża obcych — Pycha i miłość świata naszych sióstr sprawia, że wiele dusz nawróconych na drogę prawdy zostało zmuszonych zdecydowanie jej się przeciwstawić. Głoszona nauka wydawała się jasna i harmonijna. Słuchacze czuli, że muszą dźwignąć ciężki krzyż i dalej ponieść prawdę. Gdy jednak zobaczyli nasze siostry, okazujące tyle rozrzutności i szukające zadowolenia, wyżycia się w ubiorze, powiedzieli: “Lud ten ubiera się tak samo bogato jak my”. Nie mogą ci ludzie naprawdę wierzyć w to, co głoszą i mimo wszysko muszą być zwodzeni, oszukiwani. Gdyby oni rzeczywiście wierzyli, że Chrystus wkrótce przyjdzie, i że każda dusza musi zdecydować co wybierze: wieczne życie czy śmierć wieczną, to by nie tracili czasu ani pieniędzy na to, by ubierać się zgodnie z wymaganiami stale zmieniającej się mody. Jakże mało te siostry, głosząc swą wiarę, wiedzą o wymowie ich ubioru. Ew 434.1

Słowa nasze, uczynki i ubiór są codziennymi żywymi kaznodziejami, współpracującymi z Chrystusem względnie rozpraszającymi. Nie jest to sprawą błahą, którą można zbyć żartem. Sprawa ubioru wymaga poważnego traktowania. Trzeba ją przemyśleć, trzeba dużo się modlić. Wielu ludzi czuje, że postępują źle pozwalając sobie na niewolnictwo mody. Kiedy jednak widzą, że osoby wysokiego powołania, ludzie bogobojni ubierają się również według wymagań światowych ku zadowoleniu bezkrytycznego pędu, wówczas dochodzą do wniosku, że nie ma w tym nic złego, ani niewłaściwego. — Testimonies for the Church IV, 641 (1881). Ew 434.2

Prosty ubiór nie wprawi w zakłopotanie ubogich — Nasze odzienie powinno być proste i skromne, abyśmy nie narażali na zakłopotanie ubogich, gdy będziemy ich odwiedzać, aby nie odczuwali w przykry sposób kontrastu pomiędzy naszym wyglądem a wyglądem ich własnym. — Gospel Workers 189 (1915). Ew 434.3

Ubiór odpowiadający świętemu powołaniu — Troska o właściwy ubiór jest sprawą żywotną, ważną, wymagającą przemyślenia. Kaznodzieja powinien ubierać się w taki sposób, aby odpowiadało to godności jego powołania i umożliwiało mu sprawne wykonywanie pracy. Niektórzy kaznodzieje błądzą w tej kwestii. W niektórych przypadkach cechuje ich postępowanie nie tylko wyraźny brak smaku i odpowiedniego przygotowania ubioru, ale ubierają się brudno i niedbale. Ew 434.4

Bóg niebieski, którego ramię porusza ten świat, który oddał za nas życie i utrzymuje nas w zdrowiu, jest bądź zaszczycony, bądź obrażony wyglądem ludzi, którzy pełnią powołane przez Niego urzędy. — Gospel Workers 173 (1915). Ew 434.5