Ewangelizacja

Fałszywe przedstawienie bóstwa

Niech ludzie poznają nasze stanowisko — Nasza taktyka sprowadza się do tego, że nie od razu podkreślamy najbardziej kwestionowanych cech naszej wiary, cech, które najostrzej przeciwstawiają się praktykom i obyczajom wielu ludzi, zanim Pan nie da ludowi szansy poznania, że jesteśmy ludźmi wierzącymi w Chrystusa, że wierzymy w Jego Boskość, oraz w Jego praistnienie. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 253 (1895). Ew 389.3

Przyjdzie nam zmierzyć się z błędnymi naukami — Raz za razem przyjdzie nam spotkać się i zmierzyć z wpływami ludzi, studiującymi nauki szatańskiego pochodzenia, z ludźmi przy pomocy których działa szatan, usiłujący unicestwić naturę Boga i Chrystusa. Zarówno Ojciec jak i Syn posiadają określoną osobowość. Każdy z Nich jest osobą. Chrystus oświadczył: “Ja i Ojciec mój jedno jesteśmy”. Mówił to Syn Boży, który przyszedł na ten świat w postaci ludzkiej, poniechał swej królewskiej szaty i korony królewskiej i przyoblekł Swą Boskość w człowieczeństwo. Tym człowieczeństwem Jego bezgraniczna ofiara mogła uczynić nas uczestnikami Jego boskiej natury i uwolnić od zepsucia, które owładnęło światem. — Testimonies for the Church IX, 68 (1909). Ew 389.4

Istotna prawda, a poglądy spirytystów — Otrzymałam zlecenie powiedzieć wam rzeczy następujące, ważne: sentymenty i odczucia ludzi, poszukujących nowych wyobrażeń i tajemniczej wiedzy, nie są odczuciami godnymi zaufania. Oto jakie wyobrażenia głosi się i rozpowszechnia: “Ojciec jest światłem niewidzialnym, Syn jest światłem wcielonym, Duch jest światłem rozlanym”. “Ojciec jest podobny do dżdżu, do niewidzialnej pary; Syn jest podobny do dżdżu zebranego w formie piękna, a Duch podobny jest do dżdżu spadłego na miejsce życia”. I jeszcze inne wyobrażenie: “Ojciec podobny jest do niewidzialnej pary, Syn do chmury, a Duch jest jak deszcz, który spadł i działa swoją odświeżającą mocą”. Ew 390.1

Wszystkie te spirytystyczne wyobrażenia są po prostu nicością. Są nieudolne, nieprawdziwe. Osłabiają i pomniejszają Majestat, z którym żadne ziemskie podobieństwa nie mogą być zestawione, ani porównane. Nie można porównywać Boga z rzeczami będącymi dziełem rąk Jego. Są to tylko rzeczy ziemskie, rzeczy znajdujące się pod klątwą Bożą wskutek grzechów popełnianych przez człowieka. Nie można opisywać Ojca za pomocą rzeczy ziemskich. Ojciec jest zupełnością Bóstwa w swej istocie i jako taki jest niewidzialny dla wzroku śmiertelników. Ew 390.2

Syn jest zupełnością Bóstwa objawionego. Słowo Boże stwierdza, że Jezus jest wyobrażeniem osoby Ojca. “Bóg tak umiłował świat, że Syna Swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy nie zginął, ale miał żywot wieczny”. Tutaj została ukazana osobowość Ojca. Ew 390.3

Pocieszycielem, którego Chrystus obiecał posłać po Swym wstąpieniu do nieba, jest Duch, w całej pełni Bóstwa manifestujący moc łaski Bożej wszystkim, którzy przyjmują Chrystusa i wierzą w Niego jako w swego osobistego zbawiciela. Są trzy żywe Osoby Trójcy niebiańskiej. W imieniu tych trzech wielkich Potęg — Ojca, Syna i Ducha Świętego — ci, którzy przyjmują Chrystusa w żywej wierze, dostępują chrztu. Otóż Moce te będą współdziałać i współpracować z okazującymi im posłuszeństwo poddanymi nieba w ich wysiłkach zmierzających do tego, aby mogli zacząć żyć nowym życiem w Chrystusie. — Special Testimonies, seria B 62-63, nr 7 (1905). Ew 390.4

Syn Boży Istotą przedwieczną i samoistną — Chrystus jest Istotą istniejącą samą przez się, jest synem Bożym, który istniał wiecznie, a więc jest Istotą przedwieczną... Mówiąc o Swym istnieniu Chrystus kieruje umysł ku stuleciom ginącym w pomroce dziejów, ku niepamiętnym czasom. Zapewnia nas, że nie było nigdy takiego czasu, w którym by nie pozostawał w ścisłej łączności z wiecznym Bogiem, nie obcował z Nim. Ten, którego głosu słuchali Żydzi, był tym, który pozostawał w zespoleniu z Bogiem. — The Signs of Times, 29 sierpień 1900. Ew 391.1

Był równy Bogu, nieskończony i wszechpotężny... Jest to wieczny, samoistniejący Syn Boży. — Manuscript 101, 1897. Ew 391.2

Od niepamiętnych czasów, wiecznie — Gdy Słowo Boże mówi o człowieczeństwie Chrystusa w czasie Jego pobytu tu, na ziemi, wypowiada się również zdecydowanie na temat Jego praistnienia. Słowo istniało jako byt boski, jako wieczny Syn Boży, pozostający w związku jedności z Ojcem. Od czasów odwiecznych był On Pośrednikiem przymierza, był Tym, w którym wszystkie narody ziemi, zarówno Żydzi jak i poganie, miały znaleźć dla siebie błogosławieństwo pod warunkiem uznania Go. “Słowo było u Boga i Bogiem było ono Słowo”. Zanim stworzeni zostali aniołowie i ludzie, Słowo było u Boga i Bogiem było ono Słowo. — The Review and Herald, 5 kwiecień 1906. Ew 391.3

Chrystus wyjaśnia, że jakkolwiek można obliczyć, że Jego życie na ziemi trwało mniej niż 50 lat, to jednak boskiego Jego życia nie da się określić za pomocą ludzkich rachunków. Istnienia Chrystusa, czasu Jego istnienia przed wcieleniem nie da się zmierzyć ani obliczyć cyframi. — The Signs of the Times, 3 maj 1899. Ew 391.4

Życie pierwotne, niezapożyczone, samoistne — Jezus stwierdza: “Jam jest zmartwychwstanie i żywot”. Życie jest w Chrystusie życiem pierwotnym, znikąd nie zapożyczonym, niezależnym. “Ten, kto ma Syna, ma życie”. Boskość Chrystusa stanowi porękę i gwarancję otrzymania życia wiecznego przez tego, kto uwierzy. — The Desire of Ages 530 (1898). Ew 391.5

Wraz z Ojcem na Górze Synaj — Gdy Izraelici przybyli pod górę Synaj, znalazł On okazję odnowić w ich umysłach to wszystko, co dotyczyło stawianych przez Niego wymagań. Chrystus i Ojciec, stojący obok siebie na górze w blasku majestatu, ogłosili dziesięcioro przykazań. — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 231 (1886). Ew 391.6

Wieczne dostojeństwo Trójcy — Osoby boskie: Bóg, Chrystus i Duch Święty — uzbroją uczniów i wyposażą w większe zasoby energii niż je posiada zwykły śmiertelnik, aby wraz z nimi rozwijać Dzieło Swe i przekonywać świat pogrążony w grzechu. — Manuscript 145, 1901. Ew 391.7

Osobowość Ducha Świętego — Trzeba, abyśmy zdawali sobie sprawę z tego, że Duch Święty, będący tak samo Osobą jak jest Bóg Osobą, przebywa na naszej ziemi. — Manuscript 66, 1899, z rozmowy ze studentami w Avondale. Ew 392.1

Duch Święty jest Osobą, ponieważ poświadcza naszemu duchowi, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Gdy pojawia się ten świadek, przynosi On z sobą Swe własne dowody. W takich chwilach wierzymy i uzyskujemy pewność tego, że jesteśmy dziećmi Bożymi... Ew 392.2

Duch Święty posiada osobowość, gdyż w przeciwnym razie nie mógłby poświadczyć naszemu duchowi tego, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Musi być również Osobą Boską, ponieważ w przeciwnym razie nie wyjawiałby nam tajemnic, które kryją się w umyśle Bożym. Bo cóż człowiek wie o rzeczach ludzkich z wyjątkiem ducha ludzkiego, który jest w nim? Tak i o rzeczach Bożych żaden człowiek nic nie wie, ale tylko Duch Boży. — Manuscript 20, 1906. Ew 392.3

Moc Boża zawarta w trzeciej Osobie Bóstwa — Działalność księcia sił zła może być jedynie zahamowana przez moc Bożą trzeciej Osoby Bóstwa — Ducha Świętego. — Special Testimonies, seria A 37, nr 10 (1897). Ew 392.4

Współpraca z trzema najwyższymi Mocami — Obowiązkiem naszym jest współpracować z trzema najwyższymi Mocami nieba: z Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Moce te będą działać za pośrednictwem naszym, czyniąc z nas współpracowników Boga. — Special Testimonies, seria B 51, nr 7 (1905). Ew 392.5