Ewangelizacja

Kroczyc naprzód w wierze

Gdy pójdziemy do pracy w wierze, środki się znajdą — Czy możemy oczekiwać od mieszkańców miast, że przyjdą do nas i powiedzą: jeżeli przyjdziecie do nas i będziecie wygłaszać kazania, to pomożemy wam i wesprzemy waszą działalność? Przecież oni nic o naszym poselstwie nie wiedzą. Pan żąda, abyśmy dane nam światło przekazywali innym, by świecili przed ludźmi i aby Jego Duch Święty mógł przekazać prawdę najszlachetniejszym sercom, poszukującym jej. Gdy będziemy tę pracę wykonywać, przekonamy się, że środki wpłyną do skarbnicy i będziemy posiadali potrzebne pieniądze na prowadzenie pracy na coraz szerszą skalę i daleki zasięg. Ew 41.3

Czy nie powinniśmy kroczyć naprzód w wierze, jak gdybyśmy mieli tysięczne sumy do dyspozycji? Nie mamy nawet połowy niezbędnej wiary, ale wykonujemy pracę, ostrzegając mieszkańców miast. Poselstwo ostrzegawcze musi dotrzeć do ludzi, którzy giną, a nie zostali ostrzeżeni i zbawieni. Jakże możemy tu zwlekać? Środki będą wpływać w miarę postępu naszej pracy. Musimy kroczyć naprzód w wierze, ufając Bogu Izraelskiemu. Ew 41.4

Nie jestem w stanie zasnąć nocami, ponieważ ciąży na mnie odpowiedzialność za nieostrzeżenie miast. Noc w noc modlę się i próbuję znaleźć metodę, za pomocą której moglibyśmy dotrzeć do miast i ogłosić mieszkańcom poselstwo ostrzegawcze. Jest świat, który musi być ostrzeżony i uratowany. Powinniśmy udać się na Wschód i Zachód, na Północ i Południe, pracując rozumnie dla zbawienia ludzi znajdujących się wokół nas. Gdy podejmiemy się tej pracy, ujrzymy zbawienie w Bogu i nabierzemy odwagi do działania. — Manuscript 53, 1909. Ew 41.5

Kroczmy za wskazaniem Bożym — Jeżeli pójdziemy za wskazaniem Bożym, wtedy szybko znajdziemy nowe okazje i wykorzystamy je do głoszenia prawdy, osiągając duże powodzenie... Panuje strach przed ryzykiem i podjęciem pracy na większą skalę. Panuje obawa, że wydatki nie zwrócą się. Co zrobić, jeżeli wyda się pieniądze, a żadne dusze nie zostaną wyratowane? Co zrobić, jeżeli na zawsze przepadnie część wydanych przez nas pieniędzy? Pracujcie i nie ustawajcie w pracy, gdyż nie wiecie, co lepiej się opłaca — to czy tamto. Ew 41.6

Ludzie inwestują pieniądze w swoje wynalazki ponosząc przy tym nieraz poważne straty i uważają to za rzecz zrozumiałą. Natomiast w pracy w Dziele Bożym ludzie boją się ryzyka. Wydaje im się, że pieniądze będą na zawsze stracone, gdy nie przyniosą natychmiastowych korzyści po zainwestowaniu ich w dzieło zbawienia dusz. Te pieniądze, które tak skąpo inwestuje się w sprawę Bożą, a niektóre samolubnie zatrzymuje, będą w krótkim czasie razem z innymi bałwanami oddane na pożarcie molom. Pieniądze stracą wartość, gdy przed oczami ludzi stanie realność rzeczy wiecznych. Ew 42.1

Bóg będzie miał ludzi, którzy zrobią wszystko, by ratować dusze. Ci, którzy nie ruszą się z miejsca, dopóki nie zobaczą przed sobą jasnej drogi, nie będą mogli w tym czasie przyczynić się w głoszeniu prawdy Bożej do jego wzrostu. Muszą znaleźć się dziś tacy pracownicy, którzy pójdą naprzód, by pracować zarówno w mrokach ciemności jak i w świetle dnia. Pracownicy, którzy nie tracą nadziei w warunkach niesprzyjających i zniechęcających, pracują z wiarą, ze łzami i cierpliwie rozsiewają słowo prawdy ufając, że Pan spowoduje jego wzrost i pomnożenie. Bóg wzywa ludzi zdrowych, pełnych wiary, nadziei i wytrwałości, aby pracowali w Jego Dziele. — The True Missionary, styczeń 1874. Ew 42.2

Bądźcie niewyczerpanym źródłem — W naszych niebezpiecznych czasach powinniśmy wykorzystać wszystkie środki i sposoby, aby ostrzegać ludzi. Powinniśmy być głęboko zainteresowani wszystkim, co by mogło powstrzymać potok nieprawości. Pracujcie. Ufajcie Bogu. — Letter 49, 1902. Ew 42.3

Nie w naszej własnej sile — Apeluję do was, moi bracia kaznodzieje! Zwiążcie się ściślej z dziełem Bożym. Wiele dusz, które można uratować, zginie, jeżeli wy ze swej strony nie dołożycie starań, aby pracę waszą wzmocnić i udoskonalić. Wielką pracę należy wykonać w... Może się wydawać, że trudno tam będzie ruszyć z miejsca, że początki będą ciężkie, ale Bóg działać będzie potężnie i wszechwładnie Swym pośrednictwem, o ile tylko całkowicie Mu się oddacie! W tym czasie będziecie musieli dużo polegać na wierze, a nie kierować się własnym poczuciem... Ew 42.4

Gdziekolwiek się znajdziedzie i w jakichkolwiek jesteście okolicznościach, nie rozmawiajcie o zniechęceniu. Biblia jest bogata w obietnice. Czy możecie w to uwierzyć? Gdy idziemy pracować dla zbawienia dusz, Bóg nie chce, abyśmy walczyli własnymi siłami. Co to znaczy? To znaczy, że nie potrzebujemy wychodzić do pracy o własnej sile, gdy Bóg zobowiązał się Swym słowem, iż pójdzie z nami. — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 128.129 (1886). Ew 42.5

Zapoczątkowanie słowa Bożego — Na rozkaz Boży: “Idźcie naprzód!” wyruszyliśmy i osiągnęliśmy dobre rezultaty wtedy, kiedy trudności, które się przed nami piętrzyły, wydawały się nie do pokonania. Zdajemy sobie sprawę, ile nas kosztowało wykonanie zamiarów Bożych w przeszłości, ale one uczyniły nas, jako lud, tym, czym dziś jesteśmy. Niechże więc każdy z nas stara się nie lekceważyć w myśli i w działaniu spraw, które Bóg przekazał nam, zlecił do wykonania — zdobywania sukcesów w rozwoju Dzieła Jego. — Letter 32, 1892. Ew 43.1

Rezultaty pozostawcie Bogu — Dobre ziarno, które zostało rozsiane, może leżeć przez jakiś czas w zimnym, samolubnym sercu, pochłoniętym sprawami doczesnymi. Może się nawet wydawać, że nie zapuściło korzeni. Często jednak Duch Boży wywiera swój wpływ na to serce i zwilża je rosą niebiańską, aż długo ukryte nasienie wypuści kiełki i wyda owoc na chwałę Bożą. Żyjąc na ziemi nie wiemy, które nasienie wzejdzie i przyniesie plon. Nie nam, biednym śmiertelnikom, przystoi rozwiązywać takie kwestie. Naszym zadaniem jest pracować, a rezultaty pracy pozostawmy Bogu. — Testimonies for the Church III, 248 (1872). Ew 43.2

Pomagać pracującym zborom — Każde zjednoczenie, duże czy małe, ponosi odpowiedzialność za prowadzenie gorliwej, wzniosłej pracy, mającej na celu przygotowanie ludu na przyjście Chrystusa. Zbory w zjednoczeniu, które chętnie pracują i potrzebują pouczenia, w jaki sposób tę pracę skutecznie prowadzić, powinny otrzymać niezbędną pomoc. Niechże każdy pracownik każdego zjednoczenia przyczyni się w wielkiej mierze do tego, aby zjednoczenie, w którym pracuje, stało się potężnym czynnikiem w umocnieniu dzieła Bożego. Niech każdy członek stanie się członkiem pracującym, który by wzmacniał więź duchową. W świętej miłości, pokornej modlitwie i gorliwej pracy niech kaznodzieje wykonują to, co do nich należy. — Manuscript 7, 1908. Ew 43.3

Ręka Boża na sterze — Przed tymi, którzy ponoszą odpowiedzialność za dzieło Boże, piętrzą się niebezpieczeństwa, na myśl o których drżę ze strachu. Ale oto słychać głos: “Dłoń moja spoczywa na sterze i nie pozwolę, aby ludzie w ostatnim czasie zapomnieli o moim dziele. Moja dłoń kieruje sterem i moje dzieło będę prowadzić zgodnie z moim planem, niezależnie od ludzkich postanowień”. Ew 43.4

Przy zakończeniu dzieła Bożego spotkamy się z utrudnieniami i skomplikowanymi sytuacjami i nie będziemy wiedzieli, jak się im przeciwstawić. Nie zapomnijmy jednak, że Bóg, Chrystus i Duch Święty pracują i czuwają. Pamiętajmy, że dłoń Boża spoczywa na sterze i że Bóg poprowadzi sprawą swoją. — Manuscript 118, 1902. Ew 44.1

Mamy zapewnione względy, dopóki praca nie zostanie wykonana — Świat musi być ostrzeżony. Czuwajcie, czekajcie, módlcie się, pracujcie, działajcie i niech się nic nie dokonuje w sporach i próżnej chwale. Zróbcie natomaist wszystko, aby zajaśniało światło i aby lśniące promienie Słońca Sprawiedliwości zabłysły wśród ciemności moralnych i usunęły istniejące uprzedzenia. Wielkiej pracy trzeba jeszcze dokonać i zrobić wszystko, aby objawić ludziom Jezusa, przebaczającego winy Zbawiciela, Tego, który gładzi grzechy, Chrystusa — blask i gwiazdę poranną, a wówczas Bóg będzie przed światem okazywać nam Swoją łaskę tak długo, aż skończymy pracę. — Letter 35, 1895. Ew 44.2