Ewangelizacja

Przestrogi na czasie

Cechy dobrej muzyki — Śpiew można zawsze udoskonalić. Niektórzy uważają, że im głośniej śpiewają, tym lepiej brzmi melodia, lecz hałas nie jest muzyką. Dobry śpiew podobny jest śpiewowi ptaków: cechuje go łagodność i melodyjność. Ew 325.4

W niektórych naszych zborach słyszałem solistów, których śpiew zupełnie nie odpowiadał nabożeństwu w domu Pańskim. Długie arie i osobliwe tony powszechnie występujące w śpiewach operowych nie są odpowiednie; aniołowie rozkoszują się pieśniami pochwalnymi śpiewanymi głosem naturalnym. Pieśni, w których każde słowo wymawiane jest wyraźnie i wdzięcznie, są właśnie tymi pieśniami, do których przyłączają się aniołowie. Podchwytują oni tony płynące wprost z serca i śpiewane we właściwym duchu i zrozumieniu. — Manuscript 91, 1903. Ew 325.5

Właściwa proporcja czasu przeznaczonego na śpiew — Trzeba wprowadzić pewne udoskonalenia w sposobie prowadzenia zebrań ewangelizacyjnych, aby wszyscy uczestnicy tych zebrań mogli wykonać bardziej bezpośrednio swoją część pracy. Nieraz odbywają się nabożeństwa, na które przychodzi tak dużo osób, że tylko niewielka część zebranych może w nich uczestniczyć, wielu mówców mówi znowu tak cicho, że słyszy ich bardzo mało uczestników... W niektórych wypadkach dużo czasu poświęca się na śpiew. Długą pieśń śpiewano przed modlitwą, długą pieśń po modlitwie i wieloma pieśniami przeplatano całe nabożeństwo. Wskutek tego wiele momentów zostało nie wykorzystanych i nie zdołano osiągnąć nawet połowy tego dobra, które by można było uzyskać, gdyby właściwie wykorzystano drogocenne chwile. — The Review and Herald, 27 listopad 1883. Ew 325.6

Ceremonie i pokazy — Formy i ceremonie nie stanowią Królestwa Bożego. Ceremonie stają się czymś pospolitym i zbytecznym, gdy się żywotne zasady Królestwa Bożego traci z oczu. Chrystus nie wymaga ani form, ani ceremonii. Pragnie od swej winnicy otrzymywać należne Mu owoce świętości, pragnie wyrzeczenia się wszelkiego samolubstwa, pragnie dobrych uczynków, miłosierdzia i prawdy. Ew 326.1

Przepych, wykwintny śpiew i muzyka w zborze nie zachęcają aniołów do współpracy. W oczach Boga wszystko to jest podobne do gałęzi drzewa figowego wydającego nie owoce, lecz wybujałe liście. Chrystus oczekuje owoców, oczekuje dobroci, życzliwości i miłości. Owoce są zasadami nieba, a gdy objawiają się w życiu istot ludzkich, poznajemy, że Chrystus jest w nich ukształtowany jako ona nadzieja chwały. Zbór może być najuboższym zborem na ziemi, może nie mieć muzyki, ani czegoś, co by można podziwiać, ale jeżeli posiada zasady nieba, to członkowie zboru będą śpiewać, ponieważ w sercach posiadają radość Chrystusa, którą mogą ofiarować Bogu jako przyjemną ofiarę. — Manuscript 123, 1899. Ew 326.2

Muzyka podobająca się Bogu — Trzeba się wystrzegać i trzeba unikać zbędnych form, które przedostały się do nabożeństwa w... Bóg uznaje tylko taką muzykę, która swoją łagodnością zmiękcza i uświęca serca wykonawców. Wielu jednak rozkoszujących się muzyka nie wie, że melodie grane dla Boga muszą wypływać z serca. Tymczasem serca oddane są “własnym ich bałwanom”. — Letter 198, 1899. Ew 326.3

Nadużywanie muzyki — Gdy praktykujący chrześcijanie osiągną wysoki poziom religijny, którego dostąpienie stanowi ich przywilej, wówczas we wszystkich nabożeństwach będzie utrzymana prostota Chrystusowa. Formy, ceremonie i osiągnięcia muzyczne nie stanowią siły zboru, a jednak rzeczy te zajmują niekiedy miejsce należne Bogu, tak jak to czynili Żydzi w swoich nabożeństwach. Ew 326.4

Pan objawił, że gdy serce zostaje oczyszczone i uświęcone, a członkowie zboru staną się uczestnikami natury Bożej, wówczas od zboru, który wierzy w prawdę, wyjdzie wielka moc i ona zrodzi pieśń w sercu. Mężczyźni i kobiety nie będą wówczas uzależnieni od swoich instrumentów muzycznych, ale od mocy chwały i łaski Bożej, która daje pełnię radości. Jest praca do wykonania, trzeba oczyścić zbór od naleciałości, jakie się do niego wkradły... Ew 326.5

Poselstwo niniejsze odnosi się nie tylko do zboru w..., ale do wszystkich zborów, które poszły za przykładem tamtego zboru. — Manuscript 157, 1899. Ew 326.6