Śladami Wielkiego Lekarza

Odpoczynek — lekarstwem

Przepracowanie czyni ludzi chorymi. Dla takich chorych odpoczynek, uwolnienie od trosk i skromne jedzenie są niezbędne do odzyskania zdrowia. Dla przemęczonych umysłowo i nerwowo z powodu ciągłej pracy w zamkniętym pomieszczeniu wyjazd na wieś, gdzie mogą prowadzić proste życie, wolne od trosk i wejść w kontakt z przyrodą, będzie najlepszym lekarstwem. SWL 165.3

Czysta woda jest jednym z błogosławieństw nieba dla zdrowych, jak i chorych. Spacer wśród pól i lasów, zrywanie kwiatów, słuchanie śpiewu ptaków uczyni daleko więcej w sprawie uzdrowienia niż inne środki. Właściwe używanie wody wzmacnia zdrowie. Jest to napój, dostarczony przez Boga, aby gasili nim pragnienie ludzie i zwierzęta. Picie do woli zaspokaja potrzeby organizmu i pomaga odeprzeć chorobę; zewnętrzne zastosowanie wody jest jednym z najłatwiejszych i najdogodniejszych sposobów regulowania krążenia krwi. Zimna lub chłodna kąpiel jest wyśmienitym środkiem tonizującym. Gorąca kąpiel otwiera pory skóry i w ten sposób wzmaga jej funkcję wydzielniczą. Ciepła i letnia kąpiel uspokaja nerwy i poprawia krążenie. SWL 165.4

Nie wszyscy jednak doświadczają dobrodziejstwa wynikającego z właściwego stosowania wody i dlatego boją się jej. Leczenie wodą nie jest doceniane tak, jak być powinno, a stosowanie go wymaga wysiłku, którego wielu nie chce się podjąć. Nie może to być usprawiedliwieniem dla nikogo. Jest wiele sposobów, którymi można stosować wodę jako środek leczniczy. Wszyscy powinni być pouczeni o jej używaniu w prostym, domowym leczeniu. Szczególnie matki powinny wiedzieć, jak pielęgnować swoje rodziny podczas choroby. SWL 166.1

Ruch jest prawem naszego istnienia. Każdy narząd ma wyznaczoną pracę, od której wykonywania zależy rozwój i zdrowie organizmu. Normalne funkcjonowanie wszystkich narządów daje siłę i tężyznę, a wynikiem bezczynności jest zanik i śmierć. Spróbujcie unieruchomić rękę na kilka tygodni, następnie uwolnijcie ją z uścisku, a zobaczycie, że jest słabsza od tej, która była w ruchu przez cały czas. Zupełna bezczynność powoduje ten sam skutek w całym systemie mięśniowym. SWL 166.2

Brak ruchu zbiera obfity plon w postaci różnych chorób. Gimnastyka przyśpiesza i wyrównuje krążenie krwi; w czasie bezczynności krew nie krąży swobodnie i nie odbywają się w niej zmiany tak konieczne dla zdrowia i życia. Skóra również przestaje spełniać swoje funkcje, wydzielanie nie jest tak samo dobre jak wtedy, gdy krążenie przyśpiesza intensywna gimnastyka, która pomaga utrzymać skórę we właściwym stanie, a płucom dostarcza dużo świeżego, czystego powietrza. Stan bezczynności organizmu obciąża układ wydalniczy i przyczynia się do powstawania chorób. SWL 166.3

Inwalidzi nie powinni się zniechęcać do gimnastyki. Kiedy organizm jest nadmiernie obciążony, całkowity odpoczynek przez pewien czas chroni niekiedy przed ciężką chorobą; w przypadku stałego inwalidztwa bezwzględnie konieczne jest wykonywanie rozmaitych czynności. SWL 166.4

Ludzie przemęczeni pracą umysłową powinni odpocząć od niej; nie powinni jednak pozbawiać się wszelkiego wysiłku intelektualnego. Wielu uważa swój stan za gorszy, niż jest w rzeczywistości, co nie sprzyja uzdrowieniu i czego nie należy pochwalać. SWL 167.1

Kaznodzieje, nauczyciele, uczący się i pracownicy umysłowi często cierpią z powodu chorób spowodowanych przemęczeniem umysłu, nie usuwanym przez ćwiczenia fizyczne. Ci ludzie potrzebują więcej ruchu. Umiarkowany tryb życia połączony z właściwą gimnastyką zapewni tężyznę fizyczną i psychiczną pracownikom umysłowym. SWL 167.2

Ci zaś, którzy pracą fizyczną nadmiernie wyczerpali swoje siły, nie powinni zaniechać całkowicie pracy, lecz powinni uczynić ją systematyczną i przyjemną, powinni wzmacniać narządy, które zostały osłabione; praca fizyczna nie powinna nigdy przerodzić się w harówkę. SWL 167.3

Inwalidzi, nie mający czym wypełnić swego czasu i zająć uwagi, zaczynają koncentrować myśli na sobie i stają się przewrażliwieni na punkcie swojego zdrowia. Ich samopoczucie się pogarsza. Wyolbrzymiają swoje dolegliwości, a w końcu stają się całkowicie niezdolni do jakiegokolwiek czynu. We wszystkich takich przypadkach dobrze pokierowane ćwiczenia fizyczne stałyby się skutecznym środkiem leczniczym, a w niektórych jedynym do odzyskania zdrowia. Wola kształtuje się przy pracy; inwalidzi potrzebują pracy, aby obudziła się w nich wola powrotu do zdrowia. Kiedy tej woli brak, wyobraźnia staje się chorobliwa i niemożliwe jest oparcie się chorobie. SWL 167.4

Bezczynność jest największym przekleństwem, jakie może spaść na większość chronicznie chorych. Lekkie zajęcie jest pracą pożyteczną, nie przeciąża umysłu ani ciała i uspokaja. Wzmacnia także mięśnie, polepsza krążenie krwi i daje inwalidzie zadowolenie wynikające ze świadomości, że nie jest całkowicie bezużyteczny w tym ruchliwym świecie. Na początku chory będzie w stanie wykonać niewiele, lecz wkrótce stwierdzi, że przybywa mu sił i ilość wykonanej pracy odpowiednio wzrośnie. SWL 167.5

Gimnastyka pomaga cierpiącym z powodu zaburzeń przewodu pokarmowego: przez wzmożenie czynności narządów trawiennych. Intensywna nauka lub gimnastyka zaraz po jedzeniu zatrzymuje proces trawienia; natomiat krótki spacer po jedzeniu z podniesioną głową i uniesionymi ramionami jest bardzo korzystny. SWL 167.6

Mimo że tak wiele mówi się i pisze o ważności gimnastyki, wielu nie stosuje ćwiczeń fizycznych. Jedni tyją, i tusza przeszkadza im w ruchu, drudzy chudną i słabną, ponieważ trawienie nadmiaru pokarmu pochłania wszystkie siły organizmu. Wątroba jest przeciążona oczyszczaniem krwi z produktów przemiany materii, i powoduje to chorobę. SWL 168.1

Ci, którzy prowadzą siedzący tryb życia, powinni, o ile pozwala na to pogoda, gimnatykować się na świeżym powietrzu co dzień, zimą i latem. Chodzenie pieszo jest lepsze od jazdy tramwajem czy samochodem, ponieważ powoduje ćwiczenie mięśni. Płuca pracują dobrze i rytmicznie, oczywiście, jeżeli krok nie jest za szybki. SWL 168.2

Taka gimnastyka jest w wielu przypadkach lepsza dla zdrowia niż lekarstwo. Lekarze często radzą swoim pacjentom wyjazd do różnych miejscowości uzdrowiskowych, picie wód mineralnych, tymczasem w wielu przypadkach, gdyby chorzy jedli umiarkowanie i chętnie korzystali z ruchu, odzyskaliby zdrowie i zaoszczędzili czas i pieniądze. SWL 168.3