Śladami Wielkiego Lekarza

Próba charakteru

“Albowiem ubogich zawsze macie pośród siebie” — powiedział Chrystus — “i gdy zechcecie, możecie im dobrze czynić”. Marka 14,7. “Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat”. Jakuba 1,27. SWL 141.3

Chrystus poddaje próbie tych, którzy uważają siebie za Jego naśladowców, kiedy umieszcza wśród nich bezradnych i bezsilnych, zależnych od ich opieki. Przez naszą miłość i służbę dla dobra Jego dzieci znajdujących się w potrzebie, dajemy dowód prawdziwej miłości do Boga. Lekceważenie ludzi niedołężnych świadczy o tym, że jesteśmy obcymi Jemu i Jego miłości. SWL 141.4

Jeśli wszystko, co mogło być uczynione dla zapewnienia ciepła rodzinnego sierotom, zostało uczynione, wciąż jeszcze pozostanie ich wiele potrzebujących opieki. Wiele z nich jest dziedzicznie obciążonych, są trudne do wychowania, mało obiecujące, ale nabyte krwią Chrystusa i w Jego oczach tak samo drogocenne, jak nasze własne dzieci. Jeśli nikt nie wyciągnie do nich pomocnej ręki, będą rosnąć w nieświadomości i utoną w występku. Wiele z tych dzieci uratowałaby działalność sierocińców. SWL 141.5

Aby praca w sierocińcach była skuteczna, powinny one wzorować się na chrześcijańskim domu rodzinnym. Zamiast wielkich instytucji skupiających w jednym miejscu wielkie gromady dzieci, lepsze byłyby mniejsze, w wielu miejscach. Zamiast zakładać je w pobliżu miast lub w samych miastach, powinny raczej znajdować się dalej od miasta, gdzie z pożytkiem można pracować na roli i gdzie dzieci mogą obcować z przyrodą. SWL 142.1

Kierownikami takich domów powinni być ludzie wielkiego serca, kulturalni, zdolni do poświęceń. Pod taką opieką wiele bezdomnych i zaniedbanych istot może stać się pożytecznymi członkami społeczeństwa, pomocą dla innych i chwałą dla Chrystusa. SWL 142.2

Wielu traktuje oszczędność z lekceważeniem, myląc ją ze skąpstwem i ciasnotą umysłu, ale oszczędność jest zgodna z najszerzej pojętą ofiarnością. Musimy oszczędzać, aby móc dawać. SWL 142.3

Nikt nie może wykazać prawdziwej dobroczynności bez samozaparcia. Jedynie prostym życiem, pełnym samozaparcia i szeroko pojętej oszczędności można wykonać dzieło zlecone nam, przedstawicielom Chrystusa. Pycha i światowe ambicje muszą być usunięte z naszych serc. W całej naszej działalności ma dominować zasada ofiarności, objawiona w Chrystusie. Na ścianach naszych domów, na obrazach, na meblach mamy czytać słowa: “Ubogich wygnańców wprowadź do domu twego”. Izajasza 58,7 (BG). Na naszych szafach ma być napisane, jakby palcem Bożym: “Przyodziej nagiego”. W jadalni, na stole z obfitym pożywieniem, powinniśmy widzieć napis: “Podziel się chlebem z głodnym”. SWL 142.4

Tysiące drzwi stoi otworem, abyśmy mogli czynić dobro. Często narzekamy na niedostatek środków materialnych, ale gdyby chrześcijanie rozsądnie nimi gospodarowali, mogliby swoje dochody zwiększyć wielokrotnie. Dogadzanie sobie jest samolubstwem, zagradzającym drogę naszej dobroczynności. SWL 142.5

Jak dużo środków wydaje się na rzeczy, które są po prostu bałwanami, zajmują umysł, czas i siły, które powinny służyć o wiele wyższemu celowi! Jak wiele pieniędzy wykłada się na drogie mieszkania i meble, na egoistyczne przyjemności, drogą i szkodliwą dla zdrowia żywność, zgubne pobłażanie sobie! Jak wiele trwoni się na prezenty, które nikomu żadnego pożytku nie przynoszą, na rzeczy niepotrzebne, często szkodliwe. Ci, którzy mianują się chrześcijanami, nie poświęcają dziś czasu na szukanie dusz, które by można wyrwać z rąk kusiciela. SWL 142.6

Wielu uważających się za chrześcijan wydaje tak dużo na siebie, że nie mogą nic ofiarować na zaspokojenie potrzeb bliźnich. Kosztowne ozdoby i drogie ubrania są według ich zdania koniecznie potrzebne, nie zważają więc na potrzeby tych, którym z wielkim trudem wystarcza na najprostszą odzież. SWL 143.1

Moje siostry, jeżeli wybierzecie odzież zgodnie z kanonami biblijnymi, to będziecie posiadały środki, dzięki którym będziecie mogły pomagać uboższym siostrom. Będziecie posiadały nie tylko środki, ale i czas, co jest często najbardziej potrzebne. Jest wiele takich kobiet, którym możecie pomóc radą i waszą zręcznością. Pokażcie, im jak można się ubrać skromnie, a jednak gustownie. Niektóre kobiety nie uczestniczą w nabożeństwach, ponieważ ich skromne ubranie zbyt je odróżnia od pozostałych osób. Delikatne dusze czują się upokorzone z powodu tej niesprawiedliwości. Wiele osób doprowadza to do poddawania w wątpliwość prawd ewangelii i zamykania swoich serc przed jej głosem. SWL 143.2

Chrystus nakazuje nam: “Pozbierajcie pozostałe okruchy, aby nic nie przepadło!” Podczas gdy codziennie giną tysiące ludzi w wyniku klęsk głodu, przelewu krwi i kataklizmów, każdy z nas powinien dbać o to, żeby cokolwiek, co mogłoby pomóc innym ludziom, nie zostało zniszczone albo leżało bezużyteczne. SWL 143.3

Jest czymś niewłaściwym trwonić czas i żyć bezmyślnie. Każda chwila poświęcona własnemu “ja” jest stratą. Gdyby każda chwila życia była odpowiednio wykorzystana, znaleźlibyśmy czas dla siebie i dla dobra innych. Każdy chrześcijanin powinien pozwolić Bogu, aby kierował jego myślami przy wydawaniu pieniędzy, wykorzystywaniu czasu, siły i okoliczności. “A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana”. Jakuba 1,5. SWL 143.4