Śladami Wielkiego Lekarza

Rozdział 39 — Poznanie otrzymane przez Słowo Boże

Cała Biblia jest objawieniem chwały Bożej w Chrystusie. Jeśli ją przyjmujemy, wierzymy i jesteśmy posłuszni jej słowom, staje się potężnym narzędziem w kształtowaniu charakteru. Jest wielkim bodźcem, zniewalającą mocą, która ożywia fizyczne, umysłowe i duchowe siły oraz kieruje życie na właściwe tory. SWL 337.1

Przyczyna tego, że młodzież, a także dorośli tak łatwo poddają się pokusom i grzechowi, leży w tym, że nie studiują Słowa Bożego i nie rozmyślają nad nim tak jak powinni. Brak pewności, stanowczej siły woli, które objawiają się w życiu i charakterze, są wynikiem lekceważenia świętych wskazówek Słowa Bożego. Nie czynią oni usilnych starań, żeby ukierunkować umysł na to, co wywołuje czyste, święte myśli, ale kierują go na to, co nieczyste i nieprawdziwe. Niewielu jest takich, którzy wybierają tę lepszą cząstkę i tak jak Maria siadają u stóp Jezusa, aby uczyć się od boskiego Nauczyciela. Niewielu zachowuje Jego słowa w sercu i praktykuje w życiu. SWL 337.2

Kiedy prawdy biblijne zostają przyjęte, podnoszą wzwyż umysł i duszę. Gdyby Słowo Boże było w takim poszanowaniu jak być powinno, młodzi oraz starsi posiedliby wewnętrzną prawość, stałość zasad, które uzdolniłyby ich do przeciwstawienia się pokusom. SWL 337.3

Niech ludzie nauczają i publikują drogocenne prawdy Pisma Świętego. Niech myśli, uzdolnienia, pełne zapału ćwiczenie sił umysłowych będą zaangażowane w badanie zamiarów Bożych. Nie studiujcie filozoficznych domniemań człowieka, lecz filozofię Tego, który jest prawdą. Żadna inna literatura nie może dorównać jej w wartości. SWL 337.4

Świecki umysł nie znajduje przyjemności w rozważaniu Słowa Bożego; umysł odnowiony przez Ducha Świętego dostrzega boskie piękno i niebiańskie światło bijące ze świętych stronic. To, co dla umysłu świeckiego było pustynią, dla duchowego staje się ziemią pełną strumieni życia. SWL 338.1

Wiedza o Bogu objawiona w Jego Słowie jest wiedzą, którą powinny otrzymać nasze dzieci. Od momentu, kiedy można zauważyć najwcześniejsze przebłyski rozumu, dzieci powinny być zapoznawane z imieniem i życiem Jezusa. W pierwszych przekazywanych im lekcjach należy ich uczyć, że Bóg jest ich Ojcem. Od początku powinny uczyć się posłuszeństwa opartego na miłości. Z pełnym szacunkiem i delikatnością należy im czytać Słowo Boże, powtarzać przeczytane fragmenty, wybierać te, które są odpowiednie do ich możliwości umysłowych i wzbudzają ich zainteresowanie. A nade wszystko niech uczą się o Jego wielkiej miłości, objawionej w Chrystusie i w tej wielkiej lekcji: SWL 338.2

“Umiłowani, jeżeli Bóg nas tak umiłował, i myśmy powinni nawzajem się miłować”. 1 Jana 4,11. SWL 338.3

Niech młodzież uczyni Słowo Boże pokarmem dla umysłu i duszy. Niech krzyż Chrystusa będzie podstawą wszelkiej nauki i wychowania, centrum wszelkiego nauczania i studiowania. Niech ma swoje miejsce w codziennym doświadczeniu, w życiowej praktyce. W ten sposób każdego dnia Jezus stanie się dla młodzieży towarzyszem i przyjacielem. Wszystkie myśli zostaną ujarzmione i poddane Chrystusowi. Wtedy będą mogli powiedzieć razem z ap. Pawłem: SWL 338.4

“Niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata”. Galacjan 6,14. SWL 338.5

Tym sposobem dzięki wierze dojdą do poznania Boga przez doświadczenie. Odczują na sobie rzeczywistość Jego Słowa i prawdziwość Jego obietnic. Sprawdzą i dowiedzą się, że Pan jest dobry. SWL 338.6

Umiłowany uczeń Jan zdobył poznanie przez własne doświadczenie. Mógł to poświadczyć: SWL 338.7

“Co było od początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie żywota — a żywot objawiony został, i widzieliśmy i świadczymy, i zwiastujemy wam ów żywot wieczny, który był u Ojca, a nam objawiony został — co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem”. 1 Jana 1,1-3. SWL 339.1

Każdy może przez własne doświadczenie potwierdzić, “że Bóg jest prawdziwy”. Jana 3,33 (BG). Może złożyć świadectwo o tym, co sam widział, słyszał i odczuł; o mocy Chrystusa. Może zaświadczyć: SWL 339.2

“Potrzebowałem pomocy i znalazłem ją w Jezusie. Każda potrzeba była zaspokojona, głód mojej duszy nasycony; Biblia jest dla mnie objawieniem Chrystusa. Wierzę w Jezusa, ponieważ jest moim boskim Zbawicielem. Wierzę Biblii, ponieważ stwierdziłem, że jest głosem Boga przemawiającym do mojej duszy”. SWL 339.3

Ten, kto przez osobiste doświadczenie osiągnął poznanie Boga i Jego Słowa jest przygotowany do podjęcia studiów przyrodniczych. O Chrystusie jest napisane: “W nim było życie, a życie było światłością ludzi”. Jana 1,4. Adam i Ewa, przed upadkiem w grzech, byli otoczeni w Edenie jasnym i pięknym światłem, światłością Bożą. To światło oświecało wszystko, do czego się zbliżali. Nie było niczego, co mogłoby zaciemnić ich postrzeganie charakteru czy dzieł Bożych. Kiedy jednak ulegli zwodzicielowi, światło opuściło ich. Gdy stracili szatę świętości, utracili światłość, która oświecała przyrodę. Już teraz nie potrafili odczytywać jej właściwie. Nie byli w stanie dostrzec charakteru Bożego objawionego w Jego dziełach. Tak i dzisiaj człowiek nie potrafi właściwie odczytać nauk płynących z przyrody. Jeżeli nie jest prowadzony Bożą mądrością wywyższa przyrodę i jej prawa ponad naturę Bożą. Oto dlaczego zwykłe ludzkie idee, dotyczące nauki, są często przeciwieństwem nauk Słowa Bożego. Jednak dla tych, którzy przyjęli światło płynące z życia Chrystusa, przyroda znów jest zrozumiała. W świetle bijącym z krzyża możemy właściwie interpretować nauki, jakie z niej wypływają. SWL 339.4

Ten, kto poznał Boga i Jego Słowo przez osobiste doświadczenie ma ugruntowaną wiarę w boskie pochodzenie Pisma Świętego. Jest przekonany, że Słowo Boże jest prawdą, i że prawda nigdy nie jest sama w sobie sprzeczna. Nie sprawdza Biblii ludzkimi ideami naukowymi; poddaje próbie te idee na podstawie nieomylnego wzorca. Wie, że w prawdziwej wiedzy nie może być nic przeciwnego nauce Słowa Bożego, ponieważ obydwie mają tego samego Autora, właściwe zrozumienie obydwu wykaże, że są ze sobą zgodne. Jednak wszystko to, co w tak zwanym naukowym przekazie sprzeciwia się świadectwu Słowa Bożego, jest tylko zwykłym ludzkim domysłem. SWL 339.5

Dla takiego studenta naukowe poszukiwania stworzą bezmierne pole do rozmyślania i informacji. Kiedy będzie zastanawiał się nad sprawami przyrody, otrzyma nowe spojrzenie na prawdę. Księga przyrody i księga pisanego Słowa wyjaśniają się wzajemnie. Obydwie dokładniej zaznajomią go z Bogiem przez uczenie go o Bożym charakterze i prawach, przy pomocy których On działa. SWL 340.1

Doświadczenie psalmisty jest doświadczeniem, które każdy może zdobyć przez przyjęcie Słowa Bożego, przez przyrodę i przez objawienie. Mówi on; SWL 340.2

“Bo rozweseliłeś mnie, Panie, czynami twymi,
raduję się z dzieł rąk twoich”.
“Panie! Łaska twoja do niebios sięga,
wierność twoja aż do obłoków.
Sprawiedliwość twoja — jak góry Boże,
prawo twoje — jak głębina niezmierna!”
“Jakże cenna jest łaska twoja, Boże!
Przeto ludzie chronią się w cieniu skrzydeł twoich.
(...) strumieniem rozkoszy swoich upajasz ich.
Bo u ciebie jest źródło życia,
w światłości twojej oglądamy światłość”.
“Błogosławieni ci, którzy żyją nienagannie,
którzy postępują według zakonu Pana!
Błogosławieni ci, którzy stosują się do napomnień jego,
szukają go z całego serca”.
“Jak zachowa młodzieniec w czystości życie swoje?
Gdy przestrzegać będzie słów twoich”.
“Obrałem drogę prawdy,
prawa twoje stawiam przed sobą”.
“W sercu moim przechowuję słowo twoje,
abym nie zgrzeszył przeciwko tobie”.
“I chodzić będę na wolności,
bo szukam rozkazów twoich”.
“Otwórz oczy moje,
abym oglądał cudowność zakonu twego”.
“Zaiste, ustawy twoje są rozkoszą moją,
doradcami moimi”.
“Lepszy jest dla mnie zakon ust twoich,
niż tysiące sztuk złota i srebra”.
“O, jakże miłuję zakon twój,
przez cały dzień rozmyślam o nim”.
“Cudowne są świadectwa twoje,
dlatego ich strzeże dusza moja”.
“Ustawy twoje są mi pieśniami
w domu pielgrzymki mojej”.
“Słowo twoje jest całkowicie czyste,
dlatego kocha je sługa twój”.
“Prawda jest treścią słowa twego
i na wieki trwa sprawiedliwy wyrok”.
“Niech żyje dusza moja, aby cię chwalić,
a niech wspomagają mnie wyroki twoje!”
“Pokój pełny mają ci, którzy kochają twój zakon,
na niczym się nie potkną.
Wyczekuję zbawienia twego, Panie,
i pełnię przykazania twoje.
Dusza moje strzeże świadectw twoich,
które bardzo kocham”.
“Wykład słów twoich oświeca,
daje rozum prostaczkom”.
“Przykazanie twe czyni mnie mędrszym od nieprzyjaciół moich,
ponieważ mam je na zawsze.
Jestem rozumniejszy od wszystkich moich nauczycieli,
bo rozmyślam o świadectwach twoich.
Jestem roztropniejszy od starszych,
bo strzegę przykazań twoich!”
“Z przykazań twoich nabrałem rozumu,
dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki kłamliwej”.
“Świadectwa twoje są moim dziedzictwem na wieki,
gdyż są rozkoszą serca mego”. Psalmów 92,5; 36,6-10; 119,1.2.9.30.11.45.18.24.72.97.129.54.140.160.175.165-167.130.98-100.104.111. SWL 340.3