Śladami Wielkiego Lekarza

Literatura sensacyjna

Wiele współczesnych popularnych publikacji jest wypełnionych sensacyjnymi historiami, które wychowują młodzież w duchu niegodziwości i kierują ją na drogę zepsucia. Chociaż są dziećmi, jeśli weźmie się pod uwagę ich wiek, to jednak są już zaawansowani w znajomości przestępstw. Opowiadania, jakie czytają, zachęcają ich do zła. W wyobraźni dopuszczają się przedstawianych tam czynów, aż wreszcie ich ambicja jest pobudzona do tego, żeby zobaczyć, co mogą zrobić, by popełniając przestępstwo uniknąć kary. SWL 323.4

W aktywnych umysłach dzieci i młodzieży sceny, które przedstawia się w wyimaginowanych obrazach przyszłości są rzeczywiste. Wielu ogarnia ten sam duch, jaki znamy z opisu wydarzeń poprzedzających rewolucję. Jest to duch łamania wszelkich barier prawnych i ograniczeń. Są oni prowadzeni do popełniania nawet gorszych przestępstw od tych, które opisują pisarze powieści sensacyjnych. Przez takie wpływy społeczeństwo staje się zdemoralizowane. Ziarno bezprawia jest rozsiewane dookoła. Nikt nie powinien się dziwić, że potem zbiera się żniwo przestępstw. SWL 323.5

Romanse, frywolne, podniecające opowiadania są w znacznie mniejszym stopniu przekleństwem dla czytelnika. Autor może oświadczać, że udziela lekcji moralności, jego dzieło może być na wskroś przeniknięte religijnymi uczuciami; lecz często służy to jedynie do ukrycia głupoty i bezwartościowości. SWL 324.1

Świat zalany jest książkami, w których pełno jest zwodniczych błędów. Młodzi ludzie uznają za prawdę to, co Biblia określa jako fałsz, kochają zwiedzenia i lgną do nich, a to oznacza zgubę dla duszy. SWL 324.2

Istnieją powieści, które są napisane z zamiarem nauczania prawdy lub obnażania wielkiego zła. Niektóre z tych prac wprawdzie dokonały czegoś dobrego, ale mimo to uczyniły także niewypowiedzianą szkodę. Są w nich wyrażenia i wysoce szkodliwe, piórem nakreślone obrazy, które pobudzają wyobraźnię i wywołują sposób myślenia, który jest bardzo niebezpieczny, zwłaszcza dla młodych ludzi. Opisywane sceny odżywają w ich myślach ustawicznie. Taka lektura czyni umysł niezdolnym do właściwego wykorzystania go i dyskwalifikuje do duchowego rozwoju. Niweczy zainteresowanie Biblią. W myślach niewiele jest miejsca na rzeczy niebieskie. Gdy umysł zatrzymuje się nad opisanymi obrazami nieczystości, rodzi się namiętność, której końcowym rezultatem jest grzech. SWL 324.3

Nawet beletrystyka, która nie sugeruje nieczystości i być może jest przeznaczona do nauczania wspaniałych zasad, jest szkodliwa. Utrwala zwyczaj szybkiego i pobieżnego czytania, tylko dla samej akcji. Prowadzi to do utraty zdolności kojarzenia i konkretnego myślenia. Czyni to duszę niezdolną do zastanawiania się nad wielkimi problemami obowiązku i przeznaczenia. SWL 324.4

Czytanie beletrystycznych utworów poprzez podsycanie umiłowania prostych rozrywek powoduje niechęć do spełniania praktycznych obowiązków życia. Ich podniecająca, upajająca moc nierzadko jest przyczyną choroby zarówno ciała, jak i umysłu. Wiele biednych, zaniedbanych rodzin, wielu inwalidów na całe życie, wielu pensjonariuszy domów dla obłąkanych to skutek nałogu czytania powieści. SWL 324.5

Często twierdzi się, że powinniśmy z dala trzymać młodzież od sensacyjnej i bezwartościowej literatury i dostarczać jej lepszą, wysokiej klasy beletrystykę. To jest tak jak gdyby próbować wyleczyć z nałogu pijaka, podając mu zamiast wódki łagodne środki odurzające, takie jak wino, piwo czy jabłecznik (wino owocowe). Używanie takich środków będzie ustawiczną pożywką dla apetytu na mocniejsze środki pobudzające. Jedynym bezpiecznym rozwiązaniem dla nałogowego pijaka i jedynym zabezpieczeniem dla człowieka pijącego umiarkowanie jest całkowita wstrzemięźliwość. Ta sama rada odnosi się do tego, kto kocha beletrystykę. Całkowita abstynencja jest jego jedynym bezpieczeństwem. SWL 325.1