Śladami Wielkiego Lekarza

Zapobieganie chorobom

We wszystkich dziedzinach codziennego życia, a nie tylko w służbie Bożej, wprowadzono różnicę między czystym i nieczystym. Jeżeli ktoś nabawił się zaraźliwej choroby, wyłączano go z obozu i nie wolno mu było wrócić, dopóki nie oczyścił gruntownie siebie i swego odzienia. Na wypadek choroby zakaźnej podana została wskazówka: SWL 196.2

“Każde łoże, na którym będzie leżał (...), będzie nieczyste, i każdy sprzęt, na którym usiądzie, będzie nieczysty. A każdy, kto się dotknie jego łoża, wypierze swoje szaty i obmyje się wodą, i będzie nieczysty do wieczora. A kto usiądzie na sprzęcie, na którym siedział (...), wypierze swoje szaty i obmyje się wodą, i będzie nieczysty do wieczora. A kto się dotknie ciała (jego) (...), wypierze swoje szaty i obmyje się wodą, i będzie nieczysty do wieczora (...). Każdy, kto się dotknie czegokolwiek, co było pod nim, będzie nieczysty do wieczora, a kto taką rzecz będzie nosił, wypierze swoje szaty i obmyje się wodą, i będzie nieczysty do wieczora. Każdy, kogo się dotknie (...), a nie opłukał swoich rąk wodą, wypierze swoje szaty i obmyje się wodą, i będzie nieczysty do wieczora. Naczynie zaś gliniane, którego się dotknie (...), zostanie stłuczone, a naczynie drewniane będzie wymyte wodą”. 3 Mojżeszowa 15,4-12. SWL 196.3

Przepis dotyczący trądu jest również przykładem dokładności, z jaką miały być wprowadzane te zarządzenia: SWL 197.1

“Przez cały czas trwania tej choroby będzie nieczysty. Samotnie mieszkać będzie, jego mieszkanie będzie poza obozem. Jeżeli plaga trądu wystąpi na szacie: na szacie wełnianej lub na szacie lnianej, lub na osnowie tkaniny, lub na wątku z lnu czy wełny, albo na skórze czy na jakimś wyrobie skórzanym (...) należy ją pokazać kapłanowi; (...). A jeżeli plaga rozszerzyła się na szacie czy na osnowie, czy na wątku, czy na skórze, czy na jakimś wyrobie skórzanym, jest to plaga złośliwego trądu. Rzecz ta jest nieczysta. Toteż spali tę szatę czy osnowę, czy wątek wełniany czy lniany, czy wszelki przedmiot skórzany, na którym jest plaga, gdyż jest to trąd złośliwy. Niech będzie spalone w ogniu”. 3 Mojżeszowa 13,46-52. SWL 197.2

Jeżeli cechy jakiegoś domu wykazywały, że się nie nadaje do mieszkania, zawsze ten dom burzono. SWL 197.3

“Dom ten należy zburzyć, kamienie z niego i drewno oraz cały tynk tego domu wynieść poza miasto na miejsce nieczyste. Kto wejdzie do tego domu w czasie, gdy był zamknięty, będzie nieczysty do wieczora, kto zaś śpi w takim domu, niech wypierze swoje szaty, a kto je w takim domu, niech również wypierze szaty swoje”. 3 Mojżeszowa 14,45-47. SWL 197.4