Wychowanie

Rozdział 2 — Szkota w raju

System wychowania został ustanowiony na początku świata. Miał on być wzorem dla wszystkich ludzi po wszystkie czasy. Ilustracją tych zasad jest wzorowa szkoła założona w raju — w domu naszych pierwszych rodziców. Ogród rajski był salą wykładowową, przyroda — podręcznikiem. Sam Stwórca był wykładowcą, a rodzice rodzaju ludzkiego — uczniami. Wy 14.1

Stworzeni na obraz i podobieństwo Boże Adam i Ewa obdarzeni byli zdolnościami odpowiadającymi ich wielkiemu przeznaczeniu. Oboje byli piękni, doskonale zbudowani, zdrowi, pogodni i szczęśliwi. Cechowało ich podobieństwo do Stwórcy. Podobieństwo to nie dotyczyło jedynie strony fizycznej. Wszystkie ich władze umysłu i duszy odzwierciedlały chwałę Bożą. Oboje byli obdarzeni wysokimi zaletami umysłu i duszy, byli “nieco mniejsi od aniołów”. Hebrajczyków 2,7. Nie tylko widzieli cuda tego świata, ale rozumieli znaczenie moralnej odpowiedzialności i zobowiązania. Wy 14.2

“Potem zasadził Pan Bóg ogród w Edenie, na wschodzie. Tam umieścił człowieka, którego stworzył. I sprawił Pan Bóg, że wyrosło z ziemi wszelkie drzewo przyjemne do oglądania i dobre do jedzenia oraz drzewo życia w środku ogrodu i drzewo poznania dobra i zła”. 1 Mojżeszowa 2,8.9. Tam, wśród cudownego otoczenia przyrody nieskalanej grzechem nasi pierwsi rodzice otrzymali wychowanie. Wy 14.3

Ojciec niebieski, dla dobra swych dzieci, osobiście kierował ich kształceniem. Nawiedzani często przez Jego posłów, świętych aniołów, otrzymywali od nich rady i wskazówki. Zdarzało się nieraz, iż podczas przechadzki w chłodzie rozłożystych drzew, dochodził do nich głos Boży — często obcowali z Nim bezpośrednio. Myśli im przekazywane, były to “myśli o pokoju, a nie niedoli”. Jeremiasza 29,11. Wszystkie Boże zamierzenia kierowane były myślą o ich największym dobru. Wy 14.4

Opieka nad ogrodem rajskim powierzona była Adamowi, “aby go uprawiał i strzegł” (1 Mojżeszowa 2,15) oraz Ewie po jej stworzeniu. Mimo iż opływali we wszystkie bogactwa, którymi obdarzał ich Pan Wszechświata, nie próżnowali. Wykonywali pożyteczne prace, które były dla nich radością, gdyż wzmacniały ciało, pozwalały rozwinąć szersze horyzonty umysłowe i charakter. Wy 14.5

Księga przyrody była niewyczerpanym źródłem mądrości i rozkoszy. Dawała wiedzę bezpośrednio z życia. Na każdym listku w lesie i kamieniu w górach, na każdej gwieździe, na każdym miejscu na ziemi, na oceanach i na niebie widniało imię Boże. Mieszkańcy raju porozumiewali się z wszelkim stworzeniem Bożym, ożywionym i nieożywionym. Znali język kwiatów, drzew i wszelkich roślin. Rozumieli mowę wszystkich żywych stworzeń, począwszy od olbrzymów morskich do drobin tańczących w promieniach słonecznych. Zbierali w ten sposób nieprzebrane skarby wiedzy z tajemnicy ich życia. Chwała Boża w niebiosach, niepoliczalne ciała niebieskie, światy w wiecznym uporządkowanym ruchu, tajemnice dnia i nocy, światło, dźwięk, “unoszenie się chmur” (Joba 37,16) — wszystko to było przedmiotem pilnych badań pierwszych uczniów na ziemi. Wy 15.1

Prawa i funkcjonowanie przyrody oraz wielkie zasady prawdy, które rządzą fizycznym i duchowym światem, były dostępne dla ich umysłów zgodnie z wolą Stwórcy wszechrzeczy. Ich moc duchowa i umysłowa stale wzrastała, “aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym” (2 Koryntian 4,6), rozkoszowali się największą radością świętej egzystencji. Wy 15.2

Wszystko, co istnieje, pochodzi z rąk Bożych, dlatego nie tylko ogród rajski, lecz i cała ziemia była nadzwyczaj piękna. Żadna skaza grzechu ani cień śmierci nie zakłócały przyrody. “Jego wspaniałość okrywa niebiosa, a ziemia jest pełna Jego chwały”. Habakuka 3,3. “Gdy gwiazdy poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie Boży”. Joba 38,7. Tak więc ziemia stała się doskonałym odzwierciedleniem Tego, który jest “bogaty w łaskę i wierność” (2 Mojżeszowa 34,6), doskonałym polem kształcenia tych, którzy zostali stworzeni na Jego obraz. Ogród Eden był pierwowzorem tego, jak miała w planach Bożych wyglądać cała ziemia. Wraz ze wzrostem liczebności rodziny ludzkiej, Bożym zamiarem było wznoszenie nowych domów i szkół na wzór tego, co sam dał na początku. Tak więc w miarę upływu czasu, znalazłoby się na ziemi wiele miejsc, gdzie słowa i czyny Boga byłyby studiowane oraz gdzie uczniowie po wieczne czasy w coraz większym stopniu zgłębialiby to, w jaki sposób zbliżyć się do światła płynącego z nieskończonej wiedzy oraz Jego chwały. Wy 15.3