Wychowanie

Józef

Podobnie Józef jak i Daniel w wieku dorastania, oddzieleni zostali od rodzin i zabrani do niewoli pogańskiej. Szczególnie Józef poddawany byl silnym pokusom i próbom charakteru. Pokusom tym sprzyjały okoliczności, ponieważ w życiu Józefa zaszła ogromna zmiana przez zdobycie wysokiego stanowiska i bogactw. W domu był dzieckiem kochanym i rozpieszczanym, u Potyfara początkowo był niewolnikiem, potem mężem zaufania i towarzyszem. Później Józef prowadził interesy państwa egipskiego, kształcił się, obserwował. Nawiązywał potrzebne kontakty z ludźmi. W początkach swego pobytu w Egipcie Józef został niewinnie skazany przez faraona na więzienie. Nie miał najmniejszej nadziei, aby go kiedykolwiek zwolniono. Jednakże sprawy tak się potoczyły, iż w chwili wielkiego kryzysu państwowego Józef powołany został do władzy. Co spowodowało, iż zachował mimo to swą pobożność? Wy 37.2

Nikt nie może być całkowicie bezpieczny na najwyższym stanowisku bez groźby upadku. Podobnie jak wichura wyrywa z korzeniami potężne drzewa stojące na szczytach górskich, a pozostawia nietknięte niepozorne kwiatki w dolinie, tak ludziom małym i skromnym nie grożą te pokusy, które obalają ludzi na szczycie drabiny społecznej. Józef zakosztował zarówno biedy jak i powodzenia, tę samą wiarę zachował w pałacu faraona jak i w więzieniu. Wy 37.3

W dzieciństwie uczono Józefa miłości i bojaźni Bożej. Często w namiocie pod gwiaździstym niebem słyszał od ojca opowieść o nocnej wizji w Betel, o drabinie sięgającej nieba, po której zstępowali i wstępowali aniołowie, i o Tym, który ze swego tronu objawił się Jakubowi. Opowiadał synowi o sporze nad Jabokiem, kiedy Jakub, stanął jako zwycięzca przed Bogiem, który nadał mu tytuł księcia. Wy 37.4

Życie pasterza, pilnującego trzody ojcowskiej, życie proste i czyste sprzyjało rozwojowi sił fizycznych i umysłowych młodzieńca. Ciągłe obcowanie z Bogiem poprzez przyrodę oraz rozmyślanie nad prawdami przekazywanymi jako wielki skarb z ojca na syna sprawiły, iż Józef stał się nieugiętym w uznawanych przez siebie zasadach. Wy 38.1

W okresie najcięższego dla siebie kryzysu, to znaczy kiedy odbywał swą drogę do ziemi egipskiej, gdzie oczekiwała go niewola, patrząc po raz ostatni na ginące za horyzontem pagórki, za którymi kryły się namioty rodzinne, przypominał sobie Józef Boga ojców swoich. Przypominał sobie żywo pobierane w dzieciństwie nauki i w duszy postanowił mocno, że pozostanie na zawsze wierny wyznawanej prawdzie. Wiara Józefa została niewzruszona, mimo iż jego położenie, jako obcego i w dodatku niewolnika w ośrodku wszelkich namiętności i występków, wśród bałwochwalców, bogaczy o wielkiej i wyrafinowanej kulturze, otoczonych przepychem dworu królewskiego, było bardzo trudne. Nauczył się posłuszeństwa w wykonywaniu obowiązków. Cechowała go prawość na każdym szczeblu drabiny społecznej. Przygotowywał się do wyższej służby. Wy 38.2

Kiedy Józefa powołano do służby dworskiej przy faraonie, Egipt był najpotężniejszym ówczesnym państwem. Nie dorównywało mu żadne pod względem poziomu cywilizacji, kultury, nauki i sztuki. W ciężkim i niebezpiecznym okresie dla państwa Józef stanął na czele jego rządów, obowiązki zaś swoje wypełniał tak uczciwie i sumiennie, iż zyskał pełne zaufanie króla i narodu. Faraon “ustanowił go panem domu swego i włodarzem całego mienia swego, aby szkolił książąt jego według swego uznania i nauczał mądrości starszych jego”. Psalmów 105,21.22. Wy 38.3

Jakub, gdy błogosławił swe dzieci, w natchnieniu wyjawił tajemnicę życia Józefa, swego najukochańszego syna: Wy 38.4

“Józef — płodna latorośl,
płodna latorośl nad źródłem,
której gałązki rozrastają się ponad murem.
Niepokoją go, strzelają nań
i zwalczają go łucznicy,
jednak luk jego stale napięty,
a ramiona jego i ręce giętkie
dzięki pomocy Mocarza Jakuba,
stamtąd, gdzie jest pasterz, Opoka Izraela.
Bóg ojca twego niechaj cię wspomoże,
Wszechmogący niech ci błogosławi,
niech darzy cię błogosławieństwem niebios,
błogosławieństwem toni lężącej w dole,
błogosławieństwem piersi i łona.
Błogosławieństwa ojca twego,
które przewyższają błogosławieństwa gór odwieczych,
wyborne dary wzgórz odwiecznych,
niechaj spłyną na głowę Józefa,
i na ciemię poświęconego wśród braci swoich”. 1 Mojżeszowa 49,22-26. Wy 38.5

Wierność Bogu i wiara w Niewidzialnego, oto co stanowiło siłę i tajemnicę życia Józefa. Wy 39.1

“A ramiona jego i ręce giętkie
dzięki pomocy Mocarza Jakuba”. Wy 39.2