Wychowanie

Rozdział 35 — Szkoła przyszłego życia

Niebo jest szkołą. Zakres nauczania — wszechświat. Nauczycielem — nieskończenie wielki Bóg. Jeden wydział tej szkoły otwarto w raju. Kiedy plan odkupienia zostanie w pełni wykonany, wychowanie w szkole Edenu będzie znowu podjęte. “Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują”. 1 Koryntian 2,9. Zrozumienie tych rzeczy można uzyskać jedynie przez Słowo Boże, ale i to zrozumienie stanowi tylko cząstkę objawienia. Wy 211.1

Prorok z wyspy Patmos tak opisuje położenie szkoły przyszłości: Wy 211.2

“I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego”. Objawienie 21,1.2. Wy 211.3

“A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek”. Objawienie 21,23. Wy 211.4

Pomiędzy szkołą założoną na początku świata w raju a szkołą przyszłego bytu rozciąga się cała historia naszego świata, ludzkości i ludzkich grzechów i cierpień, leży ofiara Boga i całkowite zwycięstwo nad grzechem i śmiercią. W szkole przyszłego życia nie znajdujemy tych samych warunków, jakie istniały w pierwszej szkole w raju. Nie będzie już drzewa wiadomości dobrego i złego, które było okazją do pokus. Nie będzie też kusiciela, ani żadnej możliwości czynienia zła. Każda istota przeszła już próbę zła, i nie podlega jego sile. Wy 211.5

Temu, który “zwycięży” — powiedział Chrystus — “dam spożywać z drzewa żywota, które jest w raju Bożym”. Objawienie 2,7. Otrzymanie darów z drzewa żywota w raju było uwarunkowane, a w wyniku grzechu zostały odebrane, ale dary przyszłego życia są wieczne. Prorok widział “rzekę wody żywota, czystą jak kryształ wypływającą z tronu Boga i Baranka”. Tam “śmierci już nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły”. Objawienie 22,1.2; 21,4. Wy 211.6

“A twój lud będą stanowić tylko sprawiedliwi, na wieki posiądą ziemię jako latorośl zasadzona przeze mnie, dzieło moich rąk, aby się wsławić”. Izajasza 60,21. Wy 212.1

Kiedy człowiek znowu zostanie dopuszczony przed oblicze Boga, sam Bóg, tak jak na początku, będzie go nauczał. “Dlatego mój lud pozna moje imię, zrozumie w owym dniu, że to Ja jestem, który mówi: Oto jestem”. “Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi”. Izajasza 52,6; Objawienie 21,3. Wy 212.2

“To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka. Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego... Nie będą już łaknąć ani pragnąć, i nie padnie na nich słońce ani żaden upał, ponieważ Baranek, który jest pośród tronu, będzie ich pasł i prowadził do źródeł żywych wód...”. Objawienie 7,14-17. Wy 212.3

“Teraz bowiem widzimy jak przez zwierciadło i niby w zagadce, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany”. 1 Koryntian 13,12. “I oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach”. Objawienie 22,4. Wy 212.4

Kiedy zasłona zaciemniająca nasz wzok zostanie usunięta, a oczy nasze będą oglądać piękny świat, który dziś przez powiększające szkła zaledwie dostrzec możemy, kiedy oglądać będziemy wspaniałości firmamentu, który może być oglądany z ziemi tylko przez teleskop, kiedy każdy powiew grzechu będzie usunięty i cała ziemia ukaże się nam we wspaniałości Pana Boga naszego, jakiż olbrzymi zakres wiedzy zostanie nam udostępniony! Tam człowiek nauki będzie czytał historię stworzenia i nic nie znajdzie, co by mu przypominało działanie zła. Wsłuchiwać się będzie w cudowną muzykę przyrody, niezmąconą odgłosem lamentu, nutą boleści czy smutku. We wszystkich rzeczach stworzonych dostrzeże jednolity charakter działania. Będzie widział imię Boże wyryte na całym wszechświecie i ani na ziemi, ani na morzu, ani pod niebem nie znajdzie śladu zła. Wy 212.5

Tam będzie się żyło jak ongiś w raju wśród ogrodów i pól. “Gdy pobudują domy, zamieszkają w nich, gdy zasadzą winnice, będą spożywać ich plony. Nie będą budować tak, aby ktoś inny mieszkał, nie będą sadzić tak, aby ktoś inny korzystał z ich plonów, lecz jaki jest wiek drzewa, taki będzie wiek mojego ludu, i co zapracowały ich ręce, to będą spożywać moi wybrani”. Izajasza 65,21.22. Wy 212.6

Niczego tam nie będzie, co miałoby “... zgubnie działać na całej świętej górze — mówi Pan”. Izajasza 65,25. Człowiek otrzyma z powrotem swoje utracone królestwo, a stworzenia niższego rzędu znowu uznają nad sobą jego władanie. Dzikie bestie staną się łagodne, a płochliwe nabiorą ufaości. Wy 212.7

Tam przed każdym uczniem stanie otworem historia bezkresnych przestrzeni i niewypowiedzianego bogactwa. Tu na ziemi, przy sprzyjających okolicznościach, badaczowi opierającemu się na Słowie Bożym, może być dane spojrzeć na szerokie pole historii i może coś niecoś pojąć z zasad regulujących bieg wydarzeń życia ludzkiego; ale jego spojrzenie jest przyćmione, a poznanie — niedoskonałe. Dopiero kiedy stanie w świetle wieczności, wszystkie rzeczy pojmie dogłębnie. Wy 213.1

Wtedy przebieg wielkiego boju będzie przed nami leżał jak otwarta księga, boju, który zaczął się przed początkiem czasu, a skończy się kiedy czas przestanie istnieć. Historia początku grzechu, fałszu w jego niszczycielskim działaniu, historia prawdy, która wystąpiła przeciwko błędowi i pokonała go nie zbaczając z prostej drogi — wszystko to będzie objawione i stanie się zrozumiałe. Zasłona między światem widzialnym i niewidzialnym zostanie usunięta i objawią się nam wspaniałe rzeczy. Wy 213.2

Kiedy będziemy rozpatrywali w świetle wieczności Opatrzność Bożą, wtedy pojmiemy, jak wiele zawdzięczamy trosce i pośrednictwu aniołów. Niebiańskie istoty brały czynny udział w zawiłych sprawach ludzkości. Zjawiały się w szatach świetlanych jak błyskawice, przychodziły w postaci ludzkiej, odziane jak podróżni. Przyjmowały gościnę u ludzi, dla wędrowców, których zaskoczyła noc, były przewodnikami, krzyżowały zamiary szatana, odwracały ciosy niszczyciela. Wy 213.3

Panujący tego świata nie wiedzą o tym, że często aniołowie przemawiali na ich posiedzeniach, służyli im radami i ludzkie oczy spoczywały na nich, ludzkie uszy chwytały ich słowa. W gmachach rządowych, przybytkach sprawiedliwości, posłowie Boży reprezentowali sprawy prześladowanych i uciskanych. Jak często wniwecz obracali złe zamierzenia, które uczyniłyby krzywdę dzieciom Bożym. Wszystkie te rzeczy zostaną wyjaśnione uczniom szkoły w niebie. Wy 213.4

Każda odkupiona istota ludzka zrozumie służbę aniołów w swoim życiu. Jak to będzie cudownie prowadzić rozmowę z aniołem, który strzegł od pierwszego dnia życia, ochraniał każdy krok i osłaniał w niebezpieczeństwie, który był z nami w dolinie śmierci i zapamiętał miejsce spoczynku i pierwszy powita nas w poranku dnia zmartwychwstania. Cudownie będzie poznać Bożą interwencję w ziemskim życiu pojedynczego człowieka, współdziałanie nieba w każdym dobrym czynie na rzecz ludzkości. Wy 213.5

Wszystkie niejasności w doświadczeniach życia staną się zrozumiałe. Wy 213.6

Wszystko, co się nam wydaje zagmatwane, wniwecz obrócone zamiary, pokrzyżowane plany, pojmiemy jako dobro, jako niebieską harmonię. Wy 213.7

Wszyscy, którzy pracowali bez egoizmu, będą zbierać owoce swej pracy. Ujrzymy w pełni skutki każdej prawej decyzji i każdego szlachetnego czynu. Jakże mało rezultatów widzi ten, kto wykonuje najszlachetniejszą w świecie pracę. Jak wielu pracuje niestrudzenie z zapałem na rzecz tych, którzy znajdują się poza ich zasięgiem i poznaniem. Wy 214.1

Rodzice i nauczyciele odchodzą, wydaje się, że praca ich życia była daremna, ale nie wiedzą, że ich wierność wytryskuje źródłem błogosławieństw, które nigdy nie przestanie bić, a wody jego nigdy nie przestaną płynąć. Jedynie oczami wiary mogą widzieć, że dzieci, które wychowali, będą działać na pożytek i błogosławieństwo bliźnich, że ich wpływ przyniesie tysiąckrotny plon. Niejeden pracownik wysyła w świat słowa pociechy, nadziei i odwagi; słowa, które wszędzie przynoszą stroskanym ulgę i błogosławieństwo, ale on, spełniając samotnie swą zwykłą pracę, niewiele wie o jej skutkach. Lecz dary są rozdawane, ciężary zdejmowane i praca wykonywana. Jedni ludzie sieją nasienie, a inni ponad ich grobami zbierają bogate żniwo. Sadzą drzewa, żeby inni jedli z nich owoce. Są zadowoleni wiedząc, że wprowadzili w ruch siły wiodące ku dobremu. W przyszłym wiecznym życiu poznamy przyczynę i skutek, a cel wszystkiego stanie się jasny. Wy 214.2

Z każdego daru udzielonego przez Boga, prowadzącego ludzi do czynów pozbawionych samolubstwa, pisze się w niebie kronikę. Odczytywać się ją będzie spoglądając na tych, którzy dzięki naszym wysiłkom podnieśli się i stali szlachetnymi; oglądanie skutków prawych zasad — to będzie studium, nauką i nagrodą szkoły w niebie. Wy 214.3

Tam będziemy poznawać i sami będziemy rozpoznani. Tam miłość i współczucie, które Bóg włożył w duszę ludzką, znajdą najprawdziwsze i najlepsze zastosowanie. Czyste obcowanie ze świętymi istotami, harmonijne współżycie z aniołami oraz wiernymi wszystkich czasów, święte więzy, które łączą “całą rodzinę w niebie i na ziemi” — wszystko to będą doświadczenia przyszłego bytu. Wy 214.4

W tym błogosławionym świecie muzyka i śpiew będą tak cudowne i wspaniałe, jakich żadne ucho śmiertelne nie słyszało, ani żaden umysł nie jest w stanie sobie wyobrazić. Wy 214.5

Przetoż o tobie “śpiewać będą w pląsach: Wszystkie me zdroje są w tobie”. Psalmów 87,7. “Tamci podnoszą swój głos, weselą się nad wyniosłością Pana”. Izajasza 24,14. Wy 214.6

“Gdyż Pan pocieszy Syjon, pocieszy wszystkie jego rozpadliny. Uczyni z jego pustkowia Eden, a z jego pustyni ogród Pana, radość i wesele zapanują w nim”. Izajasza 51,3. Wy 214.7

Tam rozwijać się będzie każda siła, każda zdolność powiększać. Najśmielsze przedsięwzięcia będą zrealizowane, najwznioślejsze dążenia osiągnięte, najwyższe ambicje urzeczywistnione. Mimo to wciąż jeszcze będą istniały nowe wyżyny do zdobywania, nowe cuda do podziwiania, nowe prawdy do pojmowania, coraz to nowe cele, a wszystko to będzie służyć wzbudzeniu świeżych sił ciała, duszy i umysłu zbawionych. Wy 214.8

Wszystkie skarby wszechświata będą udostępnione studiom dzieci Bożych. Z niewysłowionym zachwytem wnikniemy w szczęście i mądrość nieupadłych istot. Będziemy mieli udział w skarbach przez wieki nagromadzonych przez tych, którzy oglądali dzieła Boże. Upływające lata wieczności będą przynosiły z sobą coraz więcej wspaniałych objawień. Wy 215.1

“Temu zaś, który według mocy działającej w nas potrafi daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy, Temu niech będzie chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków”. Efezjan 3,20.21. Wspaniałe dary Boże będą nam dane na wieki wieków. Wy 215.2

“... Słudzy jego służyć mu będą”. Objawienie 22,3. Życie na ziemi jest początkiem życia w niebie; wychowanie na ziemi jest pierwszą lekcją zasad nieba, dzieło życia tutaj jest przygotowaniem do życia tam. To, jakim jest dziś nasz charakter i jaka jest nasza służba Bogu, jest zapowiedzią tego, czym zostaniemy w przyszłości. Wy 215.3

“... Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył...”. Mateusza 20,28. Dzieło Chrystusa tu na ziemi jest kontynuacją dzieła w niebie. Toteż nagrodą naszą za współpracę z Nim na tym świecie będzie przywilej pracowania z Nim w przyszłym świecie. Wy 215.4

“... Wy jesteście moimi świadkami — mówi Pan — a Ja jestem Bogiem”. Izajasza 43,12. Takimi świadkami musimy być i w wieczności. Wy 215.5

Dlaczego ten wielki bój trwał tyle wieków? Dlaczego szatan nie został zniszczony na samym początku swego buntu? Dlatego, aby cały wszechświat mógł się przekonać o Bożej sprawiedliwości w postępowaniu ze złem i by grzech mógł być skazany na wieczne potępienie. W planie odkupienia istnieją takie wyżyny i głębie, jakich nawet wieczność nie jest w stanie wyczerpać. Ze wszystkich stworzonych istot Bożych jedynie odkupieni poznali — z własnego doświadczenia — prawdziwą walkę z grzechem; pracowali z Chrystusem i doznali tego, co nawet aniołom nie było dane mieli współudział w cierpieniu Chrystusowym. Czyż nie mogą złożyć najprawdziwszego świadectwa o poznaniu odkupienia, tak bardzo cennego dla upadłych istot? Wy 215.6

“Aby teraz nadziemskie władze i zwierzchności w okręgach niebieskich poznały przez Kościół różnorodną mądrość Bożą”. A On “... wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie, aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie”. Efezjan 3,10; 2,6.7. Wy 215.7

“... A w świątyni jego wszystko woła: Chwała!” Psalmów 29,9. Pieśń, którą odkupieni śpiewać będą — pieśń ich własnych doświadczeń — będzie głosić chwałę Boga. “Wielkie i dziwne są dzieła twoje Panie, Boże Wszechmogący; sprawiedliwe są drogi twoje, Królu narodów; któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś święty, toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się sprawiedliwe rządy twoje”. Objawienie 15,3.4. Wy 216.1

Największą radość i najwyższe wykształcenie w życiu doczesnym, pełnym grzechu, bo takie jest, znajduje się w służeniu. W przyszłym istnieniu, nie skrępowani grzesznym człowieczeństwem, znajdziemy w służeniu największą radość i najlepsze wychowanie. Będziemy świadczyli, a świadcząc uczyli się żywota od nowa “... jak wielkie jest... bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały”. Kolosan 1,27. Wy 216.2

“... Ale się jeszcze nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest”. 1 Jana 3,2. Wy 216.3

Wtedy Chrystus będzie w rezultatach swojej pracy widział swoją nagrodę. W nieprzeliczonej rzeszy, której nikt zliczyć nie może, a którą przedstawi “... z weselem przed obliczem chwały swojej”. Judy 24. “Za mękę swej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci”. Izajasza 53,11. Wy 216.4