Przypowieści Chrystusa

Rozdział 8 — Przypowieść o sieci

Rozdział napisany w oparciu o Ewangelię Mateusza 13,47-50.

“Dalej podobne jest Królestwo Niebios do sieci, zapuszczonej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju, którą, gdy była pełna, wyciągnęli na brzeg, a usiadłszy dobre wybrali do naczyń, a złe wyrzucili. Tak będzie przy końcu świata; wyjdą aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych, i wrzucą ich w piec ognisty; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” Mateusza 13,47-50. PC 74.1

Zarzucanie sieci — to głoszenie ewangelii, w rezultacie czego dostają się do zboru ludzie dobrzy i źli. Kiedy dzieło ewangelii się skończy, sąd dokona ostatniego sortowania, ostatniego podziału. Chrystus wiedział, że prawdę zohydzi obecność w zborze fałszywych braci. Świat, widząc życie pozornych wyznawców, sprzeczne z głoszonymi zasadami, będzie drwił z ewangelii. Nawet wybrani zachwieją się, patrząc na to mnóstwo noszące wprawdzie imię Chrystusowe, ale nie rządzące się Jego duchem. Ponieważ grzesznicy będą znajdować się w zborze, może zajść obawa, że ludzie będą snuć domysły, iż Bóg pobłaża grzechom i toleruje winy. Dlatego Chrystus odsłania tajemnicę przyszłości i wzywa wszystkich, by zobaczyli, że o losie człowieka decyduje jedynie charakter, a nie stanowisko lub inne względy. PC 74.2

Przypowieści o kąkolu i sieci wyraźnie uczą nas, że nigdy nie będzie takiego momentu, żeby wszyscy grzesznicy nawrócili się do Boga. Pszenica i kąkol będą aż do żniw rosły razem. Dobre i złe ryby będą razem wyciągnięte na brzeg i dopiero tam ostatecznie od siebie oddzielone. PC 74.3

Przypowieści te uczą również, że po odbyciu sądu, czasu łaski już nie będzie. Gdy dzieło ewangelii będzie zakończone, natychmiast nastąpi rozdział między dobrymi i złymi, i przypieczętowany zostanie los obydwu grup. PC 75.1

Lecz Bóg nie chce, by ktokolwiek z ludzi miał zginąć. “Jakom żyw — mówi Wszechmocny Pan — nie mam upodobania w śmierci bezbożnego, a raczej, by się bezbożny odwrócił od swojej drogi, a żył. Zawróćcie, zawróćcie ze swoich złych dróg! Dlaczego macie umrzeć, domu izraelski?” Ezechiela 33,11. Przez cały czas istnienia łaski Pan stara się nakłonić ludzi do przyjęcia daru życia wiecznego. Zginą tylko ci, którzy Mu się sprzeciwiają. Bóg powiedział, że grzech — powszechne zło — musi być zniszczony, rujnuje bowiem cały wszechświat, a wraz z grzechem muszą zginąć wszyscy, którzy czynią nieprawość. PC 75.2