ເສັ້ນທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ

ທ່ານບໍ່ຕ້ອງວິຕົກກັງວົນຕໍ່ໄປອີກແລ້ວ

ຖ້າວ່າພວກເຮົາຫາກພາກັນສະແດງຕົນເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມ ເຊື່ອຕໍ່ສິ່ງທີ່ກ່າວມານີ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນແລ້ວກໍສະແດງວ່າຄວາມວິຕົກ ກັງວົນອັນມາກມາຍກ່າຍກອງອັງໝົດເຫລົ່ານັ້ນກໍຈະສູນສິ້ນໄປ. ຊີ ວິດຂອງພວກເຮົາກໍອາດຈະບໍ່ຕົກຢູ່ ໃນຄວາມຜິດຫວັງຕ່າງໆນາໆ ເໝືອນດັ່ງທີ່ເປັນຢູ່ໃນປັດຈຸບັນນີ້, ເພາະວ່າທຸກສິ່ງຢ່າງເຫລົ່ານັ້ນ ບໍ່ວ່າຈະເປັນເລື້ອງໃຫຍ່ຫລືນ້ອຍກໍຕາມ, ທັງໝົດກໍຄວນຈະຕ້ອງ ເກັບເອົາໄປຝາກໄວ້ຢູ່ໃນການຄຸ້ມຄອງບໍຣິຫານຈາກພຣະຫັດ(ມື) ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຜູ້ຊົງບໍ່ຮ້ອນເຄືອງຕໍ່ ຄວາມໜັກເບົາໃນ ການອຸບປະຖັມຄ້ຳຊູອັນມາກມາຍຫລາຍລົ້ນເຫລົ່ານັ້ນ. ພວກເຮົາ ຈະຕ້ອງຊົມຊື່ນເບີກບານຢູ່ໃນຊີວິດແຫ່ງຄວາມສະຫງົບທີ່ຫລາຍຄົນ ໄຝ່ຝັນເຖິງ. SCL 170.2

ໃນເມື່ອທ່ານຫາກເກີດມີຄວາມຮູ້ສຶກຊື່ນຊົມເບີກບານຕໍ່ ຄວາມສວຍງາມອັນໜ້າປະທັບໃຈຂອງໂລກນີ້ແລ້ວ, ທ່ານກໍຈົ່ງຄິດ ເຖິງໂລກໃໝ່ທີ່ກຳລັງຈະເຂົ້າມາປ່ຽນແທນນັ້ນວ່າພໍຕົກເຖິງເວລາ ນັ້ນແລ້ວກໍຈະບໍ່ມີວັນທີ່ຈະຮູ້ຈັກເຖິງຄວາມ ເໜົ່າເໝັນເປື່ອຍເຍື່ອຍ ອັນມາຈາກ ຄວາມບາບແລະຄວາມຕາຍນັ້ນຈັກເທື່ອເລີຍ, ຢູ່ທີ່ນັ້ນ ພາບພົດທາງທຳມະຊາດກໍຈະ ບໍ່ຖືກປົກຄຸມໄປດ້ວຍເງົາມືດຂອງ ຄວາມບາບແລະການສາບແສ່ງໃດໆຕໍ່ໄປອີກເລີຍ. ຂໍໃຫ້ທ່ານຈົ່ງ ກະຣຸນາວາດພາບເຖິງປິຕຸພູມໃໝ່ຂອງພວກຄົນທັງຫລາຍທີ່ໄດ້ຖືກ ໂຜດ ໃຫ້ລອດນັ້ນເບິ່ງດູວ່າທີ່ນັ້ນຈະເປັນແນວໃດ ແລະ ທ່ານຈົ່ງ ຢ່າລືມໄປເລີຍວ່າຢູ່ແຫ່ງນັ້ນຈະມີຄວາມສະຫງ່າຣາສີຍິ່ງໄປກວ່າ ຄວາມຄິດນິຕຍະພາບອັນຍອດຢ້ຽມເຊິ່ງ ທ່ານເອງຈະສາມາດວາດ ແຕ່ງອອກມາໄດ້ນັ້ນອີກດ້ວຍ. ຂອງພຣະຣາຊທານອັນນັບບໍ່ຖ້ວນ ເຊິ່ງມີຢູ່ໃນສິ່ງທຳມະຊາດແວດລ້ອມທີ່ພວກເຮົາເຫັນນັ້ນກໍເປັນພຽງ ແຕ່ການສະທ້ອນອອກມາໃຫ້ເຫັນຢ່າງເບົາໆຈາກຣັສມີຄວາມສະ ຫງ່າຣາສີທີ່ອຸດົມຮັ່ງມີອັນຊ້ອນເລິກຂອງພຣະອົງ. ຢູ່ໃນໜັງສືພຣະ ຄຳພີໄດ້ມີຂໍ້ຄວາມບັນທຶກເອົາໄວ້ວ່າ: “ຕາກໍບໍ່ເຄີຍເຫັນ, ຫູກໍ ບໍ່ເຄີຍໄດ້ຍິນ, ທັງໃຈຂອງຄົນກໍຍັງຄິດບໍ່ເຖິງເລີຍຕໍ່ສິ່ງທີ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງໄດ້ຈັດຕຽມເອົາໄວ້ໃຫ້ ພວກຄົນ ທີ່ຮັກພຣະອົງ” (1ໂກຣິນທຽນ 2:9). SCL 171.1

ພວກນັກກະວີແລະນັກຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ, ເຂົາທັງ ຫລາຍເຫລົ່ານັ້ນກໍມີຫລາຍສິ່ງຫລາຍຢ່າງທີ່ ຈະນຳເອົາມາກ່າວ ກ່ຽວກັບເລື້ອງທີ່ກ່ຽວກັບສິ່ງທາງທຳມະຊາດ, ແຕ່ສ່ວນຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນ ອົງພຣະຄຣິສຕ໌ນັ້ນກໍຍັງຄົງເປັນຜູ້ທີ່ ມີຄວາມຊົມຊື່ນເບີກບານຢ່າງ ແທ້ຈິງຕໍ່ຄວາມສວຍສົດງົດງາມຂອງ ໂລກມະນຸດພວກເຮົາດ້ວຍ ການໃຫ້ຄຸນຄ່າແກ່ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນຢ່າງສູງສົ່ງ, ເພາະວ່າເຂົາເປັນຜູ້ ຮັກຮູ້ຜົນງານແຫ່ງການເນຣະມິຕ ສ້າງຈາກຮອຍພຣະຫັດຂອງອົງ ພຣະເທພບິດາເຈົ້າຂອງພວກຕົນ ແລະ ທັງມີຄວາມເຂົ້າໃຈໄດ້ໃນ ຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງທີ່ລະບາຍອອກຢູ່ໃນດວງດອກໄມ້ແລະພຶກ ສານາໆພັນເຫລົ່ານັ້ນເຊິ່ງລ້ວນແຕ່ໄດ້ຖືກເນຣະມິຕສ້າງຂຶ້ນມາເພື່ອ ຄວາມສຸກຂອງມະນຸດ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດຈະສາມາດທຳຄວາມເຂົ້າໃຈໄດ້ ຢ່າງເຕັທສ່ວນ ໃນຄວາມສວຍສົດງົດງາມອັນມີຄວາມໝາຍຂອງ ເນີນເຂົາແລະທົ່ງພຽງ, ຫ້ວຍນ້ຳລຳທານແລະບຶງອ່າວມະຫາສະ ມຸດເຫລົ່ານັ້ນຖ້າເຂົາຫາກບໍ່ມອງເບິ່ງສິ່ງເຫລົ່ານັ້ໜໃນຖານະທີ່ ມັນ ເປັນການສະແດງອອກໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ ມະນຸດເຮົາ. SCL 172.1