Daglegt Líf

BIÐJIÐ Í TRÚ, 4. Janúar

En hann biðji í trú án þess að efast. Því að sá sem efast er líkur sjávaröldu, er rís og hrekst fyrir vindi. Jak. 1, 6 DL 10.1

Það eru forréttindi okkar, skylda okkar, að meðtaka ljós frá himni, svo að við getum greint vélabrögð Satans og fengið styrk til að standast mátt hans. Ráðstafanir hafa verið gerðar til þess að við getum komist í náið samband við Krist og notið stöðugrar verndar engla Guðs. Trú okkar verður að ná inn fyrir fortjaldið, þangað sem Kristur hefur gengið okkar vegna. Við verðum að grípa traustara taki hin óskeikulu loforð Guðs. Við verðum að eiga trú, sem ekki verður neitað, trú, sem grípur hið ósýnilega, trú, sem er staðföst, óbifanleg. Slík trú mun veita blessun himinsins í sálir okkar. Ljós dýrðar Guðs, sem skín af andliti Krists, getur skinið á okkur og endurvarpast á alla sem eru umhverfis, svo að hægt sé með sanni að segja um okkur: “Þið eruð ljós heimsins.” Það er þetta samband sálarinnar við Krist, og það eitt, sem getur veitt heiminum ljós. Væri það ekki vegna þessa sambands, mundi heimurinn vera í algeru myrkri... Því dekkri sem sortinn umhverfis er, þeim mun skærara ætti ljós kristinnar trúar og kristins fordæmis að skína. DL 10.2

Sú staðreynd að vantrúin ríkir, að ranglætið magnast allt umhverfis okkur, ætti ekki að hafa það í för með sér, að trú okkar dvíni eða dragi úr hugrekki okkar... Ef við aðeins leituðum Guðs af öllu hjarta, ef við vildum vinna með sama staðfasta ákafanum og trúa með óbifanlegri trú, mundi ljós himinsins skína á okkur, jafnvel eins og það lék um hinn helgaða Enok. ¹⁴ DL 10.3

Ó, að ég gæti vakið áhuga allra á þýðingu þess að sýna trú á hverju augnabliki. Við eigum að lifa lífi trúar, því “án trúar er ómögulegt að þóknast Guði.” Hið andlega þrek okkar er undir trú okkar komið. ¹⁵ DL 10.4