Daglegt Líf

GUÐ VEITIR BJÖRGINA, 7. ágúst

En er kveld var komið komu lærisveinar hans til hans og mœltu: ... lát mannfjöldann fara frá þér til þess að þeir geti farið til þorpsins og keypt sér vistir. En Jesús sagði við þá: Gefið þér þeim að eta. En þeir segja við hann: Við höfum ekki nema fimrn brauð og tvo fiska. En hann sagði: fœrið mér þaö hingað... leit upp til himins og blessaði og er hann hafði brotið brauðin fékk hann lœrisveinunum þau en lœrisveinarnir mannfjöldanum. Og allir neyttu og urðu mettir og þeir tóku upp brauðbrotin er af gengu, tólf karfir fullar. Matt.14, 15-20 DL 225.1

Í þessari dæmisögu má greina djúpa andlega lexíu fyrir verkamenn Guðs... Þegar Jesús tók brauðin treysti hann Guði algjörlega. Og þó að vistirnar væru af skornum skammti, rétt nægar fyrir lærisveinahópinn, bauð hann þeim ekki að eta heldur hóf að dreifa meðal þeirra og bað þá að þjóna fólkinu. Fæðan margfaldaðist í höndum hans. Og hendur lærisveinanna sem teygðu sig til Krists sem sjálfur er brauð lífsins voru aldrei tómar. Þessar litlu vistir voru nægar fyrir alla. Eftir að séð hafði verið fyrir þörfum fólksins var brotunum safnað saman og Kristur og lærisveinarnir neyttu hinnar dýrmætu fæðu DL 225.2

Lærisveinarnir voru tengiliðir á milli Krists og fólksins. Þetta ætti að vera mikil hvatning fyrir lærisveina hans í dag. Kristur er hinn mikli miðdepill. Uppspretta alls máttar. Lærisveinar hans eiga að meðtaka vistir frá honum... eftir því sem við höldum áfram að veita munum við halda áfram að taka á móti og þeim mun meira sem við veitum því meira munum við hljóta... DL 225.3

Veitið athygli því stöðuvatni sem meðtekur skúrir himinsins en gefur aldrei neitt frá sér. Það er engum blessun heldur er það staðnað og í eigingirni eitrar það loftið umhverfis. En veittu nú athygli læknum sem rennur úr fjallshlíðunum og nærir þyrst landið sem hann fer um. Hvílíka blessun veitir hann! Halda mætti að lát verði á gjöfum hans við það að veita svo örlátlega. En því er ekki svo farið. Það er hluti af hinu mikla áformi Guðs að sá lækur sem veitir muni aldrei neitt skorta. ¹² DL 225.4