Ráðleggingar Varðandi Ráðsmennsku

Kafla 8—Heilshugar hollusta við söfnuðinn

Sérhver trúaður ætti að vera heilshugar í sambandi sínu við söfnuðinn. Velgengni safnaðarins ætti að vera fyrsta áhugamál hans, og nema honum finnist hann vera undir helgri skyldu til að láta samskipti sín við söfnuðinn verða söfnuðinum til hagnaðar frekar en sér sjálfum, mun söfnuðinum farnast miklu betur án hans. Það er á allra valdi að gera eitthvað fyrir málefni Guðs. Til eru þeir sem eyða stórum upphæðum í þarflausan munað; þeir seðja langanir sínar, en finnst það vera þungur skattur á sér að leggja af efnum sínum til að viðhalda söfnuðinum. Þeir eru viljugir að taka á móti öllum forréttindum sem söfnuðurinn veitir en láta öðrum eftir að greiða reikningana. Þeir sem virkilega hafa djúpstæðan áhuga á framgangi málefnisins munu ekki hika við að fjárfesta í fyrirtækinu hvenær og hvar sem þess er þörf. 4 T 18. RR 28.1

Þeir sem gleðjast í hinu dýrmæta ljósi sannleikans ættu að finna til brennándi löngunar til að hann verði sendur út um allt. Til eru nokkrir dyggir fánaberar sem hvika aldrei frá skyldunni eða skorast undan ábyrgð. Hjörtu þeirra og pyngjur eru ávallt opin gagnvart sérhverri beiðni um fjármuni til að efla málefni Guðs. Sumir virðast sannarlega reiðubúnir að gera meira en skyldu sína, eins og þeir séu hræddir um að glata tækifæri til að fjárfesta í banka himinsins. RR 28.2

Til eru aðrir sem munu gera eins lítið og mögulegt er. Þeir sóa fjármunum sínum eða eyða þeim í sjálfa sig og skammta með ólund smámuni til að halda uppi málefni Guðs. Ef þeir gefa Guði loforð eða heit, sjá þeir eftir því síðar og sneiða hjá afborgunum eins lengi og þeir geta, ef ekki alveg. Þeir gera tíundina eins litla og mögulegt er, eins og væru þeir hræddir um að það sem þeir skila til Guðs sé glatað. Sumar stofnanir okkar kunna að vera í ákaflega erfiðri fjárhagsstöðu, en þessi hópur kemur fram eins og það skipti þá engu hvort þeim farnast vel eða ekki. Og samt eru þetta tæki Guðs til að upplýsa heiminn.4 T 477, 478. RR 28.3