داستان رستگاری

41—در مناطقی دورتر

این فصل بر اساس کتاب اعمال رسولان باب ۱٣ آیات ۱ تا ۴ و باب ۱۵ آیات ۱ تا ٣۱ تدوین گردیده .

رسولان و حواریونی که در خال جفای سبعانه ای که پس از شهادت استیفان رخ داده بود، اورشلیم را ترک کرده بودند، مسیح را در شهرهای اطراف موعظه کردند، و کارهای خود را برای عبرانیان و یهودیان یونانی محدود کردند. « قدرت خداوند با ایشان بود و عده زیادی ایمان آورده به خداوند روی آوردند » )اعمال رسولان ۱۱ : ۲۱ (. DR 271.1

وقتی که ایمانداران اورشلیم خبر خوش را شنیدند، شادمان شدند؛ و برنابا که، « مردی نیکوکار و پر از رو حالقدس و ایمان بود »، به انطاکیه فرستاده شد که کلانشهری در سوریه بود، تا در آنجا به کلیسا کمک کند. او در آنجا کار کرد و به توفیق بزرگی دست یافت، همچنان که کار افزایش می یافت، او تقاضا نمود و از پولس کمک گرفت؛ و دو حواری با هم در آن شهر برای یک سال زحمت کشیدند و به مردم تعلیم داده و بر تعداد کلیسای مسیح افزوده شد. انطاکیه از جمعیت بزرگی از یهودیان و غیریهودیان تشکیل شده بود؛ آنجا تفریحگاه بزرگی برای علاقمندان به خوشگذرانی و فراغت بود، بخاطر شرایط صحت بخش و مناظر زیبا و ثروت و فرهنگ و هوای خوبی که در آنجا تمرکز یافته بود. تجارت گسترده آن آنجا را به مکانی بسیار مهم تبدیل ساخته بود، که مردم از تمامی ملیت ها را می شد در آنجا یافت. از این رو به شهری مجلل و فاسد تبدیل شده بود. عقوبت خدا بخاطر شرارت ساکنان آن نهایتا بر انطاکیه واقع شد. DR 271.2

در این جا بود که حواریون برای اولین بار مسیحی خطاب شدند. این نام به آنان داده شد بخاطر این که مسیح موضوع اصلی موعظه، تعلیم و گفتگوهای آنان بود. آنان دائماً وقایع زندگی او را در طی زمانی که حواریون را با حضور خود در میان آنان، برکت داده بود، بازگو می کردند. آنان بطور خستگی ناپذیری بر تعالیم او و معجزات شفای بیمار، اخراج کردن دیوها، و قیام دادن مرده به حیات تمرکز داشتند. با لب های لرزان و چشمانی اشک بار، آنان از تق ی جانکاه او ا در باغ و از خیانت شدن به او، از محاکمه و اعدام او و بردباری و تحقیر و توهین که تحمل کرده بود و شکنجه ای که توسط دشمنانش بر او تحمیل شده بود و دلسوزی خدایی که به موجب آن برای کسانی که به او جفا رسانیده بودند، سخن می گفتند. رستاخیز و معراج او و کار او در آسمان به عنوان شفیع برای بشر سقوط کرده موضوعات مسرت بخشی برای آنان بود. بت پرستان بجا و شایسته آنان را مسیحیان خوانده بودند، از آنجا که آنان مسیح را موعظه می کردند و دعاهای خود را به واسطه او به خدا خطاب می کردند. DR 272.1

پولس در شهر پرجمعیت انطاکیه، مکانی عالی برای خدمت یافت، جائی که آموخته های عالی و حکمت و غیرت او با هم عجین شده و تاثیر قدرتمندی بر ساکنان و بازدیدکنندگان مکرری در آن شهر فرهنگی می توانست بگذارد. ع وه بر این که کار رسولان در اورشلیم تمرکز داشت، جائی که یهودیان در ا همه زبان ها و کشورها در خ ل اعیاد معین برای عبادت به معبد می آمدند. ا در چنان زمان هایی، رسولان، مسیح را با شجاعتی تزلزل ناپذیر عبادت می کردند، گرچه آنان می دانستند که با چنین کاری زندگی آنان دائماً در خطر بود. بسیاری از به ایمان به مسیح می گرویدند، و این ها به خانه های خود در بخش های مختلف کشور پخش می شدند، و بذرهای حقیقت را در سراسر ملیت ها و در میان تمامی طبقات اجتماعی می افشاندند. DR 272.2

پطرس، یعقوب و یوحنا اطمینان یافتند که خدا آنان را منصوب داشته تا مسیح را در میان مردم سرزمین خود موعظه کنند. ولی پولس در حالی که در معبد دعا می کرد ماموریت و میدان خدمت خود را که بطور قابل توجهی برایش مشخص شده بود از سوی خدا دریافت کرده بود. برای آمادگی برای کار مهم و وسیع، خداوند او را به ارتباط نزدیک با خود آورده بود و در مقابل رویای درخشان او، شمّه ای از زیبایی و شکوه آسمان را دیده بود. DR 272.3