Πράξεις των Αποστόλων

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 10—Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Βασίζεται στις Πράξεις 6:5 - 15 και κεφ. 7.) ΠΑ 82.1

Ο Στέφανος, ο πρώτος μεταξύ των επτά διακόνων, ήταν άνθρωπος με βαθειά θεοσέβεια και με ακράδαντη πίστη. Αν και Εβραίος την καταγωγή, μιλούσε την ελληνική γλώσσα και ήταν εξοικειωμένος με τα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων. Αυτό του έδινε την ευκαιρία να κηρύττει στις συναγωγές των Ελληνιστών Ιουδαίων. Ήταν πολύ δραστήριος στο έργο του Χριστού και κήρυττε με θάρρος τη χριστιανική πίστη. Πολυμαθείς ραβίνοι και νομοδιδάσκαλοι εμπλέκονταν σε δημόσιες συζητήσεις μαζί του, υπερβέβαιοι για την εύκολη νίκη τους. Αλλά όμως «δεν ηδύναντο να αντισταθώσιν εις την σοφίαν και το πνεύμα με το οποίον ελάλει.» Όχι μόνο μιλούσε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, αλλά ήταν φανερό ότι μελετούσε τις προφητείες και ήξερε κάθε τι που αφορούσε το νόμο. Με μεγάλη ικανότητα υποστήριζε τις αρχές που πρέσβευε και αφόπλιζε τελείως τους αντιφρονούντες. Στη δική του περίπτωση εκπληρώνονταν η υπόσχεση: «Βάλετε εις τας καρδίας σας να μη προμελετάτε τι να απολογηθήτεδιότι Εγώ θέλω σας δώσει στόμα και σοφίαν εις την οποίαν δεν θέλουσι δυνηθή να αντιλογήσωσιν ουδέ να αντισταθώσι πάντες οι ενάντιοι σας. (Λουκ. 21:14 - 15.) ΠΑ 82.2

Όταν οι ιερείς και οι αρχηγοί είδαν τη δύναμη που συνόδευε το κήρυγμα του Στεφάνου, οι καρδιές τους γέμισαν από πικρόχολο μίσος. Αντί να υποχωρήσουν μπροστά στις αποδείξεις που παρουσίαζε, αποφάσισαν να σιγήσουν ολότελα τη φωνή του με τηνθανάτωση του. Πολλές φορές είχαν δωροδοκήσει τις ρωμαϊκές αρχές να παραβλέψουν χωρίς να εξετάσουν ορισμένες περιπτώσεις. Σε αυτές τις περιπτώσειςοι Ιουδαίοι είχαν πάρει την πρωτοβουλία να εφαρμόσουν μόνοι τους το νόμο και είχαν δικάσει, καταδικάσει και εκτελέσει κρατουμένους σύμφωνα με τις δικές τους εθνικές συνήθειες. Οι εχθροί του Στεφάνου δεν αμφέβαλαν ότι καιαυτή τη φορά θα μπορούσαν να ακολουθήσουν την ίδια τακτική χωρίς να εκτεθούν οι ίδιοι σε κίνδυνο. Πήραν την απόφαση να αναλάβουν την ευθύνη των συνεπειών. Άρπαξαν λοιπόν το Στέφανο και τον έφεραν στο Συνέδριο για να τον δικάσουν. ΠΑ 82.3

Εγγράμματοι Ιουδαίοι από τις γειτονικές χώρες είχαν προσκληθεί με το σκοπό να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς του υπόδικου. Ο Σαύλος από την Ταρσό ήταν και αυτός παρών και έπαιξε ηγετικό ρόλο στην υπόθεση κατά του Στεφάνου. Το βάρος της ρητορικής δεινότητας του Σαύλου και η λογιστική μέθοδος των ραβίνων συνετέλεσανστο να πείσει την κοινή γνώμη ότι ο Στέφανος κήρυττε απατηλές και επικίνδυνες διδασκαλίες. Στο πρόσωπο του Στεφάνου όμως συνάντησε κάποιον που είχε πλήρη συναίσθηση της πρόθεσης του Θεού για τη διάδοση του Ευαγγελίου στα υπόλοιπα έθνη. ΠΑ 83.1

Μη μπορώντας να υπερισχύσουν μπροστά στη σαφή μειλίχια σοφία του Στεφάνου, οι ιερείς και οι προύχοντες απεφάσισαν να τον μεταχειρισθούν σαν παράδειγμα στους άλλους. Και ενώ με αυτό τον τρόπο θα ικανοποιούσαν το εκδικητικό τους μίσος, θα εμπόδιζαν ταυτόχρονα και άλλους να ασπασθούν την ίδια πίστη με αυτόν, τρομοκρατώντας τα πλήθη. Μίσθωσαν μάρτυρες που να ψευδομαρτυρήσουν ότι τον είχαν ακούσει να εκφράζεται με βλάσφημα λόγια κατά του ναού και του νόμου. «Ηκούσαμεν αυτόν λέγοντα,» κατέθεσαν οι μάρτυρες αυτοί, «ότι Ιησούς ο Ναζωραίος ούτος θέλει καταλύσει τον τόπον τούτον και αλλάξει τα έθιμα τα οποία παρέδωκεν εις ημάς ο Μωϋσής.» ΠΑ 83.2

Καθώς ο Στέφανος στάθηκε κατά πρόσωπο αντικρύζοντας τους δικαστές του για να απαντήσει στις κατηγορίες της βλασφημίας, ένα άγιο φώς άστραψε στο παρουσιαστικό του και «ατενίσαντες εις αυτόν πάντες οι καθήμενοι εν τω συνεδρίω, είδον το πρόσωπον αυτού ως πρόσωπον αγγέλου.» Πολλοί από εκείνους που είδαν το φώς αυτό άρχισαν να τρέμουν και να σκεπάζουν τα πρόσωπά τους, η πεισματική όμως απείθεια και η προκατάληψη των αρχηγών δεν άλλαξαν. ΠΑ 83.3

Όταν ρώτησαν το Στέφανο αν οι εναντίον του κατηγορίες ήταν αληθινές, αυτός άρχισε τότε την απολογία του με φωνή τόσο καθαρή που προκαλούσε ρίγη δονώντας την αίθουσα του δικαστηρίου. Με λόγια που κρατούσαν μαγεμένο το ιερατείο, άρχισε να αφηγείται την ιστορία του εκλεκτού λαού του Θεού. Απέδειξε τις βαθιές γνώσεις του για την ιουδαϊκή οικονομία και για την πνευματική ερμηνεία που είχε τώρα προσλάβει μέσω του Χριστού. Επανέλαβε τα λόγια της προφητείας του Μωυσή για το Μεσσία: «Προφήτην εκ των αδελφών σας θέλει σας αναστήσει Κύριος ο Θεός σας ως εμέαυτού θέλετε ακούσει.» Ερμήνευσε την αφοσίωσή του στο Θεό και στην εβραϊκή πίστη και απέδειξε ότι ο νόμος από τον οποίο περίμεναν τη σωτηρία τους οι Ιουδαίοι, δεν κατόρθωσε να απαλλάξει τον Ισραήλ από την ειδωλολατρία. Συνέδεσε τον Ιησού Χριστό με ολόκληρη την ιουδαϊκή ιστορία. Αναφέρθηκε στην ανέγερση του ναού του Σολομώντα και στα λόγια τόσο του Σολομώντα, όσο και του Ησαΐα: «Ο Ύψιστος δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς, καθώς ο προφήτης λέγει, Ο ουρανός είναι θρόνος Μου, η δε γή υποπόδιον των ποδών Μου. Ποίον οίκον θέλετε οικοδομήσει δι’ Εμέ; λέγει Κύριος ή ποίος ο τόπος της αναπαύσεώς Μου; Η χείρ Μου δεν εποίησε ταύτα πάντα;» ΠΑ 84.1

Όταν ο Στέφανος έφθασε στο σημείο αυτό της απολογίας του, παρατηρήθηκε θόρυβος μεταξύ του λαού. Όταν παρουσίασε τη σχέση του Χριστού με τις προφητείες και μίλησε με τον τρόπο που μίλησε για το ναό, ο αρχιερέας, προσποιούμενος ότι είχε καταληφθεί από αγανάκτηση, ξέσχισε τα ιερατικά του άμφια. Για το Στέφανο η χειρονομία αυτή σήμαινε ότι σε λίγο η φωνή του θα σιγούσε για πάντα. Έβλεπε την αντίδραση που προκαλούσαν τα λόγια του και ήξερε ότι έδινε τη μαρτυρία του για τελευταία φορά. Αν και βρίσκονταν στα μισά της απολογίας του, την τερμάτισε απότομα. ΠΑ 84.2

Ξαφνικά, αλλάζοντας τη χρονολογική σειρά της εξιστόρησης που είχε ακολουθήσει, γύρισε στους εξαγριω-μένους δικαστές του και φώναξε: «Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι την καρδίαν και τα ώτα, σεις πάντοτε αντιφέρεσθε κατά του Πνεύματος του Αγίου καθώς οι πατέρες σας, ούτω και σεις. Τίνα των προφητών δεν έδιωξαν οι πατέρες σας; μάλιστα εφόνευσαν εκείνους οίτινες προκατήγγειλαν περί της ελεύσεως του Δικαίου, του οποίου σεις εγείνατε τώρα προδόται και φονείς οίτινες ελάβετε τον νόμον εκ διαταγών αγγέλων και δεν εφυλάξατε.» ΠΑ 85.1

Στο σημείο αυτό ιερείς και άρχοντες είχαν γίνει έξω φρενών από θυμό. Φερόμενοι περισσότερο σαν αρπακτικά θηρία παρά σαν ανθρώπινα όντα, όρμησαν πάνω στο Στέφανο τρίζοντας τα δόντια. Βλέποντας τα αγριωπά πρόσωπα που τον τριγύριζαν, ο κατηγορούμενος διάβασε σ’ αυτά τη μοίρα που τον περίμενεαλλά δεν κλονίσθηκε. Γι’ αυτόν ο φόβος του θανάτου είχε περάσει. Σ’ αυτόν οι εξαγριωμένοι ιερείς και ο ξεσηκωμένος όχλος δεν ενέπνεαν κανένα φόβο. Η σκηνή μπροστά του είχε σβήσει από τα μάτια του. Γι’ αυτόν είχαν ανοίξει διάπλατες οι πύλες του ουρανού και ατενίζοντας ανάμεσα από αυτές, διέκρινε τις ένδοξες αυλές του Θεού και το Χριστό ακριβώς την ώρα εκείνη να σηκώνεται από το θρόνο Του, έτοιμος να στηρίξει το δούλο Του. Τότε ο Στέφανος είπε με δυνατή φωνή: «Ιδού, θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους και τον Υιόν του ανθρώπου ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού.» ΠΑ 85.2

Η περιγραφή της ένδοξης σκηνής που αντίκριζαν τα μάτια του ήταν πάρα πάνω από ότι οι διώκτες του μπορούσαν να υποφέρουν. Φράζοντας τα αυτιά τους για να μην ακούν τα λόγια του και κραυγάζοντας όσο δυνατά μπορούσαν, του επιτέθηκαν όλοι μαζί με μανία, σέρνοντάς τον έξω από την πόλη. «Και ελιθοβόλουν τον Στέφανον επικαλούμενον και λέγοντα, Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου. και γονατίσας εφώναξε μετά φωνής μεγάλης, Κύριε, μη λογαριάσης εις αυτούς την αμαρτίαν ταύτην και τούτο ειπών, εκοιμήθη.» ΠΑ 85.3

Καμία καταδίκη σύμφωνα με το νόμο δεν είχε επιβληθεί στο Στέφανο, αλλά οι ρωμαϊκές αρχές είχαν δωροδοκηθεί με σεβαστά χρηματικά ποσά για να μη διερευνήσουν την υπόθεση. ΠΑ 86.1

Το μαρτύριο του Στεφάνου έκανε βαθειά εντύπωση σε όλους τους παρισταμένους. Η ανάμνηση της σφραγίδας του Θεού επάνω στο πρόσωπό του, τα λόγια του που είχαν αγγίξει τα μύχια της καρδιάς εκείνων που τα άκουσαν, έμειναν χαραγμένα στη μνήμη των παρατηρητών και επιβεβαίωναν τα όσα εκείνος είχε διακηρύξει. Ο θάνατός του ήταν μία σκληρή δοκιμασία για την Εκκλησία, αλλά κατέληξε στην επιστροφή του Σαύλου που δεν μπόρεσε να εξαλείψει από τη μνήμη του την πίστη και την καρτερικότητα του μάρτυρα, ούτε τη δόξα που είχε αποτυπωθεί στο παρουσιαστικό του. ΠΑ 86.2

Με τη σκηνή της δίκης και του θανάτου του Στεφάνου, ο Σαύλος φαίνονταν σα να είχε ποτισθεί από ένα ξέφρενο ζήλο. Αργότερα τον εξόργιζε η δική του ενδόμυχη πεποίθηση ότι ο Θεός πράγματι τίμησε το Στέφανο ακριβώς την ώρα που οι άνθρωποι τον είχαν ατιμάσει. Ο Σαύλος εξακολούθησε να καταδιώκει την Εκκλησία του Θεού, καταδιώκοντας τα μέλη της, συλλαμβάνοντάς πιστούς μέσα στα σπίτια τους και παραδίδοντάς τους για φυλάκιση και για εκτέλεση στους ιερείς και στους άρχοντες. Ο ζήλος με τον οποίο εκτελούσε το διωγμό αυτόν τρομοκράτησε τους Χριστιανούς των Ιεροσολύμων. Οι ρωμαϊκές αρχές δεν κατέβαλαν καμία ιδιαίτερη προσπάθεια να καταστείλουν την αγριότητα αυτή, αλλά βοηθούσαν κρυφά τους Ιουδαίους με σκοπό να συμφιλιωθούν μαζί τους και να εξασφαλίσουν την εύνοιά τους. ΠΑ 86.3

Μετά το θάνατο του Στεφάνου, ο Σαύλος εκλέχθηκε μέλος του Ιερατικού Συμβουλίου σε αναγνώριση του ρόλου που έπαιξε στην περίπτωση εκείνη. Για ένα διάστημα χρησίμευε σαν ισχυρό όργανο στα χέρια του Σατανά για να συνεχίσει την ανταρσία του κατά του Υιού του Θεού. Σε λίγο όμως ο αμείλικτος αυτός διώκτης έμελλε να χρησιμοποιηθεί για την ανοικοδόμηση της Εκκλησίας την οποία τώρα σώριαζε κατά Γής. Κάποιος Ισχυρότερος από το Σατανά είχε διαλέξει το Σαύλο να πάρει τη θέση του μάρτυρα Στεφάνου, να κηρύξει και να υποφέρει για το όνομά Του και να σκορπίσει από άκρη σε άκρη τις σωτήριες αγγελίες μέσω του αίματός Του. ΠΑ 86.4