Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 17—Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΙΣΣΑΙΕ

Ο Θεός είχε προστάξει τον Ηλία να χρίσει κάποιον άλλο προφήτη στη θέση του. “Τον Ελισσαιέ τον υιόν του Σαφάτ . . . θέλεις χρίσει προφήτην αντί σου” (Α ', Βασ. 19:16), του είχε πει. Και υπακούοντας στην εντολή, ο Ηλίας βγήκε σε αναζήτηση του Ελισσαιέ. Ταξιδεύοντας προς τα βόρεια, πόσο διαφορετική ήταν η σκηνή από ότι την ήξερε λίγο διάστημα πριν! Το χώμα ήταν τότε πυρωμένο, οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις νεκρωμένες, επειδή επίτριάμισι χρόνια δεν είχε πέσει ούτε δροσιά, ούτε βροχή. Τώρα η βλάστηση ξεπετιόταν παντού σαν να ήθελε να εξαγοράσει το χαμένο καιρό της ξηρασίας και του λιμού. PG 149.1

Ο πατέρας του Ελισσαιέ ήταν πλούσιος κτηματίας. Εκείνος και η οικογένεια τουβρισκότανμεταξύ εκείνων που στον καιρό της ολοκληρωτικής σχεδόν αποστασίας δεν είχανπαρασυρθεί στην πίστη του Βάαλ. Το σπιτικό του τιμούσε το Θεό και η αφοσίωση στην πίστη του αρχαίου Ισραήλ αποτελούσε κανόνα της καθημερινής ζωής. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο Ελισσαιέ πέρασε τα παιδικά χρόνια του. Μέσα στη γαλήνη της εξοχικής ζωής, κάτω από τη διδασκαλία του Θεού, της φύσης καθώς και της πειθαρχίας η οποία αποκτάται με τη χρήσιμη εργασία, εκπαιδεύθηκε σε συνήθειες απλότητας και υπακοής στους γονείς του και στο Θεό, συνήθειες που τον έκαναν κατάλληλο για τη σημαντική θέση την οποία επρόκειτο αργότερα να καταλάβει. PG 149.2

Η προφητική κλήση έγινε στον Ελίσσανε την ώρα που, μαζί με τους υπηρέτες του πατέρα του, όργωνε το χωράφι. Είχε διαλέξει το καταλληλότερο για αυτόν επάγγελμα. Κατείχε όχι μόνο τη διοικητική ικανότητα μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και την πραότητα ενός που είναι έτοιμος για υπηρεσία. ‘Άνθρωπος με “πράο και ησύχιο πνεύμα ”, αλλά ενεργητικός και σταθερός.. Η ακεραιότητα, η πιστότητα, η αγάπη και ο φόβος Θεού ήταν τα χαρακτηριστικά του. Με τον ταπεινό τρόποζωής του και τονκαθημερινό του μόχθο απέκτησε δύναμη στις προθέσεις του και ευγένεια στο χαρακτήρα του, που αυξανόταν συνεχώς σε χάρη και γνώση. Καθώς συνεργαζόταν με τον πατέρα του στις οικιακές ασχολίες, μάθαινε να συνεργάζεται με το Θεό. PG 149.3

Δείχνοντας πιστότητα στα μικροκαθήκοντα, ο Ελισσαιέ προετοιμαζόταν για βαρύτερες ευθύνες. Μέρα με την ημέρα η έμπρακτη πείρα του τον έκανε κατάλληλο για ένα ανώτερο και ευρύτερο έργο. Έμαθε να υπηρετεί, και μαθαίνοντας αυτό, έμαθε να συμβουλεύει και να καθοδηγεί. Το μάθημα αυτό είναι για όλους. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποια είναι τα σχέδια του Θεού για την ειδίκευσή του. Όλοι όμως μπορούν να είναι σίγουροι ότι η πιστότητα στα μικροπράγματα είναι η ένδειξη καταλληλότητας για μεγαλύτερες ευθύνες. Κάθε πράξη στη ζωή είναι μια αποκάλυψη του χαρακτήρα και μόνο εκείνος που αποδεικνύεται “εργάτης ανεπαίσχυντος” μπορεί να τιμηθεί από το Θεό με ανώτερη υπηρεσία. (Β.',Τιμ. 2:15). PG 150.1

Όποιος φαντάζεται ότι δεν έχει καμιά συνέπεια ο τρόπος με τον οποίον εκτελεί τις μικρότερες εργασίες, παρουσιάζεται ακατάλληλος για μια τιμητικότερη θέση. Μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του τέλεια καταρτισμένο για την ανάληψη ανωτέρων καθηκόντων. Αλλά ο Θεός βλέπει βαθύτερα από την επιφάνεια. Αφού εξετασθεί και δοκιμασθεί, γράφεται εναντίον του η φράση, “εζυγίσθης εν τη πλάστιγγι, και ευρέθης ελλιπής”. Η έλλειψη πιστότητας επιστρέφει εναντίον του. Δεν κατορθώνει να αποκτήσει τη χάρη, την ικανότητα, τη δύναμη του χαρακτήρα που θα αποκτούσε με την ανεπιφύλακτη παραχώρηση. PG 150.2

Επειδή δε σχετίζονται άμεσα με κάποια θρησκευτικής φύσης εργασία, πολλοί νομίζουν ότι η ζωή τους είναι άχρηστη, ότι δεν κάνουν τίποτε για την εξάπλωση της βασιλείας του Θεού. Αν μπορούσαν να κάνουν κάποιο μεγάλο έργο, με τι χαρά θα το αναλάμβαναν! Αλλά επειδή είναι ικανοί για μικρά μόνο πράγματα, κρίνουν τον εαυτό τους δικαιολογημένο που δεν κάνουν τίποτε. Σε αυτό σφάλλουν. Ο άνθρωπος μπορεί να προσφέρει ενεργό υπηρεσία στο Θεό ασχολούμενος με τα συνηθισμένα καθημερινά καθήκοντα - κόβοντας δένδρα, καθαρίζοντας το έδαφος, ακολουθώντας το αλέτρι. Η μητέρα που εκπαιδεύει τα παιδιά της για το Χριστό, εργάζεται το ίδιο για το Θεό, όπως και ο ιεροκήρυκας στον άμβωνα. PG 150.3

Πολλοί λαχταρούν για κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο με το οποίο να επιτελέσουν μια θαυμάσια εργασία, χωρίς να βλέπουν τα καθήκοντα τα οποία βρίσκονται στο πλάι τους και των οποίων η εκτέλεση θα έκανε τη ζωή να ευωδιάζει. Αυτοί που σκέπτονται έτσι, ας αναλάβουν τα καθήκοντα που βρίσκονται στο άμεσο περι-βάλλον τους. Η επιτυχία δεν εξαρτάται τόσο από το ταλέντο, όσο από την ενεργητικότητα και τη θέληση. Δεν είναι η κατοχή θαυμαστών ταλέντων εκείνη που μας καθιστά ικανούς να προσφέρουμε ευπρόσδεκτη υπηρεσία, αλλά η ευσυνείδητη εκτέλεση των καθημερινών καθηκόντων, το ικανοποιημένο πνεύμα, το ανεπηρέαστο ειλικρινές ενδιαφέρον για το καλό των άλλων. Στην πιο ταπεινή κατοικία μπορεί να βρεθεί η πραγματική υπεροχή. Οι πιο κοινές ασχολίες, όταν εκτελούνται με πιστότητα, είναι όμορφες στα μάτια του Θεού. PG 150.4

Ενώ ο Ηλίας περνούσε από το χωράφι όπου όργωνε ο Ελισσαιέ, θεϊκά καθοδηγούμενος στην αναζήτηση ενός διαδόχου, έριξε στους ώμους του νέου το μανδύα της καθιέρωσης. Στον καιρό της πείνας η οικογένεια του Σαφάτ γνώριζε καλά το έργο και την αποστολή του Ηλία, και τώρα το Πνεύμα του Θεού μίλησε στην καρδιά του Ελισσαιέ για τη σημασία της πράξης αυτής του προφήτη. Για αυτόν ήταν το σημάδι ότι είχε κληθεί από το Θεό να διαδεχθεί τον Ηλία. PG 151.1

“Ο δε αφήκε τους βόας, και έτρεξε κατόπιν του Ηλία, και είπεν, Ας ασπασθώ, παρακαλώ, τον πατέρα μου και την μητέρα μου, και τότε θέλω σε ακολουθήσει.” Η απάντηση του Ηλία ήταν: “Ύπαγε, επίστρεψον, διότι τί έκαμα εις σε; ” Αυτό δεν ήταν αποδιωχτικό, αλλά ήταν μια δοκιμασία της πίστης. Ο Ελισσαιέ έπρεπε να λογαριάσει το τίμημα, έπρεπε να αποφασίσει ο ίδιος να δεχθεί ή να απορρίψει την κλήση. Αν οι πόθοι του ήταν δεμένοι με το σπίτι του και τα προνόμια του σπιτιού του, ήταν ελεύθερος να μείνει εκεί. Ο Ελισσαιέ όμως κατάλαβε τη σημασία της κλήσης. Ήξερε ότι αυτή προερχόταν από το Θεό και δε δίστασε να υπακούσει. PG 151.2

Για κανένα πρόσκαιρο πλεονέκτημα δεν πρέπει να αποποιηθούμε την ευκαιρία να γίνουμε απεσταλμένοι του Κυρίου ή να θυσιάσουμε το προνόμιο να σχετισθούμε με τον υπηρέτη Του. “Έλαβε έν ζεύγος βοών, και έσφαξεν αυτούς, και έψησε το κρέας αυτών με τα εργαλεία των βοών, και έδωκεν εις τον λαόν, και έφαγον. Τότε σηκωθείς, υπήγε κατόπιν του Ηλία και υπηρέτει αυτόν.” (Α', Βασ. 19:20,21). Χωρίς να διστάσει, άφησε το σπίτι που αγαπούσε για να ακολουθήσει τον προφήτη στην αβέβαιη ζωή του. PG 151.3

Αν ο Ελισσαιέ είχε ρωτήσει τον Ηλία τι περίμενε από αυτόν, ποιο θα ήταν το έργο του, θα είχε πάρει την απάντηση: “Ο Θεός ξέρει. Θα σου το κάνει γνωστό. Αν παραμένεις με τον Κύριο, Αυτός θα απαντήσει στην κάθε σου ερώτηση. Μπορείς να έρθεις μαζί μου αν έχεις τη μαρτυρία ότι ο Θεός σε έχει καλέσει. Γνώριζέ το για τον εαυτό σου ότι πίσω μου στέκει ο Θεός και ότι αυτή που ακούς είναι η φωνή Του. Αν μπορείς να θεωρήσεις τα πάντα σκύβαλα για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού, τότε έλα.” PG 151.4

Παρόμοια με την κλήση που έλαβε ο Ελισσαιέ ήταν η απάντηση που έδωσε ο Χριστός στο νεαρό άρχοντα ο οποίος Του υπέβαλε την ερώτηση: “Τί καλόν να πράξω διά να έχω ζωήν αιώνιον;” Και ο Χριστός απάντησε: “Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου, και δος εις τους πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ. Και ελθέ, ακολούθει Μοι.” (Ματθ. 19:16-21). PG 152.1

Ο Ελισσαιέ δέχθηκε την κλήση για υπηρεσία χωρίς να ρίξει μια ματιά πίσω του στις τέρψεις και στις ανέσεις που εγκατέλειπε. Ο νεαρός άρχοντας όταν άκουσε τα λόγια του Σωτήρα, “ανεχώρησε λυπούμενος, διότι είχε κτήματα πολλά”. (Ματθ. 19:22). Δεν ήθελε να υποβληθεί στη θυσία. Η αγάπη του για τα υπάρχοντά του ήταν μεγαλύτερη από την αγάπη του για το Θεό. Με την άρνησή του να εγκαταλείψει όλα για το Χριστό, αποδείχθηκε ανάξιος για μια θέση στην υπηρεσία του Κυρίου. PG 152.2

Στον καθένα έρχεται η κλήση να θέσει τα πάντα στο βωμό της υπηρεσίας. Δεν καλούμαστε όλοι να υπηρετήσουμε όπως ο Ελισσαιέ υπηρέτησε, ούτε από όλους μας απαιτείται να πουλήσουμε όσα έχουμε. Αλλά ο Θεός ζητάει από μας να δώσουμε στην υπηρεσία Του την πρώτη θέση στη ζωή μας, να μην επιτρέπουμε να περνάει η ημέρα χωρίς να κάνουμε κάτι για την πρόοδο του έργου Του επάνω στη Γη. Δεν περιμένει από όλους το ίδιο είδος υπηρεσίας. Μπορεί κάποιος να κληθεί να υπηρετήσει σε μια ξένη χώρα. Από κάποιον άλλον μπορεί να ζητηθεί να βοηθήσει το έργο του Ευαγγελίου με τα μέσα που διαθέτει. Ο Θεός δέχεται την προσφορά του καθενός. Εκείνο που θεωρείται απαραίτητο, είναι η καθιέρωση της ζωής και όλων των συμφερόντων της. Όσοι κάνουν την αφιέρωση αυτή, θα ακούσουν την κλήση του Ουρανού και θα υπακούσουν σε αυτή. PG 152.3

Στον κάθε συμμέτοχο της χάρης Του ο Κύριος καθορίζει ένα έργο για τους άλλους. Ατομικά πρέπει να σταθούμε στο μέρος μας και να πούμε: “Ιδού εγώ, απόστειλόν με.” Είτε κήρυκας του θείου λόγου είναι κανείς, είτε γιατρός, είτε έμπορος ή αγρότης, επαγγελματίας ή μηχανικός, την ευθύνη τη φέρνει ο ίδιος. Έχει το καθήκον να παρουσιάσει στους άλλους το ευαγγέλιο της σωτηρίας τους. Με οποιαδήποτε επιχείρηση καταγίνεται, πρέπει να αποβλέπει σε αυτόν το σκοπό. PG 152.4

Αρχικά δεν απαιτήθηκε κανένα σπουδαίο έργο από τον Ελισσαιέ. Η εργασία του ήταν ασήμαντα μικροκαθήκοντα. Αναφέρεται ότι έχυνε νερό στα χέρια του Ηλία, του κυρίου του. Ήταν πρόθυμος να κάνει οτιδήποτε απαιτούσε ο Θεός. Σε κάθε βήμα του διδασκόταν μαθήματα ταπεινοφροσύνης και υπηρεσίας. Ως προσωπικός θεράποντος του προφήτη, εξακολουθούσε να παραμένει πιστός στα μικροπράγματα, ενώ με καθημερινά ενισχυμένη πρόθεση αφιέρωνε τον εαυτό του στην από το Θεό ταγμένη αποστολή του. PG 152.5

Η ζωή του Ελισσαιέ μετά την ένωσημε τον Ηλία, δεν ήταν απαλλαγμένη από πειρασμούς. Δοκιμασίες είχε άφθονες. Σε κάθε όμως έκτακτη περίσταση στηριζόταν στο Θεό. Πειραζόταν από τη σκέψη του σπιτιού που είχε αφήσει πίσω του, αλλά δεν έδινε προσοχή σε αυτόν τον πειρασμό. Αφού είχε βάλει πια το χέρι του στο αλέτρι, ήταν αποφασισμένος να μη γυρίσει πίσω, ενώ οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες τον απέδειξαν σταθερό στο εμπιστευμένο έργο του. PG 153.1

Η υπηρεσία του Θεού περιλαμβάνει πολύ περισσότερα πράγματα από το κήρυγμα του λόγου. Σημαίνει την εκπαίδευση των νέων, αποσπώντας τους από τα συνηθισμένα τους καθήκοντα και αναθέτοντας σε αυτούς ευθύνες για το έργο του Θεού. Για αυτό ακριβώςο Ηλίας εκπαίδευσε τον Ελισσαιέ,. Στην αρχή επιφορτίζονται με μικρές ευθύνες καιγίνονται μεγαλύτερες στη συνέχεια καθώς αποκτούν δύναμη και πείρα. Στο κήρυγμα του λόγου υπάρχουν άνδρες πίστης και προσευχής, άνδρες που μπορούν να πουν: “Εκείνο το οποίον ήτο απαρχής, το οποίον ηκούσαμεν, το οποίον είδομεν με τους οφθαλμούς ημών, το οποίον εθεωρήσαμεν, και αι χείρες ημών εψηλάφησαν, περί του Λόγου της ζωής . . . Εκείνο το οποίον είδομεν και ηκούσαμεν, απαγγέλομεν εις εσάς.” (ΑΊωάν. 1:1,3). Οι νέοι άπειροι εργάτες πρέπει έμπρακτα να εκπαιδεύονται στο πλευρό των πεπειραμένων αυτών δούλων του Θεού. Έτσι θα μάθουν να σηκώνουν βάρη. PG 153.2

Εκείνοι που αναλαμβάνουν την κατάρτιση των νεαρών εργατών, προσφέρουν αξιοθαύμαστη υπηρεσία. Αυτός ο ίδιος ο Κύριος συνεργάζεται με τις προσπάθειές τους. Όσο για τους νεαρούς εργάτες στους οποίους απευθύνεται ο λόγος της καθιέρωσης και οι οποίοι έχουν το προνόμιο να έρθουν σε στενή επαφή με πρόθυ-μους και θεοσεβείς εργάτες, οφείλουν να επωφεληθούν όσο το δυνατό περισσότερο από την ευκαιρία αυτή. Ο Θεός τους τίμησε εκλέγοντάς τους για την υπηρεσία Του και τοποθετώντας τους εκεί όπου θα μπορέσουν να γίνουν ακόμη πιο κατάλληλοι για αυτή, οφείλοντας να είναι ταπεινοί, πιστοί, υπάκουοι και πρόθυμοι για θυσία. Αν υποβληθούν στην πειθαρχία του Θεού εκτελώντας τις υποδείξεις Του, προτιμώντας για συμβούλους τους υπηρέτες Του, θα εξελιχθούν σε δίκαιους, έντιμους και σταθερούς άνδρες στους οποίους ο Θεός μπορεί να αναθέσει ευθύνες. PG 153.3

Καθώς κηρύσσεται το ευαγγέλιο με την αγνότητά του, άνδρες θα κληθούν από το άροτρο και από κοινές εμπορικές επιχειρήσεις οι οποίες απασχολούν σοβαρά το νου, και θα εκπαιδευθούν στο πλευρό πεπειραμένων ανθρώπων. Ενώ μαθαίνουν να εργάζονται αποδοτικά, θα κηρύξουν την αλήθεια με δύναμη. Με τις θαυμαστές ενέργειες της θεϊκής πρόνοιας τα βουνά των δυσκολιών θα μετακι-νηθούν και θα ριχθούν στη θάλασσα. Το άγγελμα που έχει τόσο μεγάλη σημασία για τους κατοίκους της Γης, θα ακουσθεί και θα κατανοηθεί. Οι άνθρωποι θα γνωρίσουν τι είναι αλήθεια. Προς τα εμπρός, κοιτώνταςσυνεχώς προς τα εμπρός, το έργο θα προχωρεί μέχρις ότου ολόκληρη η Γη θα έχει ειδοποιηθεί, και τότε θα έρθει το τέλος. PG 154.1

Αρκετά χρόνια μετά την κλήση του Ελισσαιέ, ο Ηλίας και ο Ελισσαιέ εργάσθηκαν μαζί, ο νεότερος άνδρας αποκτώντας καθημερινά μεγαλύτερη κατάρτιση για το έργο του. Ο Ηλίας υπήρξε το όργανο του Θεού για την ανατροπή γιγαντιαίων κακών. Η ειδωλολατρία η οποία, υποστηριζόμενη από τον Αχαάβ και την ειδωλολάτρισσα Ιεζάβελ, είχε αποπλανήσει το έθνος, οριστικά είχε αναχαιτισθεί. Οι προφήτες του Βάαλ είχαν σφαγεί. Ολόκληρος ο λαός του Ισραήλ είχε βαθιά συγκινηθεί και πολλοί επέστρεψαν στη λατρεία του Θεού. Σαν διάδοχος του Ηλία, ο Ελισσαιέ έπρεπε με προσεκτική, υπομονητική καθοδήγηση να προσπαθήσει να φέρει τον Ισραήλ στο σωστό δρόμο. Η ένωσή του με τον Ηλία,το μεγαλύτερο προφήτη από την εποχή του Μωυσή - τον προετοίμαζε για το έργο που σύντομα έμελλε να αναλάβει μόνος του. PG 154.2

Στα χρόνια αυτά της κοινής υπηρεσίας τους, ο Ηλίας είχε κληθεί από καιρό σε καιρό να αντιμετωπίσει με αυστηρή επίπληξη κάποιες σκανδαλώδεις κακίες. Όταν ο ασεβής Αχαάβ κατέλαβε με βία το αμπέλι του Ναβουθαί, η φωνή του Ηλία ήταν εκείνη που προείπε την καταστροφή του και τον αφανισμό ολόκληρης της οικογένειάς του. Και όταν ο Οχοζίας, μετά το θάνατο του πατέρα του Αχαάβ, στράφηκε από το ζώντα Θεό στο Βεελζεβούλ, το θεό της Ακκαρών, η φωνή του Ηλία ακούσθηκε για άλλη μια φορά σε έντονη διαμαρτυρία. PG 154.3

Τα σχολεία των προφητών που είχε ιδρύσει ο Σαμουήλ, είχαν αποσαθρωθεί στα χρόνια της αποστασίας του Ισραήλ. Ο Ηλίας επανίδρυσε τα σχολεία αυτά κάνοντας προσιτή για τους νέους την απόκτηση μιας εκπαίδευσης που θα τους οδηγούσε στο να τηρήσουν το νόμο και να τον καταστήσουν έντιμο. Τρία από τα σχολεία αυτά - ένα στα Γάλγαλα, ένα στη Βαιθήλ και ένα στην Ιεριχώ - αναφέρονται ονομαστικά. Λίγο πριν αρπαχθεί ο Ηλίας στον ουρανό, αυτός και ο Ελισσαιέ επισκέφθηκαν τα εκπαιδευτικά αυτά κέντρα. Τα μαθήματα που ο προφήτης του Θεού τους είχε δώσει σε επίσημες επισκέψεις, τώρα τα επαναλάμβανε. Τους έκανε ιδιαίτερη νουθεσία σε σχέση με το μεγάλο τους προνόμιο, της αφοσίωσης που όφειλαν δηλαδήνα διατηρήσουν με το Θεό του ουρανού. Χάραξε επίσης στη διάνοιά τους τη σπουδαιότητα να αφήσουν την απλότητα να χαρακτηρίζει κάθε πτυχή της μόρφωσής τους. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαν να γίνουν σύμμορφοι του ουρανού και να προχωρούν εργαζόμενοι σύμφωνα με τις μεθόδους του Κυρίου. PG 154.4

Η καρδιά του Ηλία ήταν όλο χαρά βλέποντας όσα είχαν επιτελεσθεί μέσα σε αυτά τα σχολεία. Το έργο της μεταρρύθμισης δεν ήταν ολοκληρωμένο, παντού όμως στο βασίλειο μπορούσε κανείς να διακρίνει την επαλήθευση του λόγου του Κυρίου: “Αφήκα εις τον Ισραήλ επτά χιλιάδας, πάντα τα γόνατα όσα δεν έκλιναν εις τον Βάαλ.” (Α ', Βασ. 19:18) PG 155.1

Ενώ ο Ελισσαιέ συνόδευε τον προφήτη στις υπηρεσιακές περιοδείες του από σχολείο σε σχολείο, η πίστη και η αποφασιστικότητά του δοκιμάσθηκαν άλλη μια φορά. Στα Γάλγαλα, και πάλι στη Βαιθήλ και στην Ιεριχώ, ο προφήτης τού ζήτησε να γυρίσει πίσω, λέγοντας: “Κάθου ενταύθα, παρακαλώ, διότι ο Κύριος με απέστειλεν έως Βαιθήλ.” Στην παλιά όμως εργασία του ο Ελισσαιέ σέρνοντας το αλέτρι είχε μάθει να μην αποτυχαίνει ούτε να αποθαρρύνεται. Αυτή τη φορά είχε βάλει το χέρι του στο αλέτρι, σε ένα διαφορετικό είδος καθήκοντος, μη θέλοντας να παρεκκλίνει από το σκοπό του. Δεν ήθελε να αποχωρισθεί από τον κύριό του, όσο ακόμη υπήρχε η ευκαιρία να γίνει καταλληλότερος για υπηρεσία. Ο Ηλίας δεν ήξερε ότι το γεγονός της ανάληψής του στον ουρανό είχε αποκαλυφθεί στους μαθητές του στα σχολεία των προφητών, και ιδιαίτερα στον Ελισσαιέ. Έτσι λοιπόν, ο δόκιμος υπηρέτης του ανθρώπου του Θεού έμενε πολύ κοντά του. Κάθε φορά που του γινόταν η πρόταση να γυρίσει πίσω, η απάντησή του ήταν: “Ζη Κύριος, και ζη η ψυχή σου, δεν θέλω σε αφήσει.” PG 155.2

“Και υπήγαν αμφότεροι . . . Εκείνοι οι δύο εστάθησαν επί τον Ιορδάνην. Και έλαβεν ο Ηλίας την μηλωτήν αυτού, και εδίπλωσεν αυτήν, και εκτύπησε τα ύδατα, και διηρέθησαν ένθεν και ένθεν, και διέβησαν αμφότεροι διά ξηράς. Και ότε διέβησαν, είπεν ο Ηλίας προς τον Ελισσαιέ, Ζήτησον τί να σοι κάμω, πριν αναληφθώ από σου.” PG 155.3

Ο Ελισσαιέ δε ζήτησε κοσμικές τιμές, ούτε καμιά υψηλή θέση μεταξύ των μεγάλων της γης. Εκείνο που πραγματικά λαχταρούσε, ήταν μεγάλη δόση του Πνεύματος που ο Θεός είχε τόσο γενναιόδωρα χαρίσει σε αυτόν ο οποίος επρόκειτο να τιμηθεί με την ανάληψη. Ήξερε ότι τίποτε άλλο εκτός από το Πνεύμα του Θεού που ήταν επάνω στον Ηλία μπορούσε να τον καταστήσει κατάλληλο να καταλάβει τη θέση εκείνη στον Ισραήλ, στην οποία ο Θεός τον είχε καλέσει, και για αυτό ζήτησε: PG 155.4

“Διπλασία μερίς του Πνεύματός σου ας ήναι, παρακαλώ επ’εμέ.” PG 156.1

Απαντώντας στο αίτημα αυτό ο Ηλίας είπε: PG 156.2

“Σκληρόν πράγμα εζήτησας. Πλην εάν με ίδης αναλαμβανόμενον από σου, θέλει γείνει εις σε ούτως, ει δε μη, δεν θέλει γείνει.” PG 156.3

“Και ενώ αυτοί περιεπάτουν έτι λαλούντες, Ιδού, άμαξα πυράς, και ίπποι πυρός, και διεχώρισαν αυτούς αμφοτέρους. Και ανέβη ο Ηλίας με ανεμοστρόβιλον εις τον ουρανόν.” (Β ', Βασ. 2:1-11). PG 156.4

Ο Ηλίας ήταν ο τύπος των αγίων οι οποίοι θα είναι ζώντες επάνω στη Γη τον καιρό της δευτέρας παρουσίας του Χριστού και οι οποίοι θα μεταμορφωθούν “εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι”, χωρίς να γευθούν το θάνατο. (Α ', Κορ. 15:51,52). Με την ιδιότητα του αντιπροσώπου εκείνων οι οποίοι θα αναληφθούν σαν και αυτόν, ο Ηλίας είχε το δικαίωμα προς το τέλος της επίγειας διακονίας του Χριστού να σταθεί με το Μωυσή στο πλευρό του Σωτήρα στο ‘Ορος της Μεταμόρφωσης. PG 156.5

Σε αυτούς τους δύο δοξασμένους οι απόστολοι διέκριναν σε μικρογραφία μια αναπαράσταση της βασιλείας των λυτρωμένων. Αντίκρισαν τον Ιησού ντυμένο με το φως του ουρανού. ‘Ακόυσαν τη “φωνή εκ της νεφέλης” να Τον αναγνωρίζει ως Υιόν του Θεού (Λουκά 9:35). Είδαν το Μωυσή που αντιπροσώπευε εκείνους οι οποίοι θα αναστηθούν από τους νεκρούς στη Δευτέρα Παρουσία, ενώ είδαν επίσης τον Ηλία που αντιπροσώπευε εκείνους οι οποίοι στο τέλος της ιστορίας του κόσμου θα μεταλλαχθούν από θνητοί σε αθάνατους και θα αναληφθούν στον ουρανό χωρίς να γευθούν θάνατο. PG 156.6

Στην έρημο, ολομόναχος και αποθαρρυμένος, ο Ηλίας είχε πει ότι είχε βαριεστήσει τη ζωή και είχε αποζητήσει το θάνατο. Ο Κύριος όμως μέσα στην ευσπλαχνία Του δεν έκανε αυτό που ζήτησε ο προφήτης. Υπήρχε μεγάλο έργο ακόμη που έπρεπε αυτός να κάνει, και όταν το έργο αυτό τελείωσε, ο Ηλίας δεν αφέθηκε να χαθεί μέσα στην αποθάρρυνση και στη μοναξιά. Δε θα κατέβαινε στον τάφο, αλλά θα ανέβαινε με τους αγγέλους του Θεού στην παρουσία της δόξας Του. PG 156.7

“Ο δε Ελισσαιέ έβλεπε, και εβόα, Πάτερ μου, πάτερ μου, άμαξα του Ισραήλ, και ιππικόν αυτού! Και δεν είδεν αυτόν πλέον, και επίασε τα ιμάτια αυτού, και διέσχισεν αυτά εις δύο τμήματα. Και σηκώσας την μηλωτήν του Ηλία, ήτις επέπεσεν επάνωθεν εκείνου, επέστρεφε, και εστάθη επί το χείλος του Ιορδάνου. Και λαβών την μηλωτήν του Ηλία, ήτις έπεσεν επάνωθεν εκείνου, εκτύπησε τα ύδατα, και είπε, Πού είναι Κύριος ο Θεός του Ηλία; Και ως εκτύπησε και αυτός τα ύδατα, διηρέθησαν ένθεν και ένθεν, και διέβη ο Ελισσαιέ. Και ιδόντες αυτόν οι υιοί των προφητών, οι εν Ιεριχώ εκ του απέναντι, είπον, Το πνεύμα του Ηλία επανεπαύθη επί τον Ελισσαιέ. Και ήλθον εις συνάντησιν αυτού, και προσεκύνησαν αυτόν έως εδάφους.” (Β ', Βασ. 2:12-15). ‘Όταν ο Κύριος με την πρόνοιά Του θεωρεί καλό να αποσύρει από το έργο του εκείνους στους οποίους είχε δώσει σοφία, βοηθάει και ενισχύει τους διαδόχους τους, με την προϋπόθεσηότι αυτοί προσβλέπουν σε Εκείνον για βοήθεια και βαδίζουν στο δρόμο Του. Μπορεί να γίνουν σοφότεροι ακόμη από τους προκατόχους τους επειδή μπορούν να επωφεληθούν από την πείρα τους και να διδαχθούν τη σοφία από τα λάθη τους. PG 157.1

Από τότε ο Ελισσαιέ κατέλαβε τη θέση του Ηλία. Αυτός που είχε δειχθεί στα ελάχιστα πιστός, επρόκειτο να δειχθεί πιστός και στα πολλά. PG 157.2