Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 16—Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΟΥ ΑΧΑΑΒ

(Βασίζεται στο βιβλίο Α ', Βασιλέων, κεφ. 21:, και Β ', Βασιλέων, κεφ. 1:) PG 139.1

Η κακή επιρροή που απαρχής η Ιεζάβελ άσκησε επάνω στον Αχαάβ, συνεχίσθηκε μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του και καρποφόρησε με επαίσχυντες και βίαιες πράξεις σε βαθμό που σπάνια παρόμοιες έχουν καταχωρηθεί στην Ιερή Ιστορία. “Ουδείς τωόντι δεν εστάθη όμοιος του Αχαάβ, όστις επώλησεν εαυτόν εις το να πράττη πονηρά ενώπιον του Κυρίου, όπως εκίνει αυτόν Ιεζάβελ η γυνή αυτού.” PG 139.2

Με μια εκ γενετής κλίση προς την πλεονεξία, παρακινούμενος από την Ιεζάβελ και ενθαρρυμένος προς το κακό, ο Αχαάβ είχε ακολουθήσει ότι του υπαγόρευε η αμαρτωλή καρδιά του, εωσότου τον κυριάρχησε ολότελα το πνεύμα της φιλαυτίας. Τα πράγματα που επιθυμούσε, νόμιζε ότι του ανήκαν δικαιωματικά. PG 139.3

Αυτό το κατεξοχήν κληρονομικό χαρακτηριστικό, το οποίο είχε τέτοιες καταστρεπτικές συνέπειες στην τύχη του βασιλείου για αυτούς που τον διαδέχθηκαν, παρουσιάζεται με ένα γεγονός που έλαβεχώραόταν ο Ηλίας ήταν ακόμη προφήτης του Ισραήλ. Δίπλα στο βασιλικό παλάτι ήταν ένα αμπέλι που ανήκε στο Ναβουθαί, έναν Ισραηλίτη. Ο Αχαάβ έβαλε στο μυαλότου να κάνειδικότου αυτό το αμπέλι, και πρότεινε να το αγοράσει ή να το ανταλλάξει με ένα άλλο αγροτεμάχιο. Είπε στο Ναβουθαί: “Δος μοι τον αμπελώνα σου, Ναβουθαί, διά να έχω αυτόν κήπον λαχάνων, επειδή είναι πλησίον του οίκου μου. Και θέλω σοι δώσει αντ’αυτού αμπελώνα καλήτερον παρ’αυτόν, ή, αν ήναι αρεστόν εις σε, θέλω σοι δώσει το αντίτιμον αυτού εις αργύριον. ” PG 139.4

Για το Ναβουθαί το αμπέλι αυτό είχε μεγάλη σημασία γιατί προερχόταν από τους προγόνους του και αρνήθηκε να το αποχωρισθεί. Αττοκρίθηκε στον Αχαάβ: “Μη γένοιτο εις εμέ παρά Θεού να δώσω την κληρονομιάν των πατέρων μου εις σε.” Σύμφωνα με το λευιτικό κώδικα, κανένα τμήμα της γης δεν μπορούσε να μεταβιβασθεί μόνιμα είτε με πώληση είτε με αντιπαροχή, επειδή “έκαστος των υιών Ισραήλ” όφειλε να μείνει “προσκολλημένος εις την κληρονομιάν της φυλής των πατέρων αυτού.” (Αρ. 36:7). PG 139.5

Η άρνηση του Ναβουθαί έκανε το φίλαυτο μονάρχη να αρρωστήσει. “Ήλθεν ο Αχαάβ εις τον οίκον αυτού σκυθρωπός και δυσαρεστημένος διά τον λόγον τον οποίον ελάλησε προς αυτόν ο Ναβουθαί ο Ιεζραηλίτης ... και επλαγίασεν επί της κλίνης αυτού και απέστρεψε το πρόσωπον αυτού και δεν έφαγεν άρτον.” PG 140.1

Όταν σε λίγο η Ιεζάβελ πληροφορήθηκε τα καθέκαστα, αγανακτισμένη με την ιδέα ότι κάποιος είχε την τόλμη να αρνηθεί την αίτηση του βασιλιά, διαβεβαίωσε τον Αχαάβ ότι δεν ήταν ανάγκη να θλίβεται περισσότερο. Του είπε: “Συ τώρα βασιλεύεις επί τον Ισραήλ; σηκώθητι, φάγε άρτον, και ας ήναι εύθυμος η καρδία σου. Εγώ θέλω σοι δώσει τον αμπελώνα του Ναβουθαί του Ιεζραηλίτου.” PG 140.2

Ο Αχαάβ δε νοιαζόταν με ποιον τρόπο η γυναίκα του θα εκπλήρωνε τον επιδιωκόμενο σκοπό, και η Ιεζάβελ ανέλαβε αμέσως την εκτέλεση του αμαρτωλού σχεδίου της. Έγραψε επιστολές εξ ονόματος του βασιλιά, τις σφράγισε με τη σφραγίδα του και τις έστειλε στους πρεσβυτέρους και στους άρχοντες της πόλης όπου κατοικούσε ο Ναβουθαί λέγοντας: “Κηρύξατε νηστείαν και καθίσατε τον Ναβουθαί επί κεφαλής του λαού, και παρακαθίσατε δύο άνδρας κακούς αντικρύ αυτού, και ας μαρτυρήσωσιν κατ’αυτού λέγοντες, Συ εβλασφήμησας τον Θεόν και τον βασιλέα. Και εκβάλετε αυτόν και λιθοβολήσατε αυτόν και ας αποθάνη.” PG 140.3

Η προσταγή εκτελέσθηκε. “Και έκαμον οι άνδρες της πόλεως αυτού, οι πρεσβύτεροι και οι άρχοντες . . . καθώς εμήνυσε προς αυτούς η Ιεζάβελ κατά το γεγραμμένον εν ταις επιστολαίς τας οποίας έστειλε προς αυτούς.” Τότε η Ιεζάβελ πήγε στο βασιλιά και του είπε να σηκωθεί και να πάει να πάρει το αμπέλι. Και ο Αχαάβ αδιάφορος για τις συνέπειες, ακολούθησε τυφλά τη συμβουλή της και κατέβηκε για να κάνει κατοχή την περιουσία που εποφθαλμιούσε. PG 140.4

Ο βασιλιάς όμως δεν αφέθηκε ανενόχλητος για να χαρεί αυτό που είχε αποκτήσει με δόλο και αιματοχυσία. PG 140.5

“Ήλθεν ο λόγος προς Ηλίαν τον Θεσβίτην, λέγων, Σηκώθητι, κατάβα εις συνάντησιν του Αχαάβ, βασιλέως του Ισραήλ όστις κατοικεί εν Σαμαρεία. Ιδού, εν τω αμπελώνι Ναβουθαί είναι όπου κατέβη διά να κληρονομήση αυτόν. Και θέλεις λαλήσει προς αυτόν λέγων, Ούτω λέγει Κύριος, Εφόνευσας και έτι εκληρονόμηοας; ” PG 140.6

Επιπλέον ο Θεός νουθέτησε τον Ηλία να προφέρει μια φοβερή τιμωρία κατά του Αχαάβ. PG 141.1

Ο προφήτης έσπευσε να εκτελέσει τη θεϊκή προσταγή. Ο ένοχος ηγέτης, όταν συνάντησε τον αυστηρό μηνυτή του Κυρίου πρόσωπο προς πρόσωπο μέσα στο αμπέλι, εξέφρασε τον ξαφνικό φόβο του με τα λόγια: “Με εύρηκας, εχθρέ μου;” PG 141.2

Χωρίς να διστάσει, ο αγγελιοφόρος του Κυρίου απάντησε: “Σε εύρηκα, διότι επώλησας σεαυτόν εις το να πράττης το πονηρόν ενώπιον του Κυρίου. Ιδού, λέγει Κύριος, Εγώ θέλω φέρει κακόν επί σε και θέλω σαρώσει κατόπιν σου.” Δε θα υπήρχεκανέναέλεος. Ο οίκος του Αχαάβ θα καταστρεφόταν ολοσχερώς σαν “τον οίκον του Ιεροβοάμ υιού του Ναβάτ και τον οίκον του Βαασά υιού του Αχιά”, δήλωσε μέσω του δούλου Του ο Θεός “διά τον παροργισμόν τον οποίον Με παρόργισας, και έκαμες τον Ισραήλ να αμαρτήση”. PG 141.3

Και για την Ιεζάβελ ο Θεός ανήγγειλε: “Οι κύνες θέλουσι κατάφάγει την Ιεζάβελ πλησίον του περιτειχίσματος της Ιεζραέλ. Όστις εκ του Αχαάβ αποθάνη εν τη πόλει, οι κύνες θέλουσι καταφάγει αυτόν. Και όστις αποθάνη εν τω αγρώ, τα πετεινά του ουρανού θέλουσι καταφάγει αυτόν.” PG 141.4

Όταν ο βασιλιάς άκουσε την τρομερή αυτή αγγελία, “διέρρηξε τα ιμάτια αυτού και έβαλε σάκκον επί την σάρκα αυτού και ενήστευσε, και εκοίτετο περιτετυλιγμένος σάκκον και εβάδιζε κεκυφώς”. PG 141.5

“Ήλθε δε ο λόγος προς Ηλίαν τον Θεσβίτην, λέγων, Είδες πώς εταπεινώθη ο Αχαάβ ενώπιον Μου; επειδή εταπεινώθη ενώπιον Μου, δεν θέλω φέρει το κακόν εν ταις ημέραις αυτού, εν ταις ημέραις του υιού αυτού θέλω φέρει το κακόν επί τον οίκον αυτού.” PG 141.6

Τρία χρόνια αργότερα ο βασιλιάς Αχαάβ βρήκε το θάνατό του από τους Συρίους. Ο διάδοχός του Οχοζίας “έπραξε πονηρά ενώπιον του Κυρίου, και περιεπάτησεν εις την οδόν του πατρός αυτού και εις την οδόν της μητρός αυτού και εις την οδόν Ιεροβοάμ υιού του Ναβάτ.” “Ελάτρευσε τον Βάαλ και προσεκύνησεν αυτόν, και παρώργισε Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ”, όπως είχε κάνει ο πατέρας του ο Αχαάβ (Α ', Βασ. 22:52.53). Οι τιμωρίες όμως ακολούθησαν κατά πόδας τις αμαρτίες του απειθάρχητου βασιλιά. Ένας καταστρεπτικός πόλεμος εναντίον του Μωάβ, ακολουθούμενος από ένα δυστύχημα που του στοίχισε τη ζωή, επικύρωσαν την εναντίον του οργή του Θεού. PG 141.7

Πέφτοντας “διά του δρυφράκτου του υπερώου αυτού” ο Οχοζίας βαριά τραυματισμένος και φοβούμενος ποιο θα ήταν το επακόλουθο, έστειλε μερικούς υπηρέτες να ρωτήσουν τον Βέελζεβούλ, το θεό της Ακκαρών, αν θα ξεπερνούσε την αρρώστια ή όχι. Ο θεός της Ακκαρών υποτίθεται ότι έδινε πληροφορίες με τα μέντιουμ των ιερέων του για ό,τι επρόκειτο να συμβεί στο μέλλον. Μεγάλα πλήθη πήγαιναν να τον συμβουλευθούν. Αλλά οι προρρήσεις που γίνονταν εκεί και οι πληροφορίες πού δίνονταν, προέρχονταν από τον άρχοντα του σκότους. PG 142.1

Οι υπηρέτες του Οχοζία συνάντησαν έναν άνθρωπο του Θεού ο οποίος τους υπέδειξε να επιστρέφουν στο βασιλιά με το μήνυμα: “Επειδή δεν είναι Θεός εν τω Ισραήλ, διά τούτο υπάγετε να ερωτήσητε τον Βέελζεβούλ, τον θεόν της Ακκαρών; Τώρα λοιπόν ούτω λέγει Κύριος, Δεν θέλεις καταβή από της κλίνης σου εις την οποίαν ανέβης, αλλ’εξάπαντος θέλεις αποθάνει.” Αφού έδωσε το μήνυμά του, ο προφήτης απομακρύνθηκε. PG 142.2

Οι έκπληκτοι υπηρέτες επέστρεψαν βιαστικοί στο βασιλιά και του επανέλαβαν τα λόγια του ανθρώπου του Θεού. Ο βασιλιάς τους ρώτησε: “Οποία ήτο η μορφή του ανθρώπου;” Εκείνοι του απάντησαν: “Άνθρωπος δασύτριχος και περιεζωσμένος την οσφύν αυτού με ζώνην δερματίνην.” “Ηλίας ο Θεσβίτης είναι”, φώναξε ο Οχοζίας. Ήξερε ότι αν ο ξένος που συνάντησαν οι απεσταλμένοι του ήταν πράγματι ο Ηλίας, τότε η καταστροφή που προιώνιζαν τα λόγια του, θα επαληθευόταν οπωσδήποτε. Αγωνιώντας να αποτρέψει, αν γινόταν, την απειλούμενη καταδίκη, αποφάσισε να στείλει να φέρει τον προφήτη. PG 142.3

Δύο φορές ο Οχοζίας έστειλε μια ομάδα στρατιωτών για να φοβίσουν τον προφήτη, και τις δύο φορές η οργή του Θεού έπεσε επάνω τους τιμωρώντας τους. Η τρίτη ομάδα στρατιωτών ταπεινώθηκε μπροστά στο Θεό και ο αρχηγός τους πλησιάζοντας στον απεσταλμένο του Κυρίου “εγονάτισεν έμπροσθεν του Ηλία και παρεκάλεσεν αυτόν και είπε προς αυτόν, Άνθρωπε του Θεού, ας σταθή. δέομαι, αξιοτίμητος εις τους οφθαλμούς σου η ζωή μου και η ζωή των δούλων σου τούτων των πεντήκοντα.” PG 142.4

“Είπεν ο άγγελος του Κυρίου προς τον Ηλίαν, κατάβα μετ’ αυτού, μη φοβηθής απ’αυτού. Και εσηκώθη και κατέβη μετ’αυτού προς τον βασιλέα. Και είπε προς αυτόν, Ούτω λέγει Κύριος, Επειδή απέστειλας μηνυτάς να ερωτήσωσι τον Βέελζεβούλ, τον θεόν της Ακκαρών, ως εάν δεν ήτο Θεός εν τω Ισραήλ διά να ζητήσης τον λόγον Αυτού, διά τούτο δεν θέλεις καταβή από της κλίνης εις την οποίαν ανέβης, αλλ’εξάπαντος θέλεις αποθάνει.” PG 142.5

Όταν βασίλευε ο πατέρας του, ο Οχοζίας είχε παρατηρήσει τα θαυμάσια έργα του Υψίστου. Είδε τις φοβερές αποδείξεις που ο Θεός είχε δώσει στον αποστάτη λαό του Ισραήλ για το πώς θεωρεί εκείνους οι οποίοι παραμερίζουν τις ισχύουσες αξιώσεις του νόμου Του. Ο Οχοζίας ενήργησε σαν οι τρομερές εκείνες πραγματικότητες να ήταν παραμύθια. Αντί να ταπεινώσει την καρδιά του ενώπιον του Κυρίου, ακολούθησε το Βάαλ και τελευταία είχε τολμήσει να κάνει και τη θρασύτερη εκείνη πράξη της ασέβειάς του. Επαναστατημένος και αμετανόητος, ο Οχοζίας πέθανε “κατά τον λόγον του Κυρίου, τον οποίον ελάλησεν ο Ηλίας.” PG 143.1

Η ιστορία του βασιλιά Οχοζία για την αμαρτία του και την τιμωρία της περιέχει μια προειδοποίηση που κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει χωρίς να υποστεί τις συνέπειες. Μπορεί σήμερα οι άνθρωποι να μη σέβονται τα είδωλα, αλλά χιλιάδες προσκυνούν στα τεμένη το Σατανά το ίδιο αληθινά όπως έγινε με το βασιλιά του Ισραήλ. Το πνεύμα της ειδωλολατρίας είναι διαδεδομένο στο σύγχρονο κόσμο, παρόλο ότι κάτω από την επίδραση της επιστήμης και της μόρφωσης, έχει πάρει πιο εξευγενισμένη και ελκυστική μορφή από ότι τον καιρό που ο Οχοζίας αναζήτησε το θεό της Ακκαρών. Η κάθε μέρα προσθέτει τη θλιβερή μαρτυρία της ότι η πίστη στο βέβαιο λόγο της προφητείας εξασθενεί και ότι αντί αυτής ή δεισιδαιμονία και η σατανική μαγεία αιχμαλωτίζουν τη διάνοια πολλών. PG 143.2

Σήμερα τα μυστήρια της ειδωλολατρίας έχουν αντικατασταθεί από τους μυστικούς συλλόγους και τις πνευματιστικές συγκεντρώσεις, από τα σκοτεινά δυσνόητα και τα θαύματα των πνευματιστικών μέντιουμ. Οι αποκαλύψεις των μέντιουμ αυτών γίνονται πρόθυμα αποδεκτές από χιλιάδες ανθρώπους που αρνούνται να δεχθούν το φως το προερχόμενο από το λόγο του Θεού ή από το Πνεύμα Του. Αυτοί που πιστεύουν στον πνευματισμό, μπορεί να εκφράζονται περιπαιχτικά για τους μάγους του παλιού καιρού, αλλά ο μεγάλος (διαβολικός) απατεώνας γελάει θριαμβευτικά όταν αυτοί παραδίδονται στα -κάτω από διαφορετική μορφήτεχνάσματά του. PG 143.3

Είναι πολλοί που ενώ οπισθοχωρούν με αποτροπιασμό στη σκέψη τους να συμβουλευθούν πνευματιστικούς μεσάζοντες (μέντιουμ), έλκονται όμως από πιο ευχάριστες φάσεις του πνευματισμού. ‘Άλλοι παρασύρονται από τις διδαχές της Χριστιανικής Επι- στήμης, από το μυστικιομό της Θεοσοφίας και από διάφορα θρησκεύματα της Ανατολής. PG 143.4

Οι οπαδοί όλων σχεδόν των μορφών του πνευματισμού ισχυρίζονται ότι έχουν τη δύναμη να θεραπεύουν. Αποδίδουν τη δύναμη αυτή στον ηλεκτρισμό, στο μαγνητισμό, στα ονομαζόμενα “συμπαθητικά θεραπευτικά μέσα” ή σε λανθάνουσες δυνάμεις μέσα στο μυαλό του ανθρώπου. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ακόμη και στη χριστιανική αυτή εποχή πηγαίνουν σε αυτούς τους θεραπευτές αντί να εμπιστεύονται στο ζώντα Θεό και στην επιδεξιότητα καλώς καταρτισμένων γιατρών. Παραστέκοντας στο κρεβάτι του άρρωστου παιδιού της, η μητέρα φωνάζει: “Δεν αντέχω άλλο. Δεν υπάρχει γιατρός ικανός να αποκαταστήσει την υγεία του παιδιού μου;” Την πληροφορούν για τις θαυμαστές γιατρειές που έκανε κάποιος μάντης ή θεραπευτής μαγνητισμού, και αυτή εμπιστεύεται το πλάσμα της στη φροντίδα του, τοποθετώντας το τόσο πραγματικά στα χέρια του Σατανά σαν να τον είχε να στέκεται δίπλα της. Σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις η μελλοντική ζωή του παιδιού κατευθύνεται από μια σατανική δύναμη που φαίνεται αδιάσπαστη. PG 144.1

Ο Θεός είχε λόγους για να δυσαρεστηθεί με την ασέβεια του Οχοζία. Τι δεν είχε κάνει για να κερδίσει τις καρδιές του λαού Ισραήλ και να τους εμπνεύσει την εμπιστοσύνη σε Αυτόν! Ολόκληρους αιώνες είχε δώσει στο λαό Του αποδείξεις απαράμιλλης καλοσύνης και αγάπης. Από την αρχή είχε δείξει ότι “η τρυφή” Του “ήτο μετά των υιών των ανθρώπων.” (Παρ. 8:31). Εκείνος ήταν η “βοήθεια ετοιματάτη” σε όλους όσοι Τον εκζητούσαν ειλικρινά. PG 144.2

Τώρα όμως ο βασιλιάς του Ισραήλ, στρεφόμενος από το Θεό για να ζητήσει βοήθεια από το χειρότερο εχθρό του λαού του, διακήρυττε στους ειδωλολάτρες ότι είχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα είδωλά τους παρά στο Θεό του ουρανού. Με τον ίδιο τρόπο άνδρες και γυναίκες Τον προσβάλλουν όταν στρέφονται από την Πηγή της δύναμης και της σοφίας στην βοήθεια ή συμβουλή από τις δυνάμεις του σκότους. Αν η οργή του Θεού εξήφθηκε από την πράξη του Οχοζία, πώς βλέπει ο Θεός εκείνους που, ενώ έχουν στη διάθεσή τους μεγαλύτερο φως, προτιμούν να ακολουθούν την ίδια πορεία; PG 144.3

Αυτοί που παραχωρούν τον εαυτό τους στα γητέματα του Σατανά, μπορεί να κομπάζουν για τη μεγάλη ωφέλεια που απέκτησαν. Δείχνει όμως αυτό ότι η πορεία τους είναι συνετή και ασφαλής; Τι και αν η ζωή μπορεί να παραταθεί: Τι και αν πρόσκαιρα κέρδη μπορούν να εξασφαλισθούν; Αξίζει στο τέλος να έχουν αγνοήσει το θέλημα του Θεού; Όλα αυτά τα φαινομενικά κέρ- δη τελικά θα αποδειχθούν μια ανεπανόρθωτη ζημιά. Δεν είναι δυνατό να παραβιάσουμε ατιμωρητί ένα φράγμα που ο Θεός έχει ορθώσει, προκειμένου να διαφυλάξει το λαό Του από τη δύναμη του Σατανά. PG 144.4

Επειδή ο Οχοζίας δεν είχε γιο, στο θρόνο τον διαδέχθηκε ο αδελφός του ο Ιωράμ, ο οποίος βασίλεψε στις δέκα φυλές δώδεκα χρόνια. Σε όλα αυτά τα χρόνια η μητέρα του η Ιεζάβελ βρισκόταν ακόμη στη ζωή, εξακολουθώντας να ασκεί την κακή επιρροή της στις υποθέσεις του κράτους. Οι ειδωλολατρικές συνήθειες εφαρμόζονταν ακόμη από πολλούς μεταξύ του λαού, και ο ίδιος ο Ιωράμ “έπραξε πονηρά ενώπιον του Κυρίου, ουχί όμως καθώς ο πατήρ αυτού και η μήτηρ αυτού. Διότι εσήκωσε το άγαλμα του Βάαλ, το οποίον είχε κάμει ο πατήρ αυτού. Πλην ήτο προσκεκολλημένος εις τας αμαρτίας του Ιεροβοάμ υιού του Ναβάτ, όστις έκαμε τον Ισραήλ να αμαρτήση. Δεν απεμακρύνθη απ’αυτών.” (Βασ. 3:2,3). PG 145.1

Στο διάστημα που ο Ιωράμ βασίλευε στον Ισραήλ, πέθανε ο Ιωσαφάτ. Ο γιος του Ιωσαφάτ, του οποίου το όνομα ήσαν επίσης Ιωράμ, ανήλθε στο θρόνο του βασιλείου του Ιούδα. Ο γάμος του με την κόρη του Αχαάβ και της Ιεζάβελ έφερε τον Ιωράμ του Ιούδα σε στενότερη επαφή με το βασιλιά του Ισραήλ. Ενώ βασίλευε, ακο-λούθησε το Βάαλ “καθώς έκαμεν ο οίκος του Αχαάβ”. “Ωκοδόμησε έτι υψηλούς τόπους επί τα όρη του Ιούδα, και έκαμε τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ να πορνεύσωσι και απεπλάνησε τον Ιούδα.” (Β ', Χρον. 21:6,11). PG 145.2

Ο βασιλιάς του Ιούδα δεν αφέθηκε να εξακολουθήσει την τρομερή αποστασία του ανεξέλεγκτος. Ο προφήτης Ηλίας δεν είχε ανεβεί ακόμη στον ουρανό, και δεν μπορούσε να σιωπήσει όταν το βασίλειο του Ιούδα ακολουθούσε τον ίδιο δρόμο που είχε οδηγήσει το βασίλειο του βορρά στο χείλος της καταστροφής. Ο προφήτης έστειλε στον Ιωράμ του Ιούδα μια γραπτή ανακοίνωση στην οποία ο ασεβής βασιλιάς διάβασε τα ακόλουθα τρομακτικά λόγια: PG 145.3

“Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Δαβίδ του πατρός σου, Επειδή δεν περιεπάτησας εν ταις οδοίς του Ιωσαφάτ του πατρός σου, και εν ταις οδοίς του Ασά βασιλέως του Ιούδα, αλλά περιεπάτησας εν τη οδώ των βασιλέων του Ισραήλ, και έκαμες τον Ιούδαν και τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ να πορνεύσωσι, κατά τας πορνείας του οίκου του Αχαάβ, έτι δε εθανάτωσας τους αδελφούς σου, τον οίκον του πατρός σου, τους καλητέρους σου, Ιδού, ο Κύριος θέλει παταξει με πληγήν μεγάλην τον λαόν σου, και τα τέκνα σου, και τας γυναίκας σου, και πάντα τα υπάρχοντά σου. Και συ θέλεις κτυπηθή με πολλάς αρρώστιας.” Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε. PG 145.4

“Ο Κύριος έτι διήγειρεν εναντίον του Ιωράμ το πνεύμα των Φιλισταίων, και των Αράβων, των πλησιοχώρων των Αιθιόπων. Και ανέβησαν κατά του Ιούδα, και εφώρμησαν επ’αυτόν, και διήρπασαν πάντα τα υπάρχοντα τα ευρεθέντα εν τω οίκω του βασιλέως, και τους υιούς αυτού έτι, και τας γυναίκας αυτού, ώστε δεν έμεινεν εις αυτόν άλλος υιός, ειμή ο Ιωάχαζ, ο νεώτερος των υιών αυτού. Και μετά ταύτα επάταξεν αυτόν ο Κύριος εις τα εντόσθια αυτού, με αρρώστιαν ανίατον. Και προϊόντος του καιρού, μετά παρέλευσιν δύο ετών . . . απέθανε με πόνους σκληρούς.” “Εβασίλευσε δε αντ’αυτού Οχοζίας ο υιός αυτού.” (Β ', Βασ. 8:24). PG 146.1

Ο γιος του Αχαάβ, ο Ιωράμ, βασίλευε ακόμη στο βασίλειο του Ισραήλ, όταν ο ανηψιός Οχοζίας ανήλθε στο θρόνο του Ιούδα. Ο Οχοζίας βασίλεψε ένα μόνο χρόνο κατά τον οποίον, επηρεαζόμενος από την μητέρα του Γοθολία που ήταν “σύμβουλος αυτού εις το αμαρτάνειν, . . . έπραξε πονηρά ενώπιον του Κυρίου, καθώς ο οίκος Αχαάβ.” (Β ',Χρον. 22:3,4, Β ', Βασ. 8:27). Η γιαγιά του η Ιεζάβελ ζούσε ακόμη και ο Οχοζίας αποθρασυνόμενος συνέπραξε με το θείο του, τον Ιωράμ του Ισραήλ. PG 146.2

Σε λίγο ο Οχοζίας ο βασιλιάς του Ιούδα βρήκε τραγικό θάνατο. Στην πραγματικότητα τα επιζήσαντα μέλη του οίκου του Αχαάβ “αυτοί ήσαν οι σύμβουλοι αυτού διά τον αφανισμόν αυτού”. (Β’ Χρον. 22:3,4). Ενώ ο Οχοζίας επισκεπτόταν το θείο του στην Ιεζραέλ, ο προφήτης Ελισαιέ οδηγήθηκε από το Θεό να στείλει έναν από τους γιους των προφητών στη Ραμώθ-γαλαάδ για να χρίσει τον Ιηού βασιλιά του Ισραήλ. Οι ενωμένες δυνάμεις του Ιούδα και του Ισραήλ την εποχή εκείνη είχαν εμπλακεί σε μια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον των Συρίων στη Ραμώθ-γαλαάδ. Ο Ιωράμ πληγώθηκε στη μάχη και επέστρεψε στην Ιεζραέλ, αναθέτοντας την αρχιστρατηγία του βασιλικού στρατού στον Ιηού. PG 146.3

Όταν έχρισε τον Ιηού ο απεσταλμένος του Ελισσαιέ, δήλωσε: “Σε έχρισα βασιλέα επί τον λαόν του Κυρίου, επί τον Ισραήλ.” Και τότε με επισημότητα του έδωσε μια εντολή προερχόμενη από τον ουρανό: “Θέλεις πατάξει τον οίκον του Αχαάβ του κυρίου σου”, πρόσταξε ο Κύριος μέσο του απεσταλμένου Του, προσθέτοντας: “Διά να εκδικήσω τα αίματα των δούλων Μου των προφητών, και τα αίματα των δούλων του Κυρίου, εκ χειρός της Ιεζάβελ. Διότι πας ο οίκος του Αχαάβ θέλει εξολοθρευθή.” (Β ', Βασ. 9:6-8). PG 146.4

Μετά την αναγόρευσή του ως αρχιστρατήγου, ο Ιηού έσπευσε να πάει στην Ιεζραέλ όπου ανέλαβε το καθήκον του να θανατώσει εκείνους που εσκεμμένα είχαν διαλέξει να συνεχίσουν να αμαρτάνουν και να οδηγούν και άλλους στην αμαρτία. Τον Ιωράμ του Ισραήλ, τον Οχοζία του Ιούδα, τη βασιλομήτορα Ιεζάβελ και “πάντας τους εναπολειφθέντας εκ του οίκου του Αχαάβ εν Ιεζραέλ και πάντας τους μεγάλους αυτού και τους οικείους αυτού”, τους εκτέλεσε. “Και πάντας τους προφήτας του Βάαλ, πάντας τους λατρευτός αυτού, και πάντας του ιερείς αυτού” τους πέρασε από το μαχαίρι. Τα ειδωλολατρικά ξόανα συντρίφθηκαν και κάηκαν και ο ναός του Βάαλ γκρεμίσθηκε. “Ούτω ηφάνισεν ο Ιηού τον Βάαλ από τον Ισραήλ.” (Β ', Βασ. 10:11,19,28). PG 146.5

Η είδηση της ομαδικής αυτής εκτέλεσης έφθασε στη Γοθολία, την κόρη της Ιεζάβελ, που κατείχε ακόμη διοικητική θέση στο βασίλειο του Ιούδα. Όταν έμαθε ότι ο γιος της, ο βασιλιάς του Ιούδα ήταν νεκρός, “εσηκώθη και εξολόθρευσεν άπαν το βασιλικόν σπέρμα του οίκου Ιούδα”. Με τη σφαγή αυτή όλοι οι απόγονοι του Δα-βίδ, οι οποίοι είχαν νόμιμα δικαιώματα στο θρόνο, αφανίσθηκαν εκτός από έναν, ένα μωρό που λεγόταν Ιωάς και που η γυναίκα του αρχιερέα Ιωδαέ είχε κρύψει στον περίβολο του ναού. Έξι χρόνια έμεινε κρυμμένο το παιδί, ενώ “η Γοθολία εβασίλευεν επί πάσης της γης.” (Β ', Χρον. 22:10,12). PG 147.1

Στο τέλος των έξι χρόνων “οι Λευίται και πας ο Ιούδας” (Β’ Χρον. 23:8), ενωμένοι με τον αρχιερέα Ιωδαέ, έχρισαν και έστεψαν το βασιλόπαιδο και ο Ιωάς ανακηρύσσονταν ο βασιλιάς τους. “Και κροτήσαντες τας χείρας, είπον, Ζήτω ο βασιλεύς!” (Β ', Βασ. 11:12). PG 147.2

“Και ακούσασα η Γοθολία του λαού τρέχοντος και ευφημούντος τον βασιλέα, ήλθε προς τον λαόν εις τον οίκον του Κυρίου.” “Και ότε είδε, και ιδού, ο βασιλεύς ίστατο πλησίον του στύλου κατά το έθος, και οι άρχοντες και οι σαλπιγκταί πλησίον του βασιλέως, και πας ο λαός της γης έχαιρε και εσάλπιζε. Και διέρρηξεν η Γοθολία τα ιμάτια αυτής, και εβόησε, Προδοσία, προδοσία!” ', Χρον. 23:12, Β ', Βασ.11:14) PG 147.3

Ο Ιωδαέ πρόσταξε τους στρατιωτικούς επιτρόπους να συλλάβουν τη Γοθολία και τους ακολούθους της και να τους οδηγήσουν έξω από το ιερό στον τόπο της εκτέλεσης όπου επρόκειτο να σφαγούν. PG 147.4

Έτσι εξολοθρεύθηκε το τελευταίο μέλος της οικογένειας του Αχαάβ. Το τρομερό κακό που είχε επέλθει εξαιτίας της συμμαχίας του με την Ιεζάβελ, συνεχίσθηκε μέχρις ότου εξαλείφθηκε και ο τελευταίος απόγονός του. Ακόμη και στη χώρα του Ιούδα, όπου η λατρεία του αληθινού Θεού δεν είχε ποτέ επίσημα παραγκωνισθεί, η Γοθολία είχε κατορθώσει να αποπλανήσει πολλούς. Αμέσως με τά την εκτέλεση της αμεταμέλητης βασίλισσας “εισήλθον πας ο λαός της γης εις τον οίκον του Βάαλ και εκρήμνισαν αυτόν. Τα θυσιαστήρια αυτού και τα είδωλα αυτού κατεσύντριψαν εντελώς, και Ματθάν τον ιερέα του Βάαλ εθανάτωσαν έμπροσθεν των θυσιαστηρίων.” (Β ', Βασ. 11:18). PG 147.5

Τότε ακολούθησε μια μεταρρύθμιση, Εκείνοι που είχαν πάρει μέρος στο να ανακηρύξουν βασιλιά τον Ιωά, έκαναν επίσημη διαθήκη “ότι θέλουσιν είσθαι λαός του Κυρίου”. Και τώρα που η κακή επιρροή της κόρης της Ιεζάβελ είχε εξαλειφθεί από το βασίλειο του Ιούδα, “ευφράνθη πας ο λαός της γης, και η πόλις ησύχασε”. (Β ', Χρον. 23:16,21). PG 148.1