Ζωή και Υγεία

«ΔΥΝΑΣΑΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΘΑΡΙΣΗΣ.»

Από όλες τις γνωστές στην Ανατολή αρρώστιες η λέπρα ήταν η φοβερότερη. Η ανίατη και μεταδοτική φύση της και η τρομερή της επίδραση πάνω στα θύματά της γέμιζε με δέος και τον πιο γενναίο άνθρωπο. Από τους Εβραίους θεωρείτο σαν τιμωρία για τις αμαρτίες και γι’ αυτό την αποκαλούσαν «κολασμό» και «δάκτυλο Θεού.» Βαθειά ριζωμένη, αγιάτρευτη, θανατηφόρα, την έβλεπαν σαν σύμβολο της αμαρτίας. ZY 39.4

Σύμφωνα με τον τελετουργικό νόμο, ο λεπρός στιγματίζονταν ως ακάθαρτος. Οτιδήποτε έγγιζε λογίζονταν ακάθαρτο. Ο αέρας μολύνονταν με την αναπνοή του. Θεωρούμενος ήδη νεκρός, αποκλειόταν από τις κατοικίες των ανθρώπων. Όποιος υποπτεύονταν ότι είχε προσβληθεί από την αρρώστια αυτή έπρεπε να παρουσιασθεί στους ιερείς για να τον εξετάσουν και να αποφανθούν για την περίπτωσή του. Αν αποδείχνονταν λεπρός, απομονώνονταν από την οικογένειά του, αποκόπτονταν από τη σύναξη του Ισραήλ και ήταν καταδικασμένος να συναναστρέφεται μόνο εκείνους που ήταν ομοιοπαθείς με αυτόν. Ούτε και αυτοί οι βασιλείς και οι άρχοντες δεν αποτελούσαν εξαίρεση. Αν ένας μονάρχης είχε προσβληθεί από την τρομακτική αυτή αρρώστια έπρεπε να καταθέσει το σκήπτρο και να αποτραβηχτεί από την κοινωνία. ZY 40.1

Απομακρυσμένος από συγγενείς και φίλους, ο λεπρός σήκωνε ολομόναχος το βάρος της καταραμένης αρρώστιας του. Ήταν υποχρεωμένος να γνωστοποιεί ο ίδιος τη συμφορά του, σχίζοντας τα ρούχα του, δίνοντας το σήμα του κινδύνου, προειδοποιώντας όλους να απομακρυνθούν από τη μολυσμένη παρουσία του. Η κραυγή «Ακάθαρτος! Ακάθαρτος!» προερχόμενη από τον ίδιο τον έρημο εξόριστο σε πένθιμο τόνο.Αποτελούσε ένα αποτροπιαστικό σύνθημαφόβου για τους άλλους. ZY 40.2

Στην περιοχή όπου ο Χριστός εργάζονταν υπήρχαν πολλοί από τους δυστυχείς αυτούς και καθώς η είδηση του έργου Του έφθασε στα αυτιά τους, η ελπίδα άρχισε να γεννιέται στην καρδιά ενός από αυτούς. Αν μπορούσε να πάει στον Ιησού θα ήταν δυνατό να γιατρευθεί. Πως να βρει όμως τον Ιησού; Καταδικασμένος όπως είναι σε ισόβιο αποκλεισμό, πως να παρουσιασθεί στο Θεραπευτή; Και θα ήθελε άραγε ο Χριστός να τον γιατρέψει; Δεν θα έκανε και Αυτός το ίδιο όπως οι Φαρισαίοι και οι γιατροί, να ξεστομίσει μία κατάρα εναντίον του και να του πει να εξαφανισθεί από τα στέκια των ανθρώπων; ZY 40.3

Σκέπτεται όλα όσα του είπαν για τον Ιησού. Ούτε ένας από αυτούς που ζήτησαν τη βοήθειά Του αποδιώχθηκε. Ο κακόμοιρος ο άνθρωπος αποφασίζει να βρει το Σωτήρα. Αν και αποκλεισμένος από τις πόλεις, πιθανό να διασταυρωθεί μ’ Αυτόν σε κανένα ορεινό μονοπάτι, ή να Τον συναντήσει ενώ διδάσκει έξω από τις πόλεις. Μεγάλες παρουσιάζονται οι δυσκολίες, αλλά αυτή είναι η μόνη του ελπίδα. ZY 41.1

Ενώ στέκεται μακριά, ο λεπρός ξεχωρίζει μερικές λέξεις από τα χείλη του Σωτήρα. Τον βλέπει να βάζει τα χέρια Του επάνω στους αρρώστους. Βλέπει τους χωλούς, τους τυφλούς, τους παράλυτους και άλλους που βρίσκονται στο χείλος του θανάτου λόγω διάφορωναρρωστιών να σηκώνονται υγιείς, δοξάζοντας το Θεό για την απολύτρωσή τους. Η πίστη του δυναμώνει. Πλησιάζει όλο και περισσότερο στο πυκνό ακροατήριο. Οι περιορισμοί που του έχουν επιβληθεί, η ασφάλεια του πληθυσμού, ο φόβος που προκαλεί σε όλους, όλα ξεχνιούνται. Το μόνο που σκέπτεται είναι η ευλογημένη ελπίδα της γιατρειάς. ZY 41.2

Αποτελεί ένα αξιοθρήνητο θέαμα. Η αρρώστια έχει δημιουργήσει απαίσια σημάδια και το αποσυντιθέμενο σώμα του είναι αποκρουστικό. Μόλις τον βλέπουν οι άνθρωποι οπισθοχωρούν. Τρομοκρατημένοι πατούν ο ένας πάνω στον άλλο για να αποφύγουν να έρθουν σε επαφή μαζί του. Μερικοί προσπαθούν να τον εμποδίσουν να πλησιάσει τον Ιησού, αλλά μάταια. Αυτός ούτε τους βλέπει, ούτε τους ακούει. Οι εκφράσεις της αηδίας που τους προξενεί τον αφήνουν αδιάφορο. Το μόνο που βλέπει είναι ο Υιός του Θεού. Η μόνη φωνή που ακούει είναι η φωνή που προφέρει λόγια ζωής στους ετοιμοθάνατους. ZY 41.3

Πλησιάζοντας τον Ιησού, ρίχνεται στα πόδια Του φωνάζοντας: «Κύριε, εάν θέλης, δύνασαι να με καθαρίσης.» Ο Ιησούς απαντάει: «Θέλω, καθαρίσθητι.» Και λέγοντας αυτό, τον εγγίζει με το χέρι Του. (Ματθ. 8:2-3.) ZY 42.1

Αμέσως μία αλλαγή επέρχεται στο λεπρό. Το αίμα του καθαρίζεται, τα νεύρα του αποκαθίστανται, οι μύες δυναμώνουν. Το αφύσικα άσπρο, λεπιασμένο δέρμα, χαρακτηριστικό της λέπρας, εξαφανίζεται. Και η σάρκα του γίνεται σαν τη σάρκα του μικρού παιδιού. ZY 42.2

Αν μάθαιναν οι ιερείς τα καθέκαστα της θεραπείας του λεπρού, το μίσος που έτρεφαν εναντίον του Χριστού θα τους έκανε να βγάλουν μία ανέντιμη απόφαση για το λεπρό. Ο Ιησούς επιθυμούσε να εξασφαλισθεί για τον άνθρωπο μία αμερόληπτη απόφαση. Γι’ αυτό και του ζήτησε να μην πει σε κανένα για τη γιατρειά του, αλλά να παρουσιασθεί χωρίς αναβολή στο ιερό φέροντας την προσφορά του,πριν οι διαδόσεις για το θαύμα κυκλοφορήσουν μακρύτερα. Πριν δεχθούν μία τέτοια προσφορά, οι ιερείς ήταν υποχρεωμένοι να εξετάσουν τον προσφέροντα και να πιστοποιήσουν την ολοσχερή του θεραπεία. ZY 42.3

Αυτή η εξέταση έγινε. Οι ιερείς που προηγουμένως είχαν καταδικάσει το λεπρό στην εκτόπιση πιστοποιούσαν τώρα τη θεραπεία του. Ο θεραπευμένος αποκαταστάθηκε στο σπίτι του και στην κοινωνία. Αισθάνονταν ότι το δώρο της υγείας ήταν ανεκτίμητο. Απολάμβανε το σφρίγος του ανδρισμού του και την επιστροφή στην οικογένειά του. Παρόλο ότι ο Χριστός τον κατέστησε προσεκτικό, αυτός δεν μπορούσε να κρατήσει περισσότερο το μυστικό της γιατρειάς του και περιφέρονταν χαρούμενος, εξαγγέλλοντας τη δύναμη Εκείνου που του είχε αποκαταστήσει την υγεία. ZY 42.4

Όταν ο άνθρωπος αυτός ήρθε στο Χριστό ήταν γεμάτος λέπρα. Το θανατηφόρο δηλητήριό της είχε διαπεράσει όλο του το κορμί. Οι μαθητές προσπάθησαν να εμποδίσουν τον Κύριό τους από του να τον αγγίξει. Επειδή όποιος άγγιζε λεπρό γίνονταν ο ίδιος ακάθαρτος. Αλλά με το να βάλει τα χέρια Του επάνω στο λεπρό ο Ιησούς δεν μολύνθηκε. Η λέπρα καθαρίσθηκε. ZY 42.5

Έτσι συμβαίνει και με τη λέπρα της αμαρτίας. Βαθειά ριζωμένη, δηλητηριασμένη, είναι αδύνατο να καθαρισθεί με την ανθρώπινη δύναμη. «Όλη η κεφαλή είναι άρρωστος και όλη η καρδία κεχαυνωμένη από ίχνους ποδός μέχρι κεφαλής δεν υπάρχει εν αυτώ ακεραιότης, αλλά τραύματα και μελανίσματα και έλκη σεσηπότα» (Ησ. 1:5-6.) Ο Ιησούς όμως δεν μολύνθηκε με την ενανθρώπισή Του. Η παρουσία Του αποτελούσε θεραπευτική ιδιότητα για τον αμαρτωλό. Όποιος ριχθεί στα πόδια Του λέγοντας με πίστη: «Κύριε, εάν θέλης δύνασαι να με καθαρίσης,» θα πάρει την απάντηση: «Θέλω καθαρίσθητι.» ZY 43.1

Σε μερικές περιπτώσεις θεραπείας, ο Ιησούς δεν χορηγούσε αμέσως την επιζητούμενη ευλογία. Στην περίπτωση της λέπρας όμως το αίτημα εισακούσθηκε ευθύς μόλις έγινε. Όταν προσευχόμαστε για επίγειες ευλογίες, η απάντηση στις προσευχές μας μπορεί να αργοπορεί, ή μπορεί ο Θεός να μας δίνει κάτι άλλο από ότι εμείς ζητούμε. Αυτό όμως δεν συμβαίνει όταν Του ζητούμε να μας απαλλάξει από την αμαρτία. Το θέλημά Του είναι να μας καθαρίσει από την αμαρτία, να μας κάνει παιδιά Του και να μας κάνειικανούςνα ζήσομε μία άγια ζωή. Ο Χριστός «έδωκεν Εαυτόν δια τας αμαρτίας ημών, δια να ελευθερώση ημάς εκ του παρόντος πονηρού αιώνος κατά το θέλημα του Θεού και Πατρός ημών.» (Γαλ. 1:4.) «Αύτη είναι η παρρησία την οποίαν έχομεν πρός Αυτόν, ότι εάν ζητώμεν τι κατά το θέλημα Αυτού, ακούει ημάς. Και εάν εξεύρωμεν ότι ακούει ημάς, ό,τι αν ζητήσωμεν, εξεύρομεν ότι λαμβάνομεν τα ζητήματα τα οποία εζητήσαμεν παρ’ Αυτού.» (Α’ Ιωάν. 5:14-15.) ZY 43.2

Ο Ιησούς κοίταζε τους δυστυχισμένους και από το άγχος πιεζόμενους ανθρώπους, εκείνους των οποίων οι ελπίδες είχαν διαψευσθεί. Εκείνοι προσπαθούσαν με τις επίγειες χαρές να σβήσουν τη δίψα της ψυχής και τους προσκαλούσε όλους να βρουν την ανάπαυση σ’ Αυτόν. ZY 43.3