Ζωή και Υγεία

ΔΟΚΙΜΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

«Τους πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών, » είπε ο Χριστός, «και όταν θέλητε δύνασθε να ευεργετήσητε αυτούς. » «Θρησκεία καθαρά, και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου. » (Μάρκ. 14:7, Ιακ. 1:27.) ZY 177.1

Με το να τοποθετεί ανάμεσά μας τους δυστυχισμένους και τους φτωχούς ώστε να εξαρτώνται από τη φροντίδα μας, ο Χριστός δοκιμάζει όσους ισχυρίζονται ότι είναι οπαδοί Του. Με την αγάπη και την υπηρεσία που προσφέρουμε στα ανήμπορα πλάσματά Του, δείχνουμε τη γνησιότητα της αγάπης μας γι’ Αυτόν. Με το να τους παραμελούμε, ομολογούμε ότι δεν είμαστε πραγματικοί μαθητές και ότι δεν γνωρίζουμε το Χριστό και την αγάπη Του. ZY 177.2

Αν καταβάλλονταν κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξασφάλιση οικογενειακών εστιών για τα ορφανά παιδιά, πάλι θα υπολείπονταν πολλά που χρειάζονται φροντίδα. Πολλά από αυτά έχουν κληρονομική τάση προς το κακό. Δεν εμπνέουν καμία ελπίδα για το μέλλον, δεν είναι συμπαθητικά, φέρονται διεστραμμένα.Παρόλααυτά έχουν εξαγορασθεί με το αίμα του Χριστού και στα μάτια Του είναι εξίσου πολύτιμα όπως και τα δικά μας παιδιά. Αν δεν τους τείνουμε χέρι βοήθειας, θα μεγαλώσουν μέσα στην άγνοια και θα παρασυρθούν στη διαφθορά και στην εγκληματικότητα. Πολλά από τα παιδιά αυτά θα μπορούσαν να σωθούν με το έργο που προσφέρουν τα ορφανοτροφεία. ZY 178.1

Προκειμένου να αποβούν όσο το δυνατόν αποδοτι-κότερα, τα ιδρύματα αυτά πρέπει να προσχεδιασθούν ακολουθώντας το ακριβέστατο σύστημα του χριστιανικού σπιτιού. Αντί για πελώριες εγκαταστάσεις όπου να συστεγάζεται μεγάλος αριθμός παιδιών, προτιμότερα είναι τα μικρά ιδρύματα σε διάφορα μέρη. Αντί να εγκαθίστανται μέσα σε πόλεις ή κωμοπόλεις, πρέπει να τοποθετούνται στην εξοχή όπου μπορεί να εξασφαλισθεί έκταση για καλλιέργεια και τα παιδιά να έρχονται σε επαφή με τη φύση και να απολαμβάνουν τα προνόμια της επαγγελματικής κατάρτισης. ZY 178.2

Τα ιδρύματα αυτά πρέπει να διευθύνονται από μεγαλόψυχους, καλλιεργημένους άνδρες και γυναίκες που διέπονται από το πνεύμα της αυτοθυσίας• από άνδρες και γυναίκες που αναλαμβάνουν το έργο επειδή οδηγούνται από αγάπη για το Χριστό στο να εκπαιδεύουν τα παιδιά γι’ Αυτόν. Με μία τέτοια φροντίδα πολλά παραμελημένα, άστεγα παιδιά μπορούν να προετοιμασθούν για να γίνουν χρήσιμα μέλη της κοινωνίαςυπό την στέγη τουΧριστού, βοηθώντας κατόπιν με τη σειρά τους και άλλους. ZY 178.3

Πολλοί περιφρονούν την οικονομία επειδή τη συγχέουν με τη φιλαργυρία και τη στενοχεριά. Η οικονομία όμως είναι σύμφωνη με την ευρύτερη γενναιοδωρία. Στην ουσία, χωρίς την οικονομία, δεν υπάρχει πραγματική γενναιοδωρία. Πρέπει να οικονομούμε για να μπορούμε να δίνομε. ZY 179.1

Κανείς δεν μπορεί να δείξει πραγματική φιλανθρωπία χωρίς την αυτοθυσία. Μόνο με μία ζωή απλότητας, αυταπάρνησης και αυστηρής οικονομίας θα μπορέσουμε να εκτελέσουμε το έργο που ο Χριστός μας ανέθεσε να κάνουμε σαν αντιπρόσωποί Του. Η υπερηφάνεια και η κοσμική φιλοδοξία πρέπει να εξοστρακισθούν από την καρδιά μας. Σε όλη μας την εργασία πρέπει να εφαρμόζεται η αρχή της ανιδιοτέλειας που παρουσίαζε η ζωή του Χριστού. Επάνω στους τοίχους, στα κάδρα, στα έπιπλα των σπιτιών μας πρέπει να διαβάζουμε τα λόγια: «Να εισάγης εις την οικίαν σου τους αστέγους πτωχούς.» Μέσα στις ντουλάπες των ρούχων μας πρέπει να διακρίνουμε σαν να είναι γραμμένο με το δάχτυλο του Θεού: «Όταν βλέπης τον γυμνόν να ενδύης αυτόν.» Στην τραπεζαρία μας, στο φορτωμένο με φαγητά τραπέζι μας πρέπει να βλέπομε χαραγμένα: «Να διαμοιράζης τον άρτον σου εις τον πεινώντα. » (Ησ. 58:7.) ZY 179.2

Χίλιες δυνατότητες χρησιμότητας παρουσιάζονται μπροστά μας. Συχνά μεμψιμοιρούμε για τα πενιχρά διαθέσιμα μέσα. Ωστόσο, αν οι Χριστιανοί έπαιρναν τα πράγματα στα σοβαρά, θα μπορούσαν να πλησιάσουν τα μέσα αυτά. Η φιλαυτία και η τρυφηλότητα είναι εκείνες που φράζουν το δρόμο της χρησιμότητάς μας. ZY 179.3

Πόσα μέσα διαθέτονται για πράγματα που είναι απλώς και μόνο είδωλα, πράγματα που απορροφούν τη σκέψη, τον καιρό και τη δύναμη. Όλα αυτά θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για ένα καλύτερο σκοπό! Πόσα χρήματα δαπανούνται για πανάκριβα σπίτια και έπιπλα, για φίλαυτες ευχαριστήσεις, για ανθυγιεινά φαγητά πολυτελείας, για βλαβερές απολαύσεις! Πόσα σπαταλούνται για δώρα που δεν ωφελούν κανένα! Για άχρηστα, κάποτε και βλαβερά πράγματα, οι ονομαζόμενοι Χριστιανοί δαπανούν περισσότερα, πολύ περισσότερα, από ότι δαπανούν για να λυτρώσουν ψυχές από τον πειρασμό. ZY 179.4

Πολλοί από αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί ξοδεύουν τόσα πολλά για το ντύσιμό τους ώστε δεν τους περισσεύει τίποτε για τις ανάγκες των άλλων. Νομίζουν ότι ο πολυέξοδος καλλωπισμός και τα πανάκριβα ρούχα τους είναι απαραίτητα, αδιαφορώντας για τις ανάγκες εκείνων που με δυσκολία μπορούν να προμηθευθούν ακόμη και τα πιο απλά ρούχα. ZY 180.1

Αδελφές μου, αν στον τρόπο του ντυσίματός σας συμμορφώνεστε με τους κανόνες που δίδονται στη Βίβλο, θα έχετε άφθονα για να βοηθήσετε τις φτωχότερες αδελφές σας. Θα βρείτε όχι μόνο τα μέσα αλλά και τον καιρό. Πολλές φορές αυτός είναι που χρειάζεται περισσότερο. Υπάρχουν πολλά άτομα που μπορείτε να βοηθήσετε με τις υποδείξεις σας, με τη διακριτικότητά σας και με την επιδεξιότητά σας. Δείξετε στα άτομα αυτά πως μπορούν να ντύνονται απλά, αλλά παράλληλα και με καλό γούστο. Πολλές γυναίκες δεν έρχονται στον οίκο του Θεού επειδή τα φθαρμένα, κακοφτιαγμένα ρούχα τους έρχονται σε τέτοια χτυπητή αντίθεση με τα ρούχα των άλλων. Σε μερικές ευαίσθητες ψυχές γεννιέται ένα αίσθημα οδυνηρής κατωτερότητας και αδικίας εξαιτίας της αντίθεσης αυτής. Και με αυτή την αφορμή πολλοί φθάνουν να αμφιβάλλουν για την πραγματική άξια της θρησκείας και σκληραίνουν τις καρδιές τους έναντι του Ευαγγελίου. ZY 180.2

Ο Χριστός μας διατάζει: «Συνάξατε τα περισσεύσαντα κλάσματα, δια να μη χαθή τίποτε.» Ενώ χιλιάδες καθημερινά χάνονται από την πείνα, την αιματοχυσία, τη φωτιά και το λοιμό, επιβάλλεται στον καθένα να φροντίζει ώστε να μη καταναλώνειτίποτε χωρίς λόγο. Ίσως μία ανθρώπινη ύπαρξη θα μπορούσε να επωφεληθεί. ZY 180.3

Δεν είναι σωστό να σπαταλούμε τον καιρό μας, δεν είναι σωστό να σπαταλούμε τις σκέψεις μας. Κάθε στιγμή που αφιερώνομε σε συμφεροντολογικούς λόγους πηγαίνει χαμένη. Αν εκτιμούσαμε και διαθέταμε την κάθε στιγμή όπως πρέπει, θα είχαμε καιρό να κάνουμε οτιδήποτε χρειαζόμαστε για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Στη δαπάνη των χρημάτων, στη χρήση του χρόνου και των παρουσιαζομένων ευκαιριών, ο κάθε Χριστιανός ας αποβλέπει στο Θεό για καθοδήγηση. «Εάν τις από σας ήναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν.» (Ιακ. 1:5.) ZY 181.1