Η Επί του Όρους Ομιλία

“Έλθέτω ή βασιλεία σου”—ματθ. 6:10

Ό Θεός είναι ό Πατέρας μας πού μάς αγαπάει καί μάς φροντίζει σάν παιδιά Του. Ταυτόχρονα είναι καί ό μεγάλος βασιλιάς του σύμπαντος. Τά συμφέροντα τής βασιλείας Του είναι καί δικά μας συμφέροντα, καί πρέπει νά εργαζόμαστε γιά τήν άνάδειξη τής βασιλείας αύτής. OO 122.1

Οί μαθητές άπέβλεπαν στήν άμεση εγκαθίδρυση τής ένδοξης βασιλείας Του. Αλλά μέ τήν προσευχή πού τούς έμαθε, ό Χριστός δίδαξε ότι ό καιρός γιά τήν εγκαθίδρυση τής βασιλείας δέν είχε έρθει άκόμη. Έπρεπε νά προσεύχονται γιά τόν ερχομό της σάν ένα γεγονός μελλοντικό. Αύτή όμως ή παράκληση άποτελούσε ταυτόχρονα καί μία διαβεβαίωση γι’ αύτούς. Ενώ δέν έπρεπε νά περιμένουν τήν παρουσία τής βασιλείας στις μέρες τους, τό γεγονός ότι ό Χριστός τούς ζήτησε νά προσεύχονται γι’ αύτή, άποτελεϊ άπόδειξη ότι στόν ορισμένο τού Θεού καιρό εκείνη θάρθει οπωσδήποτε. OO 122.2

Ή βασιλεία τής χάρης τού Θεού ιδρύεται πρός τό παρόν καθώς μέρα μέ τή μέρα οί γεμάτες άμαρτία άνθρώπινες καρδιές παραδίνονται στήν κυριαρχία τής άγάπης Του. Άλλ’ ή ολοκληρωμένη εγκαθίδρυση τής βασιλείας τής δόξας Του δέν θά μεσολαβήσει πριν άπό τή δευτέρα παρουσία τού Χριστού στόν κόσμο. Τότε “ή βασιλεία καί ή εξουσία καί ή μεγαλωσύνη τών βασιλειών τών υποκάτω παντός του ούρανοϋ θέλει δοθεί εις τόν λαόν τών άγίων τού Ύψίστου.” (Δαν. 7:27). Τότε θά κληρονομήσουν τή βασιλεία τήν ετοιμασμένη γι’ αύτούς “άπό καταβολής κόσμου.” (Ματθ. 25:34). Καί τότε ό Χριστός, περιβαλλόμενος άπό τή μεγάλη Του δύναμη, θά άναλάβει νά βασιλεύσει. OO 122.3

Οί πύλες του ούρανοϋ θά άνοιχθοϋν καί πάλι καί, συνοδευόμενος άπό χίλιες χιλιάδες καί μύριες μυριάδες άγίων, ό Σωτήρας μας θά έμφανισθεΐ σάν “Βασιλεύς βασιλέων καί Κύριος τών Κυρίων.” Ό Θεός Εμμανουήλ “θέλει είσθαι βασιλεύς έφ’ όλην τήν γήν· έν τή ημέρα εκείνη θέλει είσθαι Κύριος εις, καί τό όνομα Αύτού εν.” “Ή σκηνή του Θεού” θά είναι μεταξύ τών άνθρώπων καί “θέλει σκηνώσει μετ’ αύτών καί αύτοί θέλουσιν εισθαι λαοί Αύτοϋ καί Αύτός ό Θεός θέλει είσθαι μετ’ αύτών Θεός αύτών.” (Ζαχ. 14:9, Άπ. 21:3). OO 123.1

Πρίν όμως άπ’ αύτόν τόν ερχομό, ό Χριστός είπε ότι “θέλει κηρυχθή τούτο τό εύαγγέλιον τής βασιλείας έν όλη τή οικουμένη, πρός μαρτυρίαν εις πάντα τά έθνη· καί τότε θέλει έλθει τό τέλος.” (Ματθ. 24:14). Δέν μπορεΐ νά ερθει ή βασιλεία Του άν δέν διαδοθεί προηγουμένως ή άγαθή άγγελία τής χάρης Του σ’ ολόκληρο τόν κόσμο. Μ’ αύτό συμπεραίνεται ότι όταν εμείς παραχωρούμε τόν εαυτό μας στόν Θεό καί κερδίζομε ψυχές γι’ Αύτόν επισπεύδομε τή βασιλεία Του. Μόνο όσοι καθιερώνονται στήν ύπηρεσία Του λέγοντας, “Ιδού έγώ, άπόστειλόν με” (Ήσ. 6:8), γιά νά άνοίξουν τά μάτια τών άνθρώπων καί νά τούς κάνουν νά στραφούν “άπό του σκότους εις τό φώς καί άπό τής εξουσίας του Σατανά πρός τόν Θεόν, διά νά λάβωσιν άφεσιν άμαρτιών καί κληρονομιάν μεταξύ τών ήγιασμένων” (Πράξ. 26:18), μόνο αύτοί είλικρινά προσεύχονται, “Ελθέτω ή βασιλεία Σου.” OO 123.2