Βήματα προς τον Χριστό

Κεφάλαιο 13: Απολαμβανοντασ τη χαρα του κυριου

Τα παιδιά του Θεού προσκαλούνται να γίνουν αντιπρόσωποι του Χριστού, αντανακλώντας την αγαθότητα και ευσπλαχνία του Κυρίου. Όπως ο Ιησούς μας αποκάλυψε τον αληθινό χαρακτήρα του Πατέρα, έτσι κι εμείς οφείλουμε να αποκαλύψουμε το Χριστό σ' έναν κόσμο που δε γνώρισε την τρυφερή, σπλαχνική αγάπη Του. “Καθώς Με απέστειλας εις τον κόσμον”, είπε ο Ιησούς, “και Εγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον”. “Εγώ εν αυτοίς και Συ εν Εμοί. . .διά να γνωρίσει ο κόσμος ότι Συ με απέστειλας”. Ιωάν. 17:18, 23. Ο απόστολος Παύλος λέγει στους μαθητές του Ιησού: “Και φανερώνεσθε ότι είσθε επιστολή του Χριστού” “γιγνωσκόμενη και αναγιγνωσκόμενη υπό πάντων ανθρώπων”. Β Κορ. 3:3, 2. Ο Ιησούς στέλνει μια επιστολή στον κόσμο με το καθένα από τα παιδιά του χωριστά. Αν είσαι οπαδός του Χριστού, Εκείνος σε στέλνει σαν επιστολή στην οικογένεια, στο χωριό και στο δρόμο όπου είναι το σπίτι σου. Ο Χριστός κατοικώντας μέσα σου, επιθυμεί να μιλήσει στις καρδιές εκείνων που δεν Τον γνωρίζουν. Ίσως αυτοί να μη διαβάζουν τη Γραφή ή να μην ακούν τη φωνή που τους μιλά μέσα απ' τις σελίδες της. Δε διακρίνουν την αγάπη του Θεού στα έργα του. Αν είσαι όμως αληθινός αντιπρόσωπος του Ιησού, μπορεί να αρχίσουν με τη βοήθειά σου να αντιλαμβάνονται λίγο λίγο την αγαθότητά του και να παρακινηθούν να τον αγαπήσουν και να Τον υπηρετήσουν. BX 107.1

Οι Χριστιανοί είναι οι φωτοφόροι στο δρόμο του ουρανού. Καθήκον τους είναι να αντανακλούν στον κόσμο το φως του Χριστού που βρίσκεται διάχυτο επάνω τους. Η ζωή και ο χαρακτήρας τους πρέπει να είναι αυτού του είδους, ώστε βλέποντάς τους οι άνθρωποι να σχηματίσουν την πραγματική ιδέα για το Χριστό και την υπηρεσία Του. BX 108.1

Αν ειλικρινά αντιπροσωπεύουμε το Χριστό, θα παρουσιάζουμε την υπηρεσία Του ευχάριστη όπως στ' αλήθεια είναι. Χριστιανοί που εξωτερικεύουν θλίψη και κατήφεια, που γογγύζουν και παραπονιούνται, δίνουν μια σφαλερή αναπαράσταση του Θεού και της χριστιανικής ζωής. Δίνουν την εντύπωση ότι δυσαρεστείται ο Θεός να βλέπει τα παιδιά Του χαρούμενα και σ' αυτό συμβάλλουν με μια ψευδή μαρτυρία εναντίον του ουράνιου Πατέρα μας. BX 108.2

Ο Σατανάς θριαμβεύει όταν κατορθώνει να οδηγεί τα παιδιά του Θεού στην απιστία και στην απελπισία. Του προξενεί ευχαρίστηση να μας βλέπει να δυσπιστούμε στο Θεό και να αμφιβάλλουμε για την αγάπη Του και για την προθυμία και ικανότητά του να μας σώσει. Αρέσκεται να φυτεύει μέσα μας την ψευδαίσθηση ότι ο Θεός θα μας βλάψει με τις φροντίδες Του. Έργο του Σατανά είναι να παρουσιάζει τον Κύριό μας χωρίς κανένα αίσθημα συμπάθειας και ευσπλαχνίας. Διαστρεβλώνει κάθε αλήθεια που αφορά το Θεό. Γεμίζει τη φαντασία με σφαλερές ιδέες γι'Αυτόν. Κι εμείς αντί να βασιζόμαστε στην αλήθεια σχετικά με τον ουράνιο Πατέρα μας, πολύ συχνά δίνομε προσοχή στην αφύσικη περιγραφή του Σατανά και δυσφημούμε το Θεό με το να δυσπιστούμε σ' Αυτόν, και να γογγύζουμε εναντίον Του. Χρόνιο μέλημα του Σατανά είναι να μεταβάλλει τη χριστιανική ζωή σε κατήφεια. Προσπαθεί να την κάνει να φαίνεται δύσκολη και κοπιαστική. Και όταν αυτή την εικόνα παρουσιάζει με τη θρησκευτική ζωή του ο Χριστιανός επικυρώνει με την απιστία του τα ψεύδη του Σατανά. BX 108.3

Πολλοί, στο διάβα της ζωής, δίνουν τόσο μεγάλη σημασία στα λάθη, στις αποτυχίες και στις απογοητεύσεις τους, που η καρδιά τους γεμίζει λύπη και αποθάρρυνση. Όταν ήμουν στην Ευρώπη μια αδελφή που ένοιωθε ακριβώς κατ' αυτό τον τρόπο και που είχε φθάσει σε καταθλιπτική κατάσταση, μου έγραψε ζητώντας μερικά ενθαρρυντικά λόγια. Αφού διάβασα το γράμμα της, το επόμενο βράδυ ονειρεύτηκα ότι βρισκόμουν σ' έναν κήπο και κάποιος που φαινόταν να είναι ο ιδιοκτήτης με οδηγούσε ανάμεσα στα μονοπάτια του. Μάζευα λουλούδια και απολάμβανα την ευωδιά τους ενώ η αδελφή αυτή βαδίζοντας πλάι μου μου έδειχνε κάτι άσχημους, αγκαθωτούς θάμνους που της έφραζαν το δρόμο. Αυτό την έκανε να θρηνεί και να λυπάται. Δε βάδιζε στο μονοπάτι ακολουθώντας τον οδηγό· αλλά διάβαινε μέσα απ' τους θάμνους και τα αγκάθια. “Δεν είναι κρίμα” κλαψούριζε, “να ασχημίζουν τα αγκάθια ένα τέτοιο όμορφο κήπο;”. Τότε ο οδηγός είπε: “Αφησε τα αγκάθια κατά μέρος γιατί θα σε πληγώσουν. Μάζευε τα τριαντάφυλλα, τα κρίνα, τα γαρύφαλλα.” BX 108.4

Δε συνάντησες ποτέ λαμπρά στάδια στη δική σου χριστιανική ζωή; Δεν υπήρξαν ποτέ πολύτιμες στιγμές όταν η καρδιά σου σκίρτησε από χαρά απαντώντας στο Πνεύμα του Θεού; Δε βρίσκεις καθόλου χαρούμενες σελίδες ξεφυλλίζοντας το βιβλίο της πείρας της ζωής σου; Δε σου φαίνονται οι υποσχέσεις του Θεού σαν λουλούδια μυρωμένα που ανθούν σε κάθε βήμα του δρόμου σου; Δε θα αφήσεις την ομορφιά και τη γλυκιά τους χάρη να πλημμυρίσουν την καρδιά σου με χαρά; BX 109.1

Τα αγκάθια και τα τριβόλια μόνο θα σε λυπούν και θα σε πληγώνουν και αν αποκλειστικά σ' αυτά μόνο περιορίζεσαι και τα παρουσιάζεις και στους άλλους, τότε συ ο ίδιος δεν περιφρονείς την αγαθότητα του Θεού και εμποδίζεις ακόμη και τους γύρω σου να βαδίζουν στο δρόμο της ζωής; BX 109.2

Δεν είναι φρόνιμο να συγκεντρώνεις όλες τις δυσάρεστες αναμνήσεις του παρελθόντος - όλες τις αδικίες και απογοητεύσεις του και να μιλάς και να θλίβεσαι γι' αυτές ώσπου να αποκάμεις αποθαρρυμένος. Η αποθαρρυμένη ψυχή τα βλέπει όλα μαύρα, απορρίπτει το φως του Θεού από κοντά της, σκιάζοντας και το δρόμο των άλλων. BX 109.3

Ας ευχαριστήσουμε το Θεό για τις λαμπρές εικόνες που μας έχει παρουσιάσει. Ας συγκεντρώσουμε όλες τις ευλογημένες αποδείξεις της αγάπης Του για να μπορούμε να τις έχουμε πάντοτε μπροστά μας: πως ο Υιός του Θεού άφησε το θρόνο του Πατέρα Του, καλύπτοντας τη θεότητά του με την ανθρωπότητα για να σώσει τον άνθρωπο απ' την εξουσία του Σατανά· πως ο θρίαμβος του έργου Του για μας άνοιξε τον ουρανό στον άνθρωπο φέρνοντας τον αντιμέτωπο με το θάλαμο της παρουσίας όπου η θεότητα αποκαλύπτει τη δόξα Της· πως η ανθρώπινη φυλή ανασύρεται απ' το βάραθρο της καταστροφής όπου την είχε βυθίσει η αμαρτία και ενωμένη πάλι με τον άπειρο Θεό, αφού πρώτα με πίστη στο Σωτήρα περάσει τη θεϊκή δοκιμασία, ντύνεται τη δικαιοσύνη του Χριστού και ανυψώνεται μέχρι το θρόνο του. Να ποιες είναι οι εικόνες που θέλει ο Θεός να φέρουμε πάντοτε στη σκέψη μας. BX 109.4

Όταν δείχνουμε αμφιβολία για την αγάπη του Θεού και δυσπιστούμε στις υποσχέσεις του, τον προσβάλλουμε και λυπούμε το Πνεύμα του το Άγιο. Πώς θα αισθανόταν μια μητέρα αν τα παιδιά της μόνο παράπονα είχαν γι' αυτήν, σαν να μην ήθελε το καλό τους, ενώ σ' όλη της τη ζωή κατέβαλε άοκνες προσπάθειες φροντίζοντας για τα συμφέροντα τους και για να τους εξασφαλίσει μια άνετη ζωή; Θα ράγιζε η καρδιά της βλέποντάς τα να αμφιβάλλουν για την αγάπη της. Πώς θα αισθανόταν οποιοσδήποτε πατέρας αν τα παιδιά του του φέρονταν με αυτόν τον τρόπο; Και πως μας βλέπει ο ουράνιος Πατέρας μας όταν δυσπιστούμε για την αγάπη Του, αυτή που Τον οδήγησε να θυσιάσει το μονάκριβο Παιδί Του για να ζήσουμε εμείς; Ο απόστολος γράφει: “Όστις τον ίδιον Εαυτού Υιόν δεν εφείσθη αλλά παρέδωκεν Αυτόν υπέρ πάντων ημών, πώς και μετ' Αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;”. Ρωμ. 8:32. Και όμως πόσοι λένε με τη στάση τους, αν όχι με τα λόγια τους: “Αυτά δεν τα λέγει για μένα ο Θεός. Μπορεί άλλους να τους αγαπά, εμένα όμως όχι”. BX 110.1

Όλα αυτά βλάπτουν την ψυχή σου· επειδή κάθε λέξη αμφιβολίας που προφέρεις προκαλεί τους πειρασμούς του Σατανά, ενισχύει μέσα σου την τάση για αμφιβολία και απομακρύνει τους λειτουργικούς αγγέλους με λύπη από κοντά σου. Όταν σε πειράζει ο Σατανάς, μην προφέρεις ούτε μια λέξη αμφιβολίας ή απαισιοδοξίας. Αν προτιμήσεις να ανοίξεις τη θύρα στους υπαινιγμούς του, ο νους σου θα γεμίσει από δυσπιστία και από στασιαστικές αμφιβολίες. Αν εξωτερικεύεις τα αισθήματά σου, κάθε υπόνοια που προφέρεις δε θα επηρεάσει μόνο εσένα, αλλά είναι και ένας σπόρος που θα βλαστήσει και θα καρποφορήσει στη ζωή των άλλων και πολύ πιθανό να μην κατορθώσεις πια να εξαλείψεις την επιρροή των λόγων σου. Ίσως συ ο ίδιος να μπορέσεις να γλιτώσεις απ' τον πειρασμό και να ελευθερωθείς απ' την πλεκτάνη του Σατανά, αλλά οι άλλοι που κλονίσθηκαν με την επιρροή σου πιθανό να μην μπορέσουν να απαλλαγούν από την απιστία όπου τους οδήγησες. Πόσο σπουδαίο λοιπόν είναι να συζητούμε μόνο για τα πράγματα εκείνα που μπορούν να δώσουν πνευματική ζωή και δύναμη! BX 110.2

Οι άγγελοι περιμένουν να ακούσουν τι είδους μαρτυρία δίνεις στον κόσμο για τον ουράνιο Κύριό σου. Κάνε λοιπόν θέμα της ομιλίας σου Εκείνον που ζει και μεσιτεύει για σένα στον Πατέρα. Συνόδευε κάθε χειραψία με τους φίλους σου με μια δοξολογία για το Θεό που να βγαίνει απ' τα χείλη σου, μα και απ' την καρδιά σου. Αυτό θα ελκύσει τις σκέψεις τους προς τον Ιησού. BX 111.1

Όλοι έχουν δοκιμασίες, θλίψεις δυσκολοβάστακτες και πειρασμούς μεγάλους. Απόφευγε να μιλάς για τις δυσκολίες σου σε αδύναμους θνητούς σαν και σένα αλλά ανάφερε το κάθε τι στην προσευχή σου στο Θεό. Κάνε το κανόνα της ζωής σου ποτέ να μην προφέρεις ούτε μια λέξη αμφιβολίας ή αποθάρρυνσης. Πολλά μπορείς να κάνεις για να δώσεις χαρά στη ζωή των άλλων, και να τους ενθαρρύνεις στις προσπάθειές τους με λόγια ελπιδοφόρα και ιεροπρεπή χαρά. BX 111.2

Υπάρχουν πολλές γενναίες ψυχές που κάτω απ' την τρομερή πίεση του πειρασμού είναι έτοιμες να αποκάμουν στον αγώνα τους κατά του εγώ και κατά των δυνάμεων του πονηρού. Μην αποθαρρύνεις μια τέτοια ψυχή στη σκληρή της πάλη. Προσπάθησε να την χαροποιήσεις με ενθαρρυντικά, αισιόδοξα λόγια που θα την εμψυχώσουν να συνεχίσει το δρόμο της. Έτσι το φως του Χριστού αντανακλάται από σένα στους άλλους. “Ουδείς εξ' ημών ζη δι' εαυτόν”. Ρωμ. 14:7. Χωρίς οι ίδιοι να το συναισθανόμαστε μπορούμε με την επιρροή μας ή να ενισχύσουμε και να ενθαρρύνουμε τους άλλους, ή να τους αποθαρρύνουμε και να τους απομακρύνουμε απ' το Χριστό και την αλήθεια. BX 111.3

Πολλοί έχουν λαθεμένη ιδέα για τη ζωή και το χαρακτήρα του Χριστού. Νομίζουν ότι δε γνώριζε τη θέρμη και τη χαρά, ότι ήταν αυστηρός, σοβαρός και αγέλαστος. Σε πολλές περιπτώσεις οι σκοτεινές αυτές απόψεις χρωματίζουν ολόκληρη τη θρησκευτική πείρα. BX 112.1

Συχνά λέγεται ότι ο Χριστός έκλαψε αλλά ότι ποτέ δεν Τον είδαν να χαμογελάει. Είναι αλήθεια ότι ο Σωτήρας μας ήταν Άνθρωπος Θλίψεων και ζούσε συντροφιά με τον πόνο, αφού η καρδιά Του ήταν πάντοτε ανοικτή στην ανθρώπινη συμφορά γύρω Του. Αλλά αν η ζωή του ήταν μια ζωή αυταπάρνησης που τη σκίαζαν οι κόποι και οι μόχθοι, το πνεύμα Του όμως ήταν ακμαίο. Στη μορφή Του δεν ήταν ζωγραφισμένη ούτε θλίψη, ούτε δυσαρέσκεια, αλλά μια ατάραχη ηρεμία. Η καρδιά Του ήταν πηγή ζωής, και όπου διάβαινε σκόρπιζε ανάπαυση και ψυχική γαλήνη, χαρά και ευφροσύνη. BX 112.2

Ήταν πολύ σοβαρός ο Λυτρωτής μας και εξαιρετικά ευαίσθητος στους στοχασμούς Του. Δεν υπήρξε ποτέ όμως κακόκεφος ή σκυθρωπός. Όσοι Τον μιμούνται θα εμφορούνται πάντοτε από ειλικρινείς προθέσεις και θα διέπονται από ένα βαθύ συναίσθημα ατομικής ευθύνης. Η ελαφρότητα θα κατασταλλεί, θα λείψουν τα θορυβώδη ξεφωνητά χαράς και τα προσβλητικά αστεία. Η θρησκεία όμως του Χριστού ξεχειλίζει σαν ποταμός ειρήνης. Δε σβήνει το φως της χαράς· δεν περιορίζει τη φαιδρότητα, ούτε σκεπάζει με κατήφεια το γελαστό, χαρούμενο πρόσωπο. Ο Χριστός δεν ήρθε να υπηρετηθεί αλλά να υπηρετήσει· και όταν η αγάπη Του βασιλεύει στην καρδιά μας, θα ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του. BX 112.3

Αν δείχνουμε υπέρμετρη προσοχή στις σκληρές και άδικες πράξεις των άλλων, θα διαπιστώσουμε ότι μας είναι αδύνατο να τους αγαπήσουμε όπως ο Χριστός μας αγάπησε. Αλλά αν η αγάπη και η ευσπλαχνία του Χριστού για μας τροφοδοτούν τη σκέψη μας, τότε το ίδιο πνεύμα θα ξεχειλίσει και στους άλλους γύρω μας. Οφείλουμε να εκδηλώνουμε αγάπη και αμοιβαίο σεβασμό παρ' όλα τα λάθη και τις ατέλειες που αναπόφευκτα θα βλέπουμε στη ζωή των άλλων. Οφείλουμε να καλλιεργήσουμε το πνεύμα της ταπεινοφροσύνης· να μη έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, και να αντιμετωπίζουμε με τρυφερή καρτερικότητα τα σφάλματα των άλλων. Αυτό θα εξουδετερώσει κάθε φίλαυτη στενότητα μέσα μας και η μεγαλοψυχία θα πλατύνει τα όρια της καρδιάς μας. BX 112.4

Ο Ψαλμωδός λέει: “Έλπιζε επί τον Κύριον και πράττε το αγαθόν κατοικεί τη γην, και νέμου την αλήθειαν”. Ψαλ. 37:3. “Έλπιζε επί τον Κύριον”. Η κάθε μέρα έχει τα βάρη της, τις φροντίδες της και τις αμηχανίες της. Και όταν συναντιόμαστε με πόση προθυμία μιλάμε για τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες μας! Τόσες ανύπαρκτες ανησυχίες φορτιζόμαστε, τόσους αδικαιολόγητους φόβους εκφράζουμε, τέτοιο άγχος αδυναμίας δείχνουμε που θα έλεγε κανείς ότι ούτε καν έχουμε ένα σπλαχνικό καλοκάγαθο Σωτήρα, πρόθυμο να ακούσει τις παρακλήσεις μας, έτοιμο να μας βοηθήσει σε κάθε στιγμή ανάγκης. BX 113.1

Μερικοί ζουν διαρκώς με το φόβο και την ανησυχία στην καρδιά. Κάθε μέρα περιβάλλονται με δείγματα της αγάπης του Θεού. Κάθε μέρα απολαμβάνουν την αφθονία των δώρων της θείας Πρόνοιας. Αλλά όλες αυτές τις παρούσες ευλογίες τις παραβλέπουν. Η σκέψη τους απασχολείται διαρκώς με κάτι δυσάρεστο που φοβούνται ότι θα τους βρει ξαφνικά ή ακόμη και κάποια πραγματικά υπαρκτή δυσκολία, που αν και μικρή, τους τυφλώνει να μη βλέπουν τα τόσα άλλα πράγματα που γι' αυτά θα έπρεπε να χρωστούν ευγνωμοσύνη. Οι δυσκολίες που συναντούν, αντί να τους φέρουν κοντά στο Θεό, τη μοναδική πηγή βοήθειας τους απομακρύνουν απ' Αυτόν με τα ανήσυχα και δυσάρεστα αισθήματα που προκαλούν. BX 113.2

Είναι σωστό να δείχνουμε τέτοια απιστία; Γιατί να είμαστε τόσο αχάριστοι και δύσπιστοι; Ο Ιησούς είναι ο φίλος μας. Ολόκληρος ο ουρανός ενδιαφέρεται για το καλό μας. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στις στενοχώριες και στις ανησυχίες της καθημερινής ζωής να βασανίζουν το νου και να σκιάζουν το πρόσωπο. Αν έτσι φερό- μαστε, θα έχουμε συνέχεια κάτι να μας βασανίζει και να μας ενοχλεί. Δεν πρέπει να υποθάλπουμε την αδημονία που μόνο μας καταπονεί και μας εξουθενώνει χωρίς να μπορεί να μας βοηθήσει να υπομένουμε τις δοκιμασίες. BX 113.3

Πιθανό να συναντάς διάφορες δυσκολίες στην εργασία σου, τα σχέδια σου να ανατρέπονται και να απειλείσαι με ζημιά. Μην αποθαρρύνεσαι όμως. Ανάθεσε τις έγνοιες σου στο Θεό, και διατήρησε την ψυχραιμία και την αισιοδοξία σου. Προσευχήσου για σοφία για να διαχειριστείς συνετά τις υποθέσεις σου και να αποφύγεις τη ζημιά και την καταστροφή. Κάνε ό,τι περνά από το χέρι σου για να επιφέρεις ευνοϊκά αποτελέσματα. Ο Ιησούς υπόσχεται να μας βοηθήσει αλλ' όχι ξέχωρα απ' τις δικές μας προσπάθειες. Αφού πια κάνεις, ό,τι σου είναι δυνατόν, έχοντας εμπιστοσύνη στο Βοηθό μας, ετοιμάσου να δεχθείς τα αποτελέσματα χωρίς να στεναχωρηθείς. BX 114.1

Δεν είναι θέλημα Θεού ο λαός Του να αποκάμει με περισσές φροντίδες. Αλλ' ούτε και μας εξαπατά ο Κύριός μας. Δεν μας λέγει: “Μη φοβάστε· δεν υπάρχουν κίνδυνοι στο δρόμο σας”. Το ξέρει ότι υπάρχουν δοκιμασίες και κίνδυνοι και δε μας το κρύβει. Δεν υπόσχεται να σηκώσει το λαό Του απ' τον κόσμο της αμαρτίας και του κακού, αλλά τους δείχνει ένα σίγουρο κρησφύγετο. Η προσευχή του για τους μαθητές του ήταν: “Δεν παρακαλώ να σηκώσεις αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξεις αυτούς εκ του πονηρού”. “Εν τω κόσμω”, λέγει, “θέλετε έχει θλίψην αλλά θαρσείται Εγώ ενίκησα τον κόσμον”. Ιωάν. 17:15; 16:33. BX 114.2

Στην ομιλία του όρους, ο Χριστός δίδαξε στους μαθητές Του πολύτιμα μαθήματα σχετικά με την ανάγκη που έχουμε να εμπιστευόμαστε στο Θεό. Τα μαθήματα αυτά προορίζονται για να ενθαρρύνουν τα παιδιά του Θεού στο κύλισμα του χρόνου και έτσι έφθασαν και μέχρι την εποχή μας γεμάτα διδάγματα και παρηγοριά. Ο Σωτήρας έδειξε στους οπαδούς Του τα πουλιά στους αιθέρες που ξένοιαστα κελαηδούν τους ύμνους της δοξολογίας τους επειδή ούτε “σπείρουσι ουδέ θερίζουσι” και όμως ο μεγάλος Πατέρας μας φροντίζει για τις ανάγκες τους. Και ρωτά ο Λυτρωτής: “σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;”. Ματθ. 6:26. Ο μεγάλος Προμηθευτής των ανθρώπων και των ζώων ανοίγει το χέρι Του και εκπληρώνει τις ανάγκες όλων των δημιουργημάτων Του. Ούτε τα πουλιά του ουρανού δεν Του διαφεύγουν. Προμηθεύει τις ανάγκες τους χωρίς όμως και να ρίχνει την τροφή μέσα στο ράμφος τους. Είναι δική τους δουλειά να μαζεύουν τους σπόρους που σκορπίζει γύρω τους. Αυτά τα ίδια πρέπει να ετοιμάσουν τα υλικά για τις μικρές φωλιές τους. Πρέπει να θρέψουν τα νεογνά τους. Κάνουν τη δουλειά τους τραγουδώντας, γιατί ξέρουν ότι “ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά”. Και “σεις δεν είσθε πολύ ανώτεροι αυτών;” Σαν λογικοί, πνευματικοί λατρευτές που είστε, δεν έχετε σεις μεγαλύτερη αξία απ' τα πουλιά του ουρανού; Είναι δυνατόν Εκείνος που μας δημιούργησε, Εκείνος που μας συντηρεί στη ζωή, Αυτός που μας έπλασε σύμφωνα με την εικόνα Του, να μη φροντίσει για τις ανάγκες μας, αν μόνο Τον εμπιστευόμαστε; BX 114.3

Ο Χριστός έδειξε στους μαθητές Του τα αγριολούλουδα μέσα στην καταπληκτική αφθονία τους και στην αστραφτερή απλή ομορφιά τους που ο Θεός τους χαρίζει σαν μια έκφραση της αγάπης Του για τον άνθρωπο, και τους είπε: “Παρατηρήσατε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουσι”. Η σεμνή ομορφιά των λουλουδιών της φύσης κατά πολύ ξεπερνά αυτή τη λαμπρότητα του Σολομώντα. Η πιο μεγαλόπρεπη φορεσιά που η πιο επιδέξια τέχνη έχει επινοήσει, δεν μπορεί να συγκριθεί με τη φυσική χάρη και τη φανταχτερή ομορφιά των λουλουδιών που δημιούργησε ο Θεός. Και ο Ιησούς υποβάλλει την ερώτηση: “Εάν τον χόρτον του αγρού όστις σήμερον υπάρχει και αύριον ρίπτεται εις κλίβανον ο Θεός ενδύει ούτω, δεν θέλει ενδύσει πολλώ μάλλον εσάς, ολιγόπιστοι;”. Ματθ. 6:28, 30. Αν ο Θεός, ο θείος Καλλιτέχνης, χρωματίζει με τέτοια λεπτότητα και ποικιλία τα απλά λουλούδια που σε μια μέρα μπορεί να μαραθούν, πόσο μεγαλύτερη φροντίδα επιφυλάσσει γι' αυτούς που δημιουργήθηκαν κατά την εικόνα Του; Το μάθημα αυτό του Χριστού απο- τελεί μια επίπληξη για το πνεύμα το γεμάτο αδημονία, για την αμηχανία και αμφιβολία της άπιστης καρδιάς. BX 115.1

Ο Κύριος επιθυμεί να είναι όλα Του τα παιδιά ευτυχισμένα, νηφάλια και υπάκουα. Μας λέγει ο Ιησούς: “Ειρήνην την Εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει σας δίδω Εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας, μηδέ ας δειλιά”. “Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μείνη εν υμίν η χαρά Μου, και η χαρά υμών να είναι πλήρης”. Ιωάν. 14:27, 15:11. BX 116.1

Η ευτυχία που επιδιώκει κανείς με εγωιστικούς σκοπούς, έξω απ' το δρόμο του καθήκοντος είναι ευτυχία άστατη, σπασμωδική παροδική. Και όταν παρέρχεται αφήνει ένα μεγάλο κενό και πόνο στην ψυχή· ενώ στην υπηρεσία του Θεού βρίσκει κανείς χαρά και ικανοποίηση. Ο Χριστιανός δε βαδίζει σε αβέβαια μονοπάτια. Δεν εγκαταλείπεται με συντροφιά την περίσσια λύπη και την απογοήτευση. Μπορεί να μην έχουμε τις απολαύσεις αυτής της ζωής, αλλά είναι δυνατό να γευόμαστε τη χαρά με την προοπτική της μελλοντικής ζωής. Από τώρα ακόμη οι Χριστιανοί μπορούν να νοιώθουν τη χαρά της επικοινωνίας με το Χριστό. Μπορούν να έχουν το φως της αγάπης Του, τη μόνιμη παρηγοριά της παρουσίας Του. Κάθε βήμα της ζωής μας μπορεί να μας οδηγήσει πιο κοντά στον Ιησού, μπορεί να μας δώσει μια βαθύτερη προσωπική πείρα της αγάπης Του και να μας φέρει όλο και σιμότερα προς την ευλογημένη κατοικία της ειρήνης. Ας μη χάνουμε λοιπόν την εμπιστοσύνη μας, αλλ' ας έχουμε την πεποίθησή μας σταθερότερη παρά ποτέ άλλοτε. “Μέχρι τούδε εβοήθησεν ημάς ο Κύριος” (Α΄ Σαμ. 7:12), και θα μας βοηθήσει μέχρι το τέλος. Ας προσηλώσουμε τα βλέμματα στις αναμνηστικές εκείνες στήλες που φέρουν στη θύμησή μας τα όσα έκαμε ο Κύριος για να μας εμψυχώσει και να μας αποσπάσει απ' τα χέρια του καταστροφέα. Ας διατηρούμε νωπά στη μνήμη μας τα δείγματα της πολυευσπλαχνίας του Θεού: τα δάκρυα που σπόγγισε, τους πόνους που απάλυνε, τις ανησυχίες που σκόρπισε, τους φόβους που διέλυσε, τις ανάγκες που αναπλήρωσε, τις ευλο γίες που χάρισε· και μ' αυτό τον τρόπο ενισχύουμε τον εαυτό μας για να αντιμετωπίσουμε όλα εκείνα που θα συναντήσουμε στην υπόλοιπη οδοιπορία μας. BX 116.2

Οπωσδήποτε θα αντιμετωπίσουμε νέες δυσκολίες στη μελλοντική πάλη της ζωής· μπορούμε όμως να αναπολούμε τις πείρες του παρελθόντος και να αποβλέπουμε στα γεγονότα του μέλλοντος αναφωνώντας: “Μέχρι τούδε εβοήθησεν ημάς ο Κύριος”. “Η δύναμίς σου ως αι ημέραι σου”. Δευτ. 33:25. Οι δοκιμασίες δεν ξεπερνούν τη δύναμη που μας χορηγείται για να τις υπομείνουμε. Ας αναλάβουμε λοιπόν το καθήκον μας σ' όποια βίγλα είναι ταγμένο, με την πεποίθηση πως οτιδήποτε συμβεί η δύναμη η ανάλογη με τη δοκιμασία μας είναι εξασφαλισμένη. BX 117.1

Και διάπλατες θα ανοίξουν σε λίγο οι πύλες του ουρανού για να δεχθούν τα παιδιά του Θεού. Τότε θα αντηχήσουν στα αυτιά τους, σαν την πιο γλυκιά μελωδία τα ευλογημένα λόγια απ' τα χείλη του Βασιλιά της δόξας: “Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός Μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν προ καταβολής κόσμου”. Ματθ. 25:34. BX 117.2

Τότε οι λυτρωμένοι γίνονται δεκτοί στην κατοικία που τους έχει ετοιμάσει ο Ιησούς. Δεν έχουν εκεί για συντροφιά τους φαύλους της γης, τους ψεύτες, τους ειδωλολάτρες, τους ανόσιους, τους άπιστους· αλλά συναναστρέφονται αυτούς που νίκησαν το Σατανά και διαμόρφωσαν με τη χάρη του Θεού έναν τέλειο χαρακτήρα. Κάθε ροπή προς το κακό, κάθε θλιβερό μειονέκτημα της τωρινής ζωής τους, έχει πια εξαλειφθεί με το αίμα του Χριστού. Τώρα συμμετέχουν στην εξοχότητα και στην εκθαμβωτική στιλπνότητα της δόξας Του που ξεπερνά και αυτή ακόμη τη λαμπρότητα του ήλιου. Και αντανακλάται μέσο αυτών η ηθική ομορφιά και η τελειότητα του χαρακτήρα Του, που είναι πολύ πιο ανώτερη από την εξωτερική μεγαλοπρέπεια. Άσπιλοι στέκουν μπροστά στο μεγάλο, λευκό θρόνο, ίσοι στα προνόμια με τους αγγέλους, ισότιμοι με αυτούς. BX 117.3

Έχοντας κατά νου την ένδοξη κληρονομιά που τον περιμένει, “τι θέλει δώσει ο άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;”. Ματθ. 16:26. Μπορεί να είναι φτωχός, κατέχεται όμως από τέτοιον εσωτερικό πλούτο και πολυτιμότητα που ο κόσμος δεν μπορεί ποτέ να προσφέρει. Η λυτρωμένη και καθαρισμένη από την αμαρτία ψυχή, με όλες τις εξευγενισμένες αρετές τις αφιερωμένες στην υπηρεσία του Θεού, έχει αξία ανυπολόγιστη. Για τη λυτρωμένη ψυχή γίνεται χαρά μεγάλη στον ουρανό, μπροστά στο Θεό και στους αγγέλους, χαρά που εκφράζεται με ύμνους άγιου θριάμβου. BX 118.1