Mga Anak nga Lalaki ug Babaye sa Dios

Ang Atong Pagtoo Nagauswag sa Hilabihan Gayud, 21 Nobyembre

Gikinahanglan nga sa kanunay magahatag kami ug mga pagpasalamat ngadto sa Dios tungod kaninyo, mga igsoon, ingon nga maoy angay, kay ang inyong pagtoo nagatubo man sa hilabihan gayud. 2 Tesalonica 1:3. LB 330.1

Positibo nga kinahanglanon alang niadtong nanagtuo sa kamatuoran, nga maghim og walay undang nga paguswag, pagtubo ngadto sa bug-os nga kadak-on sa pagtoo diha kang Cristo Jesus. Walay panahon alang sa pagkapandol sa pagtoo ug sa pagkalampingasan. Matag usa kinahanglan adunay buhi nga kasinatian diha sa mga butang sa Dios. Magbaton og gamut diha sa inyong mga kaugalingon. Mamahimo nga natarok diha sa pagtoo, aron nga pagkatapos gihimo ang tanan, pwede ka mobarog, uban ang dili mabali nga pagsalig diha sa Dios, tadlas sa panahon nga sulayan ang buhat ug kinaiya sa tawo. Bansaya ang imong mga gahum diha sa mga espirituhanong butang, hangtud matamod nimo ang mga lalum nga butang sa Pulong sa Dios, ug makapadayon gikan sa kusog ngadto sa kusog. LB 330.2

Linibo ang nanag-angkon nga nakabaton sa kahayag sa kamatuoran nga walay pitad sa pag-uswag. Wala sila’y buhi nga kasinatian, bisan pa gani niana aduna silay matag bentaha. . . . Ang Pulong sa Dios nagatanyag og espirituhanong kagawasan ug kadan-agan alang niadtong sa kinasingkasing nanagpangita niini. Kadtong nanagdawat sa mga saad sa Dios, ug nanaglihok niini uban ang buhing pagtoo, modawat sa kahayag sa langit sa ilang mga kinabuhi. Sila moinom sa tuburan sa kinabuhi, ug mohatud sa uban ngadto sa mga tubig nga nagpapresko sa ilang mga kalag. . . . LB 330.3

Ang mga bunga sa duhaduha dili madanihon. O! Tan-aw palibot nimo ug kitaa unsa nga kalaglagan ang gibuhat sa . . . . dautan. Kasaypanan ug kabakakan ug tumutumo nagpista diha sa mga nalimbongang kasingkasing sa katawhan. Kasigluhan ngadto sa kasigluhan, ang kaaway nagbalikbalik sa iyang mga eksperimento uban ang nagatubong kalampusan; kay, bisan pa sa masubo nga mga talaan sa mga kinabuhi nga nakasinati og kangitngit, sama nga ang anunugba nagalupad ngadto sa kalayo, nan ang katawhan usab nagadali ngadto sa makalaglag nga mga panglimbong nga iyang giandam sa paglit-ag kanila. . . . “Mangahanaw ang langit ug yuta,” apan “ang pulong ni Jehovah magpadayon sa walay katapusan,” ug ang dili mapakling nga pagtoo diha sa Iyang Pulong mao ang bugtong pagtoo nga molahutay tadlas sa mga kalisdanan sa katapusang kaadlawan.— THE REVIEW AND HERALD, January 10, 1888. LB 330.4