Mga Anak nga Lalaki ug Babaye sa Dios

Siya Nagadala sa Kaalam ug sa Pagsabot, 25 Enero

Ug ang Espiritu ni Jehova mopuyo sa ibabaw kaniya, ang espiritu sa kaalam ug sa pagsabut, ang espiritu sa pagtambag ug kagahum, ang espiritu sa kahibalo ug sa kahadlok kang Jehova. Isaias 11:2. LB 29.1

Samtang ang Balaang Espiritu nagaabli sa kamatuoran diha kanimo, imong hatagan og dako nga bili kini nga bililhong mga kasinatian, ug maghandum sa pagpahibalo sa uban kalabot sa mga makapahupay nga mga butang nga gipadayag nganha kanimo. Sa diha nga ikaw makiguban kanila, ikaw magasulti kabahin sa presko nga mga panghunahuna kalabot sa kinaiya o sa buhat ni Cristo. Ikaw makabaton og presko nga mga pagpadayag sa Iyang maloloy-ong gugma aron ipahat ngadto sa nahigugma Kaniya ug ngadto sa wala nahigugma Kaniya. LB 29.2

“Panghatag kamo, ug kamo pagahatagan;” tungod kay ang pulong sa Dios “usa ka tuburan sa mga tanaman, Usa ka atabay sa buhi nga mga tubig, Ug mga sapa nga nagadagayday gikan sa Libano.” Ang kasingkasing nga kanhi nakatilaw sa gugma ni Cristo, sa kanunay nagapangita alang sa dugang nga gugma, ug sa diha nga ikaw magapahat niini, mas daghan ug mas abunda ang imong madawat. Ang matag pagpadayag sa Dios ngadto sa kalag nagadugang sa katakos sa kahibalo ug sa paghigugma. Ang kanunay nga pagsinggit sa kasingkasing mao kini, “Dugang Kanimo,” ug sa kanunay ang tubag sa Espiritu mao, “Dugang pa gayud.” Tungod kay ang atong Dios nagakalipay sa pagbuhat “sa sukod nga labaw pa gayud kadaghan kaysa atong arang mapangayo o mahunahuna.” Ngadto kang Jesus, kinsa mipaubos sa Iyang Kaugalingon alang sa kaluwsan sa nahulog nga katawhan, ang Balaang Espiritu gihatag nga walay sukod. Mao usab nga kini igahatag sa matag manununod ni Cristo sa diha nga ang tibuok nga kasingkasing gitugyan alang sa Iyang pagpuyo. Ang atong Ginoo Mismo maoy naghatag sa mando, “Mapuno kamo sa Espiritu,” ug kini nga mando usa usab ka saad nga gituman. Maoy kalipay sa Amahan nga diha kang Cristo ang “tanang kinatibuk-an magapuyo;” ug “diha kaniya kita nahimo nga kompleto.” LB 29.3

Ang Dios nagbubo sa Iyang gugma sa walay kalainan, sama sa ulan nga nagapabaskog sa yuta. Siya nagaingon, “Tumolo, kamong mga langit, gikan sa kahitas-an, ug pabuboa ang mga panganod sa pagkamatarong: pabukha ang yuta, aron nga kini modala ug kaluwasan, ug pahimoa nga kini moturok pagdungan sa pagkamatarong.” . . . “Ug gikan sa maong pagkapuno niya kaming tanan nanagpakadawat, grasya tungod sa grasya.”— THOUGHTS FROM THE MOUNT OF BLESSING, pp. 36-38. LB 29.4