Ang Maayong Panglawas ug Puloy-anan

Ang Gugma sa Puloy-anan

Matahum man uyamot ang puloy-anan;
Kong sa kalipay’g gugma ginalibutan.
Ug ang pagpakigdait masabug nga hikitan;
Katam-is mopadayon, sa puloy-anan.

Ang payag masadyaon, kon dunay gugma;
Di na magsamok ang dumot, ug kasina.
Makapahimuot man ang mga kabulakan,
Ug nga sa kinabuhi nagalipay man.

Ang langit magkatawa, kong dunay gugma,
Mapuno sa kasadya kining yutaa;
Ang mga kasapaan, sa mananoy nag-awit,
Apan aduna may Dios nga magahingpit.

Himoa gayud nga balaan Ginoo,
Kay ang tanan kong halad igahatag ko.
Luwasa ako lamang sa mga kalisdanan,
Tungud sa kalumo Mo, ako kaloy-an. ug pagpailub, malipayong pagalagad; ang takna sa pagtuon tupad sa Iyang inahan, uban sa binuksang Kasulatan; ang kahilom sa kabuntagon sa lunhaw nga kapatagan; ang balaang pagalagad sa kinaiyahan; ang pagtuon sa linalang ug kabubut-on sa Dios; ug ang pagpakigsulti sa kalag uban sa Dios — mao kini ang mga kondisyones ug kahigayonan sa sayong kinabuhi ni Jesus. MPP 30.1

Mao usab sa dakung panon sa labing maayo ug halangdong mga tawo sa tanang katuigan. Basaha ang kasaysayan ni Abraham, Jakob, ug Jose, ni Moises, David, ug Eliseo. Pagtuon sa mga kinabuhi sa mga tawo sa ulahing panahon nga sa dakung katakus nakahupot sa katungdanan ug kaakohan, mga tawo kansang gahum nahimong labing masangputon alang sa pagpauswag sa kalibutan. MPP 31.1